Speculatief 1.1 - Mei 2022

En dan is er nu een Nederlandstalig science fiction/fantasy tijdschrift genaamd Speculatief. Uiterlijk lijkt het exact op Clarkeworld Magazine maar met dit verschil dat er ook expliciet aandacht wordt geschonken aan gedichten. En Speculatief heeft alleen vertalingen uit het Engels. Ik hoop dan ook dat in de toekomst er ook ruimte gaat komen voor SFF-verhalen uit andere taalgebieden. Maar dat is wel heel erg op de zaken vooruitlopen want dit is het eerste nummer en ik ben dan ook benieuwd hoe het ontvangen gaat worden.

In dit nummer staan naast enkele inleidingen met verklaringen voor dit tijdschrift, 10 nieuwere korte verhalen, 15 gedichten, 2 korte verhalen uit de oude doos en een vijftal non-fictie artikelen. 

Dat er in de inleiding uitleg wordt gegeven over het hoe en wat van het oprichten van dit tijdschrift vond ik een mooie opening. Dat vervolgens elk komend verhaal al voor werd besproken, is niet aan mij besteed. Een kort verhaal lees ik liever eerst zelf en lees daarna er graag nog wat meer over. Bij enkele verhalen is er ook nog een extra artikeltje naar aanleiding van dat verhaal en die vond ik heel leuk om te lezen. Juist ook omdat de redactie verder kijkt dan alleen het verhaal en het in het rijke SFF-geschiedenis plaatst. Zoals nog eens wat dieper ingaan op de drie robotwetten van Asimov naar aanleiding van een opmerking in een van de korte verhalen.

Kattenfoto's, alsjeblieft geschreven door Naomi Kritzer heb ik destijds in  Clarkesworld met veel genoegen gelezen. Leuk om dat nu in een vertaling in dit blad tegen te komen. En dit voelde als een prima vertaling. 

Helaas heb ik verderop in het tijdschrift daar andere ervaringen mee. Het een en ander kan ook liggen aan dat het Vlaams is en niet helemaal het Nederlands dat ik gewend ben waardoor sommige zinnen voor mij onnatuurlijk overkomen. Maar ik denk toch ook dat niet alles helemaal goed ging met vertalen zoals op het moment dat aan een robot gevraagd wordt of hij gerepareerd wil worden en de robot als antwoord geeft 'geen dank'. Ik vermoed dat daar 'no thanks' heeft gestaan en dat zou ik toch vertalen met 'nee, dank je wel'.

Er is een stukje op de website waar staat over ons. Zowel hier als verder in het tijdschrift kom ik alleen de naam van Goran Lowie tegen. Goran lijkt alles alleen te hebben vertaald, de artikelen te hebben geschreven en de verhalenrechten geregeld. Dat is een enorme klus. Ik snap dat er dan wel eens wat tussendoor glipt.
Een extra paar ogen zou wel helpen bij de vertaal-, d/t- en drukfouten. In de epub-versie die ik had aangeschaft kwam ik in een verhaal bijvoorbeeld een zin twee keer achter elkaar tegen. Op de website zie ik dat niet staan. Ik hoop dat in de toekomst hier nog wel een verbeterslag in gemaakt gaat worden.

Het meest verrast ben ik door Drijfhout geschreven door Marie Brennan en Blues van de Zelfbewuste Wezens van de hand van Christopher Mark Rose. De ideeën in deze verhalen vind ik fris, de thema's van verdwijnende werelden en in hoeverre kunstmatige intelligentie rechten kan hebben, boeien me en de sfeer in beide verhalen zijn heel natuurlijk en toch net even anders dan onze eigen wereld.
Fijn te lezen dat in volgende nummers er in ieder geval meer van Marie Brennan haar Drijfhoutwereld komt.

Gedichten ben ik over het algemeen niet zo goed in. Ze gaan mijn ene oog in en het andere weer uit zonder dat het iets met me doet. Dat was niet het geval met Nadat Haar Broer de Hoofden van Haar Papieren Poppen Trok gedicht door Beth Cato.
Interessant om nu eens wat meer met dit soort gedichten in aanraking te komen.

Uit de oude doos het verhaal Ster uit 1897 van HG Wells. Ook heel boeiend om te lezen want hoeveel is er nu werkelijk veranderd in ruim een eeuw. Wanneer er een enorm object op de aarde afkomt, zijn we toch allemaal weer hetzelfde oermens.

Goran Lowie beschrijft als laatst nog wat genreprijzen en Engelstalige magazines. En ook komt er nog wat Nederlandstalig verenigingen en uitgaven ter sprake.

Wat mij betreft een interessant tijdschrift met een boel potentie voor de toekomst. Het zal nu eens in de vier maanden uitkomen. Ik kijk uit naar het Septembernummer.

Doctor Who: The Twelfth Doctor Vol. 4: The School of Death - Robbie Morrisson, Rachael Stott & Simon Fraser

Het hoofdverhaal is wederom een klassieker met zombieachtige leerlingen op een privéschool en uiteindelijk Sea Devils die de wereld willen heroveren. Weinig origineel en ik zuchtte even diep bij het zien van de Sea Devils. Maar vreemd genoeg ging die vermoeidheid over en werd ik alsnog in het verhaal gezogen.
De tekeningen bij dit verhaal zijn mooi en fijn om naar te kijken behalve dat ik de twaalfde Doctor er niet goed in herken en zelfs daardoor een scène eerst niet begreep.
De Doctor bruist van de energie en neemt een opgezette zwaardvis als companion als Clara niet in de buurt is. Dit levert hilarische momenten op. Er is sowieso veel humor in de dialogen van de Doctor met wie dan ook. Hij is op en top rap van de tongriem gesneden. Dat maakte dat ik leuk bleef vinden.

Het eerste korte verhaal vind ik niet zo mooi getekend maar het verhaal zelf vond ik wel heel erg leuk. De Doctor waarschuwt ons als lezer om niet de bladzijde om te slaan. Dat doen we natuurlijk wel en dan begint het avontuur waarbij mensen stripboeken ingetrokken worden om als 2D-personages te leven zodat 2D-wezens onze 3D-wereld kunnen overnemen. Heel leuk gevonden.

Het laatste korte verhaal vond ik wel kort door de bocht met Osgood die de Doctor om hulp vraagt en er met de sjaal van de vierde Doctor een gevaarlijke robot ontmanteld kan worden. Voor dit verhaal is aardig wat kennis nodig van de Doctor zijn geschiedenis met Osgood. Ik heb dat niet meer helemaal paraat en had daardoor het idee heel wat te missen.
Toch is elk Doctor Who-verhaal toch weer een klein cadeautje om even mee in het universum van de Doctor te kunnen zijn.

De filosoof, de hond en de bruiloft - Barbara Stok

Mijn intentie was om alleen het intro aan mijn levensliefje die filosoof is, voor te lezen en te vragen of hij Hipparchia, een van de eerste vrouwelijke filosofen kent. Uiteindelijk las ik in een ruk het hele boek voor en keken we samen intensief naar de zoals altijd door mij zeer gewaardeerde tekeningen van Barbara Stok.

Samen een boek lezen (en nu ook kijken), geeft het extra's dat we er ook gelijk over spraken, elkaar vragen stelden en samen mijmerden over hoe het destijds geweest kan zijn. In mijn eentje kan ik nog wel eens met mijn gedachten afdwalen maar door zo samen te lezen, gebeurde dat helemaal niet en dat voelde plezierig. Zo kon ik helemaal in het boek kruipen.

Opmerkelijk vond ik hoe actueel de onderwerpen zijn die in dit boek aan de orde komen. Naast de filosofische vragen die zolang de mensheid bestaat nooit zullen verouderen, ook de ongelijke verhoudingen tussen mensen in de maatschappij. Wat dat betreft is er in die duizenden jaren toch minder veranderd dan ik had gedacht.
Het beschrijven van het leven van Hipparchia geeft daarmee een kijkje in het menselijke bestaan en heeft mij weer eens stil laten staan bij waar wij nu eigenlijk allemaal mee bezig zijn. Iets dat nooit kwaad kan.

Een uitstekend boek dus om te genieten van heldere tekeningen met humor in kleine hoekjes in combinatie met het geprikkeld worden tot nadenken over grote levensvragen.

Doctor Who: The Twelfth Doctor Vol. 3: Hyperion - Robbie Morrison & George Mann

 

Het begint met een gedegen spookverhaal met wat blijkt een wereldberoemd personage.
Dit wordt gevolgd door The Hyperion Empire, het actievolle hoofdverhaal met veel explosies, zombies, vuurmonsters en een brandweerman.

 

Het belangrijkste aan Doctor Who strips vind ik dat ik de specifieke Doctor, in dit geval de twaalfde, wil kunnen herkennen. Qua tekeningen voldoet het daar in dit deel lang niet altijd aan. Maar door zijn manier van doen is hij te herkennen uit duizenden. Daardoor geeft het lezen een vertrouwd gevoel.

 

De twee verhalen zijn niet bijster origineel maar wel heel vermakelijk.

Doctor Who: The Thirteenth Doctor #1 A New Beginning - Jody Houser, Rachael Stott & Enrica Eren Angiolini

 

Slechts 41 bladzijden (met voorkant meegerekend) dus duidelijk een opmaat voor meer, veel meer avonturen, ook gezien het hoge cliffhanger gehalte op het einde.

 

De energie van de 13de Doctor vind ik wel heel treffend weergegeven in deze strip evenals de drie companions.
De tekeningen zijn warm en kleurrijk, een plezier voor het oog.
Het verhaal nog erg pril dus daar durf ik niets over te zeggen. 

Wel voelt het dat deze Doctor grootse avonturen gaat beleven. En gelukkig maar want zo zie ik haar het liefst.

Doctor Who: The Thirteenth Doctor Vol. 0: The Many Lives of Doctor Who - Richard Dinnick

 

Een echt nul-nummer waarin alle voorgaande levens van de dertiende Doctor de revue passeren en ook nog eens allemaal een mini-avontuur beleven. In een kleine 70 bladzijden zo'n dertien verhalen in ieder een eigen tekenstijl door vele verschillende illustratoren vormgegeven. De ene wat geslaagter dan de andere maar als geheel een toetje (of eigenlijk een voorgerecht) voor de jarenlange fan want iedere Doctor krijgt zijn bekende companion mee en doet uitspraken die alleen bij die specifieke Doctor passen. Zo is iedere Doctor herkenbaar uit duizenden, ook als de tekeningen niet gelijken.
 

En dan is het nu tijd voor de dertiende Doctor.

Clarkesworld Magazine Issue 187 April 2022

Het Clarkesworld aprilnummer van 2022 heeft zeven korte science fiction/fantasy verhalen en vier non-fictie artikelen die allemaal de moeite waard zijn.

De titel Ashes van de voorkantillustratie kan ik niet goed duiden terwijl deze tekening van Yuumei verder wel heel duidelijk is wat symboliek betreft. De groene kleuren in de helm en de grauwe daarbuiten, vind ik wel heel mooi contrasteren.

Het komt niet vaak voor maar Two Spacesuits geschreven door Leonard Richardson heeft mijn hart veroverd. Een zoon wordt onafhankelijk van elkaar door zijn ouders gevraagd te helpen omdat ze vinden dat de ander zich vreemd gedraagt. De ontknoping vind ik een enorme goeie vondst. Nu hebben auteurs wel vaker goeie ideeën. Maar dit in combinatie met hoe natuurlijk het verhaal geschreven is, het SF-element en de opgebouwde spanning, maakt het een perfect verhaal. En dat krijgt lang niet iedere auteur voor elkaar.

Interessant van Dream Factory vind ik dat Greg Egan hierin een wereld schept die in mijn jeugd zware SF zou zijn geweest terwijl in onze hedendaagse tijd het misschien al op zijn minst gedeeltelijk mogelijk is. Namelijk het via bluetooth beïnvloeden van het gedrag van je huisdier die daarvoor implantaten in de hersenen heeft gekregen. Mooi naar voren komt in dit verhaal de ethische vragen die het verder ontwikkelen van onze technieken oproept.

In The Carrion Droid, Zoe, and a Small Flame heeft een android mij weten te ontroeren. De auteur Parker Ragland geeft een mensheid weer die wreed is en zelfzuchtig maar dat er toch ook nog een klein beetje hoop schuilt omdat mensen onverwachts geraakt kunnen worden. Heel leuk gedaan door het opvoeren van een naïeve android.

Monterosso mon amour - Ilja Leonard Pfeijffer

Om voorzichtig uit mijn leesdip te klimmen, besloot ik vandaag het boekenweekgeschenk van dit jaar te lezen. Een klein verhaal maar net wat meer dan een kort verhaal.

Het eerste hoofdstuk viel niet mee. Wat een bombast en opgeblazen geouwehoer, dacht ik en wist niet of mijn leeskeuze nu wel de juiste was geweest. Ik zette door. En de schrijver wist me te laten glimlachen door zichzelf op te voeren en net genoeg de spot met zichzelf te drijven. Fris voelde het ook dat hij de aandacht op zichzelf ook weer losliet en ik verder kon leven met de hoofdpersoon, Carmen.

Bang was ik voor voorspelbaar- en gemaaktheid. Maar er kwam een verrassing in de gebeurtenissen waardoor het juist mijn hart wist te raken. Het was precies uit het leven gegrepen, de verlangens die niet vervult worden maar door anderen wel getracht worden om te benaderen, het ontroerde me even.

Helaas was het einde opeens weer zo net tenenkrommend zoals in Grand Hotel Europa, het andere boek van Ilja Leonard Pfeijffer waar ik precies dezelfde ervaring had als met dit boekje. Eerst door de bombast heen, dan geboeid door menselijkheid en dan afknappend op de te gemaaktheid. Jammer.