The View from the Cheap Seats - Neil Gaiman

Een boek van de hand van Neil Gaiman vol met voorwoorden voor boeken van andere auteurs, bespiegelingen op gebeurtenissen en teksten voor speeches van allerlei verschillend soorten bijeenkomsten. Ik vroeg me af of dat nu eigenlijk wel boeiend kon zijn. Meestal lees ik wel voorwoorden in boeken maar die ben ik vaak gelijk weer vergeten en heb wel eens overwogen om ze maar eens over te slaan, iets dat ik bij een herlezing meestal wel doe. Bespiegelingen kan ik vaak wel waarderen. Maar met teksten van een speech voor een gelegenheid waar ik verder niets mee heb, had ik dan weer meer mijn twijfels.

Tot ik begon te lezen.

Eerst was het wel even inkomen want de meeste stukjes zijn niet meer dan een paar bladzijden en dan kan het wat vluchtig worden. Maar na verloop van tijd kreeg Neil Gaiman me toch te pakken.

Niet zo zeer om de onderwerpen of de schrijvers waar hij het over heeft. Een deel van de schrijvers ken ik wel en een deel niet. Maar dat maakte allemaal niet uit. Het is het enthousiasme, de passie en de oprechtheid waarmee Neil Gaiman over zijn onderwerpen schrijft waardoor ik zelf ook weer moed krijg in het leven. Hij roept niet dat het leven geweldig is maar hij laat zien wat er geweldig aan kan zijn. En die ervaring maakt mij telkens weer opnieuw blij. Oftewel een boek vol oppeppers.

A Study in Emerald - Neil Gaiman & Rafael Albuquerque

A Study in Emerald, welke Sherlock Holmes-liefhebber kent het verhaal niet? En dat is precies waar Neil Gaiman mee speelt in deze verstripping van het beroemde verhaal. Meer daarover zeggen neemt het leesplezier weg, dus laat je verrassen.

De tekeningen van Rafael Albuquerque hebben een waterverfuitstraling. Een stijl waar ik niet heel warm van word maar ik besef heel goed dat dit een zeer persoonlijke smaak is. De tekeningen voldoen verder prima wat betreft het uitdrukken van het te vertellen verhaal.

Een cadeautje zijn de zogenaamde advertenties aan het begin van elk hoofdstuk. In eerste instantie lijken het promotieposters om een bepaald product aan de man te brengen en dat alles in de stijl van eind 19de eeuw. Maar als je de tekst goed leest dan is er meer aan de hand.

Kortom een strip om onder de loep te houden.

Transmissions 4 - Matt Dixon

Het e-magazine Clarkesworld Magazine  heeft elke maand een nieuwe illustratie op de voorkant. En zo leerde ik het werk van Matt Dixon kennen. Via zijn eigen website kwam ik in aanraking met zijn Transmissions-illustraties. En op het moment dat hij een kickstarter begon om het vierde boek te kunnen financieren heb ik gelijk ingeschreven. Zo viel bij mij Transmissions 4 in de brievenbus.

Veertig bladzijden met in kleur de tekeningen van ontroerende robots in schijnbaar alledaagse situatie. Juist omdat het aandoenlijke robots zijn roepen de meeste illustraties gevoelens van ontroering of schattigheid op. Dit maakt het zeer aangenaam om naar ze te kijken.

Daarom was het ook niet moeilijk om me in te schrijven voor de kickstarter Transmissions 2019 maandkalender.

De Literaire Kring - Marjolijn Februari

Nog niet eerder had ik van deze auteur gehoord en in mijn koopgraagte op de Deventer boekenmarkt van vorig jaar leek me dit wel wat om uit te proberen. Helaas is het heel vies tegengevallen en er waren zelfs momenten dat ik me verveelde waarbij ik stukken tekst ging scannen in plaats van lezen. Dat is wel een heel slecht teken.

Al heel snel vond ik het allemaal nogal cerebraal geschreven oftewel recht uit het hoofd waarbij het hart is vergeten. Het verhaal is vanuit verschillende personages geschreven maar er is er geen een die echt voor mij is gaan leven. Allen bleven instrumenten om tot een bepaald punt te komen.
En even lijkt het bijna op een te ontrafelen geheim te komen maar ook dat loopt met een sisser af omdat er niet werkelijk een geheim is.

Op de achterflap staat geschreven dat dit de grote Nederlandse roman over de weldenkende klasse is. Misschien doet mij dit te veel denken aan de sfeer in 't Gooi waar ik ben opgegroeid. Misschien is die kou die van alle personages afkomt wel expres zo geschreven. Mij kon het helaas niets doen. Zelfs de walgelijke mensen riepen niet werkelijk walging op. Zoals ik in het begin al schreef was de enige emotie die het boek bij me opriep verveling. Dus voor mij niet voor herhaling vatbaar.

Clarkesworld Magazine Issue 143, Augustus 2018

Clarkesworld Magazine van augustus bevat zeven korte science fiction/fantasy verhalen en vier non-fictie artikelen.

Zo schrijft Neil Clarke in Editor's Desk: Oh, the Horror of it All! dat het hem al was opgevallen dat hij de laatste jaren nooit een horrorverhaal uitkoos om in dit blad te plaatsen. En inderdaad zo lang ik dit blad lees en dat is vanaf 2013, heb ik nog nooit een puur horrorverhaal gelezen. En nu maakt de editor bekend dat dit genre ook niet meer in dit blad gaat verschijnen. Mooi zo want ik ben nooit fan van dat genre geweest.

Nog een artikel waar ik van genoten heb, is Mary and the Monster: The Life of Mary Godwin Shelley geschreven door Carrie Sessarego. En de titel zegt het al, het leven van de schrijver van Frankenstein. Ik kende wel de ontstaansgeschiedenis van dit verhaal maar had er geen idee van wat voor een leven vol dood Mary Shelley heeft doorstaan. In dat licht voelt het wekken van de doden opeens heel nieuw aan.

En wederom is het een verhaal van Robert Reed dat mij gelijk aansprak.  Het is het derde verhaal van dit nummer en de twee verhalen ervoor vond ik wel aardig maar had ik net zo goed kunnen missen. Met Kingfisher was er na enkele zinnen lezen gelijk de herkenning van de hand van een meesterschrijver. En waar dat nu in zit, kan ik niet aanwijzen. Het lijkt wel alsof deze schrijvers geen rommel kunnen maken en alles wat ze schrijven onmiddellijk goud wordt. Maar het kan ook dat de verhalen er voor niet van zulke hoge kwaliteit waren dat deze er daardoor extra uitspringt. Ik durf niet te zeggen wat het is. In ieder geval is dit een aanrader. Ontdek zelf maar waarom.

En dan wil ik nog even aandacht schenken aan The Privilege of the Happy Ending geschreven door Kij Johnson. Het leuke van dit sprookjesachtige verhaal is de schrijfstijl. Regelmatig wordt er commentaar op het verhaal zelf geleverd. Hiermee word je als lezer er nog eens op gewezen dat het om een verhaal gaat maar zodra ik verder las, was het alweer de werkelijkheid. Het zijn met name de personages die slechts een kleine rol in het verhaal hebben die op een grappige manier becommentarieerd worden. Op het einde krijg je als lezer ook nog instructies mee maar eigenlijk wordt er iets anders tegen je gezegd. En dat is precies wat deze manier van vertellen interessant maakt. Want wat wil de verteller nu echt zeggen?

Dschiheads - Wolfgang Jeschke

Een Duitstalig boek en dat is uiteindelijk de enige reden waarom ik het heb uitgelezen.
Ooit gekocht toen ik een keer in Duitsland was en ik het leuk vond om een Duitstalig science fiction boek op de kop te tikken. Omdat ik al die schrijvers niet ken, was het achterflappen lezen om een keuze te maken. Dit boek leek het meest science fiction tussen de verder meer fantasy-achtig lijkende boeken. En science fiction is dit boek zeker.

Het heeft ook nog een interessant uitgangspunt namelijk de bemanning van een neergestort ruimteschip ontwikkelt zijn eigen maatschappij op een leefbare planeet. Het wordt een op zwaar religieuze basis gebaseerde maatschappij met een duidelijke hiërarchie en scheve machtsverhoudingen. Een behoorlijke tijd later komen mensen deze planeet bezoeken en onderzoeken. En dit had op allerlei interessant mogelijke manieren kunnen uitpakken maar het werd een verhaal met alleen maar lege clichés.

Ook was ik niet gecharmeerd door de vertelstijl. Zo wordt er plompverloren halverwege het boek van twee personages hun achtergrondgeschiedenis verteld. Er is geen enkele aanleiding toe en het voelt alsof de schrijver nog even wilde benadrukken waarom de personages bepaalde politieke opvattingen hadden. Het voelt als slordig schrijven.

Een boek in het Duits lezen doe ik eens in de paar jaar en daarvoor was het wel een goede ervaring want ik kon het redelijk goed volgen zonder voortdurend naar een woordenboek te hoeven grijpen. Oftewel het is geen moeilijk Duits. Maar een beetje meer inhoud was wel leuk geweest.