maandag 31 mei 2021

Nimona - Noelle Stevenson

Een strip lezen vanaf mijn grote beeldscherm al zittend achter mijn bureau is toch wel een andere ervaring dan een strip van papier lezen achterover hangend op de bank of op een gemakkelijk stoeltje op het balkon met mijn benen rustend op een voetenbankje. Vanachter mijn bureau voelt het lezen dan meer als werk, niet gek omdat ik nu al ruim veertien maanden vanaf dezelfde plek mijn betalende functie uitoefen.

Bij Nimona ging het echter anders. In het begin was het even wennen, had ik nog geen idee wat voor soort strip dit is en wat ik kon verwachten. Zonder enige verwachtingen aan een boek beginnen, heeft altijd wel mijn voorkeur omdat ik dan het boek kan ervaren zonder enige invloed van buitenaf. Zo las ik de eerste bladzijden en aarzelde of het wel de moeite waard was om dit van het scherm te gaan zitten lezen. De tekeningen zijn leuk maar niet bijzonder en de tekst is met de hand geschreven wat een wat kinderlijke indruk maakt. Maar opeens was daar de vonk.

Nimona, het opstandige meisje dat van gedaante kan veranderen, begon mijn nieuwsgierigheid te prikkelen. De nukkige Ballister Blackheart met zijn mechanische arm ging zich steeds meer ontwikkelen. En zijn aardvijand Goldenloin blijkt ook meerdere lagen in zijn persoonlijkheid te hebben.
 

Het verhaal dat in het begin nog korte hoofdstukken heeft en de tijd neemt om op stoom te komen, krijgt een uitgebreide en bevredigende climax en een echt einde. Een verhaal met bekende magische elementen maar waar zoiets origineels mee wordt gedaan dat het heel fris aanvoelt.
Kortom een topstrip die alles om me heen voor even deed vergeten.

zaterdag 29 mei 2021

Clarkesworld Magazine Issue 176 May 2021

Op de cover van het Clarkesworld Magazine Issue van mei 2021 een van mijn lievelingsillustrators van robots namelijk Matt Dixon met dit keer het toepasselijke Isolation. Verder valt er in dit nummer nog te genieten van zeven korte scienefiction/fantasy verhalen en vier non-fictie artikelen.

Om bij het tweede deel te beginnen, Alex Shvartsman schrijft een interessant artikel over  A Brief History of Russian Science Fiction. Het begint al gelijk in de inleiding waarin hij uiteenzet dat er voor science fiction geen apart woord is in het Russisch maar dit allemaal valt onder fantastik, speculatieve fictie. Zo'n zin zet mijn hoofd al gelijk in een frisse nieuwe stand. Altijd fijn om weer eens op een andere manier tegen bekende zaken aan te kijken.
Daarnaast was ik ook zeer geboeid door het verdere verloop van dit genre in Rusland waarbij een ander pad gevolgd is dan wij hier in het Westen. 

Altijd leuk dat de Nederlandse Bo Balder in dit blad wordt gepubliceerd. Dit keer met het verhaal The Force Exerted on the Mass of a Body. Het leven op een planeet met 3 keer de zwaartekracht van de aarde levert enorme worstelingen op. Daarbij wordt er in deze wereld geen ruimte gegeven aan nieuwe ideeën en al helemaal niet wanneer deze nieuwe ideeën bestaande onderzoeken blokkeren. Bo Balder geeft een mooie oplossing hoe deze starheid te doorbreken en maakt van een worsteling uiteindelijk een feel good verhaal. 

De Chinese bijdrage is dit keer geschreven door Tang Fei en zoals gebruikelijke vertaald door Andy Dudak. In Spore worden een groep mensen die als minderwaardig worden gezien door anderen straffeloos vermoord. Mijn Westerse hoofd vind het opmerkelijk om zoiets in een Chinees verhaal te lezen, een verhaal dat zelfs in China een prijs heeft gewonnen. Lees ik er dan zoiets anders in dan iemand met een Chinese blik?

maandag 24 mei 2021

Of heb ik het verzonnen? - Herman Koch & Wanda Reisel

Van Herman Koch had ik wel eens wat gelezen maar van de auteur Wanda Reisel had ik zelfs nog nooit gehoord. In dit boek sturen de twee vrienden brieven aan elkaar. Zo tussen de jaren 2011 en 2013, tussen 1986 en 1988 en uiteindelijk in 2017.

Ik vond het allemaal wat moeilijk te verteren omdat het voor mij aanvoelt als een onderonsje van twee mensen die herinneringen van vroeger ophalen die voor anderen helemaal niet boeiend zijn en voor wie het ook niet bedoeld lijkt te zijn. Het gaf mij het gevoel van op de tramhalte staan te wachten met naast me een groepje mensen die helemaal op elkaar gericht zijn, luidruchtig van zich laten horen maar de rest van de mensen uitsluit.

Er wordt ook regelmatig aan elkaar gevraagd of ze het wel goed herinnerd hebben of dat het in de loop der tijd verzonnen is. Aan je eigen geheugen twijfelen is een gezonde zaak, wat mij betreft, maar dit leek er meer mee te koketteren dan het werkelijk ook zo te voelen.

Aardig vond ik wel het tijdsbeeld dat dit boek schetst. En ik werd er zelf ook wel wat nostalgisch van ook al ben ik van een heel andere generatie. Alhoewel ik Wanda Reisel verder wel oké vond, heeft het me niet nieuwsgierig gemaakt naar wat ze nog meer schrijft. Dit boek laat me dan ook teleurgesteld achter omdat het me met de vraag achterlaat of de auteurs wellicht geld nodig hadden of een egoboost.

SNGFSTVL & Strips - Margreet de Heer & Dolly Bellefleur

Wat een boek al niet kan veroorzaken!

Vorig weekend begon ik te lezen in SNGFSTVL & Strips met het idee om een beetje een idee van het boek te te krijgen. Op een of andere manier kon ik het niet wegleggen. Uiteindelijk heb ik het boek achter elkaar uitgelezen, 64 bladzijden vol met strips over het verleden en het heden van het Eurovisie Songfestival. En daarmee was ik in een keer geïnfecteerd met het songfestivalvirus.

Voor het eerst in meer dan twintig jaar heb ik afgelopen week drie avonden met plezier naar het songfestival gekeken. Het plezier zat hem dan weliswaar vooral in het virtuele contact met mijn vrienden maar dat maakte het niet minder de moeite waard. In tijden heb ik niet zoveel samenhorigheid gevoeld. En ik denk dat dat ook is waar het songfestival voor bedoeld is, met elkaar iets beleven.

De tekeningen van Magrreet de Heer en de aanstekelijke teksten van Dolly Bellefleur hebben er toch maar mooi voor gezorgd dat ik na zoveel jaren de stap naar het songfestival heb genomen en dat vind ik best bijzonder want het was iets dat ik voor het lezen van dit boek absoluut niet van plan was.

Ghastly beyond belief - Neil Gaimain & Kim Newman



Een boek vol citaten uit de Angelsaksische science fiction, kan dat boeiend zijn? En hoe lees je zoiets?

Neil Gaiman en Kim Newman hebben de citaten geordend in specifieke categorieën waarbij zo nu en dan een citaat ook nog van hun eigen commentaar werd voorzien. Het boek bestaat uit twee delen waarbij in het eerste de boekcitaten en in het tweede deel filmcitaten worden besproken. Ieder deel heeft zijn eigen categorieën met daarin weer subcategorieën. De citaten in een duidelijke context plaatsen maakt dat het heel leesbaar wordt.

Het meest moest ik lachen om het eerste hoofdstuk waarin blurbs (een pakkende korte tekst op de kaft van een boek om de aandacht van de kopers te trekken) worden opgesomd waaruit blijkt dat de schrijvers van deze blurbs het boek niet eens hebben gelezen of dat het zo algemeen is dat het op elk boek kan staan.

Door de manier van groeperen van citaten wordt duidelijk hoeveel clichés er in de science fiction zijn. Dit wordt heel duidelijk bij hoe de wetenschapper wordt neergezet of de vrouw of de held. Nu is dit boek van 1985 waardoor er ook wel een heel duidelijk tijdsbeeld van vroeger wordt weergegeven alhoewel ik het idee heb dat we van een aantal ingesleten ideeën nog niet bevrijd zijn. Wellicht interessant om een exercitie als deze nog eens te herhalen met modernere boeken.



 

 

woensdag 5 mei 2021

Doctor Who The Fourth Doctor: Vol 1 Gaze of the Medusa - Gordon Rennie, Emma Beeby and others

Wat een verschil met de verstripping van de Elfde Doctor die ik hiervoor gelezen heb. Het is een verademing om de vierde Doctor en Sarah Jane zo goed weergegeven te zien worden. En vooral de vierde Doctor vind ik zeer goed getroffen in zowel zijn gezichtsuitdrukkingen als zijn uitspraken. Je hoort het hem zo zeggen.

Het verhaal is in dit eerste deel een afgerond geheel zonder cliff hanger op het einde. Ook wel eens prettig om niet vijf delen door te hoeven om achter het uiteindelijk plot te kunnen komen. Medusa met haar verstenende blik is op een voor mij bevredigende manier in het verhaal verweven en de personages die we zo en passant leren kennen, hebben direct genoeg persoonlijkheid om tot leven te kunnen komen.

Kortom een fijne verstripping van de vierde Doctor zowel grafisch als verhaaltechnisch. Het geeft mij het gevoel weer daadwerkelijk een avontuur van de Doctor beleefd te hebben.

maandag 3 mei 2021

Jeugd - Tove Ditlevsen

In dit tweede deel van de Kopenhagen trilogie beschrijft Tove Ditlevsen haar leven tussen zo'n beetje haar vijftiende en twintigste. Het zijn jaren waarin zij van baantje naar baantje gaat terwijl zij zich probeert te ontworstelen aan het gezinsleven met haar ouders door genoeg geld te verdienen om een eigen woonruimte te kunnen bemachtigen. Alles met het doel om omstandigheden te creëren waarin zij gedichten kan schrijven die gepubliceerd kunnen worden.

In het eerste deel, Kinderjaren, vond ik de toon nogal afstandelijk en koud. Ergens niet helemaal passend bij een kind van die leeftijd. In dit deel is de toon lichtelijk gewijzigd. Het is duidelijk dat ze wat ouder is geworden maar nog niet helemaal volwassen. Opmerkelijk blijft hoe zij op haar schrijverschap gericht blijft en daarbij de rest van het leven zoveel mogelijk van zich af laat glijden. Zoals de ongemakken bij haar ouders thuis, de vernederingen op het werk, de amoreuze avonturen en de nazihospita. Wanneer zij zich al eens druk maakt over iets, dan staat dat altijd in het licht van de bedreiging van haar schrijverscarrière.

Haar gebrek aan compassie voor anderen maakt dat ik haar weinig sympathiek vind. Toch blijf ik geboeid lezen door het tijdsbeeld dat zij schetst van armoede en de aankomende WOII. En weet zij toch ook op te roepen dat ik haar gun dat zij met haar gedichten uiteindelijk toch gaat doorbreken. Wel houd ik nog mijn hart vast wat zij hiervoor op moet gaan offeren. Dat is vast iets dat in het derde deel Afhankelijkheid prijsgegeven gaat worden.

Strip Holland Strip - Margreet de Heer

Het was in de podcast van het Stripjournaal dat ik voor het eerst kennis maakte met Margreet de Heer en ontdekte dat zij de eerste stripmaker des vaderlands was. Onmiddellijk viel mij haar tomeloze energie en enthousiasme op en raakte ik geïnteresseerd in wat zij aan het doen was.
In dit boek Strip Holland Strip heeft Margreet de Heer weergegeven wat zij als Stripmaker des Vaderlands van plan is geweest en wat er ook daadwerkelijk van de grond is gekomen. En zoals een echte stripmaker betaamt, heeft zij dit voornamelijk gedaan in stripvorm.

Ik ben zeer onder de indruk van haar doorzettingsvermogen om strips in het onderwijs te krijgen door zowel lesstof zoals geschiedenis in strips aan te bieden als door een lijst van graphic novels te maken die docenten Nederlands op de leeslijst kunnen zetten. Daarnaast stimuleert zij ook nog jong talent en zet graag medestripmakers in het zonnetje door een interview met hen te verstrippen of een stripprijs aan uit te reiken.

Margreet is duidelijk van alle markten thuis en gaat controverse ook niet uit de weg. Bij het crowdfunden van dit boek heeft zij ook een aantal bloto's laten maken, foto's waarbij zij geheel uit de kleren is gegaan en andere stripmakers hun eigen invulling aan hebben gegeven. Het strippen op deze wijze, viel niet bij iedereen in goede aarde maar daar trekt Margreet zich gelukkig helemaal niets van aan. Als deelnemer aan de crowdfunding heb ik de map met bloto's in ontvangst mogen nemen en ik vind ze schitterend.

Met dit boek heeft Margreet het stripmakerschap des vaderlands een stevige fundering gegeven waardoor het nog veel langer kan blijven bestaan. En ik blijf Margreet vanaf nu tot altijd volgen. Ik ben benieuwd wat ze in de toekomst nog allemaal voor verrassingen voor ons in petto heeft.
 

zondag 2 mei 2021

Clarkesworld Magazine Issue 175 April 2021

Het aprilnummer van Clarkesworld Magazine opent met deze schitterende cover met de titel GUYS! Don't Lose Hope gemaakt door de in Duitsland wonende JC Jongwon Park. Gevolgd door zeven korte science fiction/fantasy verhalen en vier non-fictie artikelen.

De Jamaicaan Dean-Paul Stephens schetst in Ouroboros een wereld waarin de mensheid is uitgestorven en zijn nakomelingen, AI's met een bewustzijn, zich verder ontwikkelen door zelf weer nakomelingen te ontwerpen. Een verhaal waarin op een natuurlijk wijze filosofische en ethische vragen over het bestaan behandeld kunnen worden zonder dat er een blad voor de mond gehouden hoeft te worden en alle kanten evengoed belicht kunnen worden.

Terwijl Dean-Paul Stephens me al denkend achterliet, wikkelde de Engelse Richard Webb mij in een heel aangenaam liefdevol nest met zijn verhaal The Sheen of Her Carapace. Het is de buitenstaander die een veilig onderkomen vindt bij insectachtige wezens. De liefde voor het vredige insectenleven bleef mij nog lang bij.




 



Clarkesworld Magazine 207 December 2023

Met The Gift in de zeer herkenbare stijl van Matt Dixon op de voorkant bevat het decembernummer van Clarkesworld Magazine acht science fic...