Het novembernummer van Clarkesworld magazine bevat korte verhalen uit India, Brazilië, Amerika en China en vier non-fictie artikelen.
Er zijn vele manieren waarop een verhaal verteld kan worden. In The Land of Eternal Jackfruits doet de Indiaase Rupsa Dey dit door een dementerende grootmoeder fragmenten van vroeger te laten vertellen. Hierdoor raak je als lezer langzaam bekend met de wereld van nu waarin mensen samen met processoren (soort van robots) leven. Het voelde als een natuurlijke manier om deze kennis op te doen.
Twee verhalen gaan over het klonen van een gestorven geliefde. De eerste is van de Braziliaanse schrijver Clara Madrigano. Zij schrijf in Lost in Darkness and Distance over een eiland waar mensen hun verloren geliefde weer kunnen bezoeken. Het addertje onder het gras is dat de kloon niet van het eiland kan worden meegenomen en de kloon niet ouder dan twee jaar wordt.
Gelijk kwam bij mij de vraag naar boven of dit niet uitstel van het onvermijdelijke is. En het is toch ook altijd duidelijk dat het niet de werkelijke geliefde is maar een kopie die vele ervaringen uit het verleden mist. Wel interessant dat mensen zo wanhopig proberen om verloren liefdes terug te krijgen.
Dat gebeurt dan ook in Niuniu geschreven door Baoshu en uit het Chinees vertaald door Andy Dudak. Hier betreft het een vierjarige die haar dood vindt doordat zij op een onbewaakt moment uit het raam valt. Een onmogelijk te verwerken gebeurtenis voor de moeder dus haalt zij een kloon van haar dochter in huis. Deze kloon kan zich ontwikkelen maar alleen tot het moment van haar dood. De moeder maakt meerdere cycli het laatste levensjaar van haar dochter door en de moeder is dolgelukkig.
De grote adder onder het gras is hier natuurlijk dat de rouwende met deze kloon niet verder komt en in het laatste levensjaar van de overledene blijft hangen.
Toch kan ik me ook voorstellen dat het kan helpen bij rouw. Er kan nog een keer echt afscheid worden genomen. Maar uiteindelijk is het wel heel erg een teken van deze tijd dat men de natuurlijke gang van zaken, namelijk dat mensen sterven, niet wil accepteren.
Over gedrag van mensen gesproken, in het artikel Mary Shelley's Dystopian Prophesy: Reading The Last Man During COVID-19 geschreven door Carrie Sessarego, wordt weer eens duidelijk dat door de eeuwen heen, de mens nog weinig geëvolueerd is en zich op een zelfde manier blijft gedragen wat wel eens de uiteindelijke destructie van de mensheid kan beteken. Interessant ook om te zien dat zo'n twee eeuwen geleden Mary Shelley ons dat inzicht al heeft proberen voor te schotelen.
Het novembernummer van Clarkesworld magazine bevat korte verhalen uit India, Brazilië, Amerika en China en vier non-fictie artikelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten