Jasper en zijn knecht - Gerbrand Bakker

Nog niet zo lang geleden las ik De 3 bestaat niet. Een wandeling. van Gerbrand Bakker. Dat vond ik zeer aangenaam geschreven dus ik was ook wel benieuwd hoe Jasper en zijn Knecht, wat ook ook zo'n beetje in die omgeving en tijd zou afspelen, zou zijn. Dit boek beslaat aanzienlijk meer woorden en daarmee is het de vraag of het ook boeiend blijft.

Gebrand Bakker beschrijft zijn bestaan in de Eifel met zijn hond Jasper en daarmee ook het terugmijmeren naar eerdere tijden in zijn leven. Het steeds weer aanhalen van zijn verkoophit Boven is het Stil ging mij op een gegeven moment irriteren. Ik dacht, nou weet ik wel hoeveel succes je hiermee hebt behaald. Grappig genoeg ging ik er later aan wennen en werd het juist veelzeggend dat hij dit nog steeds nodig had om naar voren te halen. Zelf heb ik het boek in de kast staan en weet ik dat het gelezen heb maar daar is dan ook alles mee gezegd.

Ook schrijft hij even over een ander boek van zijn hand dat Juni heet. Ik dacht, wellicht ook leuk om te lezen. Blijkt dat dit boek ook in mjin kast staat en ik er niets meer van weer.

Zal het ook zo met dit boek vergaan? Ik durf het niet te zeggen.

Het boek heeft iets weg van andere autobiografische boeken waarin de alledaagse gang van zaken gemoedelijk verder kabbelt terwijl je voelt dat er veel meer onder de oppervlakte zit aan emoties. Dat Gerbrand Bakker een stukje in het derde deel van Het Bureau van J.J. Voskuil voor de Duitse uitgave mag schrijven, komt daar heel goed mee overeen. En ook moest ik soms denken aan Karl Ove Knausgård.  Toch schrijvers waar ik fan van ben. 

Maar hoe zit het nu met Gebrand Bakker? Zijn schrijfstijl vind ik heel plezierig, het leest zo voor de vuist weg. En toch schuurt er nog wat bij mij. Misschien dat zijn depressie, zijn ongeluk me niet helder genoeg voor ogen komen. Dat het lijkt alsof hij zichzelf wat voor de gek zit te houden, het leven niet echt in de ogen wil kijken. Ik roep maar wat want kan niet goed de vinger erop leggen.

En tja, wellicht dat mijn totale ongevoeligheid of eerder afkeer van honden ook niet helpt om nu heel warm van dit boek te worden. Toch heb ik het ook met plezier gelezen en is het ook wel de worsteling met het bestaan dat ieder mens op zijn eigen manier beleefd wat mij gretig door liet lezen.