Ik ben er niet - Lize Spit

Van haar debuut Het Smelt was ik niet echt gecharmeerd en het was dat dit boek Ik ben er niet in het Das Mag-abonnement zat anders had ik het niet eens aangeschaft. Maar wat ben ik blij dat ik het nu toch ben gaan lezen. Ik zit mij zelfs af te vragen of ik Het Smelt (dat ik inmiddels heb weggegeven) niet opnieuw een kans moet geven.

In Ik ben er niet wordt haarfijn beschrijven hoe in een relatie de ander langzaam manisch wordt en hoe de ik-persoon hiermee omgaat. De gebeurtenissen worden chronologisch in de tijd omschreven afgewisseld met iets dat nu te gebeuren staat. Deze vorm kwam op mij nogal kunstmatig spanning opdrijvend over en was ook waar ik in Het Smelt over viel. In plaats van in het verhaal getrokken te worden, werd ik afgeleid door de vorm.

Maar dit keer waren de belevenissen van de ik-persoon met haar geliefde zo intens dat na verloop van tijd de vorm me niet meer boeide. Het pijnlijk tussen de vingers doorglippen van de geliefde ging me steeds meer onder de huid zitten. Ik wilde wel van alles naar de ik-persoon roepen maar wist dat ze me niet kon horen, net zoals haar vriend haar niet meer hoorde. 

Heel knap hoe Lize Spit naar het lijkt eenvoudige bewoordingen, zo'n enorm effect kunnen bewerkstelligen zonder dat het ergens ook maar onrealistisch wordt.

Paper Girls 3 - Brian K. Vaughan & Cliff Chiang

Dat deze strip weer briljant is hoef ik eigenlijk met de naam Brian K Vaughan niet aan te halen. En dat er verwezen wordt naar dat briljante boek, The Hitchhiker´ Guide to the Galaxy, met de babble fish waardoor iedereen in het universum elkaar kan verstaan en 'I sure as shit I didn't bring a towel', is eigenlijk ook geen verrassing maar daardoor niet minder leuk.

In dit deel is het onduidelijk wanneer de meisjes zijn, is dit de prehistorie? De eerste tijdreiziger uit de toekomst doet haar entree en een van de meisjes wordt voor het eerst ongesteld.

Prachtig hoe het dagelijkse en het absurde zich zo makkelijk met elkaar vermengen. En dan de cliffhanger: Y2K heeft zoals de nerds hadden voorspeld daadwerkelijk plaatsgevonden met alle rampen van dien.

Er zit niets anders op dan snel verder te lezen.

Dropsie Avenue - Will Eisner

De naam Eisner kende ik veel eerder dan het werk van deze man en dat komt door de stripprijs die naar hem vernoemd is, de Eisner Award. Dit gaf me ook altijd het gevoel dat dit een striptekenaar uit het verre verleden is maar dit boekt stamt uit 1995. Will Eisner blijkt tot op hoge leeftijd is blijven schrijven en tekenen en dat maakt het nog meer bijzonder.

Dit boek Dropsie Avenue met als ondertitel, The Neighborhood, verhaalt de geschiedenis van een stukje straat vanaf 1870 waarin de verschillende bewonersgroepen (Nederlanders, Engelsen, Ieren, Joden, Afrikaanse Amerikanen en Puerto Ricanen) afwisselend hun intrek nemen. Haarfijn worden de onderlinge spanningen en economische belangen duidelijk die invloed hebben over hoe Dropsie Avenue zich verder ontwikkelt.

Het verhaal is gedrukt op wat oud, een beetje vergeeld papier lijkt te zijn. Het boek valt zeer gemakkelijk open wat het lezen nog aangenamer maakt. De tekeningen zijn zwart-wit en geven het gevoel uit de losse pols neergezet te zijn met slechts hier en daar een kader.
Het laat maar weer eens zien dat eenvoud briljant kan zijn.

Paper Girls 2 - Brian K. Vaughan & Cliff Chiang

Door het eerste deel was ik al wat voorbereid over wat voor een strip dit is en toch heeft dit tweede deel mij wederom weten te verrassen.

De meisjes zijn in 2026 terecht gekomen, een voor hun toekomstige tijd en Erin ontmoet haar eigen volwassen ik. Om het nog meer te compliceren verschijnt er ook een kloon van de jonge Erin uit de toekomst maar deze lijkt kwaadaardig te zijn. Maar deze strip nu een beetje kennende kan het denk ik nog alle kanten op gaan.

Er zit ook veel humor in de strip. Zoals een van de meiden die haar volwassen ik probeert op te zoeken en erachter komt dat ze aan leukemie is gestorven. Niet grappig zou je denken maar wel hoe ze vervolgens met deze kennis alle gevaren tegemoet gaat.

Dit tweede deel eindigt met de cliffhanger dat de meiden in een nieuwe wereld op een heuvel zijn terecht gekomen waar wij als lezers aan de achterkant een duivel met daarboven het Apple logo getekend zien. Apple werd al vaker genoemd dus ik ben benieuwd welke kant dit opgaat.

Als toetje staan de makers van dit deel met hun tienerfoto afgebeeld met hun hobby's van destijds erbij. Erg grappig.

Clarkesworld Magazine Issue 220 January 2025

Het eerste nummer van Clarksworld Magazine in 2025 heeft 3 korte SFF-verhalen met minder dan 12 bladzijden en 3 SFF-verhalen met meer dan 22 bladzijden. Dat is anders dan de vorige nummers en ik ben benieuwd of dit een trend gaat worden. Lengte van verhalen vind ik toch wel heel erg uitmaken, merk ik. Te kort kan te veel alleen een idee zijn terwijl te lang ook weer te veel van het idee kan afdrijven.
Ook zijn er weer vier nonfictie artikelen met dit keer een meer wetenschappelijk artikel gelinkt aan biologie, twee interviews en het nawoord van Neil Clark zelf.
De illustratie is dit maal van Alex Rommel en heet toepasselijk Landscape Painter.

Eerlijk gezegd was ik niet zo heel wild van de verhalen dit keer. Het wetenschappelijke artikel over termieten boeide mij meer dan de meeste verhalen en dat is wel jammer.

De grote uitschieter is wat mij betreft The Temporary Murder of Thomas Monroe geschreven door Tia Tashiro. Hier heb ik enorm van genoten. Een jongen wordt teruggehaald uit de dood en beetje bij beetje herinnert hij wat er gebeurd is. Deze manier van vertellen werkt in dit verhaal als een trein. Ik ging van alles zelf zitten bedenken en steeds werd er weer iets anders onthuld. Mooi ook dat in het verhaal zelf ook het thema loskomen van ouders zit verweven terwijl ik eigenlijk het gevoel had een detective te lezen. Heel leuk.

Meg Elison wist mij dan ook nog wel te bekoren met Autonomy waarin vrouwen in de toekomst nog steeds seksueel belaagd worden en wel door mannen die instappen in stilstaande auto's waar vrouwen in zitten. De oplossing die in dit verhaal wordt gegeven is voor de aanvallende man gruwelijk waarmee het bijna een horrorverhaal wordt.
Het interessante zit 'm in de opbouw van het verhaal waarin eerst een vriendin lekker kletsend aan een andere vriendin doorgeeft hoe ze belagende mannen in haar auto van zich af kan houden, deze vriendin het onzin lijkt maar het toch onderzoekt op internet en als ze later zelf in deze bedreigende situatie terecht komt, gebruik maakt van deze oplossing. En dat alles binnen nog geen 10 bladzijden. Mooi.

 

 

Paper Girls 1 - Brian K. Vaughan & Cliff Chiang

Wat een verrassing! De naam Brian K. Vaughan had natuurlijk bij mij al een belletje doen rinkelen, deze geweldige schrijver van de Saga-reeks heeft een brein dat alles kan bedenken. Maar de naam krantenmeisjes en de eerste bladzijden over het nieuwe meisje in het dorp dat nu ook kranten rondbrengt, gaf mij het gevoel in een tienerstrip terecht te zijn gekomen en stelde me daar ook verder op in.

De eerste tekenen van dat de wereld heel anders werkte dan hoe ik die gewend ben, wuifde ik eerst nog weg met het was maar een droom of dat er andere voor de hand liggende verklaringen voor zouden zijn. Alleen werd het steeds gekker en gekker met een wereld waar mensen verdwenen, er grote prehistorische vogels rondvlogen en er verschillende facties uit toekomstige tijden elkaar lijken te bestrijden in onze tijd.
Het verhaal wordt dan wel vertelt vanuit het perspectief van de krantenmeisjes maar daarmee is het al normale wel gezegd.

Het tekenwerk is wat grof wat voor mij heel goed werkt bij het verhaal. De kleuren zijn fenomenaal en bepalen zeer de sfeer van de gebeurtenissen, het gaf mij het gevoel uit het gewone doen geduwd te worden.

Ik heb nog vijf delen die op me liggen te wachten en ik heb er zin in.

Monstress Volume 6: The Vow - Marjorie Liu & Sana Takeda

Het laatste deel van Monstress dat ik in mijn bezit heb. Inmiddels zijn er nog drie delen bijgekomen en is het nog niet ten einde. Maar wel voor mij. Ik vind het wel mooi zo en als er geen wordt vervolgd op de laatste bladzijde was geschreven dan had het ook een goed einde kunnen zijn.

In dit zesde deel komen een aantal verhaallijnen bij elkaar waardoor voor mij eindelijk wat puzzelstukjes in elkaar kwamen te vallen. Toch blijven er voor mij te veel personages in het verhaal om het ontspannen behapbaar te maken. Zoals in het eerste deel het nog mysterieus was wat het monster waarmee de hoofdpersoon verbonden is, nu eigenlijk was, is dit in de loop der delen steeds minder boeiend geworden en gaf me meer het gevoel van ja, nu weet ik het wel.
De belangrijkste relatie in het verhaal is die tussen Maika en Tuya. In dit deel komt daar voor mij een bevredigend ontknoping uit en daarmee kan ik deze reeks met een gerust hart verder laten voor wat het is.

De tekeningen zijn zoals in alle delen prima met schitterende details voor stoffen en architectuur. Wellicht dat ik Sana Takeda nog wel eens verder ga opzoeken.