Condities - Thomas Heerma van Voss

Wanneer ik het me precies bewust werd weet ik niet meer precies, ergens nog voor ik vijftig bladzijden gelezen had, en het maakte me gelijk moeilijk om gemotiveerd verder te lezen. Want wat blijkt, het boek gaat over iemand die een boek schrijft. Thema nummer een van jonge schrijvers, lijkt het en ik dacht nog wel dat dit onderwerp inmiddels taboe was geworden. Maar nee dus blijkbaar.

Nu moet ik wel toegeven dat het boek door het taalgebruik makkelijk wegleest en er een aantal foefjes worden uitgehaald die goed werken. Zoals het eerste deel van het boek in de hij-vorm schrijven terwijl het tweede deel in de ik-vorm is waarbij in het eerste deel het de uitgever is die aandringt om te schrijven in de ik-vorm iets wat de hoofdpersoon uiteindelijk in zijn eigen boek niet doet.

In het eerste deel wordt nogal door de tijd heen gesprongen. Dit vond ik een tijdje irritant. Waarom niet in chronologische volgorde het verhaal vertellen, dacht ik. Maar gaandeweg kwam er een bepaald ritme in dit heen-en-weer springen waardoor het verteltechnisch steeds natuurlijker ging aanvoelen.

Daarnaast komen allerlei thema's aan bod zoals leven met een chronische ziekte, binden of juist niet binden in een relatie en wel of niet nakomelingen. Volgens mij had dit ook prima gewerkt zonder dat daar dan ook nog eens het schrijven van een boek over deze onderwerpen bij moest komen. Zonder dat was het volgens mij een prima roman geweest.