September - Annelies Verbeke

Uitgeverij Das Mag is een reeks begonnen met kleine boekjes rond de 100 bladzijden die ieder een specifieke maand beslaan en telkens door een andere auteur worden geschreven. Dit idee sprak me wel aan, alle maanden van het jaar beschouwen door telkens andere ogen. De eerste uitgave is September geschreven door Annelies Verbeke.

Voor mij was dit een enorme tegenvaller. Eerder was ik zeer enthousiast over deze auteur maar dit boekje kan me maar matig bekoren. Fragmenten uit haar leven aan de hand van oude agenda's en kunstuitingen van uiteenlopende kunstenaars rondom het thema september vullen de pagina's alsof het een invuloefening is en de auteur eigenlijk niet werkelijk geïnspireerd was. De opsommingen konden mij weinig boeien en de kunstuitingen voelde meer als vulling.

Het enige dat het nog wel met me deed was dat ik de maand september nu wel meer in een iets scherper licht zie. Het is het begin van een nieuwe cyclus zoals het schooljaar maar het is ook het begin van de aftakeling omdat de herfst zijn intreden doet.

Clarkesworld Magazine Issue 191 August

In dit augustusnummer van Clarkesworld Magazine kun je zeven science fiction/fantasy verhalen en vier non-fictie artikelen lezen. Nu heb ik de laatste twee maanden erg veel moeite met lezen dus heb ik dit tijdschrift steeds in hele kleine porties per keer gelezen. Misschien dat het ook daardoor komt dat ik er niet zo goed in kwam en er maar weinig verhalen vond uitspringen. 

Wel altijd leuk om de Nederlandse Bo Balder aan te treffen. Dit keer met The Pirate's Consigliere. Een verhaal met piraterij, kannibalisme, verraad en lijfsbehoud. Het eerste gedeelte vond ik heel spannend omdat ik geen idee had welke kant het uit zou gaan maar op het einde werd het allemaal wel heel erg expliciet uit de doeken gedaan. Ik houd er meer van als dat wat meer bedekt gaat en er nog wat aan mijn eigen fantasie overgelaten wordt.

De Amerikaanse Derrick Boden heeft mij ook wel weten te verrassen met Migratory Patterns of the Modern American Skyscraper. Dit verhaal roept het wonderlijke beeld op van wolkenkrabbers die door kunstmatige intelligentie gebouwd worden maar ook weer afgebroken en ergens anders opnieuw opgebouwd waarbij de mensheid achter zijn eigen woning aan moet gaan. Door dit beeld te schetsen moest ik gelijk denken aan de woningnood, overbevolking, klimaatverandering, gedwongen migratie en hoe we door onze technologie geleefd worden. Dat is nog eens verhalen schrijven.

 

Bleekwater - Joris Bleekwater

Goh, wat is er over een boek als Bleekwater te schrijven? Ik ben er helemaal stil van.

Gelijk op de eerste bladzijde werd ik al in de tekeningen gezogen. Tekeningen vol met grote stadsgezichten waar je als lezer of misschien beter gezegd kijker wordt overrompeld door alle drukte van enorme gebouwen, reclames, allerlei verkeer, kinderkopjes op de straten en etalages van winkels met daarbij de alsmaar aanhoudende regen. Ik kon met gemak al die stadsgeluiden horen terwijl mijn ogen over de tekeningen gleden. 

Het meest opvallende is het kleurgebruik van Joris Mertens. Sobere kleuren door het sombere weer met hier en daar rode en gele lichtaccenten. Zo reflecteren achterlichten van een langsrijdende vrachtwagen eindeloos in het natte wegdek. 

Soms hoorde ik mijzelf een kreet slaken nadat ik een bladzijde had omgeslagen, zoveel pracht dat mij tegemoet kwam. Het is dan ook een boek waarbij ik geen enkele moeite had om heel langzaam te lezen.

Het verhaal lijkt een tijd lang niet echt ergens heen te gaan en meer een schets van het dagelijks leven van een gemiddelde burgerman die zijn sigaretje rookt, zo zijn vaste contacten in zijn vaste kroeg heeft en zijn werk als chauffeur van gestoomde kledij vakkundig uitvoert. De aanhoudende regen maakt het allemaal wat moeizamer maar hij slaat zich daar ook wel weer doorheen zoals wij allemaal doen, hopend op ooit een nog beter leven.

Verrassend dat er uiteindelijk toch nog wel degelijk iets opmerkelijks in het leven van de hoofdpersoon gebeurt. Opvallend genoeg had dat van mij niet eens gehoeven. De tekeningen zijn zo sterk dat ik ook alleen daarmee het schetsen van een gemiddeld bestaan prima had gevonden.

Na dit enorme tekenspectakel heb ik onmiddellijk Beatrice aangeschaft, het debuut van Joris Mertens. Zal me dat ook weer zo kunnen raken?
 

The After Realm #1, #2 en #3 - Michael Avon Oeming

In de humblebundle Leading Ladys vond ik deze drie deeltjes van The After Realm, een fantasy-strip uit 2020.

Een strip geïnspireerd, zoals in het eerste deel wordt prijs gegeven, door oude mysteries, mythologie, Dungeons & Dragons en tachtige jaren computerspelen. Mij valt vooral de sterke echo van de Noorse mythen op met verwijzingen naar Loki en Fengris evenals het noemen van Ragnarok, Midgard, Elfheim en Trollheim.
Wat mij betreft des te leuker als plotseling het vrijheidsbeeld, een mobiele telefoon of een rijtje auto's uit lucht komen vallen. Het vermengen van genres geeft eindeloze mogelijkheden en daarmee eindeloze vrijheid wat ik heel aangenaam aan vind voelen omdat ik elk moment verrast kan worden en uit mijn eigen denkkaders wordt geduwd.

 

 

In het eerste deel leren we Oona kennen, een elf die niet lijkt te willen kunnen deugen, ook al wil ze dat eigenlijk wel. Hoe dat komt, wordt duidelijk in het tweede deel.
Zij vertelt wat er gebeurd is vanuit een ouder perspectief. Een manier van vertellen die de mogelijkheid van de schrijver geeft om ook commentaar op de jongere Oona te geven. Toch vond ik het soms verwarrend van waaruit nu gesproken werd. 

Tijdens Ragnarok raakt Oona haar beste vriend, een fee-achtige (in het Engels pixie genoemd), Pikki, kwijt. De rode draad in de verhalen is dan ook dat zij op zoek gaat naar Pikki waarbij ze in allerlei avonturen verzeild raakt waarin haar jeugdige onhandigheid onheil maar ook geluk veroorzaakt.
 

Hierbij wordt ze hilarisch genoeg ongevraagd geholpen door Pooka, een geit die magisch aan haar verbonden is om haar te beschermen. Het hoe en wat van deze verbinding wordt niet prijs gegeven en lijkt me wel iets moois voor de schrijver om later nog eens uit te diepen.

De tekenstijl lijkt soms wat slordig maar geeft juist ook het eigen karakter van de tekenaar weer en houdt de beweging in het verhaal.
De inkleuring door Taki Soma is opvallend door de kleurkeuze die mijn oog als kijker naar bepaalde kanten van de tekeningen trekt. Het rode haar van Oona helpt daar natuurlijk ook bij. 

Het derde deel lijkt een opmars voor verdere avonturen te zijn. Ik zie dat er in 2021 een Kickstarter is geweest voor het vierde deel maar kan niet ontdekken hoe dit deel op een andere manier is te verkrijgen. Zo ook voor het vijfde deel. Hopelijk gaat dat nog wel komen want ik zie deze strip wel een veel langer lopende serie worden.