Dat na deze inleiding het boek vervolgens een totaal andere wending nam, was dan ook een verfrissende verrassing. Het verhaal beslaat hoofdzakelijk een bepaalde dag in juni van 's morgens vroeg tot 's avonds laat waarbij er uitstapjes worden gemaakt naar gebeurtenissen uit het verleden zoals ook dat van het koninklijk bezoek. Dit alles wordt door allerlei personages uit hoofdzakelijk een gezin belicht en door een enkele andere dorpsbewoner. Dit geeft heel scherp de verhoudingen tussen de mensen weer zonder dat het letterlijk benoemd wordt. Het is als het ware dat je het zelf als lezer beleeft.
Met name het naast elkaar zetten van de kleindochter van vijf en de koppige oma liet mij inzien hoe verschillend je de wereld waar kunt nemen door het hele leven heen. De onwetendheid van de een tegenover de teveelwetendheid van de ander. Maar ook de andere personages waren allen stuk voor de stuk de moeite waard om te volgen.
Wat ik een beetje jammer vond, is dat het verhaal wordt opgebouwd met dat je voelt dat er iets aan de hand is en dat dit maar heel langzaam wordt prijsgegeven. Ik had het zelf sterker gevonden wanneer de schokkende gebeurtenis zo snel mogelijk was benoemd en vervolgens de mensen worden beschreven die de rest van hun leven daarmee moeten leven plus de generaties daarna. Zoals het er nu staat, is het te veel een trucje voor mij en dat heeft deze schrijver helemaal niet nodig.
Juist het beschrijven van een dag waarbij er confrontaties tussen verschillende mensen plaatsvinden maar ook doodgewone dagelijkse handelingen plaatsvinden zoals bijvoorbeeld ontbijten, maakt het zo geloofwaardig waardoor ik om de mensen ging geven. Gerbrand Bakker weet zijn personages haarfijn tot leven te wekken. En ieder heeft zijn eigen reden om te zijn zoals ie is en dat is prima.
Mooi.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten