Onze hoofdpersoon Auren is geruime tijd bewusteloos waardoor de gebeurtenissen vanuit Slade, haar geliefde, verteld worden. Ik kon me niet voorstellen dat Auren het niet zou overleven maar het duurde wel beroerd lang voordat ze weer volledig meedeed.
De politiek in dit boek en daarmee het geplot en gedraai, is van hoge kwaliteit. Voor een deel kon ik wel voorspellen wie welk standpunt in ging nemen maar soms wisten de personages me toch te verrassen door net wat anders te doen. Dat een groot deel voorspelbaar was, stoorde mij helemaal niet. Daardoor kon ik juist lekker in het verhaal gaan hangen en meebeleven.
Heel soms werden de hoofdstukken niet gevuld met de gebeurtenissen door de ogen van Auren en Slade maar door die van kleinere bijfiguren. En eerlijk gezegd vond ik die wel heel verfrissend en hadden daar wel iets meer nog van mogen zijn. Even uit de zwaarte van de trauma's van Auren en de zwarte geschiedenis van Slade. Niet dat deze bijfiguren geen zwaarte of zwartheid hadden maar toch op een andere manier.
Een beetje moeite had ik met Malina. Zij handelt als een klein kind die al haar behoeftes wil bevredigen en gaat piepen als dit niet doorgaat. Dat dit mis zou gaan, zag ik van mijlen ver aankomen en ik had wel iets meer ontwikkeling in haar personage willen zien. Het is natuurlijk fantasy en duidelijk bedoeld als dromerig vermaak met wat meer zwart-wit-figuren dan in het echte leven maar deze vond ik net een beetje te.
Een traan heb ik gelaten bij de gevoelens die de rauwe strijder Osrik heeft voor Rissa en hoe zij vecht tegen de gevoelens die zij heeft voor hem. Erg genoten van dit zij-lijntje in het grotere geheel.
Het is makkelijker te schrijven over wat stoort dan wat er allemaal schitterend is. Maar wat mij betreft slaat de wijzer ver naar schitterend uit en neem ik met gemak voor lief wat stoort.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten