In deze tijd waarin kunstmatige intelligentie (AI) steeds meer opmars aan het maken is, valt me op dat dit in de science fiction wereld allang gemeengoed is. Zo ook in Waffles Are Only Goodbye for Now geschreven door
The World's Wife van de hand van
Wat ik doe met een boek en het boek met mij.
In deze tijd waarin kunstmatige intelligentie (AI) steeds meer opmars aan het maken is, valt me op dat dit in de science fiction wereld allang gemeengoed is. Zo ook in Waffles Are Only Goodbye for Now geschreven door Ryan Cole waarin een intelligente koelkast vastzit onder het puin veroorzaakt door oorlogsgeweld en die zijn gedachten laat gaan. Een aandoenlijk verhaal waarin de loyaliteit van een AI wordt beschreven.
Dat hele korte verhalen (nog amper 5 bladzijden) het ook goed kunnen doen, laat The World's Wife van de hand van Ng Yi-Sheng zien. Een verhaal dat zich langzaam ontrafelt. Het begint met een mededeling aan een vrouw dat haar man is overleden en eindigt in de aanklacht van genocide. Kom daar maar eens op.
Extreem lang is Eight or Die (Part 2) van Thoraiya Dyer. In het novembernummer is het eerste deel van ruim 50 bladzijden gepubliceerd en hier is nu het tweede deel van zo'n 40 bladzijden. Ondanks dat het zo lang was, merkte ik dat ik er niet zo goed in kon komen, alsof het me niet meer zo veel kon schelen allemaal en dat is wel heel jammer.
Het verhaal zelf is wel aardig over een man die tot de conclusie komt zijn oude leven niet meer te willen leven. Om dit te beseffen heeft hij een ingewikkeld avontuur met buitenaardse wezens nodig die hem gebruiken om hun eigen probleem op te lossen. Maar ja, die lengte bleef me dwarszitten.
Tweeëntwintig jaar geleden hielp ik een vriendin met verhuizen en kreeg ik als dank dit boekje met boerenwijsheden. Ik had het wel eens opengeslagen maar nooit echt gelezen, nu wel.
Opvallend is dat de meeste boerenwijsheden over de maanden van het jaar gaan, de weersomstandigheden en het effect op de oogst en het vee. Blijkbaar is er niet veel meer in een boerenleven dan dat als je naar deze uitdrukkingen kijkt. Een uitdrukking als 'Wat de boer niet kent dat eet hij niet' valt daardoor des te meer op.
Ik zat me ook af te vragen nu het klimaat niet meer is zoals vroeger of veel van deze uitdrukkingen nog wel opgaan. Wat te denken van 'geeft Lichtmis klaverblad, Pasen dekt met sneeuw het pad' of 'Vochtige maart de boeren smarten baart'.
Het geeft me ook het gevoel van de Enkhuizer Almanak, voorspellingen die meer mythisch zijn dan dat zij op de werkelijkheid geënt zijn.
Bijzonder vind ik wel de knip-kunststukjes die de wijsheden illustreren. Dit is door papierknipkunst gefabriceerd en vaak heel delicaat. Goed idee om als illustratie te gebruiken.
Wederom een prima verhaal met Lady Mechanika die dit keer het raadsel ontrafelt van de mechanische moordenaar. Waarom ik het iets minder vind dan de vorige delen zit 'm in de voorspelbaarheid. De vraag wie er achter het activeren van de mechanische moordenaar zit, wordt beantwoord met het klassieke motief wraak.
Interessant vond ik dit keer dat de mechanische moordenaar er bijna net zo uitziet als Lady Mechanika zelf behalve dat het dan helemaal mechanisch is en Lady Mechanika alleen haar ledematen en ogen niet van vlees en bloed zijn. En dit keer is het niet een golem maar een werkelijke robot die in opdracht zijn taak uitvoert. Dat is precies wat ik leuk vind aan deze serie, telkens weer net een andere invalshoek.
Ook hebben we wat meer informatie gekregen over de achtergrond van Mister Lewis, de trouwe kameraad van Lady Mechanika. Van haar eigen achtergrond verder geen spoor. Ik wacht er nog steeds met verwachtingsvolle ongeduld op.
Irrationeel genoeg als ik Bo Balder haar naam zie staan, wil ik gelijk dat het een leuk verhaal is omdat het door een Nederlander is geschreven.
In de wereld uit Eddies are the Worst is de wereldbevolking sterk aan het afnemen en heeft men als oplossing voor het arbeiderstekort klonen bedacht. En om het helemaal Hollands te maken draait het om handel en marktwaarde. Op een of andere manier voelde deze wereld heel vertrouwd aan. En zo ook de keuzes die de financieel lijdende vishandelaar maakt.
De Australische Thoraiya Dyer schreef 50 bladzijden vol met Eight or Die (Part 1). Ik dacht eerst dat het (Part 1) een grappigheid in de titel was maar nee, het is echt deel 1 en in het decembernummer volgt deel 2.
Ik lees Clarkesworld Magazine graag om de korte verhalen. Vijftig bladzijden begint meer op een boek te lijken en dat vind ik ergens wel jammer.
Nu is het wel een boeiend verhaal. Een man, Marino, wordt uit een instortende mijn gered door twee buitenaardse wezens die op jacht zijn naar een andere buitenaardse terrorist die uit is op macht en een planeet zoekt om over te heersen. Marino wordt gaandeweg ook een agent die achter deze terrorist aangaat waarbij hij het vermogen krijgt gedachten van anderen te lezen, altijd een intrigerende eigenschap.
Het is een rijk verhaal met nieuwe wezens en aardse gevoelens zoals het onbedaarlijk naar huis willen bellen om te laten weten aan zijn gezin dat het goed met hem gaat. Wordt vervolgd dus.
Met het in de bus vallen van de nieuwste uitgave van Ype Driessen zijn fotostrips (Ype '23) bedacht ik mij dat ik nog dit boekje ook nog ongelezen in de kast had staan. Dus daar ben ik vandaag eens lekker voor in de bank gaan liggen.
Zoals altijd heb ik me weer kostelijk vermaakt met Ype zijn kijk op zijn leven waarbij dit keer centraal staat het vinden van een huis om in te gaan samenwonen. En dat valt niet mee in Amsterdam.
Meerdere malen hoorde ik mijzelf hardop lachen. En ook herkende ik zijn vrienden uit vorige boeken maar ook bijvoorbeeld Gijs Groenteman en Pauline Cornelissen. Grappig wel omdat ik hen ook van verschillende podcasts ken. Dat voelt dan vertrouwd.
Het meest opmerkelijke in deze leeservaring was wel dat dit allemaal zich in 2018 heeft afgespeeld en ik steeds maar zat te denken dat ze er geen idee van hadden wat er de komende jaren hen te wachten staat. En dan nu ook te bedenken dat die tijd van de pandemie voorbij is. Het voelt nu echt als een voor en een na.
Met The Gift in de zeer herkenbare stijl van Matt Dixon op de voorkant bevat het decembernummer van Clarkesworld Magazine acht science fic...