zaterdag 30 januari 2016

To open the sky - Robert Silverberg


Nadat ik in het e-tijdschrift Clarkworld Magazine het verhaal The True Vintage of Erzuine Thale door Robert Silverberg had gelezen, was ik overtuigd geraakt dat het de hoogste tijd was om eens een boek van deze schrijver te lezen. Op mijn plankje met ongelezen boeken kon ik zelfs kiezen uit drie verschillende exemplaren. Allen ooit eens opgeduikeld voor een paar euro op de Deventer boekenmarkt. Geheel arbitrair koos ik voor To Open the Sky.

Binnen enkele alinea zat ik gelijk in het verhaal. En alhoewel het over een tijd in de toekomst gaat waar wel enige zaken iets anders lopen dan wij nu gewend zijn, voelde alles heel natuurlijk aan en was het zonder moeite te volgen zonder dat het simplistisch werd. Dit heeft vooral ook te maken met de menselijkheid van de verschillende personages die worden opgevoerd. Met een ieder valt prima mee te leven.

In een opbouw bestaande uit vijf delen, beginnende in 2077 en in stappen van enkele decennia uitkomend in 2164, wordt het verhaal verteld van hoe een wetenschapper gebruik maakt van religie en techniek om het uiteindelijke doel van de mens te bereiken, namelijk het zonnestelsel te verlaten.

Knap vind ik hoe religie en wetenschap beschreven worden als middelen, niets meer, niets minder zonder dat daar een waardeoordeel aan wordt gegeven. En ook interessant om in zo'n boekje uit 1967 al die ideeën te zien waar men nu nog steeds druk mee bezig is.
Een voordeel van boeken uit die tijd is dat ze toen nog vaak uit zo'n 200 bladzijden bestonden zoals deze. Alhoewel ik ook kan genieten van uitgebreide werelden, gaat toch mijn voorkeur uit naar deze meer compacte verhalen waarin vaak uiteindelijk evenveel verteld wordt.

maandag 25 januari 2016

Er moet iets gebeuren - Maartje Wortel


Het eerste boek van de uitgever Das Mag dat ons maanden geleden uitnodigde om medeoprichter te worden. Wanneer ik dat niet gedaan had, zou ik ook dit boek niet hebben gelezen. Nederlandse literatuur trekt me niet meer zoals vroeger en iets nieuws uitproberen op dat gebied, komt er vaak niet van. Maar nu werd dit boek in mijn schoot geworpen en dacht ik, ach waarom niet.

En daar heb ik zeker geen spijt van. Gelijk bij de eerste bladzijden van het eerst verhaal was ik al verkocht. De schrijfstijl is helder met vaak korte zinnen. Er wordt onmiddellijk een stemming van authenticiteit opgeroepen. Hier is een levend wezen van vlees en bloed aan het woord en spreekt niet alleen maar met het hoofd zoals ik in veel andere literatuur tegenkom.
Ik had nog niet direct in de gaten dat het om een verhalenbundel ging en was lichtelijk teleurgesteld dat het verhaal niet verder ging. Maar het tweede verhaal maakte dit gelijk weer goed en liet mij tevreden achter. Zoals zo'n beetje alle verhalen in deze bundel.



Natuurlijke twists waarmee de verhalen worden afgerond of einden waarmee gesuggereerd wordt dat er van alles is gebeurd en dat men daarmee verder maar te leven heeft. Van het bijna angstaanjagende absurde naar de diepe rouw waarvan niemand weet of een mens daar nog ooit uit kan komen. De personages in de verschillende situaties zijn allemaal geloofwaardig en makkelijk met mee te leven.

Oftewel ik ben bijzonder aangenaam verrast en zou nog wel zo'n bundel korte verhalen willen verorberen.

#50books - 2016.04 Een boek voor iedereen bestaat niet

In deze vierde jaargang van #50books is het stokje van de oorspronkelijk initiatiefnemer Petepel overgenomen door Hendrik-Jan die dit jaar de vragen stelt.
En de vierde vraag is:
Welke 10 boeken zou iedereen gelezen moeten hebben?

Iedereen? Dat klinkt mij als religie in de oren en mijn overtuiging is dat daar meer narigheid dan goeds van komt.

Als ik het wat kleiner houd en naar de mensen om mij heen kijk dan zou ik de ene zeker de Sandman-reeks van Neil Gaiman aanraden maar de ander wil ik dat absoluut niet aandoen. Die geef ik liever als tip de Mijn Strijd-reeks van Karl Ove Knausgård terwijl ik daar de derde een nachtmerrie mee bezorg. Die zal weer meer gelukkig worden van De torens van februari van Tonke Dragt. En ga zo maar door.

Wanneer ik boeken dan ook aanraad aan andere mensen dan stem ik dat af op die persoon en zal nooit en te nimmer een boek opdringen aan een ander. Boeken zijn voor mij te persoonlijk om zo maar als gemeengoed de wereld in te werpen.



Ik ken ook mensen die geen boeken lezen simpelweg omdat ze er de rust niet voor hebben of niet de ruimte in hun hoofd of omdat ze het geen aangename bezigheid vinden. Laat ik  voor die niet-lezers nou ook een boek gevonden hebben: Schapen tellen van Hans van der Meer. Trouwens ook een aanrader voor wel-lezers. Maar dan weer niet voor iedereen.

zondag 24 januari 2016

De Metabaronnen Vierde Boek: Oda De Overgrootmoeder - Jodorowsky & Gimenez

De eerste drie delen vond ik al behoorlijk heftig en intens. Maar bij het lezen van dit vierde deel lijken de eerste drie delen wel in het niet te vallen en slechts een opbouw te zijn geweest voor de gruwelijke onthullingen die in dit deel gedaan worden. Aghnar weet met Oda te ontkomen maar niet zonder een ongelooflijke prijs te moeten betalen. Wat dat precies is, laat ik liever aan de lezers over.

Het verhaal dendert in een razend tempo voort met extreme gevoelens van de hoofdpersonen. Van intense zelfmoordgedachten tot absolute wraakgevoelens. De tekeningen onderstrepen nog eens de fantastische wereld die Jodorowsky geschapen heeft met vele verschillende wezens in allerlei vormen, zowel biologisch als mechanisch als een mengeling daarvan.

Het slotakkoord van dit deel is de opmars naar een waanzinnig strijd tussen vader en zoon, tussen Aghnar en Staalkop, zoals de metabaronnen altijd met elkaar hebben gestreden. Het is moeilijk om niet onmiddellijk het volgende deel uit de kast te pakken.

zaterdag 23 januari 2016

Clarkesworld Magazine Issue 112

In het januarinummer van Clarkesworld is er een enorme uitschieter in positieve zin en twee aangename verrassingen.
Dat de vier non-fictie artikelen dit maal minder boeiend zijn, is dan ook snel vergeten.

Bij het bekijken van de inhoudsopgave valt gelijk op dat een verhaal langer is dan gebruikelijk, namelijk negenenveertig bladzijden in plaats van rond de twintig. Mijn vrees was dat als het verhaal me niet aan zou staan, ik me dan door heel wat bladzijden heen zou moeten worstelen. Een ervaring die ik al eens eerder gehad heb. Maar Everybody Loves Charles door de Chinese Bao Shu heeft alles wat ik in een science fiction verhaal zoek en na een enkele alinea was ik mijn vrees al vergeten.
Het verhaal gaat over een tijd waarin het technologisch mogelijk is om iemands leven via de fysieke ervaringen van die persoon te kunnen volgen. Dus door de ogen van die persoon de wereld te ervaren. De Amerikaan Charles is de eerste persoon die zich daarvoor beschikbaar heeft gesteld. Zijn belevenissen en die van een zijn trouwste Japanse volgers worden in dit verhaal beschreven waarbij onder andere vanzelf onderwerpen als privacy, verslaving en identiteit aan bod komen.
Deze novelette leest als een trein en ik zie nu dat het drie Chinese science fiction prijzen heeft gewonnen. In mijn ogen dus terecht maar lees het zelf om te oordelen.

Wanneer ik een van verhalen in dit tijdschrift begin te lezen, kijk ik wel aandachtig naar de titel maar veel minder scherp naar wie de auteur is. Dat doe ik pas wanneer het verhaal uit is. In de e-reader versie van dit tijdschrift staat aan het einde nog wat meer informatie over de auteur zoals wat degene nog meer geschreven heeft en eventuele prijzen die gewonnen zijn.

The True Vintage of Erzuine Thale voelde bij het lezen gelijk aan als dat het door een ervaren schrijver geschreven was. Elke woord in dit fantasyverhaal zit als gegoten. En al vond ik de inhoud nog niet eens zo origineel of opmerkelijk, door het taalgebruik was het toch een aangenaam verpozen. Het was dan ook een aangename verrassing op het eind te bemerken dat het geschreven is door niemand minder dan Robert Silverberg.

Eenzelfde soort verrassing is het laatste verhaal van dit nummer. Old Paint is een aards science fiction verhaal met zelfsturende auto's die door een computervirus hun eigen weg gaan zoeken. Het verhaal is geschreven vanuit een volwassene die zich herinnert hoe zij het als kind heeft beleefd toen hun eigen auto er in die tijd vandoor ging. De auteursnaam bij dit verhaal is Megan Lindholm. Daarbij ging mij pas een lichtje op nadat ik las dat zij inhuist bij Robin Hobb. Van deze fantasyauteur ben ik lang fan geweest en heb nooit geweten dat zij ook zulke sterke science fiction kan schrijven. Leuke ontdekking.

maandag 18 januari 2016

#50books - 2016.03 Geen verleiding meer

In deze vierde jaargang van #50books is het stokje van de oorspronkelijk initiatiefnemer Petepel overgenomen door Hendrik-Jan die dit jaar de vragen stelt.

En de derde vraag is:
Spring je ook uit de band bij de boekenopruiming?

Eerlijk gezegd nog maar zelden en daarvoor zijn twee redenen.

Ten eerste ben ik in de luxe positie dat ik niet meer hoef te sparen voor boeken die ik heel graag wil hebben. Dat is aan de ene kant heel fijn maar aan de andere kant is een boek kopen veel minder speciaal geworden en dat  mis ik nog wel eens.

Ten tweede kan ik al langere tijd niet zo snel lezen als dat ik kan kopen en raken de planken met ongelezen boeken verstopt. Dit gaat als een last voelen in plaats van de rijkdom die het natuurlijk in werkelijkheid is.


Wanneer ik nu boeken in de aanbieding zie laat ik me alleen nog maar verleiden als het boeken zijn die al eens eerder mijn belangstelling hebben geprikkeld en ik zeker weet dat ik ze ga lezen. Maar eigenlijk geldt dat voor alle boeken die ik koop.

zaterdag 16 januari 2016

Flo Vol 6 Spoorloos Verlangen - Floor de Goede

Het zesde deel van Flo zijn autobiografische strip heeft een verrassend ander karakter dan de vorige delen. In plaats van een situatie per bladzijde begint dit deel gelijk met een nachtmerrieachtige scenario waarin Flo kwijtraakt wie hem het liefste is. De daarbij gebruikte grijze tinten met hier en daar een bloedrood accent, versterkt de horrorsfeer zeer efficiënt.
Vervolgens lijk je als lezer de bekende dagelijkse schetsjes voorgeschoteld te krijgen waarbij de kleuren beetje bij beetje terugkeren. Dit blijkt later toch nog in het verhaal te horen.
Uiteindelijk komt de ontknoping maar de vraag is of er werkelijk antwoorden zijn gekomen of dat er alleen nog maar meer vragen zijn opgeroepen.

In ieder geval is dit wederom fabuleus eigens getekend verhaal van emotioneel hoge kwaliteit. Daar kan ik niet dan alleen maar nog meer en meer van willen lezen.

maandag 11 januari 2016

#50books - 2016.02 Boekenkast als open boek

In deze vierde jaargang van #50books is het stokje van de oorspronkelijk initiatiefnemer Petepel overgenomen door Hendrik-Jan die dit jaar de vragen stelt.
En de tweede vraag is:
Wat vertelt jouw boekenkast over jou?


In mijn huis bevinden zich meerdere boekenkasten die ieder op een eigen manier gevuld zijn.



Zo hebben de sprookjesboeken, ordners, volgeschreven schriften, fotoalbums en plakboeken een eigen kast gekregen.

Duidelijk een teken van mijn bewaar- en verzamelwoede. Met name dat wat ik ooit zelf heb geschreven of getekend (er staan ook nog ergens mappen met kleine schilderingen en wat geschetst tussen), kan ik moeilijk wegdoen.





In een ander setje boekenkasten is duidelijk mijn genrevoorkeur te zien. Daar staat de science fiction, fantasy, mythes, stripboeken en een enkel levenswijsheidsboek. Ook nog twee plankjes met ongelezen boeken.

Voor wie verder kijkt dan het boek, zal zichtbaar zijn dat ik ook de neiging heb om nog wel eens wat te schilderen of tekenen en wel van een spelletje houd.






Nu woon ik niet alleen en dat is te zien aan het andere setje boekenkasten.

Hierin staan weliswaar mijn literaire boeken maar ook de zijne. En ook onze beider dichtbundels zijn daar te vinden.

De liedtekstenboeken zijn dan wel weer typisch door mij in huis gehaald en de filosofie, theologie, kunst en treinenboeken door de ander.

Onze belangstelling voor sterren en wolken kun je hier ook terugvinden. En in atlassen, geschiedenis wereldwijd en Amsterdam in het bijzonder.

  
Maar wat misschien wel het meest zegt over ons is iets dat niets met boeken te maken heeft maar wel met de boekenkast.


zondag 10 januari 2016

Waterslag - redactie: Donald A. Wollheim en Terry Carr

Engelstalige science fiction uit de jaren zeventig vertaald in het Nederlands? Dat boek kan niet anders dan uit de erfenis van mijn vader komen. Ondanks dat hij prima Engels lezen kon, koos hij toch altijd voor de vertaling want dat was makkelijker. En ik denk in die tijd dat het ook meer gebruikelijk was om vertalingen te lezen.

Omdat ik zelf zo gewend ben om science fiction verhalen in het Engels te lezen, knarst het vaak een beetje in mijn hoofd als ik dan een vertaling lees. In het Nederlands klinkt het dan opeens zo kinderachtig of is de magie van de technologische termen verdwenen. Opmerkelijk bij dit boek was dat ik dit knarsen nauwelijks gehad heb. Dit zou heel goed kunnen komen omdat bijna alle verhalen in deze bundel van behoorlijke kwaliteit zijn.

De schrijvers Isaac Asimov, Larry Niven, Robert Silverberg en R.A. Lafferty waren al bij mij bekend. Theodore Sturgeon, Bob Shaw, Gregory Benford, Michael G. Coney en Neal Barrett Jr zijn nieuw voor mij. Veel van deze verhalen uit het begin van de jaren zeventig gaan over evolutie, genetische manipulatie, zoeken naar nieuwe woongebieden (op aarde en daarbuiten) en bedreigingen door buitenaardse wezens. Wat deze onderwerpen betreft is er in vijfenveertig jaar nog niet zoveel veranderd. Wellicht ook dat daarom deze verhalen zo sterk zijn en bijna onaangetast door de tijd.


maandag 4 januari 2016

#50books - 2016.01 Geen beter voornemen dan geen voornemen

In deze vierde jaargang van #50books is het stokje van de oorspronkelijk initiatiefnemer Petepel overgenomen door Hendrik-Jan die dit jaar de vragen stelt.
En de eerste vraag is:
Wat is je leesvoornemen voor 2016?

Het grootste gedeelte van mijn leven heb ik doorgebracht met het afwerken van de lijstjes die ik mijzelf elke dag weer heb voorgelegd. Op deze lijstjes stond vaak ook wat ik moest lezen en welke hoeveelheid.

Lijstjes afwerken daar ben ik dus door al die jaren training heel goed in geworden. 

Inmiddels is het tijd geworden om het eens anders te gaan doen. Ik ben dan ook al enkele maanden aan het experimenteren met 's morgens mijzelf niets meer op te leggen en dan te kijken wat er gebeurt. Wat is het dat ik dan ga doen?

Gebleken is dat ik soms dan toch weer een lijstje in mijn hoofd krijg maar er zijn ook dagen dat ik werkelijk in alle vrijheid doe waar ik op dat moment zin in heb.

En zo zie ik het ook met leesvoornemens. Voor mij is geen voornemen beter dan wel een voornemen. En dan zie ik vanzelf wel aan het einde van het jaar wat ik gelezen heb.

Clarkesworld Magazine 207 December 2023

Met The Gift in de zeer herkenbare stijl van Matt Dixon op de voorkant bevat het decembernummer van Clarkesworld Magazine acht science fic...