Een van de boeken die ik heb meegenomen uit mijn ouderlijk huis nadat mijn beide ouders zijn overleden. En ik had nog geen twee bladzijden gelezen of ik wist dat dit typisch een boek van mijn moeder is geweest. Van mijn vader heb ik de liefde voor science fiction, beiden lazen fantasy maar literatuur was toch wel weer typisch iets van mijn moeder. En zonder dat ik me daar ooit bewust van ben geweest toen zij nog leefde, is Russische litertuur helemaal iets van haar. Fijn gevoel om ook via boeken me toch nog ergens verbonden te voelen met mijn wortels.
Deze uitgave van 15 Beroemde Verhalen is gedrukt op bijzonder licht papier en dan bedoel ik licht in de zin van gewicht. Geen enkele moeite om met RSI-handjes dit boek vast te houden. En dat doet me gelijk de vraag stellen waarom er niet veel vaker van dit soort papier gebruik wordt gemaakt.
De verhalen lezen over het algemeen makkelijk weg en al snel had ik een emotionele uitbarsting te pakken wat in mijn beleving typisch Russisch is en ik altijd erg om moet lachen. Nooit is een dreigende flauwte ver weg.
Inhoudelijk komt het mij ook erg Russisch voor met wees liever gek en daarmee geniaal dan een middenmoter. Niks geen doe maar normaal dan doe je al gek genoeg. Nee, gekte wordt in meerdere verhalen als een groot goed gezien, al wordt de schaduwzijde daarvan ook niet geschuwd. En wat te denken van de liefde? Dat gaat ook niet van leien dakjes en wanneer men eindelijk iets van de liefde begrijpt, is het te laat. Ja, tragisch is het vaak wel maar dan op zo'n zelfspottende wijze dat het weer heel grappig wordt. Pijnlijkheden met een lach gebracht maar waarbij uiteindelijk de boodschap toch wel bij de lezer aankomt.
Tsjechov leefde eind 19de eeuw en ik was wel even verrast dat hij de schadelijke effecten van het roken beschreef. Een kind van zeven die tabak van zijn vader heeft gestolen, krijgt daarvoor een standje omdat hij te jong is om te roken. Ik had er geen idee van dat in die tijd daar ook al op die manier naar gekeken werd.
Veel van de andere verhalen zijn ook zo goed als tijdloos. Misschien dat de paard en wagen de lezer naar een andere tijd brengt maar de inhoud van de verhalen zijn zo sterk dat ik dat al snel weer vergat.
Wat kan ik er meer van zeggen dan: Meesterlijk.
5 opmerkingen:
Hoi Niek, Anton Tsjechov is mijn absoluut favoriete schrijver aller tijden. Vooral zijn (korte) verhalen vind ik meesterlijk. In de jaren 50 is voor de "Russische bibliotheek" van uitgeverij Van Oorschot, de complete Tsjechov vertaald door Charles Timmer: 5 delen met verhalen, 1 deel met toneelwerk en 1 deel met brieven. Deze oude vertaling leest prima, maar tussen 2006 en 2010 zijn de 5 deeltjes met verhalen opnieuw vertaald door Tom Eekman, Aai Prins en Anne Stoffel. Deze nieuwe vertaling is werkelijk subliem. Ook is het verzamelde toneelwerk opnieuw vertaald door Marja Wiebes en Yolande Bloemen. Ook schitterend, maar ik heb minder met toneel dan met korte verhalen, dus ik zou je willen aanraden (tenzij je een echte toneelliefhebber bent) om te beginnen met de verhalen. 3500 bladzijden puur leesgenot! Groetjes, Erik
ps: Zie ook mijn blog voor een bespreking van de verhalen van Tsjechov.
Mooi om je moeder zo weer te herkennen! Dat soort gevoelens maakt het voor mij zo moeilijk opruiming te houden op mijn boekenzolder. Ik kan toch niet alles gaan lezen. Ik zou er de tijd voor moeten nemen er een paar van uit te zoeken om te bearen, misschien toch te bang voor de emoties? Ik zal het eens uitzoeken bij 750 words ;-) Wist je overigens dat er pas uitgekomen is: Michel Krielaars - Een onbekende vriend - De mooiste verhalen uit de Russische literatuur. Maar misschien vind je het na het boek van je moeder wel weer genoeg.
Dank voor de tips. Ik zie dat in mijn uitgave er verschillende vertalers zijn maar geen enkele komt overeen met die jij noemt. Een vertaler kan een verhaal de nek omdraaien maar ik denk dat ze bij Tsjechov wel twee keer oppassen voordat zoiets gebeurt.
O nee, zeker nog niet genoeg. In mijn twintiger jaren las wel meer Russen maar op een of andere manier is dat verdwenen. Tot ik nu dit boek weer ontdekte. Daar wil ik zeker nog meer van lezen.
750 words is een prachtige om iets uit te dokteren tenminste dat is waar ik ook nog wel eens voor gebruik. Even er echt voor gaan zitten. Succes met uitzoeken wat je met je boekenzolder gaat doen.
Die klassieke Russen blijven goed, bijzonder is dat. Ik ben erg gecharmeerd van Paustovski in zijn autobiografie in zes delen. 'Misdaad en straf' van Dostojevski was een hele zit, maar het heeft wel iets. En nu staat Anna Karenina op mijn programma. Maar deze verhalen lijken me wel wat, omdat ik bij Paustovski die humor juist ook zo waardeer. Dus bedankt voor de tip!
Een reactie posten