#50books - 2016.22 Uit een ander boekje tappen

In deze vierde jaargang van #50books is het stokje van de oorspronkelijk initiatiefnemer Petepel overgenomen door Hendrik-Jan die dit jaar de vragen stelt.

En de tweeëntwintigste vraag is:

Welke schrijver of schrijfster zie jij het liefst zijn of haar boekje te buiten gaan?

 

Deze vraag doet mij gelijk denken aan het boek Teleny, een pornografisch werk waarvan men niet weet wie het geschreven heeft maar dat wel aan Oscar Wilde is toegeschreven. Geen gek idee dat een schrijver zich ook wel eens op die manier wil uiten maar dat met zijn huidige oeuvre niet doen kan of wil.

Neil Gaiman is een schrijver van fantasy, horror, science fiction, kinder-, jeugd en volwassen boeken. Evenals scripts, korte verhalen, romans, novelles, gedichten en graphic novels. Ooit is hij begonnen als popjournalist. Dus hij heeft al heel wat genres op zijn naam staan. En daar komt komende maand een boek bij met artikelen waarin hij zijn kijkt geeft over allerlei verschillende onderwerpen. Wat blijft er voor hem dan nog over om te schijven? Juist, een literair pornografisch werk wellicht. Ik weet zeker dat hij daar ook iets interessants van zal maken vooral met zijn Britse preutse inslag.

Een andere schrijver waar ik diep van onder de indruk ben is Joe Hill. Hij schrijft voornamelijk horror, eigenlijk een genre dat mij niet gelijk een-twee-drie aanspreekt maar hij doet het zo voortreffelijk dat ik wel verder moest lezen. 

Ik zou van hem wel eens een literair boek willen lezen waarin geen horror voorkomt. Hij is vreselijk goed in intermenselijke relaties weergeven maar of hij dat ook nog kan zonder allerlei angsten op te roepen, is de vraag. Ik denk voor hem een hele uitdaging.

Onlangs weer eens een kort verhaal van J.J. Slauerhoff gelezen, de grootste Nederlandse romanticus uit de vorige eeuw.  Ik zou van hem wel eens een verhaal willen lezen in de stijl van onze huidige Nederlandse schrijvers. Ben heel benieuwd hoe dat er dan uit zou zien. 

Wat een ontzettende leuke vraag is dit. Hoe meer ik er over nadenk, hoe meer mogelijkheden er in me opschieten. Laat ik maar snel stoppen met typen voordat dit een heel eigen genre gaat worden.

#50books - 2016.21 Boekwinkelen

In deze vierde jaargang van #50books is het stokje van de oorspronkelijk initiatiefnemer Petepel overgenomen door Hendrik-Jan die dit jaar de vragen stelt.

En de eenentwintigste vraag is:

Hoe ziet jouw ideale boekwinkel eruit?

Winkelen is voor mij altijd een straf geweest met uitzondering van boekwinkelen. Daar kon ik altijd uren in rondzwerven. Boekje voor boekje bekijken. En dan steeds een kast verder met een groeiend stapeltje in de hand. Toch weer terugzetten want misschien wel te duur of had ik dat deel toch niet al in mijn kast staan? En het dan weer zeker weten dat ik wel wil hebben om het dan snel af te gaan rekenen.

Die tijden zijn wel voorbij. Simpelweg omdat ik amper nog in de buurt van fysieke winkels kom. En ik ben ook nooit meer op zoek naar boeken omdat er altijd genoeg boeken op mijn ongelezen plankje staan die heel graag door mij gelezen willen worden. Toch raakt dat plankje nooit leeg. En dat komt omdat op een of andere manier ik toch tegen boeken aanloop. Iemand die een boek aanraadt op een manier dat er een vonk overslaat en ik het er op waag het te kopen. Of een nieuw boek van een voor mij bekende schrijver dat ik onder ogen kom en dan wel moet kopen. Het gaat bijna vanzelf.

Alleen nog een keer per jaar, dan zoek ik de boeken op. En dat is de eerste zondag van augustus op de Deventer boekenmarkt. Dan ga ik weer uren struinen langs al die verschillende kraampjes met zoveel verschillende onderwerpen. Dan dwaal ik van de ene wereld in de andere en kom altijd blij met een stapel boeken thuis.

De ideale boekwinkel is voor mij dan ook een plek waar alle soorten boeken te vinden zijn en waar je ongedwongen kunt rondhangen. Overal kleine krukjes om ook bij de lage boekenplanken makkelijk te kunnen kijken en winkelpersoneel dat haarfijn aanvoelt of je met rust gelaten wil worden of juist te woord gestaan. Een plek waar je je welkom en thuis kunt voelen.

De Consequenties - Niña Weijers

Een boek dat me werd aangeraden naar aanleiding van een ander boek, alleen heb ik geen idee meer wat dat geweest is. Daardoor had ik ook geen enkele verwachting bij het lezen van de eerste bladzijden, een toestand die me het liefst is bij het begin van een boek.

De eerste zin schiep echter wel verwachtingen voor de rest van het verhaal met "Op de dag dat Minnie voor de derde keer uit haar eigen leven verdween...". Die twee eerdere keren werden lang nog verborgen gehouden en Ik begon gaandeweg te geloven dat de auteur deze opmerking vergeten was. Tot mijn blijde verrassing was het tegendeel het geval en wordt de verwachting geschapen door de eerste zin in het boek helemaal waar gemaakt. Zeer bevredigend om te lezen.

De kunst gemaakt door de ik-persoon, Minnie, kwam op mij  zeer geloofwaardig over. Zelfs zo geloofwaardig dat ik even op internet gekeken heb of het misschien niet in het echt bestond. Het is kunst dat ik wel graag in levende lijve had willen zien.
Het verhaal wikkelt zich om een kunstproject waar Minnie aan werkt met vele uitstapjes naar gebeurtenissen uit haar verleden die steeds meer over haar als persoon onthullen.


Minnie neemt vanaf baby af aan de wereld op haar eigen manier waar, een gave die haar wellicht tot kunstenaar gedreven heeft. Hoe afwijkend dit ook mag zijn, in mijn beleving is zij een persoon waarmee ik me verwant kan voelen.

Wellicht is dat wel wat ik zoek in een boek, de herkenning in andere mensen. Het maakt de wereld ietsje minder ongrijpbaar in alle onbegrijpelijkheid. Dit boek heeft daar in eider geval ruimschoots aan voldaan.

Foxglove Summer - Ben Aaronovitsch

Alweer het vijfde deel in de Rivers of London serie van Ben Aaronovitch. Een serie die voor mij zo apart begonnen is omdat ik het eerste boek op voorhand besteld had omdat de schrijver iets met de televisieserie Doctor Who te maken had en ik daar nog wel een ander soort boek van uit wilde proberen. Dat dit het begin zou worden van een langere serie bleek pas later. En nu ik wat rondsurfte op het net zag ik dat er zelfs een onofficiële wiki-pagina van bestaat dat The Foolypedia heet.(http://follypedia.wikia.com/wiki/The_Follypedia_Wiki).

Het nadeel van boekenseries kan zijn dat je als lezer bepaalde voorkennis nodig hebt om van latere delen te kunnen genieten. En dat is met dit deel: Foxglove Summer, zeker het geval. Het hoofdverhaal is prima te volgen voor een nieuweling maar de telkens terugkerende rode draad over Lesley, het politiemaatje van de hoofdpersoon Peter Grant, zijn zonder de vorige boeken onbegrijpelijk. In vorige delen werd nog redelijk wat uitleg gegeven maar het lijkt erop dat de schrijver daar nu mee gestopt is en aanneemt dat je wel weet hoe het zit. Dit geldt niet alleen voor de Lesley-scènes maar ook voor het hele feit dat Peter Grant naast politieagent te zijn ook de leerling is van een oud magiër.

Het hoofdverhaal is weer zeer vermakelijk. Dit maal twee kinderen die zoekraken op het platteland en wanneer ze teruggevonden worden het magieverhaal pas echt gaat beginnen. Leuke mix van detectiveverhaal en fantasy. Ook wordt er weer lustig gestrooid met Lord of the Rings en Doctor Who referenties. Samen met de Engelse humor die droog en op soms onverwachte momenten de kop opsteekt voor de liefhebber niet te versmaden.

Het komende deel heb ik daarom al in de bestelling staan.

#50books - 2016.20 Lezen met/zonder potlood

In deze vierde jaargang van #50books is het stokje van de oorspronkelijk initiatiefnemer Petepel overgenomen door Hendrik-Jan die dit jaar de vragen stelt.

En de twintigste vraag is:

Maak jij notities bij het lezen en hoe doe je dat?
 

Eigenlijk niet. En dat komt omdat ik het liefst wanneer ik een boek lees, helemaal in dat boek wil kruipen zonder door wat dan ook afgeleid te worden.

Maar er zijn wel uitzonderingen. En misschien wel heel veel uitzonderingen.
Zo laat ik me regelmatig uit een verhaal halen omdat ik een woord wil opzoeken uit het Engels of Duits. Met een ereader is dat wel heel eenvoudig gemaakt met het woord even aantikken en hopla daar is de verklaring. Maar niet altijd heeft dat woordenboek een klinklare oplossing en vooral niet als het deels fantasywoorden zijn zoals die nogal eens in science fiction en fantasy gebruikt worden.
Ook kan ik door een verhaal opeens een vraag in mijn hoofd krijgen die daar niet weg wil gaan voordat ik een antwoord heb. Zoals 'wanneer dit boek in het begin van de twintigste eeuw afspeelt, hoe logisch is het dan dat iedereen een auto heeft?' Dan zal ik toch echt eerst even moeten gaan googlen voordat ik weer de rust en de aandacht voor de oorspronkelijke tekst heb.

En dan zijn er nog de series. Boeken waarvan de schrijver het niet is gelukt om in een keer zijn verhaal te doen. Bij manga bijvoorbeeld is dat heel gebruikelijk. Die deeltjes komen echter niet allemaal tegelijkertijd uit en dan zit er nog wel eens een behoorlijke tijd tussen voor er en volgend deeltje komt. Met het geheugen waarmee ik behept ben is dat ondoenlijk behalve als ik aantekening maak.
Bij de serie Claymore van Norihiro Yagi heb ik dan ook een schriftje in gebruik genomen waarin ik de belangrijkste gebeurtenissen en alle personages heb opgeschreven om het lezen van een volgend deeltje te veraangenamen doordat ik makkelijk even kon terugkijken naar de voorgeschiedenis. Dit schriftje ligt nu in de kast bij alle 27 deeltjes.

Vroeger maakte ik regelmatig hele uittreksels van boeken puur voor de lol. Op die manier beleefde ik het boek nog eens keer op nieuw. Meestal was dit bij herlezing van een boek en dan na elk hoofdstuk in een schriftje opschrijven wat er gebeurd was.

Maar als je het me eerlijk vraagt. Nee, dan ga ik het liefst onderuit en doe ik niets anders dan alleen het lezen van de woorden van de schrijver.

De Huilende Molenaar - Arto Paasilinna

Een Finse schrijver, ik kan me niet heugen eerder iets van een Fin te hebben gelezen en was dan ook benieuwd hoe dat zou zijn. Aangenaam verrast werd ik door de in mijn beleving mengeling van Russische en Scandinavisch schrijfstijl. Wat deze stijl nu precies behelst, vind ik dan weer moeilijk om te beschrijven. Het zal te maken hebben met de omgeving waarover geschreven wordt, de kou, de sneeuw, het ijs wat in bijvoorbeeld Mediterraanse boeken niet zo snel zal voorkomen. Maar het zit hem ook zeker in het karakter van het volk. Aan de ene kant de hoofdrolspeler, de molenaar, die stug zijn leven voortzet ondanks alles wat er tegen hem wordt opgezet. En aan de andere kant enkele doortrapte dorpelingen die theatraal hun gelijk proberen te halen.

Het verhaal van de nieuwe molenaar die door de dorpelingen niet geaccepteerd wordt omdat hij net even wat anders is dan andere mensen, sneed mij een aantal maal door mijn hart. Juist ook omdat hij geen enkel kwaad in de zin heeft en wat van de molen wil maken. Dat de tuinbouwconsulente (een woord waar ik telkens weer van moest glimlachen) haar hart aan hem verpandt, haalde die scherpe kantjes er wel een beetje af zonder dat het ook maar ergens zoetsappig werd.

Er zit ook heel veel humor in en ik heb dan ook bewondering voor de vertaler, Annemarie Raas, die de sfeer waardoor de humor ontstaat, zo goed heeft weten weer te geven.

De combinatie van alles wat ik hierboven heb beschreven, maakt voor mij dit boek als een van de beste dat ik de laatste tijd gelezen heb.

#50books - 2016.19 Voetnoten als stoorzenders

In deze vierde jaargang van #50books is het stokje van de oorspronkelijk initiatiefnemer Petepel overgenomen door Hendrik-Jan die dit jaar de vragen stelt.

En de negentiende vraag is:

Hoe ga je om met voetnoten in een tekst?

Voetnoten vat ik gemakshalve op als alle verwijzingen naar directe informatie die of onderaan de pagina, achterin het hoofdstuk of achterin het boek staan.
En alle soorten vind ik bijzonder storend.

Dit komt omdat ik van een tekst eigenlijk niets wil missen. Voetnoten hebben nogal eens de neiging om midden in een zin te staan en ik ben dan direct afgeleid. Probeer te onthouden wat er net stond maar zit toch al te denken aan wat er in de voetnoot zal staan. Hoe dan ook, ik ben uit de oorspronkelijke tekst.

Voetnoten die onderaan de pagina staan, vind ik het minst storend. Deze kan ik in een oogopslag waarnemen en van daar makkelijk naar de hoofdtekst terugspringen.
Maar de voetnoten die verwijzen naar tekst op hele andere bladzijden, dwingen me om tijdens het lezen te gaan bladeren. Bij veel voetnoten steek ik dan een extra boekenlegger op de plek waar die voetnoten staan om het bladeren te vergemakkelijken. Het blijft echter behelpen.

Wanneer voetnoten alleen maar zijn opgenomen om te verwijzen naar de bronteksten dan kan ik deze wel aan me voorbij laten gaan. Van te voren neem ik dan al die verwijzingen snel door of er niet misschien nog een uitleg over iets staat en vervolgens lees ik de tekst zonder hier nog een blik op te werpen. Staat er nog wel een noot met meer uitleg dan probeer ik dat nummer te onthouden zodat ik deze erbij kan pakken als ik zo ver in de hoofdtekst ben.
Hoe dan ook, het is een gedoe.

Behalve bij de Discworldboeken van Terry Pratchett. Zijn voetnoten zijn inhoudelijk een onderdeel van de hoofdtekst en vaak ook nog eens een extra komische noot waarbij het gebruik van voetnoten op de hak genomen wordt.

Clarkesworld Magazine Issue 116 May 2016

Naast de vier non-fictie artikelen, deze maand in Clarkesworld magazine wel zeven korte science fiction verhalen.

Left Behind door Cat Rambo liet me stilstaan bij hoe we blijven zoeken naar een respectvolle manier om met onze ouderen in de samenleving om te gaan. Terwijl de The Universal Museum of Sagacity door Robert Reed meer mijn hersenen lieten kraken door tijds- en dimensieverschuivingen.
Breath door Cassandra Khaw zou benauwend moeten zijn maar die sfeer kreeg mij maar niet te pakken omdat ik me de hele tijd afvroeg wat de schrijver hier nou mee wilde.
Dit was heel anders met Jonas and Fox door Rich Larson. Dit verhaal is opgedragen aan grootmoeder. En of het dit gegeven was of dat het begin mei is en de vele oorlogsverhalen weer worden verteld, weet ik niet maar dit verhaal van anders zijn en onderduiken sloeg bij mij in als een bom.
Het Chinese verhaal heet dit keer Away from Home en is geschreven door Luo Longxiang en vertaald door Nick Stember. In mijn beleving een weinig origineel verhaal over de toekomst waarin de mensheid de aarde heeft verlaten en op planeetschepen door het heelal reist.
Tough Times All Over door Joe Abercrombie was dan weer een klapper. In plaats van dat personages worden gevolgd, is het een pakje dat van hand tot hand gaat die de verschillende personages beschrijft en daardoor het verhaal vertelt. Bijzonder origineel en ook nog spannend en grappig. Van deze schrijver wil ik zeker nog wel meer gaan lezen.
A Heap of Broken Images door Sunny Moraine gaf mij hetzelfde oorlogsverhalen gevoel als Jonas and Fox. Al doet dit verhaal meer denken aan Oriëntaalse oorlogen. Het effect is hetzelfde. Het gaat onder de huid zitten omdat je weet waar dit soort verhalen vandaan komen. En al ben ik zeker niet vies van de donkere kanten van het bestaan, dit doet me wel verlangen naar een wat meer optimistische kijk.

Kortom een zeer gevarieerd nummer.

#50books - 2016.18 Wat zij er van vinden

In deze vierde jaargang van #50books is het stokje van de oorspronkelijk initiatiefnemer Petepel overgenomen door Hendrik-Jan die dit jaar de vragen stelt.

En de achttiende vraag is:

Welke boekenbloggers volg jij actief?

Om die vraag te kunnen beantwoorden, duik ik in mijn feedreader, The Old Reader. Daar heb ik vier categorieën gemaakt waarvan eentje Personen heet. Deze categorie is ooit begonnen met bloggers die over hun eigen leven schreven. Pas later ging men ook over specifieke onderwerpen schrijven zoals boeken. Omdat ik over boeken schrijven ook wel heel persoonlijk vind, komen nieuwe boekenblogs ook in deze categorie. Daarnaast is het praktisch omdat boekenbloggers ook nog wel over andere onderwerpen dan boeken willen schrijven.






Wie er in mijn feedlijstje staan?
Ali Molenaar stukjes  Ali ken ik oorspronkelijk van de nieuwsgroep nl.kunst.sf&fantasy en de daaruit voortgekomen mailinglijst. Dat ze ook boekenwurm is, is eigenlijk meer toeval.
Boek-aholic Heel eerlijk gezegd staat dit blog wel in mijn lijst maar lees ik maar heel soms een recensie omdat de besproken boeken me niet zo veel zeggen.
Booksandliliane Nog zo'n ooit tegengekomen boekenblog waarvan ik een blog alleen lees wanneer het boek mij iets zegt en dat gebeurt niet zo heel veel.
Hendrik-Jan de Wit Een afwisselend blog met ervaringen in de buitenwereld en de binnenwereld met een boek. Het spreekt me vooral aan dat boeken over meerdere dagen besproken worden. Daardoor gaat een boek meer leven.
Martha Pelkman Ja, wie kent haar niet? Ook een allesblogger met nu wat weinig boekbesprekingen maar ik denk dat een boekliefhebber zoals zij daar wel weer mee gaat beginnen in de toekomst.
Erik Scheffers Ooit ontdekt via Librarything. De oprechtheid in zijn schrijven spreekt mij aan. Dit jaar heeft hij zijn boekbesprekingen uitgebreid met ook schrijven over films, restaurants in Utrecht en muziek.
Foxxblok Een Voskuilliefhebber waar hij nog wel eens een tweet over loslaat en natuurlijk een deelnemer van #50books.
Lalagè leest Een boekenblog waar ik meestal niet de tijd voor neem maar wel eens wat meer van zou willen lezen.
Paul van der Werf Zijn persoonlijke ontwikkeling en worsteling beschreven met regelmatig ook de ondersteuning van een boek. Altijd de moeite waard om te lezen.
Jannie Ontdekt doordat ze ook mee ging doen aan #50books en ik was gelijk verkocht door de manier van schrijven. Alsof ze tegenover me zit en haar verhaal doet.
Miranda Een veellezer die in vliegende vaart opnoemt wat ze heeft gelezen maar ook alvast een kijkje geeft in wat er in de toekomst gaat verschijnen.
Ninia Net zoals Ali een oude bekende uit de SF en fantasyhoek. Het is alweer even geleden dat ze over een boek heeft geschreven maar ik hoop dat ze dit wel weer eens gaat doen.
Liesbeth van Berkel Haar heb ik via #50books leren kennen en het grappige is dat ze eigenlijk daar al een hele tijd niet meer aan meedoet. Maar misschien heeft ze die boeken wel niet nodig want ze beleeft genoeg avonturen in haar dagelijks leven waar ze dan ook over schrijft.
Peter Kleiweg Samen met Ali en Ninia een liefhebber van SF en fantasy maar andersoortige boeken kan hij ook waarderen. En daar schrijft hij dan kort over.
Peter Pelenaar De vader van #50books kan in deze lijst natuurlijk niet ontbreken. Naast een lezer ook een fervent  crosstrainer wat steeds weer mooie actiefoto's oplevert.
Roy Lange tijd las hij een boek per week en schreef daar kort over. Helaas heeft hij een blogpauze ingelast maar wie weet keert hij weer terug.
Raymond Snijders Voor mij ook een bekende vanaf eind jaren negentig. Nog steeds een veellezer maar dat is alleen te zien op Goodreads en soms op Twitter. Geen boekenblogs meer maar wie weet dat die er ooit gaan komen. Zijn boekenflogs zijn in ieder geval lekkermakertjes.
Carel de Mari Een van de ontdekkingen door #50books en schrijft over wat hij maar kwijt wil.