#50books - 2015.44 Strips, graphic novels, cartoons, manga, ja!

In deze derde jaargang van #50books is het de oorspronkelijk initiatiefnemer Petepel die de vragen stelt.

En de vierenveertigste vraag is:

Was jij vroeger ook verzot op stripverhalen, en lees je ze tegenwoordig nog steeds?

Nou en of! Het begon met een abonnement op de Donald Duck terwijl mijn broer de Eppo had. Toen hij over ging naar de Kijk, nam ik de Eppo (Wordt Vervolgd, Sjors & Sjimmie of hoe het allemaal wel niet geheten heeft). Via de Eppo heb ik heel wat strips leren kennen zoals Storm, Agent 327 en Franka. Het was in de tijd dat ik op kamers ging dat mijn moeder dacht dat ik wel niet meer geïnteresseerd zou zijn in zo'n stripblaadje en zegde, zonder het te vragen, het abonnement op. Ik was in alle staten maar had ook niet het geld om zelf een abonnement te betalen. Dat was het einde van mijn lijntje met de hedendaagse Nederlandse strips.




Mijn interesse ontwikkelde zich in de richting van science fiction en fantasy. Hierdoor leerde ik gelijkgestemden kennen via internet. En zij brachten mij in aanraking met het fenomeen Sandman van Neil Gaiman, een graphic novel reeks van ongekende literaire kwaliteit en tekeningen. Het duurde nog wel heel wat jaren voordat ik deze boeken aan kon schaffen maar daarna was mijn belangstelling wel zo opgelaaid dat ik via internet op nieuwe titels en schrijvers/tekenaars kwam die mij veel plezier hebben gebracht. Zoals de serie Lock & Key, The House of Mystery en Unwritten. Allemaal series waarover ik in dit boekenblog ook wel geschreven heb.

Maar naast al dit Angelsaksisch geweld, ben ik de laatste jaren ook veel meer Nederlandstalige strips gaan lezen. Zoals de autobiografische strips zoals die van Barbara Stok, Floor de Goede en Ype Driessen (fotostrips). En wat te denken van de bijzondere aquarelle techniek van Brecht Evens waarbij de dialogen zo van de straat geplukt zijn.

Er zijn nog vele andere ontdekkingen die ik hier kan beschrijven maar ik houd het nog bij eentje. Peter Pontiac, de striptekenaar die niet thuishoorde in zo'n net blaadje als de Eppo waardoor ik deze in mijn jeugd totaal gemist heb. Zijn allerlaatste boek Styx staat al op mijn plankje te-lezen-boeken te prijken. Hierin heeft hij zijn strijd met de dood beschreven waarin duidelijk is dat de dood zal winnen. Wat dan ook tijdens het schrijven van dit boek gebeurd is. Ik ben heel benieuwd hoe dit vorm gekregen heeft.

Op stripgebied zijn er nog steeds nieuwe ontwikkelingen en juweeltjes die op blijven poppen. Een vorm van boeken die ik dan ook altijd zal blijven lezen.