Girl Geniuss: The Second Journey of Agatha Heterodyne Volume 2: City of Lightning - Phil & Kaja Foglio

Wat kan ik nog schrijven over deze na zoveel jaren nog steeds kwalitatief hoge steampunk webstrip? Aan de ene kant is het nog meer van hetzelfde zoals vele strips die jaren en jaren voortgaan. Maar aan de andere kant zijn de nieuwe vondsten weer zo briljant dat ik als lezer keer op keer verrast word.

Dit deel opent met het gevecht met een beestachtige trein die treinen stom vindt omdat ze alleen maar stoppen bij stations en dan weer verder over de rails rijden. Deze trein eet treinen en alles verder wat van metaal in de weg zit waarmee het zelf steeds groter en groter wordt. Natuurlijk weet Agatha een oplossing hoe dit monster te verslaan wat zoals gebruikelijk in samenwerking met veel andere wonderlijke wezens gebeurt.

Het grootste deel van dit boek speelt zich echter af in Parijs  (zie rechtsboven de steampunk versie van de Eiffeltoren). Daar zoekt Agatha naar de oplossing voor haar stad Mechanicburg die nog altijd in een tijdbubbel bevroren is. En met het binnenkomen van een nieuwe stad wordt er ook weer een heel blik met nieuwe personages opengetrokken. Soms vind ik dat wat moeilijk te volgen. Vooral als er ook nog linken worden gelegd met een paar boekdelen eerder. Mijn geheugen knarst en piept dan. Gelukkig dat de schrijvers af en toe toch nog een kleine opfrisser geven. En het zou Girl Genius niet zijn als dit altijd op een zeer natuurlijke manier gebeurt, in het verhaal van nu zelf verweven en nergens een hikkerige stop. Girl Genius leeft in volle gang voort.

Feitenkennis - Hans Rosling

Erik van Erik schrijft schreef er over in zijn blog Hans Rosling: Feitenkennis waardoor ik weet kreeg van het bestaan van dit boek. Vervolgens had een collega van mij het boek van een andere collega te leen gekregen en vroeg of ik het wilde lezen. Nou graag, was mijn reactie. Niet veel later sprak ik de eigenaar van het boek en hij vertelde me dat hij juist van mij ooit op de TED-talks van Hans Rosling was gewezen. Grappig hoe zoiets kan gaan.

Wie bekend is met Hans Rosling zijn enthousiasme tijdens zijn TED-talks zal dan ook niet verbaasd staan bij de toon van dit boek. Het is luchtig met veel kwinkslagen en dat terwijl er een zeer serieus onderwerp wordt besproken. Namelijk de moeite die de mensheid heeft om zich te baseren op feiten in plaats van op allerlei ingebakken instincten. Instincten die handig waren in tijden dat de mens zich nog moest handhaven tegen allerlei natuurlijke gevaren maar die nu juist er voor zorgen dat mensen verkeerde beslissingen nemen. Hans Rosling laat de feiten over de wereld zien in cijfers. En dan blijkt dat het er met de mensheid een stuk beter voor staat dan de meeste mensen denken ongeacht welke opleiding of achtergrond ze hebben.


Door inzicht te bieden in die cijfers en te laten zien welke instincten ons beoordelingsvermogen foutief beïnvloeden, hoopt Hans Rosling met zijn zoon en schoondochter (die ook sterk aan het boek hebben bijgedragen) dat de mensheid andere beslissingen gaat nemen en daarmee de mensheid vooruit gaat helpen.

Tijdens het lezen werd ik voor een deel steeds blijer dat het werkelijk zoveel beter met de mensheid gaat dan ik maar had durven dromen. Toch bleef er bij mij lang nog een grote maar staan. De maar die zegt dat 1 miljard mensen die onder de armoedegrens van 1 dollar per dag leven, nog steeds wel waanzinnig veel mensen zijn die maar net overleven. Op het einde heeft Hans Rosling daar ook nog een goede draai aan weten te geven door te laten zien hoe snel (namelijk binnen 15 jaar) deze mensen ook een behoorlijk beter leven kunnen hebben.

Wat mij betreft wordt dit boek verplichte kost op school.

Ype 7: Zonde - Ype Driessen

Soms werkt een leespauze heel verfrissend. Zo had ik al een tijdje geen fotostrips van Ype Driessen meer gelezen. Doordat ik hem wel regelmatig hoorde in De Eeuw van de Amateur, een podcast van Botte Jellema, kwam ik toch weer op het idee om een boekje van Ype uit de kast te trekken.  Deze strips zijn allemaal gratis te lezen op zijn website https://fotostrips.nl/ maar soms heb ik liever zin om met een boekje op de bank te zitten en langzaam door het leven van Ype te bladeren. Daarom heb ik op een gegeven moment alle boekjes gekocht die hij heeft uitgegeven. Er veel van achter elkaar lezen, maakt me wel eens Ype-moe maar nu het dus alweer even geleden was, ben ik weer opnieuw fan geworden.


In Zonde laat Ype zich van zijn meest menselijke kant zien met eigenschappen zoals luiheid, lust, woede, vraatzucht, ijdelheid, hebzucht en jaloezie. Dit alles uitgebeeld in foto's met tekstballonnetjes. Een van de meest briljante vondsten vind ik het tekstballonnetje dat in Nico zijn zonnebril weerspiegeld wordt. Zo is er naast de intellectuele grappen ook genoeg te genieten voor het oog.

De Afvallige Ster - Johan Klein Haneveld

Het is lastiger om minder positief over een boek te schrijven als ik weet dat de schrijver er met zoveel enthousiasme aan heeft gewerkt. En ik wil ook zo graag dat Nederlandse science fiction de moeite waard is. Helaas kan ik over dit boek niet zo aanprijzend schrijven. En de grootste reden is de schrijfstijl die op mij overkomt als pulpstijl uit de jaren vijftig. Slecht lopende zinnen, slecht Nederlands en te veel clichés.

Het lijkt alsof dit boek geen redactieslag heeft gehad. Zo kom ik zinnen tegen als "De vlammen werden langzaam lager en de vrouwen ruimten hun kookgerei weer op" en "Kun je me wat meer kunnen vertellen over jullie volk". De laatste zin kan nog verklaard worden met dat het spreektaal is maar de eerste zin is ronduit geen goed Nederlands. En dat is toch wel wat ik verwacht van een boek van bijna 19 euro.
Helaas zijn dit niet de enige voorbeelden maar wemelt het van dit soort slordigheden in dit boek waardoor ik het moeilijk vond om verder te lezen.

En dat is doodzonde want het verhaal an sich is wel degelijk de moeite waard. Het thema pesten en science fiction is absoluut origineel en de manier waarop het gebracht wordt soms iets te expliciet uitgelegd maar op andere momenten juist heel verfijnd verweven.
De hele wereld die Johan Klein Haneveld heeft geschapen, vind ik absoluut geloofwaardig en het gedrag van de personages zijn ook heel herkenbaar zoals de pester, de meeloper, de gepeste en zij die zich veilig wanen door zich afzijdig te houden. De schrijver heeft duidelijk iets te vertellen.

Nu is het nog de kunst om dit in een hogere kwaliteit opgeschreven te krijgen en dan ga ik dit verhaal aan anderen aanraden.

Halleluja - Annelies Verbeke

Niet vaak ben ik zo verrast als door het eerste verhaal in deze bundel korte verhalen geschreven door Annelies Verbeke. Huilbaby, zoals dit korte verhaal heet, zoog mij gelijk in een kijk op de wereld die voor mij zowel origineel, intelligent als emotioneel is. Ik kon er zelfs zo niet over uit dat ik het heb voorgelezen aan mijn levensliefje, die normaliter niet zo warm loopt voor literatuur maar hier toch ook gelijk door geraakt was.

Het enge is dat als een eerste verhaal zo'n indruk maakt, de volgende verhalen bijna alleen maar kunnen tegenvallen. Inderdaad hebben de volgende veertien verhalen mij niet meer zo verpletterd als het eerste maar toch zijn ook deze allen stuk voor stuk de moeite waard en springen ze moeiteloos uit boven het gemiddelde dat geschreven wordt.

De vraag is wat deze verhalen zo bijzonder maken. Ik denk in de eerste plaats de originele blik waarmee het leven in deze verhalen aanschouwd wordt. En daarnaast is het volstrekt geloofwaardig. Het zijn situaties die een deel van je eigen leven kunnen zijn of dat van iemand die je nabij staat. Het gaat over hoe mensen relationeel tegenover elkaar staan en de emoties die bij het leven komen kijken. Teleurstelling, pijn, verlangen, verdriet en de liefde. Ik voelde veel herkenning en daarmee een troost niet alleen met deze gevoelens in het leven te staan.

Clarkersworld Magazine Issue 147 December 2018

Het decembernummer van Clarkesworld Magazine bevat zes korte verhalen in het SFF-genre en vier non-fictie artikelen. De wonderschone illustratie is van de Franse Pascal en verliest al zijn schitterende kleuren in mijn e-reader. Dat blijft toch wel een nadeel van e-readers terwijl ik er verder met plezier elke maand dit tijdschrift op lees.

In dit nummer vond ik bijna alle verhalen meer dan de moeite waard. Zo begint het met Marshmallows geschreven door D.A. Xiaolin Spires waarin mensen de mogelijkheid hebben om die werkelijkheid om zich heen te zien die zij wensen. Dit worden mockups genoemd en zijn te koop. Wanneer dit wegvalt ziet men de akelige werkelijkheid en wat dan? Wat mij betreft een scherp neergezet beeld van hoe wij mensen selecteren wat wij waarnemen en hoe wij omgaan met dat wat daar niet in past.

Het tweede verhaal is Bringing Down the Sky geschreven door Alan Bao. Hierin wordt een wereld geschetst waarbij de lucht zo zwaar vervuild is dat het de rijken zijn die schone lucht kopen en de armen dit met gevaar voor eigen leven hoog uit de bergen halen. Woooow, weer een idee die ons huidige wereld nog eens even heel scherp weet neer te zetten. Precies wat ik in science fiction zo kan waarderen.

 

When We Find Our Voices laat een andere crisis op de wereld zien. Eleanna Castroianni toont ons een werkelijkheid waarbij verschillende soorten wezens van elkaar afhankelijk zijn wat voortplanting betreft en wat onderdrukking van de zwakkeren dan doet. Voor de verschillende wezens kun je als lezer invullen wat je wil en je krijgt een klassiek bevrijdingsverhaal. Het is de setting die het zo speciaal maakt.

En dan moet ik echt ook nog even het verhaal van Zhang Ran noemen. In Master Zhao: The Tale of an Ordinary Time Traveler wordt een manier van tijdreizen voorgeschoteld die ik nog nooit eerder ben tegengekomen. Het is origineel en hartbrekend. Als het verhaal zich verder ontrafeld ontkom je als lezer niet aan de vraag wat zou jij doen in dezelfde situatie.

In het interview 37 Rejections, Language Obsessions, and Dance: A Conversation with Rich Larson door Chris Urie maakte ik voor het eerst kennis met dansvorm kizomba. Ik had er nog nooit van gehoord, laat staan iets van gezien. Door de YouTube-link in het interview heb ik zeker een uur gebiologeerd zitten kijken. Nooit gedacht dat ik door dit tijdschrift nog eens met een nieuwe vorm van dans in aanraking zou komen.

Clarkesworld magazine Issue 146 November 2018

Een zeer internationaal nummer van Clarkesworld Magazine met dit keer bijdragen uit Niger, Argentinië-Brazilië, Amerika, China, Canada en de illustratie is uit de Oekraïne. Zeven korte verhalen en vier non-fictie artikelen.

Eerlijk gezegd raakten de korte verhalen mij niet zo. En dan vind ik het moeilijk om te bepalen of dat aan mij ligt of aan de verhalen zelf.

De twee verhalen die mij wel aanspraken, hebben alle twee met de dood te maken.

Madeline Ashby schreef Death on Mars waarin kanker en euthanasie in een ruimtereis naar Mars wordt beschreven. En dan vooral vanuit beleving van de medereizigers. Interessante keuze om dit thema in zo een context aan te snijden. Het is een omgeving waarin niemand weg kan en iedereen met iedereen te maken heeft. Geen ontsnappen mogelijk. En dan kijken of je met de keuzes van anderen je kunt verzoenen. Juist het niet wegkunnen, het bijna niet van het voldongen feit af kunnen leiden, maakt het zo mooi. Want niemand ontkomt aan de dood van anderen en zichzelf.

In A Catalogue of Sunlight at the End of the World geschreven door A.C. Wise is het de hoofdpersoon die alleen op de aarde zal sterven. Maar voordat het zo ver is schrijft hij zijn herinneringen op gericht aan zijn overleden vrouw om ze de ruimte in te sturen achter zijn kinderen aan die met de rest van de mensheid op zoek zijn gegaan naar een nieuwe aarde. Een plek waar de zon niet meer zal schijnen en het licht nooit meer zal zijn zoals wij op aarde gewend zijn. Een verhaal vol afscheid, veranderingen en onzekerheid wat de toekomst gaat brengen. Hoe dichter kun je staan bij het dagelijks leven?

Mark Cole bespreekt in het artikel Melon Farmers! Science Fiction Stumbles on the Way to the Theater de geschiedenis van science fiction films in de bioscopen en de vele verschillende versies die er gemaakt zijn van films voor verschillende publieken. Ik had er geen idee van dat sommige voor ons SF-liefhebbers bekende films zulke dramatische geschiedenissen hebben. Alleen daarom al de moeite waard om te lezen.

Andy feitelijke fictie, de vele levens van Andy Warhol - Typex

Het was de podcast De Eeuw van de Amateur die mij van het bestaan van dit boek bewust maakte. Het enthousiasme van Ype Driessen en de podcast met Typex als gast deed mij al besluiten dit boek ooit een keer te kopen maar directe actie vond ik niet nodig. Enkele weken geleden was ik in Rotterdam en toen kon ik het niet laten de boekhandel v/h Van Gennep binnen te lopen. Deze had een dikke stapel Andy's voor het grijpen liggen waardoor het mij duidelijk was dat ik het nu moest kopen.

Een gekocht boek blijft bij mij nog wel eens jaren in de kast staan maar met Andy ging het anders. Ik hoorde Ype zijn aanprijzingen voortdurend nagalmen in mijn oor en dus ben ik er gelijk in begonnen. Zoals op de achterkant staat is het geen boek om snel te lezen. Het bestaat uit tien delen en een deel per keer lezen is meer dan genoeg. Dit geeft al zoveel indrukken met zoveel mensen en zoveel visuele prikkels dat het lekker is om daar eerst even op te kauwen voor het verder gaan.


Alhoewel ik zeer van moderne kunst houd, ben ik van Andy Warhol nooit fan geweest maar ik heb ook geen hekel aan wat hij heeft gemaakt. De persoon zelf heeft mij wel geïntrigeerd. Zoals er over hem werd bericht in de media en over hem werd gezongen door John Cale & Lou Reed op de CD Drella, deed het mij altijd al vermoeden dat het geen doorsnee mens is geweest.
Typex heeft Andy zijn leven getoond aan de hand van allerlei indrukken. Alleen aan het begin van elk deel worden 12 personen in Andy zijn leven beschreven maar verder wordt er helemaal niets uitgelegd en heb je als lezer het te doen met de impressies die worden voorgeschoteld. Naar mijn beleving werkt dit zo gigantisch goed. Als lezer word je in het leven van Andy gezogen en kan niet anders dan willoos al dat geworstel mee te maken. Al die feesten, al die mensen, al die drugs en al die verwachtingen. En daar tussendoor bewoog Andy zonder dat hij er nu werkelijk helemaal deel van leek uit te maken. Altijd alleen ondanks al die mensen. Ja, ik geloof dat dit het sterkste gevoel is dat me door dit boek is bijgebleven. Die eenzaamheid.

De tekenstijl van Typex is zo briljant dat ik niet weet hoe dat te kunnen omschrijven dat ik er ook werkelijk recht aan doe. Het verrast in elk deel weer opnieuw met een nieuwe stijl en andere kleuren. Dat het boek een zilver-op-snee heeft zegt eigenlijk al genoeg.

Drift - Bregje Hofstede

Sommige boeken hoef je niets over te zeggen, die hoef je alleen maar te lezen. Dit vind ik zo'n boek. Een boek met ervaringen om met mee te ervaren zonder dat er ook maar iets expliciet uitgelegd hoeft te worden. Het is het leven dat beschreven wordt en hoogstwaarschijnlijk niet het leven van de lezer zelf maar toch is het aan alle kanten herkenbaar in de dagelijkse worsteling met het zijn. Drift.

Zonder dat ik op de inhoud in wil gaan, wil ik nog wel wat zeggen over de vorm. De chronologische opeenvolging van gebeurtenissen wordt doorsneden met fragmenten uit een boek dat de hoofdpersoon zelf heeft geschreven. Een boek waarin meer over de jeugd van de hoofdpersoon wordt weergegeven. Deze boekfragmenten vond ik nog intrigerender dan waar de hoofdpersoon in het heden mee worstelt. Het heeft iets aandoenlijks maar is ook rauw. Wellicht dat het om een kind gaat dat het bij mij heftigere gevoelens opriep dan die opkwamen bij de volwassen vorm die inmiddels al veel meer afstand heeft leren te bewaren tegen dat wat het leven is.

In ieder geval een boek dat ik nog wel eens wil herlezen. Nog eens door al die dagen gaan, ook al weet ik de uitkomst. Dat maakt niet uit want dat is niet waar dit boek omgaat. Het is om te ervaren, niet meer, niet minder.