woensdag 31 december 2014

Amsterdam Hetzelfde maar dan anders in 134 luchtfoto's - Ger en marco van Middelkoop & Noud de Vreeze

Eind jaren zestig, begin jaren zeventig maakte Ger van Middelkoop luchtfoto's van de stad Amsterdam. Zo'n veertig jaar later deed zijn zoon Marco hetzelfde met het idee om zoveel mogelijk vanuit dezelfde plek te fotograferen waardoor vergelijken interessant wordt. Noud de Vreeze heeft deze foto's in zestien hoofdstukken ingedeeld en van begeleidende tekst voorzien.
De tekst die meestal twee bladzijden beslaan, geeft aardige aanwijzingen waar op te letten bij het vergelijken van de twee foto's die steeds zij aan zij worden weergegeven.

Omdat ik de delen van Amsterdam die ze in dit boek weergeven behoorlijk goed ken, vond ik het extra leuk om aan de hand van de oudste foto te bepalen waar dit dan precies was. Het meest opmerkelijke vond ik hoe groen Amsterdam is geworden in de loop der decennia. En ook hoe kleine gaatjes nog even handig met een gebouwtje zijn opgevuld. De ruimte wordt goed gebruikt.
In veertig jaar is ongelooflijk veel gebouwd en ook afgebroken. Zo zie ik ook gebouwen die op geen van twee de foto's staan omdat ze de veertig jaar niet gehaald hebben.
Foto's om lang naar te kijken omdat er zoveel op te zien is. Leuk boek om zo nu en dan eens uit de kast te halen om weer eens in te staren en weg te dromen.

En natuurlijk nu hopen dat over veertig jaar iemand nog eens zoiets wil doen.

dinsdag 30 december 2014

#50books 2014.52 Braaf & eindeloos

Elke week een nieuwe boekenvraag in het kader van #50books dit jaar verzorgd door DrsPee. De tweeënvijftigste vraag is en dubbelaar:
 
Heb jij de perfecte misdaad al eens gelezen in een boek en hoe zou jij het aanpakken?
http://www.watspinoza.nl/1585/nl/spinoza-braaf-poster

Het is lang geleden dat ik een misdaadverhaal pur sang heb gelezen. En mijn geheugen staat het niet toe te weten of ik die perfecte misdaad al eens gelezen heb. Wat ik wel weet is dat ik veel te braaf ben om een misdaad te plegen. Geen haar op mijn hoofd die daar naar taalt.

Dit in tegenstelling tot mijn moeder, veruit de stoutste in ons gezin. Zij schrok er bijvoorbeeld niet voor terug met de auto een eenrichtingsverkeersweg van de verkeerde kant in te rijden als haar dat beter uitkwam. En dan ook nog verbaasd kijken als wij er wat van zeiden.

Maar het mooist vond ze wel verhalen waarin op ingenieuze wijze een bankkluis leeggehaald werd. Ze zat altijd nog te wachten op eentje die zijzelf uit zou kunnen voeren. Daar is het echter niet meer van gekomen.




 &

Van welk boek zou jij het einde willen herschrijven omdat je er niet tevreden mee was?
http://uranuscultuurlab.nl/openlab/projects/oneindig/

Nu weet ik het niet helemaal zeker maar ik geloof dat er al eens eerder een vraag over het einde van boeken is geweest, iets met eerst het einde lezen en dan de rest...

Voor die vraag geldt hetzelfde als voor deze. Het einde van een boek maakt mij eigenlijk niet zo uit. Vaak ben ik het einde al heel snel weer vergeten. Het gaat mij om de ervaring, de belevenis tijdens het lezen en niet zo zeer om de zo geheten ontknoping.
Wat mij betreft mogen boeken allemaal eindeloos zijn.





En bij deze wil ik Martha Pelkman hartelijk danken voor het verzorgen van de vragen voor dit jaar. Elke zondag was het weer spannend wat het zou worden. Het lijkt me niet makkelijk elke keer weer met iets nieuws te komen dus mijn bewondering is dan ook groot voor je creativiteit. Nogmaals dank.

maandag 29 december 2014

Fables Vol. 20 Camelot - Bill Willingham & Mark Buckingham


Een dik deel met een introductieverhaal, wel zes hoofdstukken over Camelot en twee zijverhalen.

Rose Red heeft het in haar hoofd gehaald dat iedereen en tweede kans verdient. Met het oprichten van een nieuwe orde met Ronde Tafel ridders wil ze zowel de Fabelwereld nieuwe helden geven die hen kan verdedigen en wezens uit allerlei verschillende werelden die ooit een misstap hebben gedaan hun fout kunnen laten herstellen door zich nu voor de goede zaak in te zetten. Op deze manier worden er vele nieuwe personages geïntroduceerd. En tegelijkertijd is dit de opbouw voor een nieuwe, grote verhaallijn waarin Rose Red en haar zus Snow White lijnrecht tegenover elkaar komen te staan. Want Rose Red wil ook Prins Brandish een tweede kans geven, de prins die Snow White haar eerste echtgenoot is geweest en verantwoordelijk is voor de vermeende dood van haar tweede echtgenoot, Bigby.

Alhoewel alle hoofdstukken als opmaat aanvoelen, is er genoeg te beleven door subplots die tegelijkertijd spelen en waarvan ik het sterke vermoeden heb dat deze ook nog later een rol gaan spelen.

Camelot is een deel waardoor ik de smaak weer helemaal te pakken heb en alvast klaar ga zitten voor wat er allemaal nog komen gaat.

woensdag 24 december 2014

Unseen Academicals - Terry Pratchett


Unseen Academicals is het 37ste Discworld-boek. Dat betekent dat het voor de fans zich afspeelt in de inmiddels overbekende schijfwereld met zijn bekende personages zoals de tiran Vetinari die er voor zorgt dat de stad Ankh-Morpor in het gareel blijft, de dwergen waarvan man en vrouw voor een niet-dwerg niet te onderscheiden zijn en de tovenaars in de onzienbare universiteit die vooral zich bezighouden met eigen belang.

Voor iemand die niet bekend is met de inmiddels rijkelijk opgebouwde geschiedenis op deze schijfwereld is het wellicht even met de ogen knipperen van waar men nu in terecht is gekomen. Maar de elementen die de lezer al snel doen denken aan onze eigen wereld maar dan net even bekeken vanuit een ander invalshoek, zal de nieuwe lezer die de specifieke humor van Terry Pratchett kan waarderen zeker doen verder lezen.

In dit deel wordt het fenomeen voetbal uitgelicht samen met het thema waardevol-zijn-voor-de-maatschappij in de vorm van het nieuwe personage, Nutt. Ook komen er een aantal romantische ontwikkelingen in voor.

Het voetbalgedeelte vind ik niet heel erg sterk. Wellicht omdat de manier van naar onze wereld kijken door Terry Pratchett inmiddels zo bekend is geworden dat het niet meer zo verrast. Het is voor mij dan ook meer een context voor de ontwikkeling van het personage Nutt. Hij duikt op als een zeer bescheiden personage die alles wel lijkt te kunnen en zich bij het minste geringste verontschuldigd. Door de aandacht die hij krijgt door Glenda, de nachtkokkin, ontrolt langzaam zijn achtergrond aan de lezer en wordt duidelijk wat hij werkelijk is.

Deze ontwikkeling is zeker de moeite waard omdat het ondanks de humor toch ook nog werkelijk iets heel serieus wil zeggen over hoe wij mensen met elkaar omgaan en wat wij elkaar onbewust en bewust aandoen.
Mooi gedaan.

dinsdag 23 december 2014

#50books - 2014.51 Het spiegelbeeld van de held

Elke week een nieuwe boekenvraag in het kader van #50books dit jaar verzorgd door DrsPee. De eenenvijftigste vraag is
Wie is jou favoriete slechterik?

Moriarty!

De eerste keer dat ik kennis met hem maakte, was in de Sherlock Holmes televisieserie met Jeremy Brett als Holmes en Eric Porter als Moriarty. 
Later ben ik hem in nog vele andere vormen tegengekomen. Natuurlijk in de boeken van Arthur Conan Doyle waar alle latere versies op gebaseerd zijn. En zo ook bijvoorbeeld in de hologram Moriarty in de televisieserie Star Trek: The Next Generation.

Mijn liefde voor Moriarty zit hem in dat hij en Holmes net zo goed gewisseld zou kunnen hebben van plaats op de schaal van goed en kwaad. En ook dat deze twee hoogbegaafde tegenpolen eigenlijk niet zonder elkaar willen leven simpelweg omdat ze eindelijk iemand hebben gevonden die hun genialiteit werkelijk doorgrondt.



Het is dat Moriarty echt ver over de grens van het toelaatbare gaat en daarmee zijn recht op acceptatie verspeeld heeft. Dit brengt mij voortdurend in tweestrijd als ik aan hem denk. Hij intrigeert door zijn intelligentie en dat maakt hem juist zo gevaarlijk.

Briljant vind ik nog altijd hoe Arthur Conan Doyle hem samen met Sherlock Holmes in de Reichenbachfall heeft laten verdwijnen.

maandag 22 december 2014

#50books - 2014.50 Music Hall

Elke week een nieuwe boekenvraag in het kader van #50books dit jaar verzorgd door DrsPee. De vijftigste vraag is


Kijk jij boekenprogramma’s op tv of luister je ze op de radio?

http://vizeum.nl/cat/radio/

Soms kijk ik wel eens naar Boeken van de VPRO. Maar als daar dan een wat mindere aflevering tussenzit, is het weer snel uit mijn systeem verdwenen.

In mijn studententijd was dat wel anders. Toen keek ik alle afleveringen van Adriaan van Dis. En luisterde alle afleveringen van Music Hall, het radioprogramma met auteurs die voorlazen uit eigen werk.
Op een gegeven moment kwam ik er achter dat dit werd opgenomen in café Eik & Linde en dat je daar zo naar binnen kon lopen. Met medestudenten en vrienden werd dit een standaard wekelijks uitje. Zo heb ik Maarten Biesheuvel waar ik destijds groot fan van was, vele malen live kunnen horen en zien. 

En ook was daar een jong ventje die verhalen vertelde waar vooral een vriendin en ik erg gecharmeerd van waren. Dit was Arnon Grunberg die ik gek genoeg sinds hij hele boeken schrijft helemaal niet meer zo boeiend vind.

Als er nu weer zo'n programma zou zijn, vraag ik me af of ik daar nog heen zou gaan ondanks de zeer goede herinneringen die ik er aan heb. Het is leuk om eens over een boek te horen spreken of de auteurs zelf aan het woord te horen. Maar het interessantst blijft zelf lezen.

zondag 21 december 2014

Lang zal ze leven! van 20+ tot 40- - Barbara Stok


Dit boek bevat een selectie uit het autobiografische werk van Barbara Stok tot nu toe. Er zitten slechts enkele nog niet eerder gepubliceerde strips tussen. Dat betekent dat als je al boeken van haar hebt, er zeker een deel bekend van voorkomt. Maar omdat vooral haar vroegere werk moeilijk of niet meer aan te komen is en waar toch regelmatig in artikelen naar gerefereerd wordt, vind ik dit overzichtsboek een uitkomst.

De ondertitel van 20+ tot 40- geeft precies weer wat het is, een overzicht van haar leven in deze kleine twintig jaar. En omdat ze van dezelfde generatie is als ik ben, is het allemaal heel erg herkenbaar. Van levensvragende student tot hoezo-zijn-we-geen-twintig-meer bijna veertiger.

De ene keer wordt een levensfase in een enkele tekening uitgedrukt. Een andere keer in meer dan zestig bladzijden. Allemaal houden ze dezelfde strakke lijn en heldere tekst waarbij het is alsof je zelf dit meemaakt.


Barabara Stok is nu ook succesvol met haar boek Vincent over het leven van Vincent van Gogh. Toch hoop ik van harte dat ze ook haar autobiografische strips blijft maken en kijk ik nu al uit naar het deel 40+ tot 60-.

maandag 8 december 2014

#50books - 2014.49 De tijd van lijstjes is voorbij

Elke week een nieuwe boekenvraag in het kader van #50books dit jaar verzorgd door DrsPee. De negenenveertigste vraag is


Welke boeken wil je dit jaar nog lezen?

http://www.denheikant.nl/denheikant/images/stories/kalender.gif
Hoe dol ik ook altijd op lijstjes ben geweest, het lijstje lezen-in-december-2014 bestaat niet.
Ik houd bij welke boeken ik wanneer koop en krijg en wanneer ik deze boeken lees. Maar veel meer zou ik niet meer bij willen houden.
De tijd van lijstjes begint een beetje aan mij voorbij te gaan. Een lijstje laat me bezig zijn met het afwerken van het lijstje in plaats van dat ik met de inhoud van de taak op het lijstje bezig ben en dat vind ik zonde.
Het is nog wel een hele kunst om na zoveel jaar het lijstjesleven achter me te laten. Het zit er zo ingebakken.
Nog zo'n drie weken in 2014 dus dat zou ongeveer drie boeken betekenen die ik nog zou kunnen lezen en.... en.... en..... . Maar nee. Ik merk vanzelf welke boeken ik uiteindelijk in 2014 gelezen blijk te hebben.

zaterdag 6 december 2014

The Circle - Dave Eggers

De grote reclamecampagne voor dit boek en de enkele woorden die ik over de inhoud van dit boek had opgevangen, hadden bij mij de verwachting geschapen dat het een makkelijk geschreven boek zou zijn dat met grote spanning zou beginnen en op het einde toch teleurstelt omdat het te oppervlakkig blijft.

Verrassend om er al lezend achter te komen dat het helemaal niet aan deze verwachting voldoet. Wel dat het eenvoudige taal is waarin het is geschreven. Maar In plaats van mij gelijk te prikkelen om door te willen lezen. duurde het even voor ik de smaak te pakken kreeg. Mae Holland, de hoofdpersoon, begint met een nieuwe baan bij de Circle, een bedrijf waar allerlei nieuwe internetproducten worden ontwikkeld. De spanning loopt beetje bij beetje op en het bedrijf krijgt Mae steeds meer in zijn klauwen. Al lezende kreeg ik het zelfs steeds meer benauwd en wilde verder lezen in de hoop om van dat gevoel af te komen. Of dat ook werkelijk gelukt is, laat ik graag aan de lezer zelf over.

Technologie en privacy zijn sinds 1984 van George Orwell geen nieuwe onderwerpen meer. Maar dit keer is het geen totalitaire staat waar mensen onderdrukt worden met deze technologie. Nee, de mensen kiezen er massaal zelf voor om al hun privacy op te offeren voor het grote goed. Met de ontwikkelingen in onze eigen maatschappij bijzonder actueel en daarom een goeie om door een boek als deze op mogelijke gevolgen gewezen te worden. Voor mij was het de druppel die mij mijn Facebook-account heeft doen opzeggen.


zondag 30 november 2014

Van Nul tot Nu deel 5 De geschiedenis van het dagelijks leven - Thom Roep & Co Loerakker

In de eerste vier delen is de geschiedenis uit de doeken gedaan zoals wij deze kennen via voornamelijk politieke gebeurtenissen. In dit vijfde deel gaat het juist om de geschiedenis in Nederland van de gewone man en komen er vier onderwerpen aan bod: wonen, eten, straffen en seks (dat consequent met een x wordt geschreven) door de eeuwen heen.

De tekeningen zijn weer een lust voor het oog. De uitdrukkingen van de gezichten, de expliciete houdingen en de uitgesproken karikaturen brengen de emoties duidelijk tot leven. Op vele plaatjes is er ook nog wat gaande op de achtergrond waardoor snel er met je oog er overheen gaan, jezelf zwaar tekort doen is.
Tussen de verschillende onderwerpen door zijn tekeningen geplaatst die de hele twee bladzijden beslaan. Dat zijn ware zoekplaatjes waar je echt even voor kunt gaan zitten om te doorgronden wat daarop allemaal gaande is. Wel jammer dat de vouw in het midden een deel van dit plezier wegneemt omdat deze het kijken bemoeilijkt. Dat daar in al die jaren nog steeds geen oplossing voor gevonden is, vind ik een raadsel.

Naast de beeldgrappen stikt het in het boek ook van de woordgrappen. Als je daarvan houdt, is het vast een must maar ik had zelf na een paar er wel genoeg van en begon het erg flauw te vinden. Dat is eigenlijk het enige minpuntje want verder is het zeer vermakelijk en ook nog eens informatief.

#50books - 2014.48 Zo oorspronkelijk mogelijk

Elke week een nieuwe boekenvraag in het kader van #50books dit jaar verzorgd door DrsPee. De achtenveertigste vraag is


Kies jij wel eens voor de anderstalige versie van een boek en waarom?

http://www.npowetenschap.nl/programmas/labyrint/labyrint-tv/2012/januari/25-01.html

Als het kan lees ik een boek in de taal waarin het geschreven is omdat ik denk op die manier het dichtst bij de bedoeling van de schrijver te kunnen komen.
 
Ik weet dat vertalers verschrikkelijk hun best doen om de tekst hun oorspronkelijke waarde te laten behouden. Toch kan het niet anders dan dat er bij vertalingen vervormingen optreden. Soms geeft dit dan weer juist zijn eigen charme aan het boek maar het kan ook enorme afbreuk doen aan de tekst. 

Om dit risico te beperken grijp ik het liefst naar de oorspronkelijke taal. Helaas ben ik alleen het Nederlands, Engels en Duits machtig genoeg om te kunnen lezen. Voor de rest leun ik dan ook met volle vertrouwen op de vertalers.


Zwervers - Knut Hamsun


Het is verhaal handelt om het leven van een Noorse jongen uit een zeer klein, geïsoleerd dorp in het begin van de 20ste eeuw. Het leven werpt hem dan weer al zwervend een rijk bestaan toe en dan weer een arm bestaan. Met tussendoor nog een dramatische liefdesgeschiedenis die op zijn typisch Knut Hamsuns zeer onderkoeld beschreven wordt.
Van tijd tot tijd kruist Edevart op zijn zwerftocht zijn pad met een andere jongen uit het dorp, August, die er ook op uit is getrokken. August is een groot verhalenverteller waarbij het altijd de vraag is of het waar is of niet wat hij vertelt. Edevart steekt heel wat van hem op.
De langzame ontwikkeling van naïeve dorpeling  naar meer levenservaren zwerver maakt het boek de moeite waard.

Deze Noorse roman uit 1927 is vers vertaald in het hedendaagse Nederlands. En nu kan ik niet met zekerheid zeggen of het daar mee te maken heeft maar mijn indruk is dat de heldere hedendaagse taal de sfeer van het  harde, slepende leven te afstandelijk weergeeft. Daarmee wordt in mijn beleving behoorlijk aan kracht ingeboet en dat is altijd jammer.

zondag 23 november 2014

#50books - 2014.47 Geef mij maar de reis

Elke week een nieuwe boekenvraag in het kader van #50books dit jaar verzorgd door DrsPee. De zevenenveertigste vraag is


Lees jij het einde van het boek voordat je eraan begint of vind je dat not done?

http://www.astroturkiye.com/12-ev/
Een boek lees ik altijd van het begin tot het einde zonder vooruit te bladeren. Het is maar zelden dat ik de neiging heb om naar de laatste bladzijde te gaan om te weten hoe het afloopt.
Wellicht dat het komt door de soort boeken die ik lees maar zo goed als altijd is het niet het einde dat het boek de bevrediging geeft maar de hele weg er naar toe. Ook wanneer ik aan een boek terugdenk, is het zelden het einde of de ontknoping, deze ben ik meestal allang weer vergeten. Nee, het is de sfeer van het verhaal, de emoties, de ervaringen die ik tijdens het lezen heb opgedaan die blijven hangen.
Het einde is er meer om de gelegenheid te geven om die ervaring af te ronden en naar een volgende te gaan dan dat het de punt is waarom het boek draait.

zaterdag 22 november 2014

#50books - 2014.46 Neem mij mee!!

Elke week een nieuwe boekenvraag in het kader van #50books dit jaar verzorgd door DrsPee. De zesenveertigste vraag is


Hoe kan een boek jou verleiden tot het kopen ervan?


http://photograffity-by-annika.blogspot.nl/2012/02/neem-mij-mee.html 
Met mijn inmiddels anderhalf plankje ongelezen boeken, sta ik altijd in de niet-kopen modus. Ook ben ik geen fan van winkelen dus dat zou geen probleem hoeven zijn. Maar voor boeken ligt het dan toch weer net even anders. 

Boeken hebben een onweerstaanbare aantrekkingskracht en roepen allemaal om het hardst "neem mij mee". Daarvoor hebben ze allerlei verschillende soorten trucen. De een doet het door een deel van een serie te zijn waar ik toch de voorgaande delen van had of geschreven door een auteur die me al heel erg aansprak. Die hoeven niet heel hard te roepen.
 
De ander heeft over zich laten vertellen door vrienden/kennissen/bekenden/viasocialemedia waardoor ik na de tigste keer zo'n titel voorbij te zien komen het niet meer kan laten liggen omdat ik nu eindelijk ook wel eens wil weten waar al die ophef tig jaar geleden over ging.
 
En dan heb je nog die boeken die zich als een heroïnehoertje voor veel te weinig geld aanbieden. Wanneer ik koopzuchtig ben (dat overkomt me zo nu en dan), val ik als een blok voor dit soort verleidingstechnieken.

Als laatste zijn er nog de juweeltjes. Deze laten zich niet zo makkelijk te pakken krijgen. Ze willen dat je moeite voor ze doet. Ze staan argeloos tussen een hoop andere boeken te wachten tot jij je oog er op laat vallen, het aarzelend uit de kast trekt en gegrepen door wat de kaft oproept het boek open laat vallen. Een paar woorden is dan genoeg en is de beslissing gevallen dat het mee naar huis gaat.

Op welke manier dan ook een boek mij heeft weten te verleiden, het is nog maar zelden voorgekomen dat ik er spijt van heb gekregen. Dit maakt dat het anderhalf plankje ongelezen boeken vaak zich uitbreid naar een en driekwart tot bijna twee. Kopen gaat nog altijd sneller dan lezen.

Claymore Vol 25 Sword of the Dark Deep - Norihiro Yagi

Het vijfentwintigste deel en ik moet eerlijk toegeven dat ik een beetje uitgekeken raak op de gevechten tussen de Claymore en de monsters die als maar fantastischer en onmogelijk sterk worden.

Inhoudelijk valt er in dit deel weinig te beleven. Het gevecht tussen goed en kwaad heeft zich nog meer verhevigd en er wordt toegewerkt naar een enorme finale.

Een klein hoogtepuntje vond ik Lord Dae, een van mannen van de organisatie, die veel onmenselijke experimenten op zijn naam heeft staan. Hij wordt dodelijk getroffen terwijl hij aan het genieten was van het observeren van zijn creaties. Maar in plaats van gelijk te sterven, blijft hij nog een tijdje doorbabbelen en over zijn geweldige ontdekkingen opscheppen. Afschuwelijk en tegelijkertijd humoristisch, iets dat deze serie maar weinig in zich heeft.

Nog een paar delen en dan is het gedaan met deze serie. En wat mij betreft is het dan ook echt mooi geweest. Nu is het hopen op een bevredigend einde.

zaterdag 15 november 2014

Year's Best SF - Edited by David G. Hartwell


De beste hard core science fiction verhalen uit 1995 volgens David G. Hartwell. Geen fantasy, geen science fantasy maar alleen pure science fiction. Dit was wat mij trok bij het vinden van deze pocket in een stapel tweedehandsboeken op de Deventer boekenmarkt jaren geleden.

Nu heb ik vaak bij verhalen en novelle dat het zo kort is dat ik moeite heb om in het verhaal te kruipen en ik er uiteindelijk alleen maar langs schuur waarna het snel weer vergeten is. En met snel bedoel ik zodra ik een ander verhaal ter hand heb genomen.

In deze verzameling verhalen zijn er drie van de veertien die er voor mij uitspringen en wel degelijk een indruk bij me hebben achtergelaten. Dit zijn Hot Times in Magma City van Robert Silverberg, Coming of Age in Karhide van Ursula K. Le Guin en The Ziggurat van Gene Wolfe.
De andere elf werken niet voor mij omdat ik vooral lees dat de auteur een idee heeft gehad en dat geforceerd in een verhaal heeft gedrukt. De ideeën zijn niet sterk genoeg op zichzelf om boeiend te zijn.
Wat bij de bovengenoemde drie het doet is dat de personages een werkelijke geschiedenis hebben meegekregen. Zij zijn voor mij gaan leven en ik heb met hen meegeleefd. Hierdoor is de science fiction geloofwaardig en wordt het interessant.

Drie uit veertien is voor mij een hoge score dus ik vind dit boek wel een aanrader voor als je weer even je wil laven aan science fiction ideeën.


donderdag 13 november 2014

#50books - 2014.45 De kunst van het vragen

Elke week een nieuwe boekenvraag in het kader van #50books dit jaar verzorgd door DrsPee. De vijfenveertigste vraag is


Welk boek wil jij dit jaar van Sinterklaas of de kerstman ontvangen?

Een boek krijgen is iets heel anders dan zelf een boek kopen. Wanneer ik een boek krijg, houdt zo'n boek altijd de herinnering aan de gever. Sommige boeken zijn daarom helemaal niet geschikt om te krijgen, die zijn te gewoontjes of horen van te voren al te veel bij mij. Een cadeau is een boek dat anders is dan wat ik normaliter al lees.

En The Art of Asking van Amanda Palmer is daar een heel goed voorbeeld van.

Neil Gaiman is de schrijver waar ik al vele jaren fan van ben en wiens blog ik ook al jaren volg. Hier schrijft hij voornamelijk over zijn artistieke bezigheden maar ook over persoonlijke gebeurtenissen als deze hem heel diep raken. Een daarvan was het verliefd worden op Amanda Palmer, inmiddels zijn wettelijke echtgenoot. Doordat hij over haar schreef, werd ik ook nieuwsgierig naar wat zij dan deed en volg ik haar via Twitter.

Zo heb ik met haar mee kunnen leven in de tijd naar haar optreden tijdens een TED-evenement. Daar legt ze uit dat je in plaats van geld vragen je mensen kunt laten geven. Dit was in februari 2013.

En dan heeft zij nu een boek geschreven over ditzelfde onderwerp. Heel eerlijk gezegd was ik eerst nog niet eens zo nieuwsgierig maar na het lezen van Neil Gaiman zijn blog van 12 november 2014 over dit boek ben ik wel heel nieuwsgierig geworden. Zij kan rechtstreeks benoemen waar zij vindt dat het om gaat en dat is ook wel mijn stijl.

En ja, als ik dan toch aan de Sint of de kerstman een cadeau mag vragen, graag deze.


zondag 9 november 2014

Moeder, kom thuis - Paul Hornschemeier

 
Juni vorig jaar snuffelde ik wat in een stapel stoffige tweedehands strips, iets wat ik zelden doe omdat de ervaring heeft geleerd dat er eigenlijk nooit wat van mijn smaak tussen zit. Alleen dit keer stond ik opeens met dit boek in mijn handen. Een boek over hoe een jongetje omgaat met de dood van zijn moeder. Mijn moeder leefde nog maar het was zeker dat ze het einde van het jaar niet zou halen. Ik zette het boek weer terug in de kast. Misschien was dit wat te confronterend. Ik pakte het weer uit de kast. Misschien juist wel goed om dit boek aan te schaffen omdat binnen niet al te lange tijd ik zelf ook met de dood van mijn moeder moest gaan dealen. Ik kocht het, zette het thuis op mijn plankje ongelezen boeken en wilde er daarna eigenlijk niets meer van weten. Toch te confronterend.

Nu is het ruim een jaar geleden dat mijn moeder is overleden. Gevoelens van rouw veranderen met de tijd en ik werd nieuwsgierig hoe er in deze graphic novel met dit specifieke verlies omgegaan zou worden.

En wat ben ik aangenaam verrast! Het verhaal is verteld vanuit een zevenjarige jongen. Zijn moeder sterft en zijn vader zinkt steeds dieper weg in een depressie. Hij houdt zich staande met wat hij geleerd heeft, zich in te beelden hoe het anders kan zijn.
De tekst is intelligent en past net zo goed bij de beleving van een kind, al is het absoluut geen kinderboek. De tekeningen zijn eenvoudig, zonder schaduwwerking maar met kreukelstreepjes.

Verhaal, tekst en beeld bij elkaar ontroert op een diep niveau. En bij het omslaan van de laatste bladzijde, had ik echt het idee iets wezenlijks meegekregen te hebben.

maandag 3 november 2014

Pitface - Herman Brusselmans

Aan de naam Herman Brusselmans valt moeilijk te ontkomen en toch had ik nog nooit een boek van hem gelezen. Nu ik echter een literair t-shirt heb gekocht met een citaat van zijn hand vond ik dat het er nu toch maar eens van moest komen. Maar welk boek te kiezen uit een oeuvre van meer dan 60 titels? Een vriendin die fan is, bracht uitkomst en schoof Pitface in mijn brievenbus. Wel kreeg ik er de waarschuwing bij dat het nogal gruwelijk was.

Dat Brusselmans niet van het subtiele was, had ik wel verwacht en ook op totale onverschilligheid had ik wel gerekend. Toch was het nog even slikken hoe grof de hoofdpersoon met al zijn medemensen omgaat. Maar al snel went de onbegrensde schofterigheid en als de dierenliefde dan om de hoek komt kijken, valt bij mij het kwartje hoe alles en iedereen in de zeik wordt genomen.

Geen aangenaam boek. Op zich is dat voor mij een pluspunt. Er is ook wat humor wat het mogelijk interessant kan maken. Maar omdat het verder eigenlijk niets meer is dan dat, is het te mager om verder aan te prijzen. Het leest hap slik weg. En daarna is het ook gelijk weer vergeten.

Ik kan me niet voorstellen dat dit alles is wat Brusselmans te bieden heeft dus ik ga nog wel op zoek naar een ander boek. Als dat hetzelfde resultaat heeft, zal ik afhaken maar toch nog eerst eentje proberen.

zondag 2 november 2014

#50books - 2014.44 Een leesblokkade, brrrrrrrr

Elke week een nieuwe boekenvraag in het kader van #50books dit jaar verzorgd door DrsPee. De vierenveertigste vraag is


Heb jij wel eens een readersblock?

http://www.newstart.nl/blog/doorbreek-je-blokkades-in-3-stappen/Nou en of. En eerlijk is eerlijk dat ligt eigenlijk nooit aan het boek maar altijd aan mijzelf.

Zo kan ik mijn ogen over de regels laten gaan en telkens als ik de bladzijde om wil slaan, erachter komen dat ik diep in gedachten over iets anders was en er niets van de woorden voor me op papier tot me door zijn gedrongen. Ik begin de bladzijde dan opnieuw en nog eens en nog eens. Als blijkt dat dit niet gaat werken dan wordt het de volgende bladzijde proberen. Soms is een bladzijde besmet en kan nooit meer tot mijn bewustzijn doordringen. Het lukt dan wel met de volgende bladzijde. 
Als het echter heel ernstig is en ik niets meer in mij op kan nemen door meestal andere opdringerige gedachten en heel soms omdat simpelweg mijn ogen dichtvallen, leg ik het boek opzij. 

Dit kan resulteren in dat ik een paar weken me niet aan een boek waag. Dit zijn tijden dat ik me kaal voel, dat er iets mist. Na verloop van tijd gaat er dan weer iets kriebelen en tot nu toe is het altijd weer goedgekomen met dat lezen bij mij. Gelukkig maar.

Boeddha deel 8: Jetavana - Osama Tezuka

Wat een verhaal, wat een tekeningen, wat een serie. Met het omslaan van de laatste bladzijde had ik het gevoel een waar epos te hebben afgesloten. Natuurlijk is Boeddha een groots figuur in onze geschiedenis en leent alleen al zijn levensverhaal zich voor het woord epos. Maar ik bedoel nog meer hoe Osamu Tezuka dit verhaal verteld heeft en doorvlochten met zijn eigen kijk op de mensheid, dit een groots werk is geworden.

Inhoudelijk heeft dit laatste deel over de eindfase van Boeddha zijn leven nog interessante wendingen te laten zien. Zo roepen destructieve gebeurtenissen opnieuw twijfel op bij Boeddha, twijfel over of hij al die jaren voor niets zijn verhaal heeft lopen vertellen om dan later tot een nog veel dieper inzicht te komen. Een aantal personages uit de eerste delen krijgen hierin ook weer een rol. Zo voelt de serie als een mooi afgerond geheel.

Nu ik alle delen heb gelezen, kijk ik al uit naar het herlezen. Met de kennis van het verhaal in mijn achterhoofd kan ik dan nog meer genieten van de vele details in de tekeningen en tussendoor opmerkingen die het de handtekening van Osamu Tezuka meegeeft.


zaterdag 1 november 2014

#50books - 2014.43 Leeszieltjes winnen

Elke week een nieuwe boekenvraag in het kader van #50books dit jaar verzorgd door DrsPee. De drieënveertigste vraag is


Nederland leest: goed initiatief om mensen aan het lezen te krijgen of niet?

http://www.hbvl.be/cnt/aid1491650/naakte-vrouwen-moeten-doodskisten-aan-de-man-brengen-2 Het fenomeen reclame heb ik lange tijd heel erg vervelend en overbodig gevonden. Tot ik zelf een boodschap had die ik aan de man wilde brengen. Het is een kunst om mensen van jouw informatie te doordringen en dat ze daar nog blij mee zijn ook. In de reclamewereld halen ze al zeer lange tijd bijna blote dames uit de kast om hun waren te slijten of deze dames nu relevant voor de zaak zijn of niet. Dat het de aandacht trekt, is wel zeker.

Waar mensen ook heel gevoelig voor zijn, is als iets gratis is. Het uitdelen van boeken en dan ook nog een beetje dunne boekjes is denk ik daarom best een slimme zet in die zin dat mensen het mee naar huis nemen.

Nu is er heel veel goedbedoelde rommel in de wereld en het meeste beland thuis direct in de prullenbak (tenminste bij mij). Ik kan me voorstellen dat mensen die het boekje van Nederland Leest hebben meegenomen thuis besluiten het ongeopend in de papierbak te leggen. Maar ik kan me ook zo voorstellen dat als het op tafel is beland er wel eens iemand in gaat bladeren en zelfs in gaat lezen. Een deel zal dan al snel afhaken want de tekst kan bij veel mensen de aandacht niet lang vasthouden. 

Maar een enkeling zal gegrepen worden. En daar doen ze het dan allemaal voor. Elk leeszieltje is er weer een. En wat mij betreft is dat altijd winst.

maandag 27 oktober 2014

Maharamayana - Hari Prasad Shastri


Het zal meer dan tien jaar geleden zijn dat een medestudent mij dit boekje te leen gaf naar aanleiding van levensvragen die ik bij hem neergelegd had. Bij het overhandigen van het boekje zei hij erbij dat hij het zeker terug wilde hebben. Ik heb nog nooit een boek niet teruggeven dus dat leek me geen probleem. Maar in de loop der tijd kwam het er niet van het te lezen en ondertussen verloor ik die student uit het oog. Telkens als ik de kaft van dit boekje zag, hoorde ik de opmerking dat de eigenaar het echt terug wil hebben. Jaja, dacht ik dan, alleen als ik het gelezen heb.

Nu is het er uiteindelijk van gekomen. Mijn idee dat het gortdroge tekst zou zijn waar ik niet doorheen zou kunnen komen, is teniet gedaan. Het zijn ook geen hapklare brokken die makkelijk weggeschrokt kunnen worden. Meer iets er tussenin.

De wijsheden die in zeventien afzonderlijke toespraken verteld worden, bevatten de essentie van de Vedanta-filosofie. In de Indische Sage Koningin Chudala wordt deze essentie nog eens uiteengezet in verhaalvorm.

In de Nederlandse vertaling wordt er lustig gestrooid met het woord moeten. Een woord waar ik persoonlijk de kriebels van krijg en vooral als het om zaken gaat die het leven zelf bepalen. Of het oorspronkelijk ook in deze toonzetting bedoeld is, kan ik niet achterhalen. Ik heb het woord naast me neergelegd en de rest van de tekst getracht te bevatten. De hoe- en waarom-vragen die hierbij in mij opkwamen werden de nek omgedraaid door een opmerking in de Indische Sage dat deze vragen er niet toe doen en we ons beter kunnen richten op het bereiken van het Zelf-Bewustzijn.

Uiteindelijk blijf ik met een gevoel zitten dat de staat van verlichting de ultieme hang naar de dood is. Niet meer bezig met de illusie die de wereld is en overal van onthecht.

Dat is wat deze tekst mij nu geeft maar ik weet zeker dat als ik het over tien jaar nog eens zou lezen het iets anders in me op zal roepen. Dit zal echter hopelijk niet gebeuren want dan heb ik als het goed is die vroegere medestudent opgespoord en het boekje eindelijk teruggeven.

Extremely Loud & Incredibly Close - Jonathan Safran Foer


Voor het eerst kwam ik in aanraking met de titel van dit boek door de muziek van Alexandre Desplat die de soundtrack voor de gelijknamige film heeft gemaakt. Deze muziek sprak mij gelijk aan zonder dat ik ook nog maar enig vermoeden had waar de bijbehorende film over ging.
Toen ik het boek in de tweedehandsrekken tegenkwam en er een beetje suf in zat te bladeren, viel me op dat er in dat exemplaar flink met rode pen was geschreven. Het was de herinnering aan de muziek die mij tot kopen deed overgaan. Nog steeds wist ik niet waar het over ging of wat het ook maar voor boek was.

Bij het lezen kwam ik er snel achter dat de rode stiftstrepen niet van een schrijfgrage vorige eigenaar was maar dat dit bij het boek hoort. De tekst wordt regelmatig onderbroken door foto's en verrassende layout afwijkingen die de tekst nog eens op een intelligente manier onderstrepen.

Aan intelligentie schiet het sowieso niet te kort in dit boek. De nog geen tienjarige hoofdpersoon, Oskar, is een zeer begaafd denker zonder een betweter of een wijsneus te zijn. Hij is het die op zoek gaat naar wat een geheim van zijn vader lijkt te zijn. De vader die omgekomen is in het WTC op 11 september.

Tegelijkertijd wordt in het boek het verhaal van zijn oma en opa uit beider perspectieven verteld. Zij hebben het bombardement uit Dresden meegemaakt.

Alledrie schrijven ze op een heel eigen manier waardoor je ze ook als echte personen leert kennen en met ze meeleeft, zelfs aan gehecht raakt. Het enige spijtige aan dit boek is dat het eindig is.

zaterdag 25 oktober 2014

#50books - 2014.42 Fietsen is de ideale ideeënmaker

Elke week een nieuwe boekenvraag in het kader van #50books dit jaar verzorgd door DrsPee. De tweeënveertigste vraag is


Schrijf jij wel eens korte verhalen en waar haal je de inspiratie vandaan?
 

Al wel weer heel, heel, heel lang geleden dat ik een fatsoenlijk kort verhaal heb geschreven. Het krijgen van ideeën is eigenlijk nooit een probleem geweest. Meer dat ik niet de tijd er voor neem om weer een rustig te gaan zitten en het op te schrijven.
Een gebeurtenis op straat, een foto op internet, een uitgesproken zin die ik opvang in de trein. Ik heb maar weinig nodig om een verhaal omheen te kunnen breien. En dat doe ik dan ook als ik op de fiets zit.

Want op de fiets is het moment op de dag dat ik in mijn eigen gedachten op kan gaan. Het manoeuvreren in het drukke stadse verkeer gaat grotendeels op de automatische piloot met soms even bewust bijsturen bij ingewikkeldere situaties. Maar dat laatste zijn altijd korte momenten waarna ik weer terug kan in mijn eigen droomstaat.
Daar denk ik hele verhalen uit. Meestal door ze zelf te beleven. De gebeurtenissen ontvouwen zich dan als vanzelf. Bij haperingen ga ik een scène terug en ervaar deze nog eens. Net zolang tot ik de door de hapering heen ben. Het kan wel eens een paar weken duren voordat dit lukt maar het is nog nooit niet gelukt.

Alsof ik ooit een boek zou willen schrijven dan weet ik zeker dat veel fietsen me daarbij zal helpen.

dinsdag 21 oktober 2014

Een hart onder de riem - Toon Tellegen


Dierenverhalen vol troost is de ondertitel en beter had het niet getroffen kunnen worden.

In de laatste dagen in het leven van mijn moeder, nu precies een jaar geleden, was het dit boekje waaruit ik aan haar voorlas.
Het waren haar laatste avonden voor het slapengaan. De kanker ondraaglijk door de niet aflatende jeuk over haar hele lichaam. Morfine en een verhaaltje onderbraken dit lijden even doordat ze in slaap kon vallen.

De laatste nacht, ze had al een uurtje geslapen na een verhaaltje, drukte ze op de bel. Ik sprong uit mijn bed om te kijken wat ik voor haar kon doen. Als een klein meisje lag ze in bed, haar gezicht net boven de lakens uit. "Ik wil nog een verhaaltje", zei ze ondeugend.

Ik las het verhaal van de eekhoorn die midden in de nacht was wakker geschrokken. "Talloze gedachten gingen door hem heen. Hoe moet dit, en waarom is dat, en wat gebeurt er later? Het waren vragen waar hij geen antwoord op wist, vooral niet op de laatste vraag die maar door zijn hoofd bleef gaan: wat gebeurt er later?"

Mijn moeder die alle verhalen aandachtig en stilletjes had beluisterd, riep nu uit: "Precies! Dat heb ik ook!".

Hoe meer troost kun je een ander geven?

zondag 19 oktober 2014

Boeddha deel 7: Prins Ajatasattoe - Osama Tezuka

Alhoewel dit boek Prins Ajatasattoe wordt genoemd, is het slechts een klein gedeelte waar hij een rol in speelt. Dit komt omdat het slechts twee hoofdstukken bevat van wat het vervolg van deel vijf wordt genoemd en waarin hij aan bod komt. Blijkbaar heeft de uitgever er voor gekozen de delen zoals de schrijver dat heeft bedacht niet te volgen maar meer uit te gaan van gelijke dikte per deel. Dit is soms wat verwarrend voor de lezer, vooral als er tussen de delen door wat leespauze wordt genomen.

In het zogenaamde deel zes gaat het weer veel meer om Boeddha zelf, hoe hij steeds meer aanhangers krijgt en hij terugkeert naar zijn eigen geboortestreek. Daar is in al die jaren dat hij weg is geweest veel gebeurd. Zijn eigen volk zijn nu de slaven en de Kristallen Prins heeft de macht overgenomen. Spannend om de lessen van Boeddha in de praktijk te zien.

De tekeningen zijn weer onnavolgbaar met al zijn anachronisme en onverwachtse humor.

Voor mij nog slechts een deel te gaan en ik vind het nu al jammer dat er einde aan gaat komen.


zaterdag 18 oktober 2014

Ik ook van van jou - Ronald Giphart

Het succesvolle debuut van Ronald Giphart wat ik destijds terzijde heb gelegd omdat het me toen niet kon boeien. Wellicht omdat ik van dezelfde generatie ben en zo anders in het leven stond dan de hoofdpersoon dat het toen verveelde en ik het kinderachtig vond al dat voortdurend geschrijf over seks. Het zou over echte zaken in het leven moeten gaan, vond ik, toen nog heel serieus.

Inmiddels is het zo'n twintig jaren later en lees er nu pas de passie voor het leven in, wat ik destijds tussen en in alle erotische scènes niet had kunnen vinden. Twee studenten gaan in Frankrijk op vakantie kanoën waar grote hoeveelheden alcohol de intentietijd van het moment nog eens versterkt. De hoofdpersoon, een van de twee studenten, onderbreekt deze avonturen regelmatig door terug te denken aan zijn grote liefde Reza, een emotioneel grillig meisje dat hun relatie met haar jaloezie voortdurend op de spits drijft tot het uiteindelijk barst.

In de heldere schrijfstijl zit als vanzelf de humor verborgen. Het voelt vertrouwd aan. We hadden het zelf kunnen zijn die in onze twintiger jaren dit hadden meegemaakt als we niet andere wegen hadden gekozen.

maandag 13 oktober 2014

The Lionwolf Trilogy Book Three: No Flame But Mine - Tanith Lee


Als fan van donkere sferen had ik gedacht wel lyrisch
te worden van dit derde deel in The Lionwolf Trilogy. Maar ik kwam bedrogen uit.

Het boek is donker maar niet heel erg donker. Het kwam op mij eerder nogal vlak over. De wezens waar het om gaat kennen geen passie, zij handelen in de tijd en dat is het.

Tijd vind ik ook een probleem in het boek omdat er dan weer 5 eeuwen voorbij zijn gegaan, dan weer ergens 8 jaar. Het maakte dat ik me nergens aan ging hechten.

De vele personages werden steeds meer een probleem omdat ik zo moeilijk uit elkaar kon houden. Ze waren niet specifiek van zichzelf genoeg om zich van anderen te onderscheiden behalve de hoofdpersoon, Lionwolf.

Dit derde deel maakt wel dat het verhaal dat in deel 1 gestart is nu echt tot een eind is gekomen. Als lezer weet je na door al die bladzijden heen te zijn geworsteld waar het allemaal om draaide. Dat geeft een beetje bevrediging maar weegt niet op tegen de vele uren dat ik geen flauw idee had wat ik nu eigenlijk aan het lezen was.

Wie weet, ben ik het genre fantasy wel moe.

zondag 12 oktober 2014

#50books - 2014.41 Beginnen is afmaken

Elke week een nieuwe boekenvraag in het kader van #50books dit jaar verzorgd door DrsPee. De eenenveertigste vraag is


Bij welk boek heb of had jij tegenzin om te beginnen, maar heb je uiteindelijk toch gelezen?

http://www.hardloopmoeders.nl/over-de-streep/

Bij een boek beginnen, heb ik nooit tegenzin. In tegendeel zelfs. Dan heb ik altijd heel erg veel zin in dat boek.

Het is meer gaandeweg dat het toch niet zo is wat ik me er van had voorgesteld, dat het toch taaier is dan waar op dat moment mijn hoofd naar staat, dat lezen sowieso me even wat lastiger afgaat. En dan kan er wat tegenzin tegen dat specifieke boek gaan ontstaan.

Maar uiteindelijk lees ik alle boeken uit. Altijd. Of ik het geweldig vind of juist niet om door te komen. De laatste bladzijde komt altijd in zicht en dan gaat het boek dicht. Meestal duurt het niet lang voordat het volgende boek wordt opengeslagen en begint er weer een nieuw leesavontuur.

vrijdag 10 oktober 2014

#50books - 2014.40 Steeds hetzelfde trucje

Elke week een nieuwe boekenvraag in het kader van #50books dit jaar verzorgd door DrsPee. De veertigste vraag is


Welke columnbundels of columnisten lees jij?

Omdat ik geen kranten lees, dacht ik in eerste instantie dat mijn vraag eenvoudig 'geen' zou zijn. 

Bij nader inzien bedacht ik me dat ik wel de bundel van Paulien Cornelisse in mijn kast heb staan. Een krijgertje. En eerlijk is eerlijk ik was er ook best wel een benieuwd naar na al de lovende woorden die ik er over gehoord had.
De eerste paar stukjes vond ik redelijk vermakelijk maar al snel begon het me te vervelen. Steeds weer dezelfde maniertjes om de eigenaardigheden van de taal aan het licht te brengen. De laatste colums heb ik met moeite uitgelezen.

En dat is precies wat ik vaker met columns heb. Als jarenlang trouw lid van het tijdschrift Onze Taal heb ik aardig wat columns gelezen van diverse auteurs. In het begin verrassend maar gaandeweg toch weer meer van hetzelfde (met tussen de regels door ook nog de zelfgenoegzaamheid van de schrijver). 

Maar er is er eentje die mij altijd weer weet te bekoren. Dat is Guus Middag. Zijn verwondering over de taal voelt zo oprecht dat ook al is het een zelfde verwondering over een net ontdekt woord, zo recht uit het hart kan het geen trucje zijn.

zaterdag 4 oktober 2014

A Game of Thrones Prequel Graphic Novel: The Hedge Knight - George RR Martin, Ben Avery & Mike S. Miller


Voor de mensen die net als ik geen genoeg kunnen krijgen van de geschiedenis van de wereld uit de boeken onder de naam A Song of Ice and Fire of uit zoals de televisieserie is genoemd A Game of Thrones, kan zijn hart ophalen met een heel nieuw avontuur dat beschreven is in The Hedge Knight.

Het speelt zich af zo'n honderd jaar voor de boekenreeks en concentreert zich op Dunk, een kersverse hagenridder. Dit is een ridder die geen vaste heer heeft waar hij zich aan heeft verbonden maar die per situatie bepaalt voor wie hij vecht. Riddereer en ridderlijkheid staan bovenaan in het vaandel van deze ridders. En Dunk heeft heel wat te verduren om dit vaandel hoog te houden.

Voor de kenners van de wereld die George RR Martin heeft geschapen, zijn de vele namen van allerlei verschillende families een feest der herkenning. Voor nieuwe lezers zal het een hoop informatie zijn die langs hen heengaat maar waardoor geen essentiële zaken van het verloop van het avontuur van Dunk gemist wordt.

De tekeningen zijn een lust voor het oog. Zo gedetailleerd als men de televisieserie heeft aangekleed, zo rijk ogen ook deze plaatjes. Natuurlijk veel paarden en wapenuitrustingen met voor iedere familie weer een eigen kleur en wapenschild. Het is dan ook niet moeilijk om in het verhaal getrokken te worden en zenuwachtig het begin van een toernooi af te wachten.

Een echte aanrader.

vrijdag 3 oktober 2014

#50books - 2014.39 Ik weet hoe spreeuwen aan hun stippen zijn gekomen

Elke week een nieuwe boekenvraag in het kader van #50books dit jaar verzorgd door DrsPee. De negenendertigste vraag is

Wat is jouw eerste kinderboek?

Het zal vast een andere zijn dan dit boek. Hoogstwaarschijnlijk iets met heel veel plaatjes en weinig tekst. Maar daar schiet me na een paar dagen broeden niets van te binnen.

Wel heb ik dít prachtige kinderboek nog in mijn kast staan. Of beter gezegd pas sinds een klein jaar in mijn eigen kast want daarvoor heeft het altijd in mijn ouderlijk huis een plek gehad en is het bij mij terecht gekomen nu ik geen levende ouders meer heb. Dit boek kon ik niet aan de kringloop meegeven.

Alleen het plaatje op de voorkant al met een kabouterachtig wezen dat een vogel van stipjes op de borst voorziet, heeft mijn leven lang beïnvloed in hoe ik spreeuwen zie.

Wonderlijk genoeg als ik het boekje nu verder doorblader dan herken ik die plaatjes niet en ook de verhaaltjes zeggen me weinig. Toch is het boekje letterlijk stukgelezen en ik weet zeker dat ik er vele malen uit voorgelezen ben.

zondag 28 september 2014

#50books - 2014.38 Niets boeienders dan de mens

Elke week een nieuwe boekenvraag in het kader van #50books dit jaar verzorgd door DrsPee. De achtendertigste vraag is

Welk informatief boek zou jij aanraden om te lezen en waarom?


Een informatief boek zal die informatie bevatten waar je op dat moment geïnteresseerd in bent. En er zijn een ontelbaar aantal onderwerpen waar je belangstelling voor op kunt vatten. Daarom zullen er ook heel wat zijn die minder je aandacht zullen vasthouden. En vind ik het best moeilijk om informatieve boeken aan te raden aan mensen als ik deze mensen niet ken.
Als hoofdzakelijk fictielezer kan ik wel een paar boeken opnoemen die mij wisten te bekoren.

Wil je naar de diepste lagen waar een mens maar in kan wroeten? Sla dan De Zin van het Bestaan van Victor E. Frankl open. Aan de hand van zijn concentratiekampervaringen uit WOII beschrijft de auteur het vermogen van de mens om zich boven zijn lijden te verheffen en een waarheid te vinden waardoor hij verder kan.


Van een heel andere orde maar net zo noodzakelijk in het menselijk bestaan bespreekt Middas Dekkers in De Kleine Verlossing of de Lust van Ontlasten. Ik weet dat er aversie tegen dit onderwerp is maar juist de mensen die dit voelen zouden met dit boek wel eens over dat gevoel heen kunnen komen en vele genotsmomenten voor het leven erbij hebben.


Het heerlijke toetje zit hem in de verhalen van Oliver Sacks die gaan over neurologische extreme afwijkingen uit zijn eigen praktijk. Juist door de lezen over de afwijkingen (wat stiekem smullen is) leer je vanzelf het een en ander over wat voor de mens de meest gangbare gang van zaken is op neurologisch gebied en hoe dat bij jezelf werkt.
De man die zijn vrouw voor een hoed hield is slechts een van de vele titels die Oliver Sacks heeft uitgebracht. Dus als je de smaak te pakken krijgt, kun je nog even voort.

zondag 21 september 2014

Ierse Verhalen - Walter Macken


De titel Ierse Verhalen samen met de ouderwetse uitstraling van deze in 1965 uitgekomen pocket, hadden mij het idee gegeven een boekje in handen te hebben met eeuwenlang mondeling overgedragen Keltische mythen die door een Ierse schrijver van de 20ste eeuw zijn opgetekend. Veel meer had ik er niet naast kunnen zitten want Ierse verhalen is een boekje dat niets meer en niets minder is dan eentje met verhalen die zich afspelen in Ierland.

Teleurgesteld ben ik echter niet. De verhalen ademen de sfeer uit van het leven op een eiland met de ruwe alles verzwelgende zee op een steenworp afstand. Het zou tijdloos geweest zijn als er geen auto's en telefoons in voor zouden komen want zo'n dorpsleven is van vele eeuwen.

Al worden er geen directe linken tussen de verschillende verhalen gelegd, toch zit er soms een overlap in de personages die een rol spelen. Na enkele verhalen komen deze mensen vertrouwd voor en is het alsof je al opgenomen bent in die gemeenschap.

De verhalen zelf zijn schetsen van wat de mensen drijven in het leven, hun passie, hun angst, hun verlangens. Per verhaal wordt er ingezoemd op één persoon van waaruit je de gebeurtenissen kunt volgen.
Echter zo uitgebreid de inleiding is met sfeerbeelden van de omgeving en de gemoedstoestand van de hoofdpersoon, zo plotseling word je als lezer op het einde soms alleen achter gelaten. Het verhaal denderde dan nog in mijn hoofd door terwijl de rest van de bladzijde wit was.

Eenvoudige taal zonder opsmuk en direct op de emotie. Er mogen wel meer verhalen worden geschreven als deze.

vrijdag 19 september 2014

#50books - 2014.37 Vol achterhoofd

Elke week een nieuwe boekenvraag in het kader van #50books dit jaar verzorgd door DrsPee. De zevenendertigste vraag is

Waar haal jij je leesinspiratie vandaan?

http://www.funnyhairpics.com/pictures/eyes_in_the_back_of_my_head.htm
De vraag is eerder hoe krijg ik mijn hoofd leeg voordat ik me richt op wat ik wil gaan lezen?

Nu is het zo dat terwijl ik in een boek bezig ben en de laatste bladzijden zie naderen er al een hele selectie in mijn hoofd plaatsvindt met welk boek hierna aan de beurt zou kunnen komen.
Dit kunnen boeken zijn die op het nog-niet-gelezen-boekenplankje staan of boeken die tijdens het lezen van het huidige boek in me op zijn gekomen om nog eens te willen herlezen.

Het gebeurt me nu nooit dat er slechts één boek in aanmerking komt en dat ik het daar dan bij kan houden.
Nee, het zijn altijd meerdere titels de me bezighouden en het komt dan ook regelmatig voor dat ik in twee boeken tegelijkertijd begin.
Tijdens het lezen wint er uiteindelijk dan wel eentje die dan veel sneller uitgelezen wordt dan de andere maar dat wordt pas beslist tijdens het lezen van die boeken.

Het ergste is dat wanneer ik een boek nog niet uit heb en dan al meer in mijn hoofd bezig ben met wat hierna te gaan lezen dan dat ik me blijvend kan concentreren op de tekst die op dat moment voor me ligt. Zonde en ik hoop mijzelf dat ooit nog eens af te kunnen leren.

zaterdag 13 september 2014

#50books - 2014.36 Mijn drie

Elke week een nieuwe boekenvraag in het kader van #50books dit jaar verzorgd door DrsPee. De zesendertigste vraag is 
Wie zijn volgens jou de nieuwe grote drie van de Nederlandse literatuur?

 http://contraquerencia.blogspot.nl/2013/02/top-3-de-canciones-empalagosas.html
Mijn eerste reactie was dat ik maar pas sinds kort weer Nederlandse literatuur lees en daar nog een beetje in aan het komen ben waardoor ik niet zo even drie namen op kan hoesten.
Wel eentje, namelijk Arthur Japin. Het mooie is dat ik zijn boeken niet eens zo hemeljuichend goed vind maar wel proef dat zijn boeken een lange houdbaarheidswaarde hebben. Ze zijn tijdloos. Een sterk element voor een grote drie-nominatie. Plus dat zijn schrijfstijl en taalgebruik voor een groot publiek toegankelijk is zonder dat het aan kwaliteit inboet.


Mijn tweede reactie is dat Nederlandse literatuur op een heel eigen wijze geïnterpreteerd kan worden waardoor mijn schrijvers hoofdzakelijk alleen aan het Nederlandse burgerschap hoeven te voldoen.

Dan kom ik al heel snel uit bij Toon Tellegen. Deze auteur heeft een oeuvre waar iedereen op aarde (groot en klein) enorm veel plezier aan kan beleven. Het mooie van zijn verhalen vind ik dat de lezer het precies zo op kan vatten als waar hij op dat moment voor open staat. Verhalen die nooit vervelen en ook van een tijdloosheid zijn waardoor ze voor altijd meegaan.

Als derde kom ik dan bij een persoonlijke favoriet die wat mij betreft niet genoeg aandacht kan krijgen. Dit is Tonke Dragt. Haar jeugdboeken zijn geschapen met magie waar je al lezend in wordt gezogen en als een ander mens weer uitkomt.  Geschreven met als doelgroep de jeugd maar voor volwassenen minstens zo interessant.

Een top drie vraagt ook nog om een volgorde maar dat kan ik niet over mijn hart verkrijgen. Laat ze hand-in-hand naast elkaar staan.

maandag 8 september 2014

Chobits Vol 5 t/m 8 - CLAMP


De delen 1 t/m 4 heb ik wat verspreid gelezen. De delen 5 t/m 8 heb ik in vier dagen achter elkaar verorberd. Dit kwam zeker mijn geheugen ten goede omdat ik er in zat en niets van maanden terug op hoefde te halen of zelfs opzoeken. Alleen was het funest voor de vele herhalingen die in deze manga blijken te zitten. Wanneer je met grote tussenpauze de delen leest, valt dat niet zo op maar nu was het echt storend. Jammer wel.

De humor blijft voor een deel hetzelfde maar wordt wel minder in de laatste delen. Daarin wordt veel meer uitleg gegeven waar Chi, de Chobit, vandaan is gekomen en wordt Hideki, een arme student, voor het grote dilemma geplaatst of hij werkelijk van een persocom, een chobit, een androïd zou kunnen houden. Dat is dan ook eigenlijk het grote thema dat door alle acht de delen speelt. Op zich geen originele vraagstelling maar wel eentje waar wij met zijn allen toch nog lang niet uit zijn. En als je nog verder gaat kijken, is het allesomvattende thema de liefde. Maar gaan eigenlijk niet alle boeken hierover?

zaterdag 6 september 2014

Een Schitterend Gebrek - Arthur Japin


Een schitterend gebrek, wat een prachtige titel en daarmee eentje die mij al jaren is opgevallen zonder dat ik me verdiepte in waar dit boek dan wel over zou gaan. De titel alleen al was plezier genoeg om het ene na het andere intrigerend levensverhaal op te roepen zonder het boek ook maar te hoeven openslaan.

Afgelopen Deventer Boekenmarkt heeft mij echter verleid om het boek mee naar huis te nemen. Nog steeds zonder me ervan op de hoogte te stellen waar het dan over zou gaan, sloeg ik het open en ben gaan lezen.

Het is de tragische geschiedenis van Lucia, de eerste grote liefde van Casanova en aanstichter van hoe hij later geworden is. Het speelt zich af in de 18de eeuw in Italië, Frankrijk en Nederland, Amsterdam om precies te zijn. Lucia begeeft zich in de welgestelde kringen maar brengt ook een deel van haar bestaan aan de andere kant van de maatschappij door.
Arthur Japin heeft zich bijzonder goed gedocumenteerd waardoor alles levensecht naar voren komt en zijn soepele schrijfstijl moedigt altijd aan om verder te lezen.

Dat het een prima boek is en van goede kwaliteit staat buiten kijf. Toch ben ik wat teleurgesteld achter gebleven. Ik vrees dat de titel in al die jaren al zoveel bij mij opgeroepen heeft dat het werkelijke boek daar niet meer tegenop kon. En dit maal geldt dat juist het gaan lezen zonder voorkennis de verwachting niet heeft kunnen waarmaken. Misschien als ik het over een paar jaar nog eens herlees, de beleving heel anders zal zijn.

dinsdag 2 september 2014

The Unwritten Vol. 9 Fables - Mike Carey & Peter Gross & Bill Willingham & Mark Buckingham

De twee graphic novel series The Unwritten en Fables kruizen stevig elkaars pad in dit officieel negende deel van The Unwritten. Fables, de creatie van Bill Willingham en Mark Buckingham, volg ik al vele jaren met heel veel plezier en was dan ook zeer verrast dat op de laatste bladzijde van The Unwritten, deel 8, daar de voor mij zo bekende Fables aan te treffen. Maanden heb ik uitgekeken naar dit negende deel om er achter te komen hoe ze twee werelden uit deze twee series zouden doen samenkomen en hoe deze combinatie dan uit zou pakken.

Ik kan gelijk wel verklappen dat ik absoluut niet teleurgesteld ben. Fans van de beide series komen volledig aan hun trekken. Of lezers die niet bekend zijn met Fables het ook zo kunnen waarderen, is voor mij als Fable-fan niet meer objectief in te schatten. In ieder geval is het voor de fan absoluut van meerwaarde omdat de vele personages en hun geschiedenis zo vertrouwd zijn waardoor de gebeurtenissen een emotioneel intensere lading hebben.

Mooi vind ik hoe de personages uit de verschillende series elkaar ook laten weten dat ze niet uit dezelfde wereld komen en daar juist een issue van maken. Nu is The Unwritten de hele serie lang al zeer sterk in het praten op meta-niveau over zijn eigen verhaal. Door dit in combinatie met een andere graphic novel te zien, wordt het gegeven dat alles een verhaal is, nog steviger neergezet.

Terwijl ik aan het lezen was, werd ik steeds nieuwsgieriger hoe ze dit deel gingen laten aflopen. Immers hierna zouden de twee series wel weer hun eigen weg gaan. Hoe zouden ze dit kunnen laten werken zonder dat de Fables-lezers deze Unwritten als verplichte kost erbij zou moeten nemen en de The Unwritten-lezers serieus genomen zouden worden? Zonder dat ik iets van het einde wil weggeven, wil ik alleen zeggen dat ze er prachtig in geslaagd zijn om tot een bevredigende oplossing te komen waarna nu de twee series weer zonder elkaar verder kunnen. Een bijzonder creatieve samenwerking.

maandag 1 september 2014

#50books - 2014.35 Zing het maar

Elke week een nieuwe boekenvraag in het kader van #50books dit jaar verzorgd door DrsPee. De vijfendertigste vraag is 
Hoe lees jij boeken waar dialect in staat?
http://www.overtuigendeteksten.nl/nieuws/vanaf-3-sept-op-tv-dat-is-andere-taal
Daar ga ik altijd even goed voor zitten. 
In eerste instantie lijkt het alsof ik er niets van zou kunnen begrijpen. Het woordbeeld is dan zo onbekend dat ik er niets van maken kan. Soms wil ik het dan wel eens opgeven en het dan maar overslaan. Maar meestal ben ik toch te nieuwsgierig en probeer het dan nog eens.
Dan kijk ik of ik de woorden in mijn hoofd kan laten klinken. Dat wil ook nog lang niet altijd de oplossing zijn. De ervaring met die klanken zijn te weinig om er zo makkelijk mee uit de voeten te kunnen.
Dus dan wordt het hardop uitspreken. Eerst lettergreep voor lettergreep en dan sneller zodat het natuurlijker gaat klinken. En dan geschiedt daar het wonder. Opeens begrijp ik haarfijn wat er gezegd wordt.
Dat dialect blijft telkens weer een avontuur.

zondag 31 augustus 2014

De nieuwe man - Thomas Rosenboom

Wirdum, Groningen.  Berend Bepol, scheepsbouwer heeft de werf van zijn vader geërfd en wil deze in de toekomst doorgeven aan zijn schoonzoon. Begin 20ste eeuw dus je voelt de crisis al aankomen en deze slaat hard toe. Maar Bepol met zijn eeuwig optimisme denkt zich daar wel doorheen te kunnen slaan.

In het boek wordt voornamelijk de gedachtewereld en het gevoelsleven van Bepol geschetst. Uit de reacties van de omstanders zoals zijn vrouw, zijn dochter, zijn schoonzoon blijkt dat hij met al zijn enthousiast gepraat de plank regelmatig misslaat. Hij zet de werkelijkheid naar zijn hand wat niet anders dan op een groot fiasco kan uitdraaien.

Na het lezen van Publieke Werken (1999) komt dit boek (2003) over als een herhaling van zetten. Het waar en wanneer het drama zich afspeelt is anders maar de hoofdpersoon heeft dezelfde oogkleppen op en  het buitensporig optimisme in zich. Het grote verschil zit hem in dat ik Publieke Werken meer als buitenstaander heb beleefd terwijl bij De Nieuwe Man ik bij tijd en wijle zo meeleefde dat ik Bepol de oogkleppen wel af wilde schreeuwen en tegelijkertijd met hem meevoelde en zou willen dat zijn werkelijkheid de ware was.

woensdag 27 augustus 2014

#50books - 2014.34 Korte sketches

Elke week een nieuwe boekenvraag in het kader van #50books dit jaar verzorgd door DrsPee. De vierëndertigste vraag is
Welk boek zou jij verfilmen?
http://www.dbnl.org/tekst/tell003lang01_01/colofon.php
 
Het lijkt mij geweldig als de korte verhalen van Toon Tellegen verfilmd zouden kunnen worden in de vorm van animaties in de stijl van de tekeningen van Mance Post. 

Vroeger in de jaren tachtig zond de VPRO een serie uit met de naam De Mus met de Lange Poten. Dit was een Poolse serie en er was geen ondertiteling dus niet te verstaan. De gebeurtenissen werden aan elkaar geknoopt met het geweldig droge commentaar van 'de mus met de lange poten' oftewel de ooievaar die daar leefde. Dit commentaar werd geleverd door een Nederlander waarvan ik niet op de naam kan komen, ook niet met wat Googlen. Ik dacht iets van Rick Saalfeld. 

In ieder geval lijkt het me fantastisch dat deze zelfde man de verhalen van Toon Tellegen vertelt terwijl wij genieten van prachtige animatie.

dinsdag 26 augustus 2014

Threshold - Ursula K. LeGuin

Altijd weer verfrissend om een fantasyverhaal te lezen in een handzame pocket zonder vervolgen.

In Threshold is het echter wel de mislukkeling of eigenlijk twee mislukkelingen die samen allerlei drempels overwinnen om daar sterker gegroeid uit te komen zoals in klassieke fantasy wel meer gebruikelijk is maar dan nu zonder dat de helden bijzondere krachten blijken te hebben.

Ursula K. LeGuin weet zeer natuurlijk een fantasywereld te scheppen met wezens die aan ons mensen doen denken maar toch net anders zijn zoals wij heel nieuwe culturen ontdekken en daar nooit het fijne van te weten kunnen komen. De hoofdpersonen leven in onze hedendaagse wereld en leren elkaar kennen doordat zij beiden in deze fanatasywereld terecht komen waar zij op de proef gesteld worden.

Prettige schrijfstijl waardoor het gemakkelijk is om met de gebeurtenissen mee te gaan.

Alleen kon dit verhaal mij op een of andere manier niet echt grijpen. Wellicht dat de hoofdpersonages met hun dagelijkse problemen mij niet konden boeien omdat zij alletwee vooral in het begin maar eigenlijk het hele boekje door een nogal slachtofferachtige houding hebben. De wezens in de fantasywereld konden mij ook weinig doen. Ze bleven mij te veel op de oppervlakte, ze waren onbegrijpelijk zonder ook maar enige nieuwsgierigheid naar hoe het dan met ze zat op te roepen.

Op zich een lekker weghapboekje maar niet veel meer dan dat.

maandag 25 augustus 2014

The End of Mr. Y - Scarlett Thomas


Als eerste mijn vreugde over de uitgave van dit boek. Ik heb een zachte kaft met bladzijden die vanzelf openvallen zonder dat je ook maar enige kracht hoeft te zetten en verplicht bent de rug te breken. Daarnaast een ruime kantlijn zodat de letters nooit te dicht in de vouw zitten. Werden alle papieren boeken maar zo uitgegeven. Een waar genot.

En dan de inhoud van dit boek. Mysterieus, niet van deze wereld en toch ook weer wel. Bij mijn poging het in een categorie te laten vallen, kwam ik uit bij science fantasy. Er wordt in de tijd gereisd. Er worden geheimzinnige ingrediënten bij elkaar gesprokkeld. Er zijn lopen van omstandigheden die niet meer onder de noemer toeval te vangen zijn. En toch is het een boek van deze tijd met herkenbare personages met grote en kleine verlangens. Iemand die voornamelijk van realistische boeken houdt, zal niet per ze worden afgeschrikt en dan met name niet door het eerste gedeelte.
Hoe verder in het verhaal, hoe meer het ons kenbare werkelijkheid loslaat maar eigenlijk toch ook weer niet helemaal.

Mijn beschrijving is wellicht vaag. Dat is het verhaal absoluut niet. Ik wil alleen niet te veel weggeven omdat het te mooi is om helemaal fris zelf te kunnen beleven.

De hoofdpersoon komt tijdens haar proefschrift in aanraking met het boek The End of Mr Y. Een boek geschreven door de auteur die zij bestudeert en waarvan slechts een enkel exemplaar bekend is waar deze zich bevindt. De legende is dat iedereen die dit boek gelezen heeft, dit niet overleeft. Haar professor lijkt deze legende geleefd te hebben. Wat doet de ik-persoon?

Dat is zo'n beetje waarin het verhaal zich gedompeld heeft. Maar nog veel meer gaat het om de filosofische afwegingen die de hoofdpersoon maakt. Zij is bekend met de werken van Heidegger en Derrida waar zij dan verder op door filosofeert met wat haar overkomt. Dus niet alleen een spannend verhaal maar ook nog een met meer inhoud.

Een ware traktatie voor de geest.

Gezinsverpakking - De Chabotten

Voor ik dit boekenweekgeschenk ging lezen, luisterde ik naar de podcast Nooit meer Slapen waarin de familie Chabot over dit boekje geïntervi...