zaterdag 15 juni 2019

Het dikke schrift - Het Bewijs - De derde Leugen - Agota Kristof


Een trilogie geschreven door de Hongaarse Agota Kristof die in 1956 met haar gezin uit is geweken naar Oostenrijk en zich uiteindelijk vestigde in Zwitserland. Nu weet ik bijzonder weinig van Hongarije behalve dat het in mijn jeugd achter het IJzeren Gordijn onder het communistische regime zat en een taal heeft dat zeer sterk afwijkt van de talen om zich heen. Misschien is het daarom niet zo raar dat ik deze trilogie als vervreemdend heb ervaren.

Het hele boek bestaat uit bijna alleen maar korte zinnen alsof de schrijver de taal niet helemaal machtig is. In het begin vroeg ik me af of dit aan de vertaling lag maar uiteindelijk denk ik dat het opzet van de schrijver is. De korte zinnen lezen als staccato waardoor op elke zin nadruk ligt en naar binnen worden gehamerd.

Vooral in het eerste boek had ik het gevoel in de ijskoude sfeer van Die Blechtrommel te zitten. Dit werd later anders maar nergens wordt echt warm. Het verhaal betreft de geschiedenis van tweelingbroers die in een oorlogsituatie eerst van hun ouders gescheiden worden en later van elkaar. In plaats van te lijden onder wat hun overkomt, bedenken ze telkens manieren hoe ze van de situatie kunnen leren en sterker worden. Op een gegeven moment vroeg ik mij af of ik nu over het opgroeien van sadisten zat te lezen maar later moest ik daar toch van terugkomen.

Telkens vormde ik een beeld van de situatie die later op een iets andere manier belicht werd waardoor ik mijn beeld moest herzien. Best knap geschreven want het voelde nergens als een trucje maar meer dat ik als lezer samen met de hoofdpersonages opgroeide. Geen boek voor de gezelligheid maar wel een stevige botsing met de realiteit dat me wat verdwaasd achter heeft gelaten.

Geen opmerkingen:

Gezinsverpakking - De Chabotten

Voor ik dit boekenweekgeschenk ging lezen, luisterde ik naar de podcast Nooit meer Slapen waarin de familie Chabot over dit boekje geïntervi...