Niek heeft een boek

Het juli-nummer 2020 van Clarkesworld Magazine bevat zeven korte science fiction/fantasy verhalen en zoals gebruikelijk vier non-fictie artikelen. Met dit keer naast de Amerikaanse bijdragen ook verhalen uit Hongarije, China en Brazilië.

Het Hongaarse verhaal Power to Yield van Bogi Takács neemt met zijn vierenveertig bladzijden bijna eenderde van het hele e-magazine in beslag. Korte verhalen zijn dan ook zeer flexibel in grootte en telkens verwonder ik me weer over dat dit niets zegt over de impact die het heeft. Langer in een verhaal leven betekent niet dat het dan ook meer betekenis krijgt. En bij dit verhaal werkte het voor mij juist andersom. Het gaat over wantrouwen, macht, transformatie, het redden van een bepaalde groep wezens door een voormalige vijand en overgave. Maar uiteindelijk werd het me allemaal te vaag voor mijn smaak.

The Oddish Gesture of Humans van de hand van de Braziliaanse Gabriel Calácia beslaat slechts vijf bladzijden en levert een schattig, bijna kinderlijk v…

Twaalf hoofdstukken, elf Doctors, heel veel companions en een boel bekende vijanden uit het Doctor Who universum allemaal bij elkaar voor een uitstekend georkestreerd verhaal in stripvorm. Tussen de hoofdstukken door vertellen verschillende bouwers aan het Doctor Who imperium over hun ervaringen met Doctor Who in de stripwereld, een wereld waar ik tot nu toe nog weinig van weet. Ik ken wel de televisieserie, de tekstboeken en de audiohoorspelen maar deze strips zijn nieuw voor mij.

Deze twaalf hoofdstukken zijn door verschillende tekenaars gemaakt terwijl het hele verhaal door Scott & David Tipton zijn geschreven. De kwaliteit van de tekenaars vind ik nogal verschillen. Soms kan ik de Doctor maar amper herkennen. Natuurlijk is met tekeningen wel enige artistieke vrijheid veroorloofd maar als ik meerdere personages op een plaatje zie staan en moet gaan gokken welke de Doctor is dan vind ik dat wel wat ver gaan.

Bij het samenbrengen van elf Doctors is er best wel een risico dat het f…

Het was dit blog van Hendrik-Jan dat me attent maakte op het bestaan van dit boek. En zijn enthousiasmerende woorden trokken mij gelijk over de streep om het boek ook gelijk aan te schaffen.

Het zal denk ik wel meer dan 10 jaar geleden zijn dat we hier in huis samen geïnteresseerd waren in de sterren en later in de wolken. Er staan dan ook aardig wat boeken over deze onderwerpen in de boekenkast. Nu is het met sterren zo dat het pas leuk wordt als je zo ook regelmatig kunt zien. Het wonen in een grote stad als Amsterdam met bakken lichtvervuiling heeft dan ook wat dit interessegebied betreft aardig wat roet in het eten gegooid.

Met wolken zat het anders. Daar is behoorlijk wat over geschreven en er zijn prachtige wolkenatlassen met schitterende foto's, alleen zijn die teksten voor mij vaak heel snel te ingewikkeld om nog verder te kunnen volgen.
Daarom dacht ik dat dit boek gezien de auteurs uitkomst zou kunnen bieden. Voor een deel doet het dat ook zeker en het was d…

Dat dit  boek begint met hinten naar een gruwelijke moord op een westerse arts in Afrika, deed me bijna het boek weer snel wegleggen. Ik zag het niet zitten om de spanning naar deze moord te gaan meebeleven en dan weken al dan niet maandenlang dat met me mee te sjouwen.

Gelukkig ging het snel over de hoofdpersoon zijn wel en wee in België en dan in het bijzonder zijn liefdesleven.  Dat wat hem uiteindelijk derdewereldarts maakt en hem houvast geeft bij terugkomst in zijn thuisland na traumatische gebeurtenissen in Afrika.

Het mooie vind ik dat waarover ik niet wilde lezen, namelijk die gruwelen in Afrika, ik toch beetje bij beetje gevoed kreeg maar op zo'n manier dat ik het wel kon verteren. Daarnaast liet dit boek me weer eens heel bewust beseffen dat waar je als mens ook voor kiest, je toch altijd met hetzelfde te maken blijft krijgen namelijk met liefde, leven en dood.

De schrijfstijl maakt dat de zinnen makkelijk te lezen zijn. En wat mij in het bijzonder aanspreekt is dat zond…

In de LBGTQ Humble Bundle trof ik deze hersenkrakende liefdesgeschiedenis aan.

Hersenkrakend omdat het over tijdreizen en het leven in een oneindige lus in de tijd gaat. De hoofdpersoon werkt voor een organisatie die er voor zorgt dat zaken die niet in een bepaald tijdperk thuishoren, worden verwijderd. Maar ja wat te doen als je opdracht de liefde van je leven blijkt te betreffen?

Voortdurend wordt de tijd weer gereset en daarmee ontstaan er ook nieuwe versies van alle personages. Op het moment dat deze versies elkaar kruizen, ontplofte mijn hoofd. Hier kon ik met mijn lineaire denken niet meer bij. En wat mij betreft is dat in dit boek op-en-top genieten.

Aan de tekenstijl waarin dit verhaal is weergegeven moest ik wel even wennen. Vooral de kleuren zijn nogal zoet. Ergens ook wel passend want het is ook wel een zoet verhaal. Maar het had voor mij wat meer scherpte kunnen krijgen door de tekeningen wellicht wat harder te maken. Hoogstwaarschijnlijk is dit puur een smakenkwestie maar…

De zeven doodzonden: hoogmoed, afgunst, vraatzucht, begeerte, woede, hebzucht en luiheid. Ieder in een strip met hoge intelligentie en slimme humor uitgedrukt. Ieder door een unieke auteur beschreven en een bijpassende tekenaar vormgegeven.

Mijn lievelingsauteurs Neil Gaiman en Alan Moore namen respectievelijk luiheid en begeerte voor hun rekening en beiden hebben mij absoluut niet teleurgesteld. Maar ook met de andere vijf strips heb ik mij kostelijk vermaakt.

Iedere strip afzonderlijk geven mij het gevoel iets uit een ondergrondse beweging te lezen of uit de alternatieve hoek. En daarbij heb ik ook het idee dat mij nogal wat opmerkingen of verwijzingen ontgaan. Maar desondanks blijft er nog heel veel over om wel bewust van te kunnen genieten.