Op de kaft staat naast de titel ook nog geschreven: "Een spirituele reisgids bij de betoverende roman De Celestijnse Belofte". En dat is nu precies waar ik op blijf haken. Er is een roman geschreven over de zoektocht naar een manuscript waarin negen inzichten staan de mensheid op een hoger niveau in de evolutie kan brengen. En wat gebeurt er? Mensen nemen het zo serieus dat er een werkboek wordt geschreven gebaseerd op deze negen inzichten van dit zogenoemde manuscript en opeens is de roman geen fictie meer maar de werkelijkheid geworden.
Sympathiek is dan nog wel dat de schrijver James Redfield in het voorwoord schrijft dat hij helemaal niet van plan was dit werkboek te schrijven en dat een ieder die geld vraagt om de negen inzichten te onderwijzen het beste met wantrouwen tegemoet getreden kan worden. Het is op aandringen van enthousiaste lezers dat dit werkboek geschreven is en slechts om mensen op weg te helpen met zich verder te helpen in hun eigen ontwikkeling. Nou oké dan.
Elk hoofdstuk behandeld een inzicht. Er wordt eerst uitgebreid uitleg over het inzicht gegeven en vervolgens worden er individuele en groepsoefeningen beschreven om verder te komen in dit inzicht. Terwijl ik deze aan het lezen was, gaf het me steeds meer het gevoel dat ik een zelfhulpboek aan het lezen was. Het staat vol met oefeningen die mij bekend zijn uit verschillende richtingen van de psychotherapie. Op zich niet verkeerd en ik kan me voorstellen dat veel mensen hier heil in kunnen vinden. Bij mijzelf zijn weer een aantal ideeën waar ik toch al mee bezig was nog eens verder verdiept.
De telkens weer terugkerende nadruk op synchroniciteit werd voor mij steeds ongeloofwaardiger. Want hoe meer je als mens ergens mee bezig bent, hoe meer je daarop gefocust bent en dat eerder en scherper waarneemt. Daar is verder geen verhaal over evolutionaire ontwikkeling voor nodig om in te zien en te ervaren. En dat is dan ook precies wat mij hindert in dit boek. Alhoewel ze met het woord God zeer spaarzaam zijn en er geen moeten en schuldgevoelens worden opgedrongen, toch vind ik geen waarlijk spirituele handreikingen maar veel meer psychotherapeutische tips. Dat is prima maar noem het dan ook zo om valse verwachtingen te voorkomen.
1 opmerking:
Ja die grens tussen spiritualiteit en psychotherapie is wel vaker erg vaag in hedendaagse boeken. De BOS heeft laatst een aardige docu uitgezonden over synchroniciteit. Sterke staaltjes kwamen daarin voor. Een ballon die door een meisje in Engeland was opgelaten kwam terecht bij een meisje met exact dezelfde naam een paar honderd km verderop. Dat soort dingen. Leuk verschijnsel is het wel.
Een reactie posten