Clarkesworld Magazine Issue 143, Augustus 2018

Clarkesworld Magazine van augustus bevat zeven korte science fiction/fantasy verhalen en vier non-fictie artikelen.

Zo schrijft Neil Clarke in Editor's Desk: Oh, the Horror of it All! dat het hem al was opgevallen dat hij de laatste jaren nooit een horrorverhaal uitkoos om in dit blad te plaatsen. En inderdaad zo lang ik dit blad lees en dat is vanaf 2013, heb ik nog nooit een puur horrorverhaal gelezen. En nu maakt de editor bekend dat dit genre ook niet meer in dit blad gaat verschijnen. Mooi zo want ik ben nooit fan van dat genre geweest.

Nog een artikel waar ik van genoten heb, is Mary and the Monster: The Life of Mary Godwin Shelley geschreven door Carrie Sessarego. En de titel zegt het al, het leven van de schrijver van Frankenstein. Ik kende wel de ontstaansgeschiedenis van dit verhaal maar had er geen idee van wat voor een leven vol dood Mary Shelley heeft doorstaan. In dat licht voelt het wekken van de doden opeens heel nieuw aan.

En wederom is het een verhaal van Robert Reed dat mij gelijk aansprak.  Het is het derde verhaal van dit nummer en de twee verhalen ervoor vond ik wel aardig maar had ik net zo goed kunnen missen. Met Kingfisher was er na enkele zinnen lezen gelijk de herkenning van de hand van een meesterschrijver. En waar dat nu in zit, kan ik niet aanwijzen. Het lijkt wel alsof deze schrijvers geen rommel kunnen maken en alles wat ze schrijven onmiddellijk goud wordt. Maar het kan ook dat de verhalen er voor niet van zulke hoge kwaliteit waren dat deze er daardoor extra uitspringt. Ik durf niet te zeggen wat het is. In ieder geval is dit een aanrader. Ontdek zelf maar waarom.

En dan wil ik nog even aandacht schenken aan The Privilege of the Happy Ending geschreven door Kij Johnson. Het leuke van dit sprookjesachtige verhaal is de schrijfstijl. Regelmatig wordt er commentaar op het verhaal zelf geleverd. Hiermee word je als lezer er nog eens op gewezen dat het om een verhaal gaat maar zodra ik verder las, was het alweer de werkelijkheid. Het zijn met name de personages die slechts een kleine rol in het verhaal hebben die op een grappige manier becommentarieerd worden. Op het einde krijg je als lezer ook nog instructies mee maar eigenlijk wordt er iets anders tegen je gezegd. En dat is precies wat deze manier van vertellen interessant maakt. Want wat wil de verteller nu echt zeggen?