#50books - 2016.30 Poëzie, eh

In deze vierde jaargang van #50books is het stokje van de oorspronkelijk initiatiefnemer Petepel overgenomen door Hendrik-Jan die dit jaar de vragen stelt.

En de dertigste vraag is:

Lees je weleens poëzie en hoe lees je poëzie?

Als kind heb ik heel wat gedichtjes geschreven. Als tiener bleef ik die schrijven en in mijn twintiger jaren waagde ik het ook nog wel eens wat in die vorm op papier te zetten maar daarna is deze kunst bij mij verloren gegaan.

Wat poëzie lezen betreft was ik als kind gek op de gedichten van Rie Cramer. Op de middelbare school heb ik het nog eens gewaagd bij een groepje aan te sluiten die gedichten analyseerden. Mij ging dat veel te ver en hier ben ik dan ook zo'n beetje afgehaakt wat poëzie betreft.

Hier in huis staat echter wel een bescheiden hoeveelheid aan poëzie op de boekenplank. Zoals de De Nederlandse poëzie van de 16de en 20ste eeuw in 1000 en enige gedichten verzameld door Gerrit Komrij en nog wat boekjes van Achterberg, Hölderlin en Kopland. We hebben vaker voorgenomen om aan tafel eens een gedicht voor te lezen om zo onszelf daar kennis mee te laten maken maar dat is uiteindelijk niet vaker dan twee keer gebeurd.

Nu ben ik wel groot fan van Maaike Hartjes, de striptekenaar. Via haar kwam ik op de verjaardagkalender Lang zullen ze lezen. Naast de schitterende illustraties van Maaike Hartjes staat bij elke maand een gedicht van Merel Morre. Een gouden combinatie. En ik ben inmiddels ook groot fan van Merel Morre die regelmatig op Twitter iets van haar werk laat lezen en zien.

Een fanatiek poëzielezer zal ik niet worden maar wanneer er gespeeld wordt met taal in kortere vorm dan ben ik daar zo nu en dan wel voor te porren.

Fiet wil rennen - Bibi Dumon Tak & Noëlle Smit

Voor de zoveelste keer had ik het met een vriendin over de strijd die we ons hele leven voeren. Het voortdurend in stelling zijn om door het leven heen te vechten. Geen moment rust, altijd maar weer dat voortploeteren. En dan de wens om eens keer de teugels te laten vieren, het desnoods op te geven (voor korte tijd dan). We knikten en begrepen elkaar.
Vervolgens vertelde ik over een ervaring waarbij in plaats van de strijd aan te gaan, ik me eens had laten meevoeren met de stroom en tot de ongelooflijke beleving kwam dat ik daarmee precies bereikte waarvoor ik anders gestreden zou hebben.
"Ha!", riep mijn vriendin uit, "Dan heb ik het perfecte boek voor je" en enkele dagen later overhandigde ze me Fiet wil rennen. En ze had gelijk, dit is het perfecte boek. Een boek dat ook nog eens is uitgeroepen tot prentenboek van het jaar 2011.

Want ja, het gaat hier over een kinderboek waarin Fiet, een struisvogel niets liever wil dan rennen. Alleen is daar de wind die maakt dat het rennen zwaar wordt en uiteindelijk onmogelijk, wat Fiet ook probeert. Pas op het moment dat hij het opgeeft en zich omdraait, kan hij rennen precies zoals hij altijd gewild had. Deze wijsheid wordt ondersteund met zeer beeldende plaatjes waarin onder andere allerlei dieren door de wind door de lucht vliegen of zich angstvallig voor al dat geweld schuil houden terwijl Fiet al zijn kracht in zet om tegen de wind in te blijven rennen. Bij dit boekje zit ook een DVD waarin met een animatie het verhaal wordt voorgelezen door Frank Groothof, een acteur die ik in mijn jeugdige jaren zeer bewonderde dus dat was een extra verrassing. Het filmpje staat ook op YouTube: Fiet wil rennen.

Nog niet eerder heb ik iets dat ik pas na mijn veertigste leerde, zo mooi teruggezien in een kinderboek. Ik wens de kinderen die hier mee opgroeien toe dat zij het leven wat dit betreft wat eerder doorhebben dan ik. Scheelt een hoop nodeloze frustratie. :-)

Girl Genius Vol. 3 Agatha Heterodyne and the Monster Engine - Phil & Kaja Foglio

De ontwikkelingen voor Agatha in dit deel gaan snel. Ze komt er achter dat ze een Spark is en niet zo maar eentje. Terwijl langzaam haar voorgeschiedenis zich ontspint, zie je Agatha nog zoeken hoe zich te gedragen met al deze nieuwe kennis. Niet in een klap een superheld maar eentje die er naar toe aan het groeien is.
Niet alleen Agatha krijgt meer achtergrond, ook over baron Klaus Wulfenbach kom je als lezer meer te weten.

Dit heet dan wel het derde deel van Girl Genius te zijn maar eigenlijk is het een continu doorlopend verhaal. En doordat er steeds even wat meer informatie over achtergronden wordt vrijgeven, wordt het verhaal steeds rijker en word ik steeds meer nieuwsgierig naar wat ik allemaal nog niet weet.

Het me hechten aan een nieuw personage is me inmiddels wel afgeleerd. Dit deel geeft aan dat iedereen elk moment uit het verhaal geschreven kan worden. Behalve Agatha zelf dan natuurlijk. Deze onzekerheid maakt het nog spannender.


In het eerste deel leek goed en kwaad nogal duidelijk over de personages verdeeld. Maar nu twee delen verder is het niet zo zwart-wit meer en zijn er een aantal personages waarvan ik twijfel of ze nu wel of niet betrouwbaar zijn in Agatha haar voordeel. Dus snel op naar het vierde deel.

IJsland - Ronald Giphart

Als begin twintiger vond ik Giphart maar niks. Maar twee jaar geleden las ik nog eens zijn debuut en zijn tweede roman en zag er opeens de lol wel van in. Dus bij het tegen het lijf lopen op de Deventer boekenmarkt van dit boek IJsland kon ik het daar niet laten liggen.

In het begin was ik bang dat het wel erg veel op de sfeer van de eerste twee boeken zou gaan lijken namelijk veel seks en drank. Ik merkte dat ik daar niet bijzonder in geïnteresseerd was om nog meer over te lezen. Maar gaandeweg gaat dit boek over meer. Giph, de hoofdpersoon is volwassen aan het worden. Een soort becoming of age zoals dat wel genoemd wordt bij jeugdigen die jongvolwassen worden. Maar dit gaat over dan nog een levensfase verder namelijk die waarin de hang naar ouderschap een onontkoombare rol gaat spelen.

De gebeurtenissen worden met sprongen terug in de tijd verteld. Beetje bij beetje wordt het duidelijk wat er aan de reis naar IJsland voorafgegaan is. Waarbij als laatste het verleden en heden met een enorme klap bij elkaar komen.


Zo hangerig en wat lamlendig als de sfeer in het begin van het verhaal is, zo diep verdrietig is het op het einde en daar tussenin is een hele kermis aan emoties langsgekomen. Mijn interesse werd gewekt op het moment dat de hoofdpersoon beschrijft dat wat hij op dat moment meemaakte, iets was waar hij geen grappen over kon maken. Het was zo heftig dat er niets meer was dan dat. Daarmee greep het verhaal mij bij mijn kladden. Ik was al van zuip- en seksfeesten uitgegaan en daar was opeens dit. Wham. Dit is nog eens een voorbeeld waarbij verwachtingen juist wel heel goed werken omdat ze zo schitterend onderuit gehaald worden.

En hoe meer dit boek bezinkt, hoe meer ik het ga waarderen.

#50books - 2016.29 Lezen, lezen, lezen

In deze vierde jaargang van #50books is het stokje van de oorspronkelijk initiatiefnemer Petepel overgenomen door Hendrik-Jan die dit jaar de vragen stelt.

En de negenentwintigste vraag is:

Heb jij ook weleens aan binge reading gedaan?

Televisieseries verzwelg ik het liefst per seizoen. Er is zelfs nog maar weinig wat ik niet op die manier bekijk.
Maar als het over boekenseries gaat dan is het eerder het tegenovergestelde. In de fantasy- en graphic novel-wereld, zijn series eerder standaard dan een uitzondering. Maar in plaats van al die delen achter elkaar uit te lezen, wil ik er juist zo lang mogelijk van genieten en is het eerder zo dat ik aan het volgende deel begin omdat ik het echt niet meer kan houden. Dus geen bingelezen wat series betreft.

Maar wat ik nog wel eens doe, al gebeurt het misschien maar een of twee keer per jaar, is dat ik 's morgens in een boek begin te lezen en de hele dag niets anders doe dan lezen. Eten, drinken en de wc-gang zijn dan noodzakelijke maar hinderlijke onderbrekingen. De laatste jaren zit daar dan nog de afleiding van internet bij maar daarvoor deed ik op zo'n dag werkelijk niets anders dan lezen.


Het gaat dan om een boek dat ik of heel graag uit wil lezen of eens helemaal in wil gaan zitten. Het zijn dagen waarin mijn ogen niet moe worden, eerder energie krijgen van al die letters. En het wonderlijke is dat er niets anders bestaat dan de wereld van dat boek. Pas door een nacht te slapen, kom ik dan weer terug in deze wereld en herinner me een ander leven. Altijd een zeer intense ervaring.

Clarkesworld Magazine Issue 118 July 2016

Het juli-nummer van Clarkesworld Magazine bevat zeven verhalen en vier non-fictie artikelen. De lengte van de verhalen verschilt aanzienlijk, van acht tot zevenendertig bladzijden. De lengte zegt echter niets over de kwaliteit of de indruk dat het achterlaat. Het ene verhaal  van acht bladzijden was ik alweer vergeten terwijl het andere verhaal van acht bladzijden scherp op mijn netvlies is blijven staan.

Dat is het verhaal: Against the Stream geschreven door A Que en vertaald door Nick Stember. Het idee van een man die tegen de tijd in leeft, is op zichzelf niet bijster origineel. Dat was dan ook mijn eerste reactie en ik wilde het verder al met een half oog uitlezen. Maar langzamerhand werd ik toch gefascineerd en het einde wist me zelfs te ontroeren. 

De eenvoud van schrijven en onderwerp blijft iets kinderlijks houden en tegelijkertijd gaat het over dieperliggende motivaties in ons leven waardoor het gelopen is, zoals het is gegaan. Verrassend om op die manier geraakt te worden.

Een andere merkwaardige leeservaring had ik met The Sentry Branch Predictor Spec: A Fairy Tale geschreven door John Chu. Deze schrijver is een microprocessor architect en in dit verhaal is dat ook eigenlijk wat hij doet. Hij beschrijft de werking van een microprocessor door deze levensgroot voor te stellen en daar een wereld op zich in af te laten spelen.
Tijdens het lezen had ik het gevoel nog geen tien procent van wat er beschreven werd te begrijpen. Toch las ik verder en las ik het uit. Nog steeds heb ik het idee dat ik slechts een fractie van wat er beschreven is, tot me doorgedrongen is. Maar er zijn wel fragmenten die me bij zijn gebleven zoals bijvoorbeeld het principe van beslissingen die worden genomen op basis van geschiedenis oftewel op hoe het de vorige keren is gegaan in plaats van voor die specifieke situatie alles weer opnieuw uit te rekenen. En deze fragmenten lijken me toch wat meer duidelijk gemaakt te hebben. Al het onbegrijpelijke is dan  niet meer belangrijk.

Als laatste wil ik nog even Sephine and the Leviathan geschreven door Jack Schouten er uitlichten. Een klassiek SF-verhaal met strijdende partijen, ruimteschepen, zelfsturende IA's en een heleboel manipulatie. 

Wat dit verhaal interessant maakt is de opbouw van het verhaal. De voorgeschiedenis wordt in teruggaande tijd verteld waardoor deze beetje bij beetje duidelijk wordt. Dus eerst deel 3 van de zes dan 2 en dan 1. Vervolgens krijgen we wel de chronologische volgorde van het verdere verloop oftewel deel 4, 5 en 6. Deze manier van vertellen doet de spanningsopbouw van het verhaal veel goed.

En dan de naam van het oorspronkelijke schip waar de hoofdpersonen mee op weg waren: Vierendelen. Zo'n naam samen met de auteur zijn naam Jack Schouten, deed me vermoeden dat het hier om een Hollander ging. Maar nee dus. Deze nog jonge schrijver is geboren in Noorwegen en volgt nu een opleiding creatief schrijven in Londen. Wie weet is dit het begin van een sprankelende carrière.

Girl Genius 2: Agatha Heterodyne and The Airship City - Phil & Kaja Foglio

Na de introductie van de hoofdpersonages in deel 1, komen daar nog een hele reeks nieuwe personages bij in het tweede deel van Girl Genius.

De tekenstijl en de sfeer van deze steampunkstrip blijft zo'n beetje van dezelfde hoge kwaliteit. Het is met name door kleurveranderingen dat iets anders dan het huidige verhaal wordt weergegeven. Zoals wanneer Agatha terugdenkt aan gebeurtenissen uit haar jeugd of wanneer er door iemand een legende wordt verteld en je als lezer die gebeurtenissen uitgetekend ziet worden.

Agatha bevindt zich dit hele deel in Airship City, een stad hoog in de lucht als een waanzinnig grote zeppelin en natuurlijk eigendom is van Baron Wulfenbach. Daar maakt zij kennis met de kinderen uit hooggeplaatste families die met ijzeren hand worden opgeleid door Von Pinn, een dame waar de stoerste held nog een nachtmerrie van zou krijgen. Over hoe zij zo geworden is, wordt danig gespeculeerd, op het absurde af.

Ondertussen is Gilgamesh, de zoon van  Baron Wulfenbach wel in Agatha haar kunnen geïnteresseerd. De chemie tussen deze twee roept onmiddellijk romance maar daar willen zij zelf (nog) niets van weten. Het brengt in ieder geval veel humor met zich mee.

Tijdens een van haar dwalingen door Airship City stuit Agatha ook nog op de in ijzeren ketenen vastgehouden Othar Tryggvassen, de avonturier. Een groter ego is nog niet eerder geïntroduceerd. Voordat Agatha werkelijk kennis met hem kan maken, wordt ze alweer ergens anders naartoe meegenomen. Maar ik weet zeker dat dit niet het laatste zal zijn dat we van Othar te zien krijgen.

En zo zijn er meer introducties en gebeurtenissen die schreeuwen om een vervolg. Want wat te denken van al die Jägermonsters die Agatha zo heerlijk vinden ruiken? Wat zal er toch met haar zijn? En dan die laatste pagina met de pratende kat? Hilarisch!

Ja, deel drie staat al op mijn beeldscherm klaar om gelezen te gaan worden.

#50books 2016.28 Zomerleeswensenlijstje

In deze vierde jaargang van #50books is het stokje van de oorspronkelijk initiatiefnemer Petepel overgenomen door Hendrik-Jan die dit jaar de vragen stelt.

En de achtentwintigste vraag is:

Wat is jouw vakantielijstje?

Het is wel zo dat ik meer boeken lees tijdens de vakantie dan tijdens werkweken maar ik spaar er geen boeken voor op. Dus dan wordt de vraag voor mij eerder wat ik denk in augustus te willen lezen. En daarmee werp ik een blik op mijn plankjes met ongelezen boeken.

Als eerste valt dan mijn oog op The View From The Cheap Seats geschreven door Neil Gaiman.

Neil Gaiman is bekend geworden door zijn briljante fantasie die hij zijn vrije gang heeft laten gaan in verschillende soorten genres, denk aan science fiction, fantasy, sprookjes en vormen, denk aan graphic novel, prentenboek, volwassen roman.
In dit boek staan juist de stukken die juist niets met fantasie te maken hebben maar zijn mening verwoord over een uiteenlopend aantal onderwerpen.

Ik ben heel erg benieuwd of de magie die hij in zijn fictie telkens opnieuw weer waar weet te maken, ook in non-fictie zijn werk heeft kunnen laten doen.
Ook vind ik het best spannend om hier aan te beginnen omdat ik deze schrijver erg hoog heb staan en het wel jammer zou vinden als hij met dit boek onderuit zou gaan.

Het tweede boek waar mijn oog op viel was STYX geschreven en getekend door Peter Pontiac. Het allerlaatste werk van deze misschien wel de bekendste Nederlandse underground striptekenaar.

Terwijl hij aan een akelige ziekte leed waarvan hij wist dat hij daaraan zou sterven, tekende hij aan dit boek over de dood. De vraag was of hij de dood voor zou blijven of de dood hem zou komen halen voordat hij dit af zou kunnen maken. Inmiddels is Peter Pontiac overleden maar hebben we ook dit boek, dus trek zelf je conclusie.

De undergroundstijl en het zeer eigene aan de strips van deze tekenaar vind ik heel aantrekkelijk. En ik ben ook niet vies van het macabere wat hij zo prachtig in detail weet weer te geven. Ik ben dan ook heel benieuwd wat hij over de dood te vertellen heeft.

En als derde zou ik dan kiezen voor The Dark Forest geschreven door de Chinese Cixin Liu.

Dit science fiction boek is het tweede deel van een trilogie. Het eerste deel The Three-Body Problem heeft veel indruk op mij gemaakt. Na zoveel jaren bijna alleen maar Angelsaksische science fiction te hebben gelezen, is het verfrissend om dit genre eens door een andere cultuur ter hand genomen zien worden.

Als eerste is het al een verademing dat de Verenigde Staten eens niet het middelpunt van de aarde is. Ook mooi van het eerste deel vond ik de beschreven recente Chinese geschiedenis. Ik weet maar weinig van dit Aziatische volk en dat maakt het des te interessanter en verrassender. Na zoveel plezier met het eerste deel kan ik bijna niet wachten met beginnen in dit tweede deel.

Nu maar hopen op veel regen zodat ik ongestoord kan lezen.

Stroke

Een aantal jaar geleden begonnen twee nieuwe Nederlandstalige striptijdschriften: Strike voor het hele gezin en Stroke voor het meer volwassen publiek. Het bijzondere er van was dat de stripmakers altijd de rechten over hun eigen maaksels blijven houden en ook beter betaald werden. Mij leek het wel een leuk experiment en ik nam een digitaal abonnement.
Helaas waren deze tijdschriften geen lang leven beschoren.

Na een periode van stilte is Stroke nu met een website gestart waar zowel nieuwtjes over strips worden gepubliceerd als dat er elke werkdag een paar bladzijden van een strip worden vrijgegeven. Zo is er in een aantal weken een heel stripboek te lezen. Of wanneer je het geduld hebt, kun je wanneer alles is gepubliceerd het hele album in een keer lezen.

Op dit moment zijn drie strips afgerond.

A Song Called City, deel 1 - Bram Michielsen en Rik Willemen

Een studente die worstelt met haar thesis en liefdesleven, een underground magiër, een stinkend rijke zakenman met al even stinkende perverse kantjes en een jonge intrigant met dorst naar macht en duisternis,... Chaotische deeltjes in een nog chaotischer universum die, wanneer ze botsen, gensters geven van drama, actie, seks en spanning. 

Beter had ik het zelf niet kunnen beschrijven. Soms had ik wat moeite om de draad van het verhaal vast te houden. Dat is het nadeel van een paar bladzijden per week lezen. Het tekenwerk is net zo magisch als het verhaal zelf maar tegelijkertijd even realistisch. Wel een verhaal voor de lezer met een wat sterkere maag. Het gaat er bij tijd en wijle nogal ruw aan toe. Ik kijk wel gelijk uit naar deel 2 want dit was duidelijk slechts een opmaat voor een uitgebreid avontuur dat nog alle kanten op kan.

Anders: Lars - Bart Vaessen en Kristof Spaey

Lars en Ella, het perfecte droomkoppel. Spijtig dat hij haar niet durft aanspreken. Vanavond krijgt hij echter eindelijk de kans om haar hart te veroveren, om te tonen wie hij echt is. Na vanavond wordt alles ANDERS.

Een Vlaamse strip en daarmee was het voor mijn Hollandse ogen soms even haperen wat tekst betreft. Een ogenschijnlijk bekend tafereel met een verlegen jongen en een populair meisje. Maar dat het anders wordt, is zeker. En niet in de laatste plaats omdat de realistische omgeving geleidelijk doorspekt wordt door magische elementen.
Mooie strakke en kleurige tekeningen. Makkelijke plaatjes die heel erg passen bij de onzekere enigszins kinderlijke reacties van de hoofdpersoon.
Ook dit verhaal rondt op een manier af dat er een vervolg moet komen.

Alexander De Grote 3: Het Raadsel van de Sfinx -
Barcas en Bart Proost

Athene en Thebe komen door een misverstand in opstand tegen Alexander. Maar die pikt dat niet zomaar en zint op wraak. dat is echter buiten de god Dionysos gerekend, die deze steden wil behoeden voor hun ondergang. 

Klassieke tekeningen wat strips betreft. Het deed me denken aan mijn jeugd waarin ik wekelijks de Eppo las. 
Hetzelfde geldt voor de humor. Ergens voorspelbaar maar door uitvergroting van de grap door de tekeningen toch heel erg leuk. 
Het verhaal heeft wat weg van de sfeer van de avonturen van Astrix. De toevalligheden waardoor zaken net anders lopen dan je wellicht zou denken. En uiteindelijk komt alles weer goed. Een mooi afgerond verhaal. Ik heb genoten van dit alles bij elkaar.

De Zin van het Bestaan - Viktor E. Frankl

Eigenlijk wil ik al vele jaren niet meer lezen over ervaringen in concentratiekampen. Na het lezen van Is dit een Mens geschreven door Primo Levi had ik het idee niet beter meer over dit onderwerp geïnformeerd te kunnen worden. In die tijd had ik ook uit De Zin van het Bestaan van Viktor E. Frankl het gedeelte met zijn kampervaringen gelezen. Ik kon het destijds niet meer opbrengen om ook nog het gedeelte over de logotherapie te lezen, de therapie die hij heeft helpen ontwikkelen.

Zo heeft het boek jaren op mijn plankje met ongelezen boeken gestaan want een half gelezen boek beschouw ik ook als een ongelezen boek. Telkens staarde het me aan dat het echt wel helemaal een keer gelezen wilde worden. En het was dat ik weer aan Primo Levi herinnerd werd door een andere boekenblogger (http://foxxblok.blogspot.com/) dat dit boek van Viktor E. Frankl mij niet meer met rust liet. Ik heb het in twee dagen uitgelezen.

De eerste dag de kampervaringen. Tot bijna mijn ontsteltenis wist ik bijna alles nog wat hierover beschreven stond. Over het algemeen heb ik een bijzonder slecht geheugen voor boeken en dergelijken. Maar deze ervaringen lijken er bij mij wel ingeëtst te zijn. Er zijn verschillende ontzettingen. Aan de ene kant het bijna onwaarschijnlijke dat mensen andere mensen op deze manier hebben behandeld maar aan de andere kant ook het onbegrijpelijke dat mensen die zo beestachtig behandeld zijn nog wilden leven. Dat is wat het bij mij oproept.

De tweede dag heb ik over de logotherapie gelezen. De therapie die er vanuit gaat dat onze frustraties komen doordat we niet weten wat de zin van het leven is. Zelf heb ik het idee dat ik in mijn bestaan steeds nihilistischer word en herken ik die frustratie van het niet snappen wat we allemachtig toch hier op aarde doen. In dit boek wordt uitgelegd dat we allemaal een ander doel hebben in ons leven. Een opmerking die ik eerst als dooddoener beschouwde maar gaandeweg toch wel meer in ga zien en ook voel dat doelloosheid de grond is voor frustratie.

Het prettige van het gehele boek is de schrijfstijl. Nergens wordt Viktor E. Frankl moralistisch, nergens veroordeeldt hij ook maar een enkel mens. Ook is het geen droge opsomming van zijn ervaringen of gevoelloze theoretisch therapeutisch geleuter. De toon is die van een integer mens, iemand van vlees en bloed, iemand die we zelf hadden kunnen zijn. Dit maakt alles wat er gezegd wordt totaal geloofwaardig en is mijn cynische brein ontwapend.

#50books - 2016.27 Reizen in je hoofd

In deze vierde jaargang van #50books is het stokje van de oorspronkelijk initiatiefnemer Petepel overgenomen door Hendrik-Jan die dit jaar de vragen stelt.

En de zevenentwintigste vraag is:

Welk boek heeft jou geïnspireerd een bepaalde stad, streek of land te bezoeken?

In eerste instantie deed deze vraag me heel erg denken aan 14de 50booksvraag uit 2013: Welk boek heeft jou verliefd doen worden op een stad of land? die ik toen beantwoord heb met Hutje van Heidegger en wat ook op deze 27ste vraag het antwoord zou kunnen zijn. Maar bij verder denken kwam ik toch nog wel op wat meer.


Ik blijf iemand die niet perse naar buiten hoeft en makkelijk dagen achtereen in mijn huis kan verkeren zonder maar een enkele keer de aandrang te krijgen om naar buiten te gaan. Daarnaast hoef ik ook zeker geen verre oorden te bezoeken of ben bijzonder geboeid door het buitenland. Nederland vind ik schitterend genoeg en ik wandel en fiets er graag doorheen. Het zal echter geen boek zijn dat mij daartoe aanzet.


Want wanneer ik een boek lees, ongeacht welk genre, ben ik daar waar het boek over gaat. De woorden zijn op dat moment de werkelijkheid. Die reis naar die bepaalde stad, streek of land maak ik al bij het lezen van het boek. Daar hoef ik dan niet ook nog buiten het boek om naar toe.

Alhoewel... soms zijn er science fiction-werelden geschapen, denk bijvoorbeeld aan de Eartsea van Ursula K. Le Guin, waar ik wel eens een paar dagen door zou willen brengen. Die boeken inspireren dan om er nog meer over te willen lezen omdat dat de enige mogelijkheid is om er te komen.


 

Schattenjagd - Wolfgang & Heinke Hohlbein

De zeldzame keer dat ik mij in het buitenland begeef, probeer ik daar een boek te kopen in de daar gesproken taal. Zo kocht ik in 2010 Schattenjagd, een meer dan 500 bladzijden tellende pocket in het Duits. Het genre leek me fantasy en de schrijvers oorspronkelijke Duitsers. De Angelsaksische fantasy ken ik door en door dus ik was wel heel benieuwd hoe een Duitser dit genre zou benaderen. Dat het nog zes jaar heeft geduurd voordat ik het van mijn ongelezenboekenplankje heb gepakt, heeft te maken met dat ik opzag tegen het Duits. Dit bleek ongegronde vrees te zijn, dit Duits is zeer makkelijk en voor ik het wist had ik amper door dat het geen Nederlands was.

Het verhaal is zowel science fiction als fantasy zonder dat het science fantasy wordt. De science fiction is subtiel terug te vinden in bijvoorbeeld de mogelijkheid om in de supermarkt langs de schappen te lopen en te scannen wat je wil hebben om uiteindelijk bij de kassa je spullen aan te treffen en af te rekenen. Ook de manier van gamen met een helm op het hoofd, lijkt me de tijd vooruit streven. Het boek is namelijk van 1996. Grappig is wel dat de mobiele telefoon nog maar net nieuw is en dat er nog ingebeld wordt om contact te maken met internet.
De fantasy zit hem in het computerspel Schattenjagd. Daar is een wereld geschapen vol orks, goblins en andere monsters die uit de vele fantasywerelden bekend zijn. Dit computerspel wordt steeds meer de werkelijkheid zodat je als lezer regelmatig in een high fantasy verhaal zit.

De spanningsopbouw in het verhaal maakte dat ik steeds moeilijker het boek kon wegleggen. De spanning die zat in het steeds onduidelijker worden wat de werkelijkheid was en de manier waarop onze realiteit en die van Schattenjagd elkaar steeds meer gaan beïnvloeden.  Aardig is ook de veertienjarige hoofdpersoon waarvan pas na honderd bladzijden duidelijk wordt dat hij in een rolstoel zit. Dit gegeven wordt wel gebruikt maar op een natuurlijke manier zonder dat het pathetisch wordt.

De ontknoping en het einde zijn wat clichématig maar dat stoorde me niet. Het paste bij het zorgvuldig opgebouwde plot en gaf me een kinderlijk genoegen dat alles toch goedkomt in de wereld.

Girl Genius 1: Agatha Heterodyne and the Beetleburg Clank - Phil & Kja Foglio

Het is alweer aardig wat jaren geleden dat ik op internet tegen deze webstrip aanliep en er onmiddellijk door gegrepen was. Jaren heb ik de avonturen van Agatha Heterodyne gevolgd tot ik op een gegeven moment het spoor kwijt ben geraakt. Toevallig stuitte ik van de week weer op deze strip en met de plezierige herinnering die ik er aan had, ben ik opnieuw bij het eerste deel begonnen: Agatha Heterodyne and the Beetleburg Clank.

Gelijk was ik weer betoverd door de geweldige tekeningen met aan de ene kant heel veel  details en aan de andere kant stripeigenschappen zoals bijvoorbeeld overdreven bolle buiken en nadrukkelijke houdingen.
Deze webstrip (die inmiddels ook in boekvorm is te krijgen) valt onder de noemer steampunk waarin de makers zich duidelijk heel erg thuisvoelen. De vele machines met een verscheidenheid aan knopjes, radartjes en moertjes is een lust voor het oog en natuurlijk ontbreekt daar ook niet de vele emmers smeerolie.
Naast de ogenschijnlijke mensen zijn daar ook de Jägermonsters, legerachtige wezens in dienst van Baron Wulfenbach wiens gezichten opengescheurd lijken wanneer ze spreken. Zij zijn geneigd grof gebekt te zijn en zij hebben een zeer zwaar accent die wanneer je de tekst fonetisch hardop leest toch goed kan volgen. Met deze wezens weet je gelijk dat je in een heel nieuw geschapen wereld bent beland.

Dit eerste deel is duidelijk de proloog waarin de hoofdpersonen geïntroduceerd worden met hun specifieke karaktertrekken en de onderlinge machtsverhoudingen worden weergegeven. Agatha Heterodyne wordt beroofd van haar amulet en daarmee start voor haar een heel nieuw leven.

Ik heb gelijk zin om door te gaan naar het tweede deel van deze serie waarvan er inmiddels twaalf zijn en er nog steeds elke week nieuwe bladzijden bijkomen. In al die jaren heeft het absoluut niets aan kracht ingeboet.