maandag 30 april 2018

Burn-out dagboek - Maaike Hartjes

Maaike Hartjes. Het was al een tijd geleden dat ik iets van haar gehoord had. Enkele jaren geleden had ik haar eenvoudige doch rake stripjes ontdekt en kocht alle boeken die er van haar hand te krijgen waren en was teleurgesteld dat er titels waren die niet meer verkrijgbaar waren.

Maar nu is er het burn-out dagboek. En woooow, Maaike Hartjes heeft zichzelf overstegen. De inhoud verklaart waarom ik al even niets van haar gehoord had, haar geworstel met haar burn-out. En de woooow is voor hoe ze hier vorm aan gegeven heeft. Ik denk dat er maar weinigen zijn die tijdens hun burn-out zo productief zijn want wat zij heeft gedaan is tijdens haar burn-out een dagboek bijhouden dat nu gepubliceerd is.

De vormgeving is prachtig. Elke bladzijde vind ik weer oogstrelend. Er straalt zoveel gevoel voor compositie, kleur, smaak vanaf. En dan weet ze ook nog eens haarfijn te treffen wat ze wil zeggen. In plaats van alleen papier en inkt te gebruiken, heeft ze nu ook allerlei fragmenten van agenda's, enveloppen, stickertjes, kaartjes en weet ik niet wat gebruikt. Ook maakt ze veel gebruik van Japanse Washi tape, plakband met een opdruk. Elke bladzijde opnieuw is een collage waar ik minutenlang naar kan kijken.

Maar tegelijkertijd is daar het verhaal van de bergen en dalen die Maaike Hartjes op- en afgaat en die zo nieuwsgierig maken dat het moeilijk is om niet snel door te willen lezen. Ze laat haar burn-out op zo'n begrijpelijke manier zien dat ik al lezend bijna hardop roepend haar aanmoedigde om haar eigen weg te vinden. Iets dat haar uiteindelijk zeker gelukt is.

Ondertussen heb ik weer eens gekeken naar de titels die niet meer uitgegeven worden en tot mijn blijdschap heb ik bij boekwinkeltjes.nl de nog door mij missende titels gevonden. Dat wordt dit jaar voor mij nog veel meer genieten van Maaike Hartjes.

zaterdag 28 april 2018

Ype 5: UIT!


Geen idee hoe ik voor het eerst op de website https://fotostrips.nl/ ben gekomen. Maar wat ik nog wel weet dat het in de periode was dat de stripjes uit dit deel van Ype werden gepubliceerd. En heel eerlijk gezegd snapte ik de impact op dat moment nog niet zo goed van dat het uit was tussen Willem en Ype. Maar nu ik de voorgaande delen heb gelezen en het jarenlange lief en leed heb meebeleefd, komt het moment van dat het na zes jaar uit is tussen deze twee geliefden wel aan. En hoe. Daarom wil ik ook iedereen die nog niets van Ype + Willem heeft gelezen aanraden om met oudere deeltjes te beginnen. Dan komt dit deel meer tot zijn recht.

De fotostrips an sich zijn weer even briljant als altijd. Wat is daar nog meer over te zeggen? Ze spreken allen voor zich.

Nu ik er weer zo van genoten heb, besloot ik ook gelijk maar de volgende deeltjes allemaal tegelijkertijd te bestellen in plaats van een voor een. Alleen wel jammer dat het laatste deeltje Nader tot Y uitverkocht is. Hopelijk dat dit gaat veranderen in de toekomst. Eenmaal een serie aan het sparen, kan er natuurlijk geen deel ontbreken.

vrijdag 27 april 2018

Na Mattias - Peter Zantingh


Na Mattias. Na Mattias. Die titel wilde bij mij maar geen houvast krijgen totdat ik het boek ging lezen en het snel duidelijk werd waar deze titel naar verwijst. Het is de perfecte titel voor dit boek want het is precies waar het over gaat. Namelijk over de tijd van leven nadat een bepaald persoon, in dit geval Mattias, overleden is. Hoe verder ik in het boek kwam, hoe meer het me greep. Het maakt niet uit wie je bent of wat je doet in je leven, iedereen laat een indruk achter bij geliefden maar beïnvloedt ook mensen die wat verder van iemand afstaan en zelfs mensen die je nooit gekend hebben. Vooral dat laatste vond ik magisch om mee te maken in dit boek.

Het mooiste leesmoment was op het punt dat het mij helemaal niet meer interesseerde waar Mattias door overleden was. Het was het moment dat ik gegrepen was in het nu van de mensen die nog wel leven en dat het daar nu om draait. Voor mij was het daarom een teleurstelling dat er uiteindelijk toch duidelijk gemaakt werd wat er gebeurd was. Ergens voelde het goedkoop. Alsof door dit te vertellen de schrijver rekenschap wil geven over het verhaal wat hij vertelt. Het lijkt daarmee opeens bijna een whodunnit geworden.

Ik was ook diep getroffen door hoe de moeder van Mattias omgaat met zijn dood en zij nieuwe mensen leert kennen doordat ze nu in haar leven andere keuzes maakt dan wanneer hij nog had geleefd. Teleurstellend vond ik dan weer de ontmoeting tussen Mattias zijn moeder en een voor haar onbekende vrouw die te maken blijkt te hebben met Mattias zijn dood. Voor mij te veel uitgekauwd. Ik had het boeiender gevonden om het verhaal van deze vrouw te lezen waarbij het niets met het hele gebeuren te maken had en dat zij dan Mattias zijn moeder ontmoet. Juist met je eigen geschiedenis iemand leren kennen die rouwt, vond ik juist een geweldig vondst om te laten zien hoe ver de invloed gaat van het sterven van een persoon.

De heldere schrijfstijl waarbij regelmatig dagelijkse observaties worden verweven in wat iemand wil vertellen, maakt dat ik het een zeer aangenaam en interessant boek vond om te lezen. We kunnen allemaal iemand tegenkomen die aangeraakt is door de dood van Mattias. En hoe zal ons dat dan weer beïnvloeden?

maandag 23 april 2018

The Hanging Tree - Ben Aaronovitch

Een online boekverkoper liet weten dat dit boek er aan zat te komen en omdat ik de vorige delen ook gekocht had, was de vraag of ik het alvast wilde reserveren. Maar natuurlijk. De serie Rivers of London heeft de Engelse humor die ik goed kan waarderen en gaat over een Londense politieagent die ook een voet in de magische wereld heeft. De combinatie van de wetten van de huidige wereld zoals we die kennen met die van de magische wereld, maakt het telkens weer een verrassing. Dus laat dat zesde deel maar komen, dacht ik. 
Het werd lang wachten want telkens weer kreeg ik een mail dat het boek toch later uitkwam dan in eerste instantie gedacht was en stond er een nieuwe datum. Uiteindelijk kreeg ik een mail dat het boek niet geleverd kon worden. Dit was zeker twee jaar later.  Zoiets had ik nog nooit meegemaakt. Ik ging verder op zoek en toen bleek dat het boek wel degelijk was uitgekomen en ik het kon bestellen.

Zoals in de vorige delen komen allerlei verschillende personages met elkaar in aanraking en is het een wirwar van gebeurtenissen die iets weg hebben van slapstick. Het zijn dan ook geen boeken met veel diepgang maar wel met veel lichtvoetige humor. Dus fijne weghapboeken voor tussendoor. En dan een van de betere weghapboeken.

In dit deel eindelijk de onthulling van wie al delen lang een raadselachtig figuur was. Alleen de slechteriken hebben weer kunnen ontkomen dus daar moet nog wel een volgend deel gaan komen.

En internet liet me zien dat deze er al is. Alleen speelt deze zich dan af tussen dit en het vorige boek. De schrijver is duidelijk nog van alles van plan.
Ook zag ik dat er graphic novels van deze serie zijn verschenen met weer hun eigen verhalen. Daar heb ik deel 1 nu van besteld om eens te kijken of dat ook wat voor me zal zijn. Oftewel net zoals de Rivers of London: wordt vervolgd.


zaterdag 21 april 2018

Conquistador - Johan Klein Haneveld

Op het blog Lalagè Leest trof ik een bespreking van Conquistador aan. Dubbel verrassend omdat dit niet het genre is waar Lalagè normaliter over schrijft én het een science fiction verhalenbundel is van de hand van een Nederlandse auteur. Sinds mijn tienerjaren lees ik regelmatig science fiction waarbij opvalt dat het meeste uit de Angelsaksische wereld komt. Dus dit boek kon ik niet laten liggen.

Het was wel heel erg wennen om allerlei technische termen in het Nederlands te zien staan. Ik ben zo gewend ze in het Engels te horen (in televisieseries of films) en te lezen dat dit Nederlands me zelfs liet haperen tijdens het lezen. In het Nederlands klinkt zo'n heel gave ruimteaandrijving bijna kinderachtig. Grappig wat taal en gewenning kunnen doen.

Iets anders is de vormgeving. De letters van de titel op de voorkant en de cijfers van de bladzijdenummers hebben een typisch zeventigjaren science fiction uiterlijk. Tenminste dat is wat het bij mij oproept. Het lijkt erop dat de vormgever gedacht heeft om het met de belettering het een ouderwets science fiction uiterlijk te geven. Terwijl het plaatje op de kaft wel modern aandoet. Grappige combinatie.

De meeste verhalen van Johan Klein Haneveld spelen zich af in een tijd waarin de organische mens zich of gedeeltelijk of geheel hebben omgevormd naar intelligente wezens met kunstmatige lichamen.De omgeving is dan ook vol techniek. De grote lijn in de verhalen is overleven. De ene keer om juist te zoeken naar hoe het vroeger was en soms juist door te evolueren.
Heel eerlijk gezegd vond ik veel van de verhalen erg op elkaar lijken. In het langere verhaal met de titel van het boek Conquistador is voor mij de kern wel weergegeven en is veel van de rest een variant op hetzelfde.

Behalve dan het verhaal De Klim dat er voor mij uitsprong. Hierin wordt als eerste een maatschappij geschetst waarin men leeft op een eindeloos lang stuk land tussen twee muren die een dag lopen van elkaar verwijderd staan. De hoofdpersoon kan zich niet aanpassen aan de eeuwenlange gebruiken van haar dorp en besluit naar de muur te gaan om deze te onderzoeken. Daar begint de klim. Het voelt als een sprookje en toch is het science fiction als je verder en verder komt in het verhaal. Wat mij betreft een prachtig opgebouwd verhaal.

Alles bij elkaar heb ik me toch wel met alle verhalen vermaakt. En als ik het vergelijk met de vele verhalen die ik bijvoorbeeld elke maand in Clarkesworld Magazine lees dan denk ik dat deze verhalen daarin niet misstaan. Voor mij geen hoogvlieger maar zeker ook niet verkeerd.
Ik heb geen idee of Johan Klein Haneveld verder gaat met schrijven van deze verhalen en hoe deze zich dan gaan ontwikkelen. In ieder geval ben ik er wel benieuwd naar.

woensdag 18 april 2018

Gezien de feiten - Griet op de Beeck


De ophef over dit boekenweekgeschenk maakte me er wel extra nieuwsgierig naar en wellicht was dat ook wel de bedoeling van het mediacircus. Omdat ik nog nooit eerder iets van Griet op de Beeck heb gelezen en weet dat ze bijzonder populair is, was het ook extra lastig om zonder bepaalde verwachtingen het boekje open te slaan. Maar al deze zorgen waren voor niets. Na nog geen twee alinea zat ik in het verhaal en vergat alles wat ik er over gedacht had.

Mijn conclusie is dan ook dat ik dit als een van de beste boekenweekgeschenken ooit uit wil roepen. In nog geen honderd bladzijden werd ik als lezer het leven van een 71-jarige vrouw ingetrokken waarbij de benauwdheid van haar huwelijk, de bevrijding na het overlijden van haar man, het conflict tussen de loyaliteit voor haar veeleisende dochter en haar eigen behoefte, de sympathie voor de bemiddelende schoonzoon en het geluk in een nieuwe liefde, indringend invoelbaar waren. Niet de puber maar de senior maakt zich los uit de vroegere banden. Interessant onderwerp.

Het enige minpuntje vond ik het einde omdat ik dat al zo voelde aankomen. Misschien had het niet anders gekund en is het noodzakelijk geweest om het geen soap te laten lijken. Maar ik had het gewaagder gevonden om dan niet voor deze makkelijke weg te kiezen en de tekst die daarvoor staat voor zichzelf te laten spreken.

dinsdag 17 april 2018

Wills kracht - Willem Ritstier


Een stripboek waarin de tekeningen spreken en de tekst een bijzaak is. Willem Ritstier heeft in trefzekere lijnen de geschiedenis weergegeven van de kankergeschiedenis van zijn vrouw, Will, hoe het gezin daarmee om is gegaan en hoe zij uiteindelijk is gestorven.

De herkenning van het verloop van de ziekte kanker met het uiteindelijke sterven is enorm. En voor mij komt daar dan bij dat mijn moeder ook Will heette en aan deze ziekte overleden is. Ook al is het leeftijdsverschil tussen mijn moeder en de vrouw van de auteur meer dan twintig jaar wanneer zij overlijden, de ziekte doet hetzelfde. Vooral het langzaam uitteren is schokkend sterk getroffen.

Verder heb ik er geen woorden voor. Zo stil als het boek zelf is, zo diep gaan de gevoelens die het uitstraalt en oproept.

zaterdag 14 april 2018

Clarkesworld Magazine 139 April 2018

Dit aprilnummer van Clarkesworld Magazine opent net zoals het maartnummer met een illustratie van de hand van de Nederlandse Arthur Haas. Naast Amerikaanse auteurs zijn er dit keer ook teksten te lezen van auteurs uit Niger, Anatolia, Nieuw Zeeland en Australië. Oftewel weer een keer een behoorlijk internationale uitgave, precies de reden waarom ik zo van dit tijdschrift houd.

Als eerste even iets over de teleurstelling van dit nummer namelijk het laatste verhaal met de titel KIT: Some Assembly Required geschreven door Kathe Koja en Carter Scholz. Ik vraag me af hoe dit verhaal zou zijn geweest als het door een persoon geschreven was. Nu wordt het verhaal door twee stemmen verteld en komt het op mij veel te bedacht over en mist het het hart. Samen een verhaal schrijven lijkt mij sowieso niet makkelijk. Eentje bedenkt toch het hoofdverhaal. Dat iemand helpt met redigeren en daar flink werk aan heeft, snap ik dan weer wel. Maar zoals het hier gelijkwaardig lijkt te zijn opgelost, kan dus ook zo zijn nadeel hebben.

Warm werd ik van het eerste verhaal. Het mooie van Carouseling geschreven door Rich Larson uit Niger is, dat het al snel heel voorspelbaar was en toch wist het me op het laatst heel diep te raken. Dat is nog eens verhalen vertellen. De emotie van het verlies van een geliefde komt recht uit het hart en als lezer kun je daar niet omheen. Ik werd er zelfs even helemaal stil van.

Als laatste wil ik nog iets kwijt over Without Exil geschreven door Eleanna Castroianni. Zelden heb ik een science fiction verhaal zo dichtbij het heden voelen komen. Ook al speelt het zich af in de ruimte in een toekomst met allerlei soorten aliens, als lezer weet je dat het eigenlijk gaat over de vele vluchtelingen op aarde en hoe met deze mensen omgegaan wordt. Het deed me dan ook denken aan de originele Star Trek-serie waarin problematiek aan de orde werd gebracht waarop rechtstreeks bespreken een taboe zat maar door het in een science fiction omgeving te gieten, wel verteld kon worden. In Without Exil is deze manier van zaken aan de kaak stellen volwassen geworden en kun je als lezer je gezicht niet meer afwenden voor wat daar voor je wordt neergelegd. Science fiction dat confronteert, dat ben ik lang niet tegengekomen.

Allah in Europa - Jan Leyers


Weer heeft uitgeverij Das Mag mij weten te verrassen met dit keer een boek naar aanleiding van een documentaireserie over de islam in Europa. Een boek dat als ik dat in de winkel had zien liggen, nooit had opgepakt maar nu het op mijn deurmat lag toch in ben begonnen en daar heel blij mee ben. Het heeft me nieuwe inzichten gegeven, het mooiste dat een boek kan opleveren.

Jan Leyers heeft achtereenvolgens in Bosnië, Hongarije, Oostenrijk, Frankrijk, Engeland, Zweden, Denemarken, Duitsland, Nederland en België moslimgemeenschappen bezocht en bevraagd. Hieruit komt al snel naar voren hoe verschillend deze landen tegenover andersdenkenden staan waarbij er geen groter verschil is tussen Frankrijk met 'iedereen moet zich gedragen als een Fransman' en Engeland met 'iedereen is vrij te denken en doen wat hij wil'. Met name deze houding van Engeland had ik nooit zo scherp op mijn netvlies staan en heeft me weer wat meer van deze cultuur doen begrijpen.

Ook wordt inzichtelijk hoe de moslims in de bezochte landen verschillend over de islam denken. Het doet mij denken aan hoe het christendom in de loop der tijd in vele splinters uiteengevallen is. De landen waarin deze gelovigen leven lijken wel zo hun eigen invloed te hebben welke afslag het geloof daar neemt.

Bijzonder prettig vond ik de achtergrondinformatie over ieder land en dan met name bij de Oost Europese landen waar ik nog maar bitter weinig van bleek te weten. Het zet het menselijke in een historisch perspectief (natuurlijk wel vanuit deze tijd gezien maar daar valt amper aan te ontkomen) en wordt daarmee een beetje beter te vatten.

Wat mij het meest schokte waren bepaalde ideeën die door gelovigen worden aangehouden. Het boek heeft als ondertitel Het Reisverslag van een ongelovige. Daarmee voelde ik me gelijk verbonden met de journalist. En was het soms moeilijk me te kunnen voorstellen dat er op grote schaal intelligente mensen zijn die geloven in wat in mijn ogen sprookjes zijn. Dit stemt mij dan weer wat meer somber omdat het daardoor moeilijker is om elkaar te begrijpen en uit onbegrip kunnen destructieve conflicten ontstaan. Aan de andere kant zijn er ook voorbeelden van dat het wel goed kan gaan zo lang men elkaar blijft respecteren. Dat Engelse model vind ik zo gek nog niet.

Oftewel een inzichtgevend boek over wat er nu in Europa zoal leeft en specifiek hoe mensen met elkaar omgaan.

dinsdag 3 april 2018

Clarkesworld Magazine 138 March 2018

Het maartnummer van Clarkesworldmagazine begint met de illustratie Jungleman van de Nederlandse Arthur Haas. Ik ben nog eens wat gaan grasduinen op internet maar kwam niet zoveel over hem tegen behalve dan zijn eigen website en verrassend genoeg een artikel op de boekensite Hebban al is deze wel van 2015. Altijd leuk om fantasy of science fiction van Nederlandse makelij  tegen te komen want daar is niet zoveel van alhoewel er wel veel Nederlanders in de game industrie blijken te zitten.

Verder in dit nummer zeven korte verhalen. Nou ja, kort? The Persistence of Blood geschreven door Juliette Wade besloeg het record aantal van bijna 60 bladzijden. Zulke lange verhalen ben ik in dit tijdschrift nog niet tegen gekomen. (Of ik ben het weer vergeten want mijn geheugen is nogal feilbaar) Maar eerlijk is eerlijk, elke bladzijde was de moeite waard. Als lezer stap je gelijk een nieuwe fantasywereld binnen waarin vrouwen van bepaalde status geacht worden zoveel mogelijk kinderen op de wereld te zetten om de bloedlijn in de stand te houden. Dat deze moeders uitgeput raken en hier uiteindelijk aan sterven, is niet van belang. Totdat een van deze vrouwen opstaat en er iets aan probeert te doen. 
Het neerzetten van vechten voor vrouwenrechten in een fantasywereld voelt aan de ene kant vervreemdend aan maar aan de andere kant komt hierdoor juist het issue extra scherp naar voren doordat in deze wereld andere regels gelden . En het is nog een spannend verhaal ook dus een dikke aanrader.

Kage Baker heeft me met Are You Afflicted with Dragons?  op een andere manier verrast. Het verhaal is behoorlijk recht toe recht aan en tijdens het lezen vond ik het allemaal wel heel vermakelijk maar ongelooflijk voorspelbaar. Tot de allerlaatste bladzijde waar het einde mij compleet in een deuk deed liggen omdat ik die wending niet verwacht had. Dit leert maar weer dat doorlezen tot het einde ook echt de moeite waard kan zijn, ook al denk je lange tijd van niet.

In een van de vier non-fictie artikelen neemt Carrie Sessarego ons mee de zee in met Aliens Among Us: Cephalopods in Science Fiction and Fantasy. Door haar verhaal ben ik opeens heel anders tegen inktvissen gaan aankijken. Ik had er geen idee van dat deze dieren zo anders zijn dan andere dieren en daarom ook wel eens gedacht is dat zij buitenaards zijn. Nu snap ik ook waarom deze dieren zo vaak in fantasy en science fiction gebruikt worden.


 

zondag 1 april 2018

Toch een geluk - Barbara Stok


Bij het openslaan van mijn exemplaar gelijk een verrassing. Daar stond mijn naam, een handgemaakte tekening en de handtekening van Barbara. Ik was helemaal vergeten dat we twee jaar geleden op de Stripdagen in Haarlem, dit boek hadden gekocht en mijn levensliefje het voor mij liet signeren omdat ik een aanval had van alles bevriezende verlegenheid. Dus dit boek begon gelijk met een brede grijns. Eentje die nog vele malen terugkwam bij het lezen en bekijken van de rest van het boek.

Zoals in veel van haar andere boeken schetst Barbara haar leven in heldere, vaak filosofische, korte verhaaltjes waarbij de humor zich regelmatig laat zien. De tekeningen zijn weer van onvolprezen hoge kwaliteit. Zo kan alleen al een tweebladzijdenvullende tekening van een groene omgeving waarin Barbara haar hond uitlaat mij minutenlang laten glimlachen en genieten terwijl er in wezen niets gebeurt.

Interessant vond ik het gedeelte waarin ze laat zien hoe zij de tijd heeft ervaren waarin zij de opdracht kreeg om een boek over Vincent van Gogh te maken, het boek maakte en wat er gebeurde nadat het uitkwam. Haar enthousiasme, twijfels, uitputtingsslag en doorzettingsvermogen zijn prima invoelbaar en maken het boek Vincent zelf nog boeiender. Dat ga ik dan ook binnenkort weer eens herlezen.

Clarkesworld Magazine 207 December 2023

Met The Gift in de zeer herkenbare stijl van Matt Dixon op de voorkant bevat het decembernummer van Clarkesworld Magazine acht science fic...