vrijdag 25 maart 2022

The World Beyond Your Head: How to Flourish in an Age of Distraction - Matthew Crawford

Het is alweer heel wat jaren geleden dat dit boek met veel enthousiasme onder mijn aandacht werd gebracht. Ik heb het gekocht en in de kast gezet. Nu zoveel jaren later begon ik het te lezen met wat bleek geheel de verkeerde verwachtingen. Ik had het idee een betoog te krijgen over waardoor onze aandacht  als mens gegrepen wordt en hoe we kunnen leren om niet bij het minst geringste afgeleid te worden. Praktische handvatten was wat ik voor ogen had. Maar nee, dat is dit boek dus niet of ik heb het er niet uit kunnen halen.

Wat het wel is, vind ik moeilijk weer te geven omdat ik minstens de helft van het boek niet begreep. Ik ben dan wel zo'n koppig iemand dat ik door blijf lezen omdat ik hoop dat er af en toe toch een vonk over gaat slaan en dat er dan een deur opengaat waardoor alles op zijn plek komt te vallen. Dit is helaas ook niet gebeurd. De vele citaten van bekende filosofen vielen bij mij dan ook in vruchteloze aarde.

Wel waren er flarden die ik leek te begrijpen. Bijvoorbeeld over hoe gokverslaafden niet gokken om te winnen maar om de oplopende spanning te ervaren en daar weer vanaf te komen als het geld op is. Winnen is dan juist een teleurstelling omdat men dan door moet gaan tot het weer op is.

Een andere interessante hersenkraker vond ik hoe individualisme mensen niet unieker maar steeds meer hetzelfde maakt. In het westen wordt men geacht zelf na te denken en zelf beslissingen te nemen. Omdat veel mensen er toch bij willen horen gaan ze juist zich als het gemiddelde gedragen want als je het anders doet dan heb je dat aan jezelf te danken en kan je daarop afgerekend worden. Zo had ik dat nog nooit eerder bekeken.

Tja, uiteindelijk vrees ik dat ik te veel kennis mis om de verdere tekst werkelijk tot zijn recht te kunnen laten komen.

woensdag 23 maart 2022

Doctor Who: The Tenth Doctor Vol. 4: The Endless Song - Nick Abadzis & Eleonora Carlini en anderen

Bij elke Doctor Who-strip is het weer even afwachten of de stijl van de tekenaars mij aanspreken of niet. En dan maakt het mij vooral uit of ik de Doctor wel of niet makkelijk kan herkennen. Dit keer hangt het een beetje in het midden. Het is geen sprekende gelijkenis maar met een beetje moeite kan ik de tiende Doctor er wel in zien. Maar wat het in dit deel vooral heel goed deed was de kwaliteit van de verhalen.

Verhalen inderdaad in meervoud dit keer en dat was iets waar ik niet gelijk op gerekend had. Ik was dan ook verbaasd dat het verhaal al afgerond was terwijl ik nog maar op eenderde van het boek was. Al snel bleken er nog twee verhalen achteraan te komen. Verhalen die allemaal niets met elkaar te maken lijken te hebben maar ook onafgerond aanvoelen. Dat gaf mij een ongemakkelijk gevoel. Maar de verhalen vond ik zo interessant en spannend dat ik heel veel kon vergeven.

Dat op het einde de woorden wordt vervolgd stonden geschreven was dan dit keer meer een opluchting dan een frustratie. Mijn gevoel dat het een opbouw naar iets groters is, werd daarmee bevestigd. Dus op naar het volgende deel.

Nog even iets over het digitaal lezen van deze strips. Ik wil nog wel eens terugbladeren, vaak om te checken of ik iets goed begrepen heb of te zien wanneer een bepaald personage het verhaal in komt stappen. Nu is bladeren in een digitale strip op mijn pc een crime. De bladzijden laden te langzaam om lekker te kunnen zoeken en soms geef ik het dan maar op. Dat is wel heel jammer en heeft digitaal lezen wel heel erg als nadeel op het papieren lezen.

maandag 21 maart 2022

Clarkesworld Magazine Issue 186 March 2022

In het maartnummer van Clarkesworld Magazine staan wel acht korte science fiction/fantasy verhalen en vier non-fictie artikelen. Meer korte verhalen dan gebruikelijk en dat komt omdat er dit keer geen langer kort verhaal tussenzit en dat vind ik wel plezierig. Inmiddels merk ik dat ik meer van verhalen tussen de vijftien en dertig bladzijden houd dan wanneer ze langer worden. 

De van oorsprong Griekse EA Mylonas schreef het beklemmende Saturn Devouring His Son waarin na vijf jaar een zoon terugkeert naar zijn ouderlijk huis voor de uitvaart van zijn vader. In een prettig heldere stijl worden pijnlijke familieverhoudingen en diepe eenzaamheid geschetst. Ik werd er stil van.

Klimaatproblemen als thema in het science fiction genre is niets nieuws maar voelt wel steeds urgenter. Tegan Moore geeft in The Memory of Water het beeld van de wereld waarin geen grote waterdieren meer leven. Een attractie in een pretpark laat deze dieren weer herleven zodat de mensen het verleden zelf kunnen beleven. Alleen... verschijnen er ook dieren die nooit bestaan hebben. Verfrissend idee om te laten zien hoe de toekomstige wereld er inderdaad uit kan komen te zien. Het laat me weer even stilstaan bij hoe de wereld nu is en hoe we daarmee omgaan.

Gezinsverpakking - De Chabotten

Voor ik dit boekenweekgeschenk ging lezen, luisterde ik naar de podcast Nooit meer Slapen waarin de familie Chabot over dit boekje geïntervi...