Een boek dat mij in de schoot werd geworpen, anders was ik het hoogstwaarschijnlijk niet gaan lezen. Gelukkig heb ik het wel gedaan.
Eerst maar even de teleurstelling. Op het einde blijkt alles als een puzzel in elkaar te zijn geschreven. Alleen ligt dat er zo dik bovenop dat het onwaarschijnlijk en oppervlakkig op mij overkwam. Ik was in een klap uit het verhaal. Heel erg jammer want ik had me daarvoor suf genoten.
De eerste bladzijden was het even wennen aan zulke lange zinnen dat ze me naar adem deden happen. Nadat ik het ritme te pakken had gekregen, ging ik de omslachtige manier van beschrijven juist waarderen en voelde het als op de golven van de zee zachtjes heen-en-weer te worden gewiegd.
Drie verhaallijnen met ieder hun zijwegen brachten ieder zo hun eigen sfeer, gemoed en hilarische situaties met zich mee.
Zo had ik niet gedacht dat Nicolien, de vrouw van Maarten Koning (J.J. Voskuil) nog ooit verslagen zou worden in onredelijkheid. De Italiaans Clio, de grote liefde van Ilja, weet dit met gemak voor elkaar te krijgen. Regelmatig zaten mijn wenkbrauwen boven op mijn hoofd bij het lezen van haar uitspraken om vervolgens er heel hard om te moeten lachen.
Mooi vind ik hoe de liefdesgeschiedenis tussen Ilja en Clio zich afspeelt in steden die overspoeld worden door toeristen op hun teenslippers. En dat juist zij op zoek zijn naar specifieke kunstschatten uit het verleden. Heel eerlijk gezegd heb ik stukken die over de geschiedenis van een bepaalde schilder gingen en waarbij er vele namen werden genoemd een beetje gescand. Daar kan ik mijn aandacht niet zo bijhouden omdat het me persoonlijk niet zo boeit maar ik kan me voorstellen dat andere mensen dat wel interessant vinden.
Als tweede hoofdmoot zijn daar de plannen voor het maken van een documentaire over toerisme in de wereld. De omgang met de andere makers liet mij steeds weer wat benauwd achter, kunstenaars die zo vol praatjes zitten maar waar uiteindelijk geen concrete afspraak mee te maken is. Het onderwerp toerisme is op verschillende manier belicht van historisch tot hilarisch. En ik moet zeggen dat ik nu toch wel een iets ander beeld van toerisme heb dan voorheen (ook omdat ik er eerder nog niet zo diep over nagedacht had) waarbij deze massa verplaatsingen onbedoeld wel eens meer schade aan kunnen richten aan onze huidige manier van leven dan wat dan ook.
Dit wordt ons allemaal verteld vanuit Grand Hotel Europa, een hotel waar Ilja verblijft om dit boek te schrijven en waar hij ontmoetingen heeft met verschillende andere lang verblijvende gasten. Ook deze gasten geven allen weer een eigen kijk op de wereld en dat is precies wat dit boek zo rijk maakt. Het voelt alsof ik kennis heb gemaakt met een rijke variatie aan personages die mijn beeld op Europa, de mens, toerisme, de liefde en kunst heeft doen bijvijlen en aanscherpen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten