En heeft het de enthousiaste verhalen en daardoor bij mij hoge verwachtingen waar gemaakt? Absoluut.
De voorkant van het boek laat al gelijk zien dat het niet over mensen gaat zoals jij en ik maar over wezens die lijken op mensen maar die toch net iets anders zijn. Zo heeft het ene volk vleugels en een ander volk hoorns op het hoofd en weer anderen nog anders. Maar dat ze menselijk zijn is wel duidelijk want deze verschillen hebben een oorlog uitgelokt die tot ver in het universum zijn weerslag heeft. Waar het ooit om begonnen is, weet niemand meer maar dat de ander niet te vertrouwen is en het liefst onderworpen of nog beter gedood moet worden, zit in ieders genetisch materiaal.
Geen optimistisch uitgangspunt maar daar hebben we dan onze helden voor, een liefdespaar bestaande uit een exemplaar uit ieder kamp waaruit een gemengde baby voortkomt die ons deze geschiedenis, deze sage vertelt over liefde en opgejaagd worden.
Op zich allemaal niet bijzonder origineel, zou je denken en dat is het gegeven ook niet. Maar dat is wel de uitwerking waarin het verteltalent van Brian K. Vaughan zijn fantasie de volle loop lijkt te hebben gelaten en Fiona Staples dit in overweldigende tekeningen heeft weten om te zetten.
De tekenstijl van Fiona Staples is nieuw voor mij en ik moest dan ook even wennen aan met name de kleuren die mij werden voorgeschoteld. Maar na verloop van tijd maakte deze juist steeds meer indruk op mij en onderstreept het de sfeer van elke situatie. Ook de uitwerking van al die verschillende soorten wezens heeft mijn ogen bladzijde na bladzijde weten te strelen.
Er rest mij voor nu niets anders te schrijven dan op naar volume two.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten