zondag 25 februari 2018

Clarkesworld Magazine 86 November 2013


Deze novemberaflevering van Clarkesworld Magazine uit 2013 bevat vijf korte verhalen en vier non-fictie artikelen.

Geen sterk nummer. En bij Never Dreaming (In Four Burns) geschreven door Seth Dickinson had ik zelfs de onaangename ervaring dat ik er maar geen grip op kreeg. Alleen helemaal op het einde ging me iets dagen. Het wonderlijke van dit soort teksten vind ik dat als ik over drie weken er nog eens aan begin er grote kans is dat het net zo ondoordringbaar blijft. Terwijl wellicht over twee jaar het opeens een helder verhaal voor me kan zijn. Ik weet niet waar het aan ligt dat er momenten zijn waarop teksten zich niet aan mij bloot willen geven terwijl op andere momenten zij bijna vanzelfsprekend kunnen zijn. Aan de tekst zelf kan het niet liggen. Of toch wel?

Van de verhalen sprong Special Economics eruit, geschreven door Maureen F. McHugh. Omdat het zich in China afspeelt en over Chinezen gaat, was ik even verrast doordat het niet een Chinees is die dit geschreven heeft. Juist omdat in dit tijdschrift regelmatig een Chinese schrijver publiceert, vroeg ik mij af of ik nu kon merken dat het een Westerling is die nu deze cultuur beschrijft. Gevoelsmatig zit er wel degelijk verschil in maar als ik twee teksten krijg weet ik niet of ik weet aan te wijzen welke door wie geschreven is. 
Het verhaal raakt verschillende thema's zoals wat gebeurt er met een maatschappij als een deel van de mensen gedood wordt door een plaag zoals de vogelgriep? Wat betekent dit voor de economie? En hoe zit het met moderne slavernij? Boeiend geschreven en spannend ook nog.

Anaea Lay bespreekt in haar artikel Sapir-Whorf Must Die de Sapir-Whorf hypothese. Eerst de sterke kant die stelt dat taal gedachten bepaalt en vervolgens de zwakke kant waarbij taal gedachten beïnvloedt. Naast dat ik inhoudelijk dit een interessant onderwerp vind, weet Anaea Lay het nog boeiender te maken door allerlei science fiction schrijvers aan te halen die de beide kanten van de hypothesen in hun werk hebben gebruikt. Wil je je eigen gedachten er nog eens over laten gaan, lees dan zeker dit artikel ter inspiratie.


maandag 19 februari 2018

Girl Genius Volume 13: Agatha Heterodyne and the Sleeping City - Phil & Kaja Foglio

Het slotdeel van de first journey of Agatha Heterodyne met helaas een redelijk open einde. Ik had een afronding verwacht waarbij voor in ieder geval een bepaald moment er een stabiele overwinnaar uit de bus zou komen rollen. Je kunt bij het laatste plaatje denken dat dit Klaus Wulfenbach is maar Agatha lijkt mij niet voldoende uitgeschakeld om Klaus als heerser over Mechanicsburg uit te kunnen uitroepen. Het eerste deel van de second journey of Agatha Heterodyne zal hier wel meer uitsluitsel over gaan geven.

In dit deel met de slapende stad wordt er weer behoorlijk gespeeld met elkaar redden. En er is een nieuwe speler in het spel namelijk een nieuwe strever naar de titel van Stormking genaamd Martellus. Een nietsontziende geweldenaar die meer sparks blijkt te hebben dan in eerste instantie zichtbaar is. En Tarvek moet dat bekopen met zijn leven? Het lijkt er wel op maar in Girl Genius weet je het nooit en zijn wel vaker doden weer levend geworden.

Ondertussen vlucht Agatha door een deur en blijkt zij in een winters landschap terecht te komen waar het plotsklaps tweeënhalf jaar later is dan in Mechanicsburg waar de tijd stil is blijven staan. Wanneer de monsters niet meer gek genoeg kunnen, doen ze het met het verhaal. En dan maar zien hoe dit allemaal weer bij elkaar kan komen.

Zoals zo'n beetje elk deel van Girl Genius weer in razende vaart een aaneenschakeling van over elkaar buitelende gebeurtenissen met een variété aan bijdehante opmerking makende personages. Ik kan er geen genoeg van krijgen.


zondag 18 februari 2018

Clarkesworld Magazine 85 October 2013


In deze Clarkesworld Magazine van oktober 2013 staan vijf korte verhalen en vier non-fictie artikelen.

Over alle verhalen kan ik wel wat zeggen maar ik pik er toch drie uit.
Dale Bailey vertelt over het monster van de Black Lagoon in  The Creature Recants. Het monster krijgt de hoofdrol in een film waarin hij als afschuwwekkend wezen verliefd wordt op de hoofdrolspeelster met alle gevolgen van dien. Op een of andere manier riep dit verhaal sentiment uit het verleden op waar ik verder geen woorden voor heb maar wel een diep ver weg gevoel. Toch mooi als een verhaal ook woordeloos kan raken.

The Ki-anna is een verhaal geschreven door Gwyneth Jones waar de kwestie wordt aangeroerd dat wij als mens door het eten van vis in wezen onze verre voorvaderen opeten. Deze invalshoek had ik nog nooit eerder gehoord en ik was er aangenaam door verrast. Hoe kan het dat vegetariërs dit argument nog nooit eerder gebruikt hebben?

En dan opeens een verhaal van George R.R. Martin genaamd A Night at the Tarn House. Zijn serie A Song of Ice and Fire vind ik briljant en ik was dan ook heel benieuwd hoe hij het in een andere omgeving in een kort verhaal eraf zou brengen. Het werd een zeer aangename verrassing. Woooow, wat een verhaal. Binnen de kortste keren ben je als lezer bekend met allemaal nieuwe wezens en personages. Ieder met hun eigen motieven en streken. Op het moment dat ik dacht te weten hoe het verder zou gaan, nam het alweer een andere wending. Zo blijkt maar weer hoe een groot schrijver George R.R. Martin is. Een grote aanrader als je van fantasy houdt met een een ruw randje.



zaterdag 17 februari 2018

Wormen en engelen - Maarten van der Graaff


Het was het blog van Lalagè leest waardoor ik nieuwsgierig was geworden naar dit boek. Als twintiger was ik eens afgehaakt met Nederlandse literatuur lezen omdat het allemaal over gefrustreerde gereformeerde mannen ging of WOII. Dus om een keer te lezen over een jongen met een protestantse opvoeding die van zijn geloof is gevallen en niet gefrustreerd, leek mij heel verfrissend.

Het kostte mij erg veel moeite om in het boek te komen. De schrijver is ook dichter en de stijl van schrijven lijkt dit ook te verraden. Er wordt maar weinig rechtstreeks gezegd. De zinnen geven korte impressies weer waarbij ik als lezer het gevoel kreeg te moeten raden wat er dan bedoeld werd. Net zoals bij hele ingewikkelde poëzie.
Wat het lezen ook bemoeilijkte waren de vele sprongen in de tijd. Op zich hoeft dat geen probleem te zijn maar als lezer moet je zelf maar uit de tekst halen waar je nu weer beland ben in het verhaal. Bij mij duurde dat soms best lang en dat ging ten koste van de inhoud zelf. Het kwam ook voor dat de tijd- en plaatsbepaling aan het einde van de eerste alinea stond. Dan was er bij mij al voldoende verwarring gezaaid om weer opnieuw te moeten beginnen.
Oftewel de schrijfstijl vraagt enige extra inzet van de lezer.

En is die inzet dan de moeite waard? Dat vind ik een moeilijke vraag.

Er worden zeker interessante zaken beschreven waar ik nog nooit van gehoord had zoals dat pas in de 17de eeuw voor het eerst naar de zin van het leven werd gevraagd, wat een tau-kruis is, Lee Lozano haar conceptuele kunst waaronder Decide to Boycott Women waardoor ze vanaf haar 41ste geen contact meer heeft gehad met vrouwen, en ASMR (Autonomous sensory meridian response) wat een specifiek tintelend gevoel in de huid is dat door allerlei triggers opgeroepen kan worden en waar dan ook hele stromingen door zijn ontstaan om dit specifieke gevoel op te roepen.

De schrijver is duidelijk ontwikkeld maar lijkt dit soms iets te graag willen laten zien door uitgebreid uitleg te geven. Dat vind ik altijd wat minder. Het is alsof de schrijver wil laten zien wat hij allemaal weet in plaats van weer te geven wat het met de personages in het boek doet. Dat laatste is wat ik zoek in de literatuur. Een verdiepingsslag over de onderwerpen waar de personages mee bezig zijn, doe ik graag zelf.

In mijn beleving gaat dit boek niet eens zo zeer over geloof of geloofsbeleving maar meer over opgroeien, volwassen worden. Herkenbaar is de zoektocht van een begin twintiger naar daar waar hij vandaan komt en wat er nog meer is in de wereld vs hoe hij nu zelf in het leven staat.
Misschien waren mijn verwachtingen verkeerd en heeft dit boek daardoor geen goede kans bij mij gehad. Misschien is het een debuut van een schrijver die nog wat meer ervaring nodig heeft om helemaal interessant te worden. Wie weet.
Een eventueel volgend boek wil daarom nog wel proberen.


vrijdag 16 februari 2018

Clarkesworld Magazine 137 February 2018


In het februarinummer van Clarkesworld Magazine van dit jaar zes korte verhalen en vier non-fictie artikelen.

Carolyn Ives Gilman neemt in Umbernight de lezer mee naar een kolonieplaneet waar zijn zon voor het gezonde licht zorgt maar wanneer de Umber aan de hemel komt te staan men zich goed moet beschermen tegen zeer giftige radioactieve straling. Door enkele kolonisten die het wagen over de planeet te reizen in de hoop bij het afgiftepunt voor ruimtereizigers te komen en daar goederen aan te treffen, worden de gevaren van de planeet aan je bekend gemaakt. Daarnaast komen ook de menselijke karaktereigenschappen in beeld met gevoelens als jaloezie, leiderschap en rationalisme. Oftewel een verhaal met van alles wat.

Robert Reed heeft in Obliteration over een hele andere boeg gegooid om het menselijke karakter te onderzoeken. Hij schetst een wereld waarin het mogelijk is om letterlijk je hele geheugen op te slaan. Het is dan wel belangrijk om een goede back-up te hebben, wil er iets mis gaan. Het verhaal laat mensen zien die er voor kiezen geen gebruik van deze mogelijkheid te maken. En anderen die bepaalde zaken weg laten zodat deze nooit meer opgerakeld kunnen worden. Het deed mij nadenken over of ik alles van mijn leven wil blijven onthouden of wanneer het mogelijk was bepaalde zaken voor altijd te vergeten.

In de The Power is Out schrijft A Que (vertaald door Elizabeth Hanlon) hoe de mensen reageren wanneer de stroom voor altijd uitvalt. Geen origineel gegeven, er is zelfs een hele televisieserie naar gemaakt (Revoution) maar toch weet A Que interessante nieuwe inzichten te geven. En dat maakt dit verhaal toch de moeite waard.

maandag 5 februari 2018

Girl Genius Volume 12: Siege of Mechanicsburg - Phil & Kaja Foglio

Alweer het twaalfde deel van Girl Genius. En zoals de titel al zegt gaat dit deel om de bezetting van Mechanicsburg. Nu speelt het verhaal al een behoorlijk lange tijd af in en om het kasteel en ik kreeg bij dit deel wel een beetje een vermoeidheid wat betreft de strijd van alle partijen en begon ik me af te vragen hoe lang dit nog door zal gaan. Met wat speuren ontdekte ik dat de eerste dertien delen vallen onder het originele avontuur en dat er vervolgens verder gegaan wordt met The Second Journey of Agatha Heterodyne. Dat stemt mij optimistisch. Er gaat een afronding komen en vervolgens een nieuw begin. Wat mij betreft precies op tijd.

In dit deel wordt Agatha eindelijk als de lady Heterodyne erkent en Gil als de Baron Wulfenbach, nou ja, als zijn vader dood was gebleven. Ha!
Verder hebben de makers zich weer heerlijk uitgeleefd in beeld en taal. Zo worden we getrakteerd op kannonnenpakjes, dropwalls (muren die letterlijk uit de lucht komen vallen), de grote held Tryggvassen met zijn spraak in geheel eigen lettertype, subterranean mechanerwhals die uit de grond komen zetten, een stormram die letterlijk uit een reuzenram bestaat, vechtende draken die niet op hun mondje gevallen zijn, verschillende soorten ridders van Jove en nog veel meer.

Op de laatste pagina van dit deel doet Agatha de allerlaatste poging om Mechanicsburg te redden en dit eindigt met een enorme BOEM.
Dat belooft wat voor het volgende deel.

Gezinsverpakking - De Chabotten

Voor ik dit boekenweekgeschenk ging lezen, luisterde ik naar de podcast Nooit meer Slapen waarin de familie Chabot over dit boekje geïntervi...