Iep - Joke van Leeuwen

Voor mijn verjaardag dit jaar gekregen van een collega. Zij weet dat ik enorm kan genieten van kinderboeken en dacht dat dit mij ook wel aan zou spreken. Ik had er nog nooit van gehoord, ook niet van deze auteur en dat terwijl het een boek uit 1996 is, nu de 22ste druk beleeft en bekroond is met vele prijzen. 

De schrijfstijl is eenvoudig zoals ook te verwachten is bij een kinderboek. Ik vind het wel lekker ontspannen lezen. Alles zo heerlijk duidelijk. 
Daarnaast is het verhaal over het meisje dat vleugels als armen heeft en alleen de klinker ie kan uitspreken waar mijn brein van aangaat. Zij wordt gevonden door een kinderloos echtpaar en liefdevol opgenomen maar zij gaat er als een vogel vandoor. Zij ontmoet nog anderen maar vertrekt toch steeds weer waarna deze mensen naar haar op zoek gaan. Een verhaal zonder vals sentiment en het leven in zijn eenvoud maar ook mysterie laat zien. 

Zoals vaak in kinderboeken staan hier ook regelmatig illustraties tussen de blokken tekst. Alleen met dit verschil dat de tekeningen onderdeel zijn van het verhaal en niet overgeslagen kunnen worden of alleen als opvulling kunnen worden gezien. Heel leuk hoe Joke van Leeuwen daarmee speelt.

Af en toe werd ik getroffen door een paar zinnen zoals bijvoorbeeld 'De wereld zat zo ruim om hen heen. Het leek onmogelijk in zoiets groots iets kleins te vinden, hoe belangrijk dat kleine ook voor ze was.' Dan las ik dat stukje tekst nog een paar keer om nog even van te blijven genieten.

Een prachtig kinderboek waarvan ik me heel goed kan voorstellen dat jury's van prijzen hier voor gevallen zijn zoals ik nu ook. Blij dit boek te hebben leren kennen, ook al is het bijna dertig jaar nadat het voor het eerst verschenen is.  

Rat Queens Volume Five The Colossal Magic Nothing - Kurtis J. Wiebe & Owen Gieni

Verrassend genoeg begint dit deel met een special over ork Dave. De tekeningen zijn van Max Dunbar en spreken mij heel erg aan door de details, de kleuren en de levendigheid die het uitstraalt. In deze special wordt ons duidelijk gemaakt dat Dave twintig jaar heeft om zijn ding te doen voordat hij dit moet doorgeven aan zijn zoon en door boomachtige wezens wordt opgeslorpt zoals we bij zijn vader zien gebeuren.

In het hoofdverhaal van de Rat Queens kom ik zeker in het begin maar niet over de tekenstijl van Owen Gieni heen net zoals in het vorige deel. Ik had gehoopt dat het ging wennen maar helaas neemt het mijn leesplezier weg. 
Maar dan verandert in het verhaal de realiteit en daarmee ook de tekenstijl, het wordt meer cartoonesk. En later meer realistisch en stripachtig met hele mooie tekeningen door de kleuren. De vraag blijft bij het lezen wat nu de werkelijkheid is. Ook komt de spikkeltjesstijl wat vroeger in kranten vaak te zien was aan bod. Die Owen Gieni kan dus wel degelijk interessant tekenen.

De ontknoping op het einde is een fijne verrassing. Dat maakt heel veel goed. Al blijft die ene potloodachtige tekenstijl mij blijvend storen.
 

The Plated Prisoner series: Gold - Raven Kennedy

Het vijfde deel alweer van de fantasy-serie The Plated Prisoner Series. Het vierde deel eindigde met de enorme cliffhanger dat de hoofdpersoon Auren in de rif verdween. Dit deel begint gelijk met wat zij meemaakt als zij in dat rif gezogen wordt en belandt in de wereld waar zij oorspronkelijk vandaan komt. Op zich niet heel schokkend en eigenlijk wel voor de hand liggend maar zoals al deze boeken, de gebeurtenissen zijn niet heel verrassend maar precies leuk genoeg om verder te willen lezen.

Zo volgen we dit deel de twee geliefden Auren en Slade ieder in de verschillende werelden waarin zij zich bevinden en hebben we even pauze van de seksuele uitspattingen met elkaar. Deze energie heeft Raven Kennedy in een ander duo gestopt namelijk de ijskoningin en de moordenaar. Wellicht heb ik dat al eens eerder geschreven maar ook dit keer merk ik weer dat de gedetailleerde sekshandelingen mijn interesse niet meer zo kan opwekken terwijl ik wel voel hoe een twintiger of dertiger dit wel heel boeiend zal kunnen vinden. 

Er komen weer verschillende personages uitgebreid aan bod waarbij jaloezie, machtshonger, loyaliteit en groot menselijk leed wordt beschreven. In de wereld waar Slade zich bevindt, zijn het de oorlogen die zijn uitgebroken tussen de landen onderling maar uiteindelijk is het de strijd tegen de alles vernietigende fae die hen overspoelen die de context bepaald.
In de wereld van Auren is het de met machtswellust gevulde fae die op de troon zit die in zijn ogen inferieure fae gewelddadig onderdrukt. Het was een open deur dat hier ook de vader van Slade een destructieve rol in speelt maar het op zijn plaats vallen van dit puzzelstukje was ook wel bevredigend.

Het meest keek ik uit naar als Osrik in beeld kwam, de onbehouwen loyale strijder en vriend van Slade die als een blok gevallen is voor de sekswerker Rissa die in het vorige deel vals is neergestoken door een tegenstander van Auren. Dit hele deel vecht ze voor haar leven en lijkt deze strijd te gaan verliezen. Mooi gedaan want ik had iets van dat ze haar toch echt niet dood kon laten gaan maar dat ik toch ging twijfelen. De loyaliteit van Osrik voelde hartverwarmend.

Al met al een fantasy-reeks waarbij het verhaal steeds meer een geheel begint te worden en ik heel benieuwd ben hoe het laatste deel dit tot een einde gaat brengen.   

Mijntje 2 Borsten yeah! - Margreet de Heer

Mijntje 2 sluit naadloos aan op Mijntje 1. Met dit keer nog sterkere inzichten in de vooroordelen en veroordelingen van mensen zonder dat ze werkelijk weten waar het over gaat. Daarnaast is Mijntje nooit belerend en weet zij ook heel goed hoe zelfkritisch te zijn. Dit allemaal overgoten met een dikke saus humor. Bij het lezen van deze strip voel ik me helemaal op mijn gemak. 

Ook deze Mijntje (zoals Mijntje 1) heeft Margreet de Heer met een crowdfunding in het leven weten te roepen. En dat betekent dat er ook weer extraatjes bijzaten. Dit keer een boekje met de titel Mijntje's Flora & Fauna & Cetera waarin op elke bladzijde een Mijntje staat met een zin tekst zoals bijvoorbeeld Allemaal weten zij mij te verrukken of Ik heb veel liever meer dan minder. Als crowdfunder heb ik een van deze afbeeldingen in het zwartwit gekregen. Supergaaf zo'n origineel.

Of wat te denken van deze tekening van Mijntje in het paradijs? Ik ben daar heel erg blij mee.

En... er is nu ook een Mijntje 3!

Clarkesworld Magazine Issue 230 November 2025

In de Clarkesworld Magazine van november 2025 zijn te lezen zeven korte science fiction/fantasy verhalen en vier non-fictie artikelen.

R.H. Wesley schrijft in The Stone Played at Tenge over het spel Go, een spel dat ik zelf nooit onder de knie heb gekregen en wellicht mede daardoor altijd magisch op mij overkomt. In dit verhaal worden levenswijsheden verpakt in een potje Go met de goden die met de sterren in de lucht het Go-bord zichtbaar maken. Ze spelen schijnbaar de domste beginnerset wat later briljant blijkt te wezen. Een verhaal dat onder de huid gaat zitten.

D.A. Xiaolin Spires gooit het over een heel andere boeg in Jade Fighter. Het begrip edutainment wordt geïntroduceerd, leren door te spelen. Een vrouw ontwikkelt haar sociale vaardigheden in een digitale wereld. Zij geeft aandacht aan een NPC (Non-player character), een personage in het spel waar zij geen controle over heeft. Maar door haar aandacht te schenken, begint deze NPC-er zich te ontwikkelen en wil zij meer zijn dan een NPC-er. Interessant hoe wij in de digitale wereld willen leven terwijl de digitale wereld liever in de onze is.

Tade Thompson neemt eenderde van het tijdschrift in beslag met zijn 50 bladzijden tellende verhaal The Apologists. Hij vertelt zo gedetailleerd dat ik commentaar in mijn hoofd hoorde als 'ja, zo kan ik ook een lang verhaal schrijven'. Maar uiteindelijk werd het heel spannend, een moordmysterie. Het daagde mij uit om mee te denken wie het gedaan had en waarom. Het is SFF dus ik dacht al snel aan aliens en dat element is aanwezig maar er zijn meer omdraaiingen waardoor het weer een interessante kijk op de mensheid geeft. 

 

 

 

Rat Queens Volume Four High Fantasies - Kurtis J. Wiebe & Owen Gieni

Eerst dacht ik nog even dat ik wellicht een verkeerd soort versie had maar nee, de nieuwe tekenstijl bleef de hele strip. Een tekenstijl die zeer veel afwijkt van die van de vorige drie delen en die volgens mijn smaak veel minder aanspreekt door in plaats van zachte lijnen en heldere kleuren met schetsachtige potloodstrepen en vlakke kleuren te komen. Het heeft me de hele strip gestoord. Nu zag ik ook dat de volgende delen door deze zelfde tekenaar zijn gemaakt en zie daar nu al een beetje tegenop.

Het verhaal speelt zich in de tijd af voor de eerste drie delen. Daar is de tekenstijl dan eventueel dan nog wel mee goed te praten, het is alsof je in het minder duidelijke verleden kijkt. Maar voor mij is dat helaas niet genoeg.

Het verhaal verder is wel prima in orde. Braga, de trol uit de extra van het derde deel, blijkt een van Rat Queens te zijn geweest in het verleden. Zij komen in aanraking met andere groepen zoals de Cat Kings die een mannelijke spiegel van de Rat Queens zijn. Hierbij is het wel grappig dat ze dezelfde kleuren als hun spiegelpersonage dragen al zijn ze verder wel anders in wat ze kunnen en hoe ze acteren. 

Nadat de Rat Queens door een magische deur stappen verandert de tekenstijl. Het wordt meer aquarel, schilderachtig en bevalt me beter. 

De spijtspiegel is dan weer een prachtige vondst van Kurtis Wiebe, een spiegel waar je niet ontkomt om te zien waar je spijt van hebt. Elk personage leer je op deze manier nog weer wat meer kennen. 

En het is precies zijn kwaliteit van schrijven waardoor ik de volgende delen ook zal lezen ondanks de minder aantrekkelijke tekenstijl.

Man & Paard krijgen het te heet! - Mestrik

Man & Paard, wat kan ik daar nou over zeggen? Als ik aan deze humoristische strip denk dan word ik al melig. De vraag is wat er nu precies zo grappig aan is, ik kan het niet zeggen.

De verhaaltjes beslaan vaak vier bladzijden waarbij Man en Paard de Witte Draak proberen te vangen wat nooit lukt. Een bekend gegeven in stripland, denk bijvoorbeeld aan de Generaal die ook nooit de overwinning behaald en toch blijft het leuk. 

De tekeningen van de personages Man en Paard lijken eenvoudig maar een paard tekenen is eigenlijk nooit heel makkelijk en de schijnbare simpelheid is daarom wellicht extra knap. In een van de stripjes in dit boek wordt letterlijk gespeeld met dit gegeven. Eerst klaagt Man dat hij alleen zwartwit is waarop hij bruin wordt afgebeeld met blauwe stippen waar Man ook niet tevreden over is. Zo wordt het steeds gekker en gekker en wordt zelfs de bekende tekenstijl van Man & Paard veranderd. Heel leuk ook dit soort metahumor.

Ik hoop dat Mestrik nog jarenlang dit soort strips blijft maken. De luchtigheid en meligheid is een verademing in deze tijd waar velen kiezen voor dystopische sferen. 

Anselm Kiefer Sag mir wo die Blumen sind

Voor mijn verjaardag in april kreeg ik een toegangskaartje voor de expositie in het Van Gogh en het Stedelijk van Anselm Kiefer. Dit is het boek dat bij deze expositie is uitgebracht.

Eerlijk gezegd vond ik het best spannend om naar deze expositie te gaan. Anselm Kiefer zijn werk is in mijn leven de eerste beeldende kunst geweest waar ik diep van onder de indruk raakte. Het was de expositie van 1986/1987 (ik was dus 17 of 18) in het Stedelijk waar ik voor het eerst rillingen over mijn rug voelde lopen bij het zien van enorme schilderwerken. Het overweldigde mij destijds en dat was een herinnering die ik niet kwijt wilde. Daarom aarzelde ik of ik op mijn zesenvijftigste deze zelfde werken en nieuwe werk van deze kunstenaar zou willen zien. Wat als dit nu vreselijk zou tegenvallen? Uiteindelijk heb ik het er toch maar op gewaagd.

Ik liep de eerste zaal in het Van Gogh binnen en was binnen enkele seconden opnieuw overweldigd door de enorme doeken van Kiefer. Het maakte dit keer ook een diepe ontroering in mij los en ik wilde niets liever dan tussen deze schilderijen voor eeuwig wonen. 

Al kunnen de foto's van deze werken in dit boek natuurlijk nooit tippen aan de ervaring van oog in oog te staan met het werk zelf, het is wel een goeie om de herinneringen daaraan weer op te kunnen roepen en daarmee komen ook deze emoties weer los (al is dit wel in minder heftige mate). 

Naast de vele foto's van Kiefer zijn werk is er ook een essay van Kiefer zelf opgenomen waarin hij vertelt over hoe hij als jonge jongen al geïnspireerd is geraakt door Van Gogh. Al ben ik op zich nooit zo van hele uitleggen bij kunstwerken omdat ik ze graag op wat het zelf is wil ervaren en kijken wat het met me doet. Toch is deze toelichting wel boeiend om te lezen.
Evenals de twee andere essays, een van de historicus Simon Schama die de gedeelde liefde van Van Gogh en Kiefer voor zonnebloemen beschrijft en een van kunsthistoricus Antje von Grauventiz die vertelt over de erkenning van Kiefer in Nederland. Allemaal redelijk interessant.

Maar het haalt het allemaal bij lange niet bij wat de kunstwerken van Anselm Kiefer zelf teweeg brengen. Heel fijn dat er veel plek is ingeruimd om zijn werk in dit boek te laten zien.

Clarkesworld Magazine Issue 229 October 2025

Het oktobernummer van Clarkesworld Magazine bevat zeven korte sciencefiction/fantasy verhalen en vier non-fictie artikelen. 

Greg Egan heeft mij sneller door laten bladeren dan ooit een andere verhaal in Clarkesworld Magazine. In zijn Understudies proberen kinderen die niet de kans hebben om met een alien te versmelten en daarmee hogerop de ladder in de maatschappij te komen, aan te tonen dat zij minstens en misschien wel meer waard zijn door een wiskundetoernooi te winnen. Dit thema is prima maar bladzijde na bladzijde werden de wiskundevragen beschreven en vervolgens de oplossingen uitgelegd. Dat je dat een, twee of drie keer doet, oké. Maar het hield maar niet op. Ik kon niet anders dan al die tekst overslaan, ik lees geen verhaal om wiskundeproblemen op te lossen. 

Liu Maijia wist mij duidelijk meer te bekoren.  Blake Stone-Banks vertaalde Giant Grandmother uit het Chinees naar het Engels. In het begin wist ik niet goed wat ik aan het lezen was maar gaandeweg vormde voor mijn ogen een wereld waarin de mensheid dreigt uit te sterven omdat het gen voor het immuunsysteem steeds vaker ontbreekt. Wetenschappers zijn dan ook naarstig op zoek naar een versneld evolueren van de mens naar een vorm die wel houdbaar is. De oma van de hoofdpersoon is het eerste grote succes, zij is een olifant geworden. Prachtig idee dat dit een hogere vorm is dan de mensheid. Net zoals evolueren naar een schimmel een duurzamere levensvorm blijkt te zijn.

Carrie Vaughn heeft mij met een vraag achtergelaten door het schrijven van The Job Interview. Eerst wil ik nog even zeggen dat het verhaal vertellen door middel van recht toe, recht aan gebeurtenissen doorspekt met e-mails voor mij heel sterk werkte, het gaf mij het gevoel er echt bij te zijn. Alleen weet ik nu niet of de crisis op het ruimteschip een test was en als sollicitatie diende of dat haar handelen haar als geschikte kandidaat voor een andere baan maakte. Wel leuk om daar over te twijfelen. 

The Plated Prisoner series: Glow - Raven Kennedy

Wat een heerlijke weghapserie is dit toch. Alhoewel ik bij dit deel wel iets had dat het wat al te gedetailleerd werd en het geen ruim 700 bladzijden had hoeven te beslaan om het verhaal op een boeiende manier te vertellen. Maar uiteindelijk werd het vele lezen op het einde wel beloond met een prachtige twist waardoor ik bijna niet kan wachten met het lezen van het volgende deel.

Onze hoofdpersoon Auren is geruime tijd bewusteloos waardoor de gebeurtenissen vanuit Slade, haar geliefde, verteld worden. Ik kon me niet voorstellen dat Auren het niet zou overleven maar het duurde wel beroerd lang voordat ze weer volledig meedeed. 

De politiek in dit boek en daarmee het geplot en gedraai, is van hoge kwaliteit. Voor een deel kon ik wel voorspellen wie welk standpunt in ging nemen maar soms wisten de personages me toch te verrassen door net wat anders te doen. Dat een groot deel voorspelbaar was, stoorde mij helemaal niet. Daardoor kon ik juist lekker in het verhaal gaan hangen en meebeleven.

Heel soms werden de hoofdstukken niet gevuld met de gebeurtenissen door de ogen van Auren en Slade maar door die van kleinere bijfiguren. En eerlijk gezegd vond ik die wel heel verfrissend en hadden daar wel iets meer nog van mogen zijn. Even uit de zwaarte van de trauma's van Auren en de zwarte geschiedenis van Slade. Niet dat deze bijfiguren geen zwaarte of zwartheid hadden maar toch op een andere manier. 

Een beetje moeite had ik met Malina. Zij handelt als een klein kind die al haar behoeftes wil bevredigen en gaat piepen als dit niet doorgaat. Dat dit mis zou gaan, zag ik van mijlen ver aankomen en ik had wel iets meer ontwikkeling in haar personage willen zien. Het is natuurlijk fantasy en duidelijk bedoeld als dromerig vermaak met wat meer zwart-wit-figuren dan in het echte leven maar deze vond ik net een beetje te.

Een traan heb ik gelaten bij de gevoelens die de rauwe strijder Osrik heeft voor Rissa en hoe zij vecht tegen de gevoelens die zij heeft voor hem. Erg genoten van dit zij-lijntje in het grotere geheel. 

Het is makkelijker te schrijven over wat stoort dan wat er allemaal schitterend is. Maar wat mij betreft slaat de wijzer ver naar schitterend uit en neem ik met gemak voor lief wat stoort.

Rat Queens Volume Three Demons - Kurtis J. Wiebe & Tes Fowler

Het is zo'n drie maanden geleden dat ik de eerste twee delen gelezen heb en tot mijn verrassing wist ik nog behoorlijk goed uit wie de Rat Queens bestaan en hoe ze in het leven staan. Dus ik hoefde niet nog een keer opnieuw te beginnen (zoals ik met deel 1 wel gedaan heb).

In dit deel worden nog wat meer achtergronden van de vier dames uit de doeken gedaan. Voor Hannah pakt dit het meest dramatisch uit omdat nu iedereen weet dat zij in het verleden van demonische krachten gebruikt heeft gemaakt en het niet schuwt het nogmaals te gebruiken. Dit leidt uiteindelijk tot een breuk met de andere drie queens waarbij de broer van Dee het niet overleefd. Ook de vader van Hannah komt aan zijn einde. Drama alom.

Maar er valt ook heel veel te lachen in dit deel. Zoals wanneer Betty en Violet op een slee een grot inglijden waar een sneeuwdraak ze op staat te wachten. Het gevecht dat dan volgt, is dolkomisch waarbij de draak het meest grappige is. Deze luchtige scènes zijn een hele verademing naast de loodzware gebeurtenissen die parallel lopen.

Op het einde van dit deel is er als extra een op zichzelf staand verhaal opgenomen over een ork die niet de opvolger van de leider van de stam wil zijn en de gevolgen daarvan. 
Zoals deze hele strip ook weer schitterend getekend en ingekleurd en dat met een verhaal dat elke seconde boeit.

Het geschenk - Gaea Schoeters

Een collega deelde bij zijn afscheid dit boekje uit aan iedereen uit de vakgroep. In eerste instantie bijzonder dat iemand die afscheid neemt iets uitdeelt en daarnaast ook nog iedereen een boek geeft. Dit had ik in mijn werkende leven nog niet eerder meegemaakt.

Van Gaea Schoeters had ik ook nog nooit gehoord dus alleen maar extra leuk om met een geheel frisse blik aan dit boekje te beginnen. Het begint dan ook gelijk goed met loslopende olifanten die worden opgemerkt in Berlijn. Wat kan hier aan de hand zijn?

Het blijkt een politieke satire te zijn waarbij onze westerse betweterigheid over hoe wij vinden dat ze de zaken moeten regelen in Afrika, pijnlijk naar voren komt. Heel scherp worden de politieke overwegingen en het westerse moraal door Gaea Schoeters in dit verhaal weergegeven. 

Daarnaast leest het ook als een trein. Behalve dat ik af en toe even werd afgeremd door een Vlaams gebruik van een voorzetsel of uitdrukking. 
De letters staan ook best dicht op elkaar en men heeft maar kleine marges wit aan de bovenkant en zijkanten gelaten. Dit voelt alsof ze het zo goedkoop gedrukt wilden hebben door zo min mogelijk pagina's nodig te hebben waar alle tekst op terecht moest komen.

Gelukkig wist het verhaal over hoe nu verder met de uiteindelijk 20.000 olifanten in Berlijn, mij voldoende te boeien om over het bovenstaande niet langer te struikelen. 

Een lekker weghapboekje met een kijkje in onze westerse politiek. 

Clarkesworld Magazine Issue 228 September 2025

In dit septembernummer van Clarkesworld Magazine kun je zeven korte fantasy en science fiction verhalen lezen die voornamelijk uit Amerika komen maar er zitten er ook uit Schotland en Bulgarije tussen. Ook zijn er weer vier non-fictie artikelen in opgenomen.

Sheri Singerling vertelt in Wireworks over een dochter die verscheurd wordt door rouw om haar overleden moeder. Haar vader stort zich in zijn werk en houdt haar kort. Zij ontmoet een auta (een AI die zelfstandig opereert) die wireworks maakt speciaal voor haar om te implementeren zodat zij de rouw aankan. Deze wireworks implementeert zij ook ongevraagd op haar vader. De vraag is of de veranderingen die dit in hun teweegbrengt de oplossing is. Mooi vind ik ook het open einde waardoor je dit zelf mag bedenken.

David McGillveray heeft ook zijn gedachten laten gaan over AI en dit beschreven in The Fury of the Glowmen. In deze wereld was er militaire AI maar men vond dit te gevaarlijk en heeft dit uitgeschakeld. Er is echter iets van in leven gebleven en dit weet de wereld over te nemen. In dit verhaal is de angst voor AI mooi beschreven met aan de andere kant de klakkeloosheid waarmee de mens zich met het internet laat verbinden.

Koji A. Dae gooit het over een andere boeg in Five Impossible Things. Een vrouw is stervend en wordt beetje bij beetje bekend gemaakt met een virtuele wereld waarin ze nog wél vele jaren zou kunnen blijven leven zonder pijn en ongemak. Zij is zich er echter steeds van bewust wat er in deze virtuele wereld niet mogelijk is. Wat mij betreft prachtig beschreven hoe iemand langzaam accepteert te sterven. 

Goudjakhals - Julien Ignacio

Dit jaar heeft Julien Ignacio de J.M.A. Biesheuvelprijs gewonnen voor zijn boek Goudjakhals. Een boek met zes verhalen van verschillende lengtes maar allen met zeer actuele onderwerpen die stuk voor stuk onder mijn huid gingen zitten.

Niet eerder had ik van Julien Ignacio gehoord dus ging ik op internet kijken wat ik over hem kon vinden. Hij is exact twee dagen jonger dan ik ben en wellicht ook dat het in dezelfde tijd opgroeien er ook voor heeft gezorgd dat zijn teksten mij zo aanspreken omdat we met dezelfde tijdgeestbril kijken. Zijn Nederlands-Arubaanse achtergrond heeft hem wellicht ook wat verder over de grenzen laten kijken en hem makkelijker in kunnen laten leven in minderheden in een samenleving.

GPS heet het eerste verhaal. Hierin wordt vanuit een kunstmatige intelligentie verteld over een gevluchte Iraanse Koerd in een vluchtelingenkamp op Lesbos. Dit vertelperspectief leek het wat meer science fiction en daarmee afstandelijker te maken maar uiteindelijk is die afstand misschien wel beter omdat de gruwelijkheden die deze man overkomt, onverdraaglijk zijn en niet in de laatste plaats omdat je als lezer weet dat dit ook in het echt gebeurt.

Het Silveren Koord wordt juist verteld vanuit de ik-persoon zelf, een zwarte sekswerker in Amsterdam in de 17de eeuw. Het onvervalste Amsterdamse accent waarmee zij spreekt, was even wennen maar maakte het zo authentiek dat de gebeurtenissen daardoor door mij als lezer nog intenser beleefd werden. Indrukwekkend vond ik ook de rauwheid van haar bestaan zonder dat zij zich daar ook maar een keer over beklaagd. Ze nam het zoals het was.

In Chatilad Road is van begin tot het einde een Palestijnse taxichauffeur in Libanon aan het woord die zijn relaas houdt tegen zijn Nederlandse passagier. Zijn verhaal is prachtig opgebouwd waardoor ik hem eerst een beetje leerde kennen en langzaam zijn leven ingetrokken werd. Het uiteindelijke doel van zijn betoog, gaf mij kippenvel. En zoals ook de andere verhalen doet mij beseffen wat een gemakkelijk en luxe leven ik leid.

De Host is een beschrijving van een getraumatiseerde Palestijnse vluchteling in Nederland die uiteindelijk de diagnose DIS krijgt. Terwijl het verhaal begint met de weergave van een podcast gaat dit vlekkeloos over in het verslag van een psychotherapeut van haar patiënt. Zoals alle verhalen hiervoor zijn de gebeurtenissen zo levensecht en zo intens beschreven dat ik het moeilijk van mij af kon schudden.

Nader tot Jou is hierop de uitzondering. Dit is een brief van de auteur aan Gerard Reve. Waarin onder andere racisme en homoseksualiteit aan bod komen. Het is een persoonlijke brief waarin ik als lezer de auteur ook beter leer kennen.

Radio Gaga is het laatste verhaal waarin tijdens een politieke strijd een Antilliaanse moeder vecht tegen de armoede terwijl haar zoon in het rijke Hullanda is gaan studeren. Ook hier komt de rauwheid van het bestaan glashard naar voren zonder dat er geklaagd wordt of dat men verontwaardigd is. Het leven is zoals het is, lijkt het te zeggen.

Ik ben diep onder de indruk van deze verhalen en in mijn beleving heeft Julien Ignacio de J.M.A. Biesheuvelprijs dubbel en dwars verdiend omdat hij de huidige politieke tijdgeest in al zijn lelijkheid weet te beschrijven zonder te moraliseren.

Clarkesworld Magazine Issue 227 Augustus 2025

Clarkesworld Magazine van augustus 2025 bevat acht korte science fiction/fantasy verhalen en vier non-fictie artikelen met bijdragen uit Amerika, Singapore, Canada, China en Nigeria. Opvallend vind ik dat de verhalen uit het Afrikaanse continent bijna altijd uit Nigeria of Niger komen. Zal dat een van weinige plaatsen in Afrika zijn waar science fiction een genre is? Ik weet het niet.

Dit keer veel verhalen waarin mensen met techniek zijn geüpgrade met daar de gevolgen van. Zoals in A Shaky Bridge geschreven door Marissa Lingen waarin neurale implantaten mensen helpen na een hartinfarct maar als bijwerking hebben dat ze wandelende reclamezuilen worden. En in Heart of Thunder van Raahem Alvi waarin arme sloebers zich moeten laten ombouwen om überhaupt werk te kunnen krijgen (anders zijn ze fysiek niet goed genoeg) maar daardoor zich levenslang in de schulden steken om de steeds betere aanpassingen te kunnen betalen. 

In Sea of Fertility van de Chinese Bella Han zijn het de mensen die ervoor kiezen om elke dag zo lang mogelijk in een virtuele wereld in te pluggen en balen dat ze acht uur per dag in de echt wereld moeten zijn. De virtuele wereld probeert de zintuigelijke ervaringen zoals geur en smaak ook aan te bieden maar het is nooit zoals het echte leven. Toch blijven mensen voor deze virtuele beleving kiezen. Boeiend verschijnsel en herkenbaar.
Door dit verhaal snap ik eindelijk waar black mirror voor staat (zoals in de serie Black Mirror) namelijk het zwarte scherm van al onze apparaten. Grappig om op deze manier daar achter te komen.

Een heel lief liefdesverhaal wordt verteld door Ryan Cole in A Dream of Twin Sunsets. In een militair gedreven samenleving wordt een man verliefd op een deserteur. Dit houdt hij verborgen voor zijn vrouw en kind tot deze deserteur opgepakt wordt. Eindelijk weer eens een verhaal waarin een positief geluid te horen is, het smolt mijn hart.

The Plated Prisoner series: Gleam - Raven Kennedy

Alweer het derde deel van deze fantasyserie waarin de geschiedenis wordt verteld van de fee Auren die als kind in het universum van de mens is terecht gekomen en daar niets anders dan misbruik en mishandeling heeft gekend, niet in de laatste plaats omdat ze als de zon op is alles wat ze aanraakt in goud verandert.

In dit derde deel komt ook meer politiek om te hoek kijken waarbij verraad en misleiding aan de orde van de dag is. Maar ook de romantiek. En dat laatste maakt dat het tegen de bouqetreeks aanzit. Ergens wel lekker om weg te happen maar de enigszins onderdanigheid van Auren naar haar geliefde vind ik niet altijd goed te pruimen. 

In het eerste delen hoopte ik op een ontwikkeling in Auren naar meer zelfstandigheid en eigeheid. Deze zie ik ook wel in dit derde deel maar het gaat allemaal wel heel erg langzaam. 

Ik ben nu op de helft van deze serie die uit zes delen bestaat en zal het zeker wel uitlezen, vooral ook omdat het zo makkelijk leest en ik nog steeds moeite heb met lezen. Maar ik vraag me wel af of mij dit in een andere tijd in mijn leven mij ook geboeid had (alhoewel dat eigenlijk geen eerlijke vraag is want deze geldt natuurlijk altijd). 

Clarkesworld Magazine Issue 226 July 2025

Het juli-nummer van Clarkesworld Magazine bevat zeven korte science-fiction/fantasy verhalen en vier non-fictie artikelen. 
Even dacht ik dat het thema was robots die bewustzijn kregen of de rechten van robots. Maar niet alle verhalen vallen hieronder dus wellicht is mijn idee dat er met thema's gewerkt wordt toch onjuist óf ik heb het juiste thema niet te pakken.

In Missing Helen beschrijft Tia Tashiro een vrouw die als tiener wegens enorm geldgebrek haar DNA heeft verkocht om te mogen klonen. Dan komt ze erachter dat haar ex-verloofde nu verloofd is met haar kloon die vele malen jonger is dan zij.
Alleen dit gegeven al liet mijn hoofd direct op hol slaan naar wat dit allemaal zou kunnen impliceren. Wanneer de kloon en het origineel elkaar ontmoeten, neemt het verhaal nog eens een heel andere wending waardoor ik nog meer stof had om over na te denken. Prachtig dit soort verhalen die van alles in mij aanzetten.

Gary Kloster voert in Welcome to Kearney een robot op die zelfbewust is geworden en daarmee tegen bepaalde dilemma's aanloopt. Een verhaal dat zich langzaam ontvouwt en de consequenties laat zien van zelfbewustzijn en de daarmee gepaard gaande verantwoordelijkheid. Een heel mooi voorbeeld hoe science fiction iets van de mensheid van alle tijden kan belichten.

Bits and Pieces on This Floor is een verhaal van Eric Del Carlo waarin een geroutineerde man met een in de leer zijnde broekie, zijn werk als leegveger doet. Dit houdt in dat als het bedrijf alle grondstoffen van een planeet heeft bemachtigd, alle maatregelen om de planeet voor mensen leefbaar te houden, te niet worden gedaan maar voor het zo ver is de inmiddels menselijke bewoners opgespoord moeten worden om te evacueren. Geen makkelijk beroep. Maar de man blijkt ook nog een eigen missie te hebben waarmee het nog boeiender wordt. Namelijk het opsporen van zijn halfbroers en -zussen want zijn vader die kon er wat van. Heel mooi hoe het persoonlijke in een science fiction situatie is gegoten.  

Clarkesworld Magazine Issue 226 June 2025

Clarkesworld Magazine van juni 2025 bevat acht korte science fiction/fantasy verhalen en vier non-fictie artikelen. 

Al meerdere maanden heb ik last van niet goed kunnen lezen. Of mijn ogen vallen binnen een paar zinnen dicht of ik snap niet wat er staat. Nu heb ik wel vaker bij de verhalen in Clarkesworld Magazine dat ik niet altijd begrijp wat er nu eigenlijk verteld wordt maar in deze periode is dat nog wat erger. 

De Singaporese  Ng Yi-Sheng vertelt in Emily of Emerald Starship over een relatie tussen een oudere man en een zoon van een zeer rijke moeder die een ruimteschip is geworden. De jongen maakt zich los uit de greep van zijn familie. Geen onbekend thema. Maar op het einde lijkt hij de relatie met de oude man te verbreken want liefde staat gelijk aan dood. En dat laatste begrijp ik dan weer helemaal niet. Hoezo dat dan?

De Amerikaanse Claire Jia-Wen schreef If an Algorithm Can Cast a Shadow wat ik juist heel goed kon volgen en naar onze digitale tijd refereert. Een moeder die haar zoon door zelfmoord verliest, probeert hem terug te halen door al zijn online gegevens samen te voegen tot een geheel maar hierdoor komt alleen zijn enorme haat voor haar naar voren. Heel mooi hoe een vertekend beeld onze digitale ID ons geeft en hoe gevaarlijk dit kan zijn.

Steeds vaker heb ik het idee dat Clarksworld Magazine verhalen per thema publiceert. Zo gaat Faces of the Antipode geschreven door de Amerikaanse Matthew Marcus ook over de invloed van waarnemen. Hier zijn het de kolonisten van een planeet die niet begrijpen waarom de oorspronkelijke bewoners hun eigen leefomgeving vernietigen terwijl deze bewoners juist de kolonisten daarvan beschuldigen. Best indringend hoe in dit verhaal vooringenomenheid, cultuurverschillen en onbegrip een rol spelen.

En ook in The Last to Survive van de Amerikaanse Rita Chang-Eppig gaat het over waarnemen. Dit keer door de eerste mens die zich heeft laten cybernaliseren en na een hele lange tijd terugkeert naar haar oorspronkelijke thuis. De mensen die inmiddels verder ontwikkeld zijn, zijn zeer benieuwd naar haar maar zij houdt het af. Want wat blijkt, haar herinneringen zijn in de loop der tijd aan de ene generatie naar de andere generatie doorgegeven maar zijzelf is heel veel vergeten. 
Een verhaal met een prachtige sfeer door de mysterie, het gedrag van fans en de agressie van bange mensen. Helaas wordt er op het einde te veel uitgelegd wat het een beetje verpest. 

Rat Queens Volume Two The far reaching tentacles of N'rygoth - Kurtis J. Wiebe, Roc Upchurch & Stjepan Sejic

Het tweede deel van de Rat Queens, waarvoor ik deel een nog eens herlezen heb want dat was alweer zo'n drie maanden geleden en de finesses was ik allang weer kwijt. Jammer toch ook dat ik namen niet meer goed kan onthouden. Het leest leuker als ik die wel op een rijtje heb. 
 
De Rat Queens zijn in het eerste deel geïntroduceerd als een bende bestaand uit een elf, een dwerg, een mens en een smidgen (weet daar geen Nederlands woord voor) die gezamenlijk monsters verslaan maar daarnaast de kroegen onveilig maken met hun overmatig drugs- en drankgebruik.

In dit tweede deel worden we getrakteerd op meer achtergrond van deze dames. En wel op een heel slimme manier namelijk door een wraakzuchtige man krachten te laten vrijkomen waardoor de realiteit verschuift en de personages tijdelijk in hun eigen verleden terechtkomen. Ik vond het heel leuk om op deze manier meer verdieping te krijgen.

Ook komen we op deze manier erachter dat Hannah, de elf, bang is dat haar geliefde erachter komt dat zij hoorns heeft. Door haar kapselkeuze zijn deze normaliter niet te zien maar in de verschoven realiteit wel. 

Fijn aan de tekeningen vind ik ook dat de gevechten met de verschillende monsters heel goed te volgen zijn. Er is lekkere grove humor en het verhaal van de wraakzuchtige man die dit deel beheerst, is boeiend.

Als lezer blijf je op het einde net zoals bij deel een achter met een fikse cliffhanger. Dit keer Hannah die, via een wat een magische steen lijkt maar ook veel weg heeft van onze mobiele telefoon, te horen krijgt dat er iets met een van haar ouders is. 

Gelukkig heb ik deel drie ook dus snel door.

De wolven van de eeuwigheid - Karl Ove Knausgård

Nog steeds ben ik er niet overheen dat Karl Ove Knausgård in zijn serie Mijn Strijd schreef hierna nooit meer wat te schrijven en nu toch steeds met het ene na het andere boek komt. Ik aarzelde dan ook om aan dit boek te beginnen.

Het is ook de tijd dat ik in mijn grootste leesstop aller tijde ben gekomen. Ik heb meer dan twee maanden over dit boek gedaan en verder niets anders gelezen. Mijn oude vertrouwde e-reader werd weigerachtig, het bestand op mijn pc wilde op een gegeven moment ook niet verder. Ik moest echt moeite doen, wilde ik dit boek toch lezen. En toen kwam het wonder van een nieuwe e-reader. Lezen werd weer leuk want ik kon het nu veel beter zien.

Het boek bleef wel moeizaam gaan. Weer een jongen eind tienerleeftijd in de tachtiger jaren die issues met zijn vader heeft. Ik vroeg me af of de schrijver werkelijk niets anders nog in zijn leven heeft. Voor een amper twintig jarige vond ik de hoofdpersoon ook bijzonder behulpzaam wat huishoudelijke taken voor zijn moeder betrof. Dat voelde nogal onnatuurlijk aan. Of is dat in Noorwegen anders dan hier in Nederland. 

En toen kwam toch wel de verrassing waarin het verhaal verder wordt verteld vanuit een vrouwelijk personage in Rusland. En nog een ander vrouwelijk personage. Het duurde een tijd voor ik begreep wie deze twee vrouwen waren. Maar dat stoorde me niet want ik was meer verbouwereerd dat het verhaal deze wending had genomen. 
Wel stoorde het me dat de vrouwen ieder vertelde vanuit het ik-perspectief maar wel alle twee net zoals de jongen Noorse hoofdpersoon, precies dezelfde manier van de wereld beschrijven hebben. Dat maakte het minder geloofwaardig en haalde me uit het verhaal.

Er is ook nog een gedeelte dat handelt over De wolven van de Eeuwigheid. Een verwijzing naar wetenschappers die bezig zijn met onsterfelijkheid en Rilke die hier poëtisch over geschreven heeft. Dit raakte me allemaal ook niet zo. 

Hoe kan het dan dat ik het toch een goed boek vond? 
Door het einde. 

Daar viel opeens van alles op zijn plek. Al mijn ergernissen waren verdwenen en verzwolg de laatste veertig bladzijden. Daar was het allemaal om te doen geweest. Karl Ove Knausgård blijft een schrijver van formaat.

Clarkesworld Magazine Issue 224 May 2025

Het meinummer van Clarkesworld Magazine bevat zeven korte science fiction en fantasy verhalen en vier non-fictie artikelen.

Een erg leuke verrassing vond ik het interview met Jane Espenson. Zij heeft veel scripts geschreven voor series waar ik met plezier naar gekeken heb zoals Buffy the Vampireslayer, Warehouse 13 en Torchwood om er maar enkele te noemen. Jarenlang heb ik haar gevolgd op Twitter waar ze schrijfsprints hield waarbij je met zijn allen tegelijkertijd een uur onafgebroken zonder afleiding kon gaan schrijven. Met het verlaten van Twitter was ik haar uit het oog verloren en daarom extra leuk dat ik haar nu weer even heb teruggevonden dankzij dit interview.

Het tweede interview verraste mij ook. Hierin komt Barr Kirtley (had ik nog nooit eerder van gehoord) aan het woord over zijn podcast Geek’s Guide to the Galaxy. Mijn eerste reactie was o, nee niet weer een podcast. Maar gaandeweg het interview werd mijn belangstelling toch steeds meer gewekt door de ontwikkeling die hij heeft doorgemaakt bij het maken van deze podcast en zijn kijk op interviewen.

In Yarn Theory van Marie Vibbert gaat het om een wiskundige die een boodschap van buitenaardsen weet te ontrafelen door het te breien. Een verhaal van slechts vier bladzijden waarbij het te veel blijft bij het idee en het te weinig een verhaal wordt. Jammer.

Alex T. Singer werkt zijn idee mooi uit in We, the Fleet. De mensheid is verspreid over het universum. Op een dag stort iemand neer op een onbekende planeet en treft mensen die op een heel andere richting op ontwikkeld zijn dan zijn eigen mensen. Interessant om te lezen over de interactie tussen deze verschillend ontwikkelde mensen en hoe er verbinding komt waarbij ze van elkaar leren.

 

Krekel - Annet Schaap

Weer een juweeltje van de hand van Annet Schaap. Na het succes van Lampje hield ik wel een beetje mijn hart vast hoe daar een volgend boek nog aan zou kunnen tippen. Toch was ik ook heel hongerig naar dit nieuwe boek in de vurige hoop dat het weer zoveel plezier zou gaan brengen als zijn voorganger. En dat deed het.

Maar wat is het nu precies dat mij zo raakt in deze boeken?

Sowieso is het de wereld die Annet Schaap schept. Een wereld die schuurt tegen een sprookjeswereld maar die ook deels ook nog wel herkenbaar is met onze wereld. Zoals auto's en schepen om je je te vervoeren, een schooljuffrouw die les geeft aan kinderen, hmmmm, als ik dit probeer op te noemen dan voel ik pas hoe sprookjesachtig het verder toch wel is met het grote huis waarin de kinderen wonen, de kwaadaardige stiefmoeder met magische krachten, het veranderen van mensen in vogels en de tuinman die meer is dan een ordinaire arbeidskracht ingehuurd door de rijke pa.

Daarnaast is het allemaal niet zo zwart-wit als dat het op het eerste gezicht lijkt. De strenge schooljuffrouw en de akelige stiefmoeder hebben een reden waarom ze zijn zoals ze zijn al maakt het niet al hun daden goed.

Prachtig vind ik ook aan het verhaal dat het meerdere malen een wending neemt die ik niet aan had zien komen en het zeker niet zomaar eind goed, al goed is.

De personages stelen niet zomaar mijn hart, daar moet in geïnvesteerd worden, een investering die meer dan de moeite waard is. En dan alles bij elkaar, de wereld, de gebeurtenissen, de personages, het einde en de heldere wijze van vertellen maakt het voor mij een gevarieerde taart met verfijnde smaken.

Heling en harmonie door de adem - Jacquelien en Marco de Jager

Aan het eind van vorig jaar ben ik begonnen met een kennismakingssessie breatfulness waarop dit jaar nog twee sessies volgden. Ik vroeg me af hoe ik nu aan anderen kon uitleggen wat deze ademsessies nu eigenlijk waren want ik had daar de woorden niet voor. Mijn ademcoach gaf mij hierop dit boekje mee.

In de eerste bladzijden werd erg veel verwezen naar andere boeken die deze twee auteurs hebben geschreven die ook allemaal over breathfulness gaan. Het voelde alsof ik een reclamefolder aan het lezen was en dat deed mij twijfelen of ik wel door wilde lezen.

Gelukkig heb ik dat wel gedaan want het inspireerde mij zeker om bewust met harmoniserend ademen bezig te zijn. De taalkeuze is niet altijd de mijne en het neigt naar de zweverige kant waardoor ik ook bijna afhaak. Het uiteindelijk dan weer hebben over trillingfrequenties in de hersenen die meer een wetenschappelijk kantje lijkt te hebben, spreekt mij dan ook weer niet aan. Ik denk dat er in mij iets zit dat ik geen flauwekul wil en bang ben om belazerd te worden met verzonnen verhalen.

Maar wat bij mij dan wel weer heel sterk resoneert is de helende werking van ademen. Daar sla ik keer op keer op aan en dit komt zeker een paar keer aan bod in dit boekje.
Het is niet dat ik nu aan iemand anders kan uitleggen wat breatfulness is of hoe het werkt maar voor mijzelf lijken er wel wat meer kwartjes gevallen te zijn. Een boekje om af en toe nog eens ter hand te nemen.

Rat Queens Volume One: Sass and Sorcery - Kurtis J. Wiebe & Roc Upchurch

Weer een nieuwe serie strips om aan te beginnen, ooit in 2022 aangeschaft via Humble Bundle onder het mom van Leading Ladys. Via de eerste paar bladzijden worden de vier Rat Queens voorgesteld: Betty, Dee, Hannah en Violet respectievelijk een dwergachtige dief, een atheïstische menselijke geestelijke, een elvenmagiër en een dwergvechter. Het kwam mij wat kinderlijk over allemaal.

Dit sloeg al heel snel om in ware interesse. Want die rat queens blijken huurlingen te zijn die iedereen doden voor geld. Omdat ze ook nogal wat chaos in de stad veroorzaken met hun drinken en aanzetten tot opstootjes, krijgen ze nu een opdracht buiten de stad. Ook andere groepen huurlingen krijgen tegelijkertijd zulke opdrachten. Wat blijkt? Het is een valstrik om hen allemaal om te leggen. Iets wat slechts bij een deel van de huurlingen lukt maar de rat queens overleven.

Ik vond het heel spannend om erachter te komen wie hier nu achter kon zitten en vooral te ontdekken waarom. Dit verhaal zit vernuftig in elkaar en bevat ook nog een hoop humor want deze rat queens houden wel van een dolletje op zijn tijd.

De gevechten zijn met magische wezens en zien er zelf ook magisch uit. Zoals altijd heb ik wat moeite te volgen wat er nu gebeurt tijdens zo'n gevecht. Gelukkig duren ze niet al te lang.

Het laatste plaatje belooft nog een spannend vervolg en daarom ga ik ook snel aan deel 2 beginnen. Ik ben heel benieuwd wat dit verhaal nog verder te bieden heeft.

Ik kom van ver maar blijf niet lang - Ward Zwart & Enzo Smits

Een lijvig stripboek bestaande uit groenachtige potloodtekeningen en met lelijk handschrift geschreven teksten. Heel aantrekkelijk vond ik het er niet uitzien maar ja, ik had het gekregen en was toch ook wel nieuwsgierig wat zo'n boek het uitgeven waard maakt.

Ik was weer eens wat te vroeg wakker en las in bed de eerste helft, beentjes opgetrokken zodat het grote boek erop kon leunen want vasthouden in de lucht was geen doen. Wellicht omdat het zo vroeg was, had ik alle geduld en nam er echt de tijd voor om de tekeningen te bekijken waarbij ik in mijn hoofd benoemde wat ik zag. Dit kwam met name omdat er relatief weinig tekst in voorkomt en ik anders bang was dat ik zou kijken zonder iets te zien. Na verloop van tijd ging dit automatisch en voelde ik een prettige concentratie bij het vooral bekijken van de tekeningen. De tweede helft las ik na het maken van een ommetje.

Het duurde wel even voordat ik in het verhaal kwam. Een succesvolle muzikant die terugkeerde naar zijn geboortedorp nadat zijn band was opgeheven en even de rust zocht tot de volgende fase in zijn leven. Met daarnaast een aantal jongeren in het dorp met hun jongerenrelatieshit en serieuze stappen naar het volwassen leven zoals serieus muziek maken.

Deze geschiedenis raakte me niet werkelijk, het was meer dat ik in de dagelijkse dingen in een dorp ergens in Amerika werd meegenomen en dat dit verder prima was. Ik heb me er uitstekend mee vermaakt en me verwonderd over dat tekeningen die op zich voor mij niet heel bijzonder zijn toch een levendige en geloofwaardige sfeer kunnen overbrengen.
De gezichten herkende ik soms niet helemaal omdat ze niet genoeg hetzelfde bleven, dat vond ik wel wat minder. Maar de omgeving en vooral de gebouwen zijn formidabel neergezet.

The Plated Prisoner series: Glint - Raven Kennedy

Dit tweede deel van The Plated Prisoner series was wederom een heerlijk weghapboek. De hoofdstukken zijn rond de tien bladzijden en de gebeurtenissen makkelijk te volgen. En toch heeft het me toch ook weten te verrassen.

Naast dat het verhaal verteld wordt vanuit het oogpunt van Auren, de plated prisoner, zijn er dit maal ook enkele hoofdstukken die de gebeurtenissen laten zien vanuit het oogpunt van koningin Malina en een hoofdstuk vanuit de blik van koning Midas. Koningin Malina blijkt te werken aan het betreden van de troon terwijl koning Midas zijn macht meer en meer wil uitbreiden. Op zich geen wereldschokkende gebeurtenissen.
Auren daarentegen is in het gezelschap van de tegenstanders van Koning Midas en het is de vraag of zij nu een gevangenen is of iets anders. De commandant van de troepenmacht blijkt een fae te zijn en eentje waar Auren zich tot aangetrokken voelt maar ook de loyaliteit naar Koning Midas voelt trekken.

Het was heel makkelijk geweest om hier een bouquetreeksachtige geschiedenis van te maken met een hoop smachten en elkaar uiteindelijk krijgen. Maar daar is Raven Kennedy toch net een te slimme schrijver voor want Auren haar innerlijke conflict komt maar heel langzaam op gang. En op het einde van het boek komen meerdere onthullingen waardoor het hele verhaal toch net wat anders ligt dan je als argeloze lezer de hele tijd had gedacht. Tenminste, zo ging het bij mij. Mooi gedaan.

De Prediker - Cor de Jong

Weer eens een boek uit mijn voormalige Das Mag-abonnement (dat ik heb opgezegd omdat ze te snel nieuwe boeken uitgaven waarvan ik niet kon bijhouden deze te lezen). En wat een aangename verrassing.

Cor de Jong beschrijft het leven in een christelijk gelovig gezin in ik denk de jaren tachtig van de vorige eeuw. Dit baseer ik op bepaalde popbands die genoemd worden zoals bijvoorbeeld Wham! Dit maakte het gelijk heel erg herkenbaar voor mij.
De hele christelijke context spreekt mij minder aan. Daar zijn al zoveel boeken van verschenen. Maar in dit boek voelde het voor mij anders. En dat komt puur door de schrijfstijl.

Het is deze schrijfstijl waar ik heel blij van werd. Cor de Jong beschrijft het alledaagse op een detailniveau waardoor het voor mij onmiddellijk geloofwaardig en vertrouwd voorkwam. Zoals net nog even noemen dat de moeder haar voet op de trapper van haar fiets laat rusten als ze buiten de school op haar kinderen staat te wachten. Het boek staat er vol mee.

De grote gebeurtenis zelf waar nooit over gesproken mag worden, hangt het hele boek als een sfeerbepaler in de lucht terwijl er slechts zijdelings aandacht aan wordt geschonken. Iets dat ook nooit uitgelegd wordt. En voor mij hoeft dat ook niet. Juist de beschrijving van dit gezin dat geraakt wordt door komst van de nieuwe dominee in het dorp maakt het zeer de moeite waard.

Clarkesworld Magazine Issue 223 April 2025

Het aprilnummer van Clarkesworld Magazine bevat zeven korte science fiction en fantasy verhalen uit vier verschillende landen. Daarnaast een wetenschappelijk artikel, twee interviews en een nawoord van Neil Clarke zelf zoals al enige jaren de non fictie artikelen gevuld worden.

De Amerikaanse Sheri Singerling wist mij zeer te prikkelen met The Seed. Een vreemd object dat in zee gevonden wordt, gaat tegen de hoofdpersoon praten en probeert het tot bepaalde handelingen aan te zetten. De vraag is of de bedoelingen van het object zuiver zijn.
Het deed mij heel erg denken aan de nieuwe waarheid in de hedendaagse politiek en of je daarin mee wil gaan of niet. 

Aegiopolis Testudo is geschreven door de Australische Gordon Li en deed mij in het begin bijna afhaken omdat het diep inging op de biologie van de leviathans. Het begon mij te grijpen toen de ik-persoon die op een van de leviathans leeft, zich begon af te vragen of ze het wezen misbruikten voor eigen gerief of dat het ook de leviathan zelf hielp.

De Amerikaanse Thomas Ha vertelt in In My Country prachtig het verhaal door middel van een vader die de geschiedenis van zijn gezin vertelt. De zoon die schrijft en dissident wordt omdat zijn verhalen niet de goedkeuring van het land krijgen en de dochter die wraak neemt om hoe het in het land gaat. Een verhaal over verborgen censuur, dat wat niet uitgesproken wordt. 

 

 

De verwarde cavia terug op kantoor - Paulien Cornelisse

De titel De Verwarde Cavia Terug Op Kantoor is precies wat dit boek behelst namelijk Cavia die de hoofdrol speelt in De Verwarde Cavia keert na het goulashbusavontuur met haar vriend terug naar een reguliere baan als communicatieadviseur op een kantoor.

Het verhaal heeft me weer doen glimlachen om té herkenbare types op kantoor zoals de dame die iets niet in behandeling wil nemen omdat het niet met het juiste formulier is aangevraagd en de IT-jongens die zo hun eigen hobby's erop nahouden.

De gedachten van Cavia van waaruit het verhaal geschreven is, komen mij helemaal niet bekend voor en soms irriteerde mij die ook zoals het zoeken naar conformisme maar dat zal mijn eigen allergie wel zijn. Het is immers satirisch bedoeld.

Maar al met al een lekker weghapboek met korte hoofdstukken in heldere taal en invoelbare situaties.

Paper Girls 6 - Brian K. Vaughan & Cliff Chiang

Bij het beginnen te lezen van het laatste boek van een serie heb ik gelijk de verwachting en hoop dat het een bevredigend einde gaat krijgen. Nu gaat deze hele serie over vier meiden uit 1988 die uit hun tijd worden gerukt en in allerlei verschillend tijden terecht komen zowel in het verleden als toekomst. Mijn verwachting was dan ook dat ze in 1988 zouden eindigen en wellicht niet eens meer zouden weten wat er allemaal gebeurd is, als het al had plaatsgevonden.

Dit deel begint nog in de toekomst waar de verschillende vechtende partijen uiteindelijk met de vier meiden afzonderlijk in aanraking komen. Nu had ik zelf al de hele serie de vraag van wat nu de inzet van het gevecht is en wat ze willen bewerkstelligen. Dat komt nu in dit laatste deel naar voren. Heel bevredigend.

Ook is mijn verwachting van het einde uitgekomen, al is er op de laatste paar bladzijden toch nog een heel klein verrassinkje. Wat ik van Brian K. Vaughan eerlijk gezegd ook wel verwacht had. Ik heb zo'n hoge pet op van deze auteur dat hij bijna wel moet teleurstellen en dat dan keer op keer niet doet. Fantastisch.

Een serie om nog eens helemaal te herlezen met de kennis die ik nu heb.

The Plated Prisoner series: Gild - Raven Kennedy

Op een ochtend kwam een collega naar mij toe lopen met 'jij houdt toch van fantasy?'. Nu moet ik eerlijk zeggen dat het alweer even geleden is dat ik pure fantasy heb gelezen en daarvan genoten. Eigenlijk houd ik meer van science fiction maar ik ontkende toch niet. Hij vroeg of ik Raven Kennedy kende. Een naam waar ik nog nooit van had gehoord. Het blijkt een auteur te zijn die behoorlijk aan de weg timmert wat totaal langs me heen is gegaan. De volgende dag kreeg ik de eerste twee delen van de serie The Plated Prisoner Series in mijn handen gedrukt begeleid door zo'n blij hoofd dat ik dit niet kon weigeren.

Bij geleende boeken voel ik vaak een druk dat ik ze snel moet lezen omdat ik ze terug moet geven. Dat is natuurlijk helemaal niet zo want ik heb geen ultimatum gekregen maar toch. Eerst las ik nog wat andere boeken uit en toen begon ik zonder enige verwachting in Gild, het eerste deel van deze serie.

Al snel had ik door dat dit boek niet geschikt was voor kinderen of pure zieltjes. De hoofdpersoon is het favoriete seksspeeltje van koning Midas, ja die met dat goud. Zij is gedeeltelijk verguld met goud en wordt in een persoonlijke kooi dat meerdere kamers beslaat gevangen gehouden of beschermd, het is maar hoe je het wil lezen.
Het eerste gedeelte van het boek draait met name om seks. Dit had ik niet aan zien komen in een fantasyboek en ik moest even denken aan Fifty Shades of Grey al heb ik dat nooit gelezen.
Dan blijkt koning Midas politieke spelletjes te spelen waar ook zonder haar weten de hoofdpersoon ingezet wordt. Zij is achteraf zeer gekrenkt want tot die tijd was zij meer dan loyaal aan haar koning en geliefde.

Ik was een groot deel van het boek verbaasd over deze loyaliteit en het weinig feministische van dit verhaal. De hoofdpersoon lijkt wel een aanbiddend, zwak vrouwtje, iets dat in boeken van heden ten dagen toch niet meer voorkomt. Maar heel langzaam door de verschillende gewelddadige gebeurtenissen komt er een andere zijde van haar naar voren. Niet gelijk een strijder en een held maar juist subtiel opbouwend verzet. Een prikkelende ervaring om te lezen en eerlijk gezegd verwacht ik in de volgende delen nog wel meer ontwikkeling.

Deze auteur heeft mij verrast. Er is veel fantasy wat erg lijkt op wat er al is. Met de mythe rondom koning Midas heeft Raven Kennedy een interessant uitgangspunt genomen waarmee ze verder geheel haar eigen weg is gegaan. Zeker origineel in hoe de personages zich gedragen en hoe de fantasy in de vorm van een elfenwereld op afstand heel langzaam in het verhaal wordt ingevoegd.

Eerst zag ik wat op om zes delen te moeten gaan lezen maar de schrijfstijl is zeer toegankelijk en het verhaal wordt steeds interessanter.

De krater - Gerwin van der Werf

Een boekenweekgeschenk is altijd weer een verrassing. Het kan ronduit saai zijn of plotseling diep rakend. Het leukste vind ik als het van een schrijver is die ik niet ken. En met Gerwin van der Werf was dat het geval.

Het was een ochtend dat ik wat tijd over had en zonder enige voorkennis aan dit geschenk begon. Ik heb het in een keer uitgelezen en daarna vroeg ik me af wat ik er nu van vond. Het was niet dat ik er gelijk een enorme mening over had. Het had me niet verveeld en het had me niet geraakt. Het was vermakelijk genoeg om het in een keer te lezen maar niet om het nog eens te lezen.

Het verhaal wordt verteld vanuit een tiener die haar oudere broer weet te verleiden om hun jongere broer die amper nog naar buiten te bewegen was door depressie, mee te nemen naar het weinige wat hem interesseerde namelijk meteorieten.
En eigenlijk is het niet meer dan dat. Geen ontknopingen, geen diepere lagen die ik kon ontdekken, geen verrassingen, geen karakterontwikkelingen. Het is wat het is.
Vermakelijk en prima zo.

Clarkesworld Magazine Issue 222 March 2025

In de maartuitgave van Clarkesworld Magazine dit maal zeven korte science fiction en fantasy verhalen uit zeven verschillende landen. De auteurs komen uit de Verenigde Staten, Rusland, Botswana, Japan, Bulgarije, China en Mexico. Daarnaast zijn er ook vier non-fictie artikelen waarvan twee interviews, een aan wetenschap grenzend stuk en de uitslag van de poll van beste verhalen en illustraties uit de Clarkesworld Magazines van 2024.

Alle verhalen hebben mij enorm geïntrigeerd behalve het Mexicaanse Funerary Habits of Low Entropy Entities van Damián Neri wat mij te te veel een biologieles over cellen leek.

From Enceladus, with Love door de Amerikaanse Ryan Cole gaat over een jonge verstekeling op een ruimteschip die contact maakt met de jonge kunstmatige intelligentie dat het schip zelf is, raakte mij door de hunkering van deze kinderen naar hun moeders. 

Alex Shvartsman vertaalde Pollen van Anna Burdenko uit het Russisch. Een gezin komt vast te zitten op een planeet door de pollen die hen laat hallucineren en naar een afgrond laat lopen. Terwijl ik zat te denken dat er wel wat plotgaten in zaten, werden deze zelf benoemd en charmant opgelost. Heel leuk.

De Motswaanse Tlotlo Tsamaase schreef Mindtrips, dat voor mij als lezer ook een trip was. Een patiënt krijgt een pil om in aanraking te kunnen komen met haar verleden. Een enorm confronterend verhaal van hoe je als kind je je ervaringen kunt wegstoppen. 

In Those Uncaring Waves geschreven door Yukimi Ogawa begint met de ontdekking dat kwaliteit van de inkt is veranderd. Dit ontrolt zich in een verhaal over machines, macht, discriminatie, standsverschillen en vernuft. Door de nadruk van inkt waarmee op de huid wordt geschreven, voelt het gelijk Japans aan.

Het Bulgaarse Hook and Line door Koji A. Dae heeft een fascinerende spirituele inslag. De stervende aarde wordt door een select gezelschap in een ruimteschip verlaten om generaties lang onderweg te zijn. Mediums doen er alles aan om de zielen van aardse bewoners aan zich te binden maar verliezen er steeds meer. Het laatste medium probeert een jongere op te leiden om deze taak over te nemen maar zonder succes. Het verhaal is heel liefdevol in hoe het zich ontrolt en prachtig het idee hoe de zielen van onze voorvaderen nog lange tijd met ons meegaan.

The Sound of the Star is een Chinees verhaal van Ren Zeyu vertaald door Jay Zhang. Een zeer fantasierijk verhaal waarin een koerier vele planeten bezoekt en hierin steeds meer waardering krijgt voor de verschillen in klimaat, cultuur en geluid. Met name de verschillen in hoe geluid zich gedraagt of wordt ervaren krijgt de nadruk.

 

 

 

 

 

Paper Girls 5 - Brian K. Vaughan & Cliff Chiang

Brian K. Vaughan blijft ongelooflijk met wat hij allemaal kan bedenken. Met de serie Saga had hij me al helemaal in zijn greep maar met Paper Girls, wat een hele andere sfeer heeft, heeft hij me toch ook weer bij de kladden.

Het is de combinatie van interessante, levensechte personages met verrassende tijdreisverschijnselen. En in dit deel komt daar ook nog eens bij dat er verbinding wordt gemaakt met personages uit eerdere delen waarvan ik dacht dat we die in zijn geheel hadden achtergelaten. Met Brian K. Vaughan kun je werkelijk alles verwachten.

De tekeningen van Cliff Chiang vind ik niet bijzonder maar ze passen wel heel erg goed bij dit verhaal dus voldoen ze uitstekend.

Helaas heb ik nog maar een deel te gaan en dit is ook werkelijk het laatste deel. Ik ben benieuwd of het een afgerond verhaal is geworden.

The Expanse 5: Nemesis Games - James S.A. Corey

Nemesis Games is het vijfde deel van The Expanse, de geen moment inzakkende wervelende science fiction serie. Een boek dat alweer leest als een trein en me telkens opnieuw verrast met hoe goed dit is omgezet in de televisieserie.

En dat is misschien ook wel wat het voor mij zo makkelijk maakt om te lezen. De televisieserie heb ik meerdere malen gezien en ondanks mijn slechte geheugen krijg ik bij het lezen van dit deel onmiddellijk de beelden van de serie voor mijn ogen.

Er zijn wel wat aanpassingen voor televisie gemaakt maar dat zit 'm vooral in personages die zijn samengevoegd of een grotere rol hebben gekregen.

Zowel de boeken als de televisieserie vind ik weergaloos. Zonde om op de inhoud in te gaan, ga het lezen.

Paper Girls 4 - Brian K. Vaughan & Cliff Chiang

Het is wel een nadeel dat ik deze strip zo langzaam aan het lezen ben waardoor ik niet altijd meer helemaal in de gaten heb, wie wie is en wat de verhoudingen tussen de meisjes zijn. Meestal lost zich dat al lezende wel weer op door de hints die gegeven worden maar ik raad lezers zeker aan de hele reeks te lezen en niet zo maar bij een deeltje te beginnen.

 

In dit deel belanden de meisjes in het jaar 2000 waar een oorlog tussen toekomstige robots wordt uitgevochten en de mensen het onderspit dreigen te delven.

 

De tekeningen zijn zonder uitzondering van consequent goeie kwaliteit en het verhaal, tja, ik zeg Brian K Vaughan. Kan die man eigenlijk wel iets slechts schrijven?

Clarkesworld Magazine Issue 221 February 2025

Het februarinummer van Clarkesworld Magazine bevat zeven korte science fiction en fantasy verhalen en vier non-fictie artikelen.

Vaste prik in februari is de lezerspol waarbij er uit de verhalen en covers van 2024 de favorieten gekozen mogen worden. Ik houd tijdens het lezen van dit tijdschrift het hele jaar bij welke verhalen mij het meest aanspreken en wat ik van de illustraties op de voorkant vind. In januari zijn er twee dagen dat er uit alles wat in het vorige jaar is gepubliceerd gekozen kan worden en dan nu in februari worden de finalisten voor de laatste ronde. Vaak zitten mijn favorieten daar niet bij. Dit keer herkende ik ook maar een enkele titel. Dan is het nu wachten op de uitslag in het maart-nummer.

De verhalen in dit februarinummer vond ik niet zo sterk. Er was er niet een die er enorm uitsprong.

We Begin Where Infinity Ends van de Nigeriaanse Somto Ihezue is een schattig liefdesverhaal op de achtergrond van het thema lichtvervuilingsproblematiek. 

De Canadese M. L. Clark beschrijft in A Planet Full of Sorrows de ontdekking van sporen van buitenaardse wezens op een verder onbewoonde planeet wat drie verschillende soorten religieuze stromingen aantrekt. De parallellen met de huidige tijd is niet te missen.

Carmen Yiling Yan vertaalde uit het Chinees The Hanging Tower of Babel geschreven door Wang Zhenzhen. Met het gebruikelijke Chinese uitleggerige toch ook een ontroerend verhaal hoe een zoon voor zijn dementerende vader blijft zorgen. 

Allemaal vermakelijk maar niet dat het me nu lang bij blijft dus ik denk niet dat ik op een van deze verhalen zal stemmen volgend jaar.