zondag 27 februari 2022

Regeneratie - Eva Coolen

Heel leuk zo'n abonnement van Das Mag waardoor er regelmatig een geheel onbekend boek in de brievenbus valt, alleen bij dit boek heb ik mij afgevraagd wat de uitgever heeft gedacht bij het publiceren van dit verhaal.

De kwaliteit doet mij denken aan een enthousiasteling op de middelbare school. Het Nederlands is prima maar de inhoud is van een puber met weinig diepgang.
 

Ik merk dat ik het erg vind om het werk van iemand die toch zo haar best heeft gedaan zo weinig te kunnen waarderen. Als het van een vriendin was geweest, had ik het prima gevonden. Maar omdat het is uitgegeven door een uitgeverij die ik wel hoog heb zitten, ben ik des te meer in de war. Ik snap echt niet wat ze in dit boek gezien hebben.

Britten & Brülightly - Hannah Berry

Ooit duwde een vriendin dit boek in mijn handen met 'neem maar mee'. Het stond in mijn kast te wachten als een onbekend pareltje. Eindelijk was ik nieuwsgierig genoeg om het te openen en begon te lezen. Daar hield ik pas mee op toen ik het uit had. Iets dat me niet vaak gebeurt bij graphic novels.

De tekenstijl, het verhaal, de personages, werkelijk alles vind ik prachtig aan dit boek.

Laat ik eerst met de twee hoofdpersonages beginnen, Britten en Brüglightly. Britten is een wat sobere, ingetogen detective bijgestaan door zijn maatje, Brüglightly, een theezakje. Ja, dat lees je goed, een theezakje is een hoofdpersonage zonder dat het cartoonesk wordt. 

De tekeningen zijn allemaal levensecht waarbij de menselijke vormen wellicht ietsje stripachtiger zijn. Dit is ook al aan de tekening op de kaft te zien.
Het hele boek is bijna zwart-wit maar weer net niet omdat er soms een beetje kleur wordt gebruikt om de sfeer nog wat sterker te maken. Er zijn ook wisselingen van aquarelachtige taferelen naar gedetailleerde potloodtekeningen. Allemaal een feest voor het oog.

En dan het verhaal, een mysterie dat zich langzaam ontvouwt. Spannend opgebouwd en op een natuurlijke manier verlopend.

Ik kan niet anders dan alleen maar de loftrompet over dit meesterwerk steken.

dinsdag 22 februari 2022

Doctor Who: The Tenth Doctor Vol. 3: The Fountains of Forever - Nick Abadzis & Elena Casagrande & Arianna Florean

Wederom tekeningen waar ik nou niet heel blij van word maar ik heb ook nog wel slechtere Doctor Who-tekenaars meegemaakt dus dan valt dit nog mee. Alleen dat de Tiende Doctor alleen aan zijn kostuum en zijn haardracht te herkennen is, vind ik toch echt wel te mager.

Gelukkig maakt het verhaal heel veel goed. Dit is het derde deel in de reeks waarvan ik de eerste twee delen niet heb gelezen. Ik neem aan dat hierin de huidige companion van de Doctor is voorgesteld. Gabby Gonzalez, een Amerikaanse Latino die kunstzinnige kwaliteiten heeft. Het is duidelijk dat Doctor Who ook met de huidige tijdgeest meegaat en steeds inclusiever aan het worden is. Heel fijn. In dit deel wordt haar relatie met een goede vriendin verder uitgediept, een vriendin die zich verwaarloosd voelt en als een zeurpiet overkomt. Ze irriteerde me soms wel maar aan de andere kant laat ze juist door haar gedrag ook zien hoe het is voor de mensen die achterblijven. Companions leveren door te reizen met de Doctor een deel van hun leven op aarde in met soms grotere gevolgen dan van te voren te voorzien is.

Het verhaal van The Fountains of Forever zit prima in elkaar. Met verwijzingen naar blinde godenverering en de Egyptische mythen. En het voelt aan dat het verhaal nog niet helemaal af is en er een vervolg in zit.

Het blijft toch eeuwig zonde dat ze voor niet betere tekenaars kiezen.

maandag 21 februari 2022

Clarkesworld Magazine Issue 185 February 2022

Het februarinummer van Clarkesworld Magazine bevat zeven korte science fiction/fantasy verhalen variërend van 6 tot 47 bladzijden en vier non-fictie artikelen.

De kaftillustratie heet Talk en is gemaakt door JC Jongwon Park. Eerst zag ik slechts een zoet plaatje maar bij nader inzien is de tekenstijl wel heel eigen en vind ik de kleuren wel bijzonder.

 

zondag 20 februari 2022

ARTZUID 2021 - Cintha van Heeswijck-Veeger en anderen

Van ArtZuid, de tweejaarlijkse expositie met zijn enorme sculpturen rondom de Appolo- en Minervalaan in Amsterdam Zuid, heb ik al vele malen genoten. Maar in 2021 had ik er opeens niet zo'n zin meer in. Het beeld in de vijver op het Museumplein gaf mij het gevoel dat de expositie steeds meer de kant op ging van commerciële kunst, gericht op het grote publiek waar het niet al te moeilijk voor mag zijn. Vaak is dat kunst die mij heel snel verveelt. En ja, inmiddels ben ik wel zo'n snob dat ik zoveel gezien heb dat het steeds moeilijker is om werkelijk geraakt en verrast te worden. Ik besloot niet te gaan.

Enkele jaren geleden verdween opeens een van mijn favoriete tijdschriften namelijk Beeldenmagazine. Mijn vreugde was dan ook groot dat het blad nieuw leven ingeblazen werd door ArtZuid Expo b.v. en nam gelijk een abonnement voor 2 jaar. Hierdoor ontving ik de catalogus ARTZUID 2021. Mijn tegenzin voor ArtZuid heeft deze catalogus nog ruim een half jaar op mijn tafel laten liggen maar opeens pakte ik het toch op.

En wat werd ik verrast.

Wat ergens toch ook vreemd is want het was niet voor niets dat ArtZuid Beeldenmagazine heeft overgenomen. Dit tijdschrift spreekt mij zo aan omdat er met duidelijke taal over kunst geschreven wordt en niet met een tritst aan lege, abstracte woorden. Of teksten waar staat wat ik als kunstkijker moet gaan voelen.
In deze catalogus wordt dan ook in heldere taal achtergrondinformatie gegeven van de kunstenaars en de kunstwerken. En daaruit bleek dat ik er helemaal naast zat met mijn vooroordeel. Er staan wel degelijk kunstwerken tussen die ik wel in het echt gezien had willen hebben. Zelf beleven is toch anders dan een foto zien. En vooral een kunstwerk had ik wel in deze omgeving willen zien omdat ik dit werk ooit eens in een hele andere omgeving heb gezien. Altijd interessant om te kijken wat dat met de beleving doet.

Ik ben blij deze catalogus toch nog gelezen te hebben en op die manier een glimp van deze expositie opgevangen te hebben. De volgende keer ga ik er weer zelf heen.

donderdag 10 februari 2022

Nachtouders - Saskia de Coster

Dit is nou typisch zo'n boek waar ik wel een bepaalde verwachting bij had door de echo's van flarden uit de promotietijd van dit boek. Nu heb ik een brak geheugen en interpreteren van woorden doe ik ook nog wel eens op een manier zoals het niet bedoeld is dus betrouwbaar was die verwachting niet. Toch heb ik het maar moeilijk los kunnen laten en heeft dit me het hele boek gestoord. Grote kans dat het verhaal daarom bij mij niet is aangeslagen.

Mijn verwachting zat 'm in dat ik dacht dat het zou gaan over een ouder die niet zo dolblij is met haar kind en blijft twijfelen of ze wel een kind had moeten nemen maar zichzelf het niet toestaat om die gedachten nu werkelijk te laten vormen want dat is niet zoals het hoort.
Deze elementen komen wel in dit boek voor maar voor mij was dit helemaal niet zo op de voorgrond.

Mijn verwachting zat hem ook in dat het zich zou afspelen in een omgeving van het dagelijks leven met werk en vrienden. Dat is wel wat anders dan een reis naar een hippie-eiland waar de zaaddonor van het kind oorspronkelijk vandaan is gekomen en de ontwikkelingen rond zijn familie. Alles beschreven vanuit de moeder die het kind niet gedragen heeft.

Het leest redelijk makkelijk weg en is makkelijk geschreven, niet bijzonder, niet storend.

Als ik zo terugdenk dan ervaart de hoofdpersoon het leven als beklemmend zonder dat ze er nu iets aan doet. En dat maakt het voor mij een onsympathiek figuur. Haar twijfels en onvrede houdt ze voor een deel binnen maar als lezer krijg je wel al die gedachten mee. Mij kun je wakker maken voor een goede klaagzang maar dit voelde voor mij meer als kinderlijk zeuren.
Nee, ik denk dat zonder de oorspronkelijke verwachting, het ook niet mijn boek zou zijn.

maandag 7 februari 2022

Nader tot Y - Ype Driessen

Wat valt er nog over Ype Driessen zijn fotostrips te zeggen?

Dat het mateloos grappig blijft, jaar na jaar.

Dat het zowel het gewone leven als de actualiteit op de voet volgt.

Dat de voorkant prikkelt en tijdens het lezen van de stripjes het steeds meer duidelijk wordt.

En dat ik er nog steeds geen genoeg van kan krijgen.

zaterdag 5 februari 2022

The Children's Hospital - Chris Adrian

Voor ik dit boek opensloeg, wist ik er niets van behalve dat dit boek mij sterk was aangeraden door een andere science fiction liefhebber. Ik begon te lezen en had geen idee waarin ik terecht was gekomen. Toch greep het mij gelijk.

Ik werd een kinderziekenhuis ingesleept en het zou meer dan zeshonderd bladzijden duren voor ik daar weer uitkwam. Zoals de kaft al aangeeft, is het dit kinderziekenhuis dat de tweede zondvloed overleeft. Als lezer word je meegenomen met wat dit met het medisch personeel, de zieke kinderen en de bezoekers (meestal familie) doet. Ondertussen vinden er zulke ongrijpbare gebeurtenissen plaats dat ik voortdurend in een staat van verwondering verkeerde.

Af en toe wordt er met een paar bladzijden vanuit een ander standpunt naar deze gebeurtenissen gekeken en wel vanuit die van de engel die als taak heeft om alles als een archivaris vast te leggen. Dat de engel daar zelf ook nog een mening over heeft, maakte het voor mij niet duidelijker wat er nu precies aan de hand was. Maar dat stoorde mij in het geheel niet.

Nu kan ik hier het verhaal vertellen maar dat is niet interessant, dat kan iedereen zelf lezen. Het is de kunst van de verteller die de spanning zo lang vast heeft weten te houden dat mij intrigeert. Als lezer bevond ik mij in een voortdurend akelige sfeer maar was het vol te houden door het klein lampje van hoop want tja, dit moest toch zeker wel allemaal een bedoeling hebben?! En zo was ik als lezer bezig om betekenis te geven aan het onverklaarbare, dat wat wij als mens zo graag doen met het idee om daardoor houvast te hebben. Betekenis omdat het wegvagen van de mensheid behalve een vol kinderziekenhuis niet zo maar mag bestaan.

Voor mij was dit boek een waanzinnig avontuur dat het menselijk gedrag in zijn overlevingsstand laat zien, hoe mensen zich als groepen gedragen en hoe mensen altijd verklaringen vinden voor wat er om hun heen gebeurt of dat nu wel of niet klopt. Dit zijn allemaal thema's die wel vaker beschreven zijn maar voor mij nog niet eerder in zo'n fantastische omgeving.
En het mooiste vind ik nog wel dat ik maar niet kan bepalen of ik nu vind dat het uiteindelijk goed of juist slecht is afgelopen.

Gezinsverpakking - De Chabotten

Voor ik dit boekenweekgeschenk ging lezen, luisterde ik naar de podcast Nooit meer Slapen waarin de familie Chabot over dit boekje geïntervi...