Concept M - Aafke Romeijn

Het begon met de podcast van De Eeuw van de Amateur waar Aafke Romeijn te gast was. Voor die tijd had ik nog nooit van haar gehoord. De manier waarop zij sprak en wat ze zei, maakte me nieuwsgierig wat voor boek zij had geschreven. Ook niet in de laatste plaats omdat het om Nederlandse science fiction gaat, iets waar niet veel van bestaat. Ik zette het op mijn wensenlijstje.
De vakantie bracht mij in verschillende Nederlandse plaatsen waarbij ik het ondanks de vele ongelezen boeken die ik nog heb liggen, het niet kon laten om de plaatselijke boekhandel te bezoeken. En daar in Hoorn lag dit boek Concept M mij toe te roepen om het te kopen. Nog opmerkelijker is het dat ik er ook bijna gelijk in begonnen ben. Iets dat ik maar zelden doe bij een pas gekocht boek.

Nederlandse science fiction heeft altijd het gevaar dat allerlei technisch futuristische termen belachelijk en gemaakt klinken. Daar heeft dit boek geen last van. Het speelt zich dan ook af in de nabije toekomst en in een herkenbaar Nederland alleen met dit verschil dat in de jaren vijftig een ziekte de samenleving in is geslopen die in de loop der jaren zich steeds meer uitbreidt en daarmee steeds meer van de hele samenleving vraagt. Uiteindelijk beheerst deze ziekte het hele politieke klimaat en de vraag is hoe lang het nog zo door kan gaan.

Een fascinerend thema dat niet weinig aan onze huidige samenleving refereert en me dan ook regelmatig deed laten nadenken over waar wij nu met zijn allen mee bezig zijn. Er is echter een moment in het boek dat zo letterlijk lijkt op wat er echt is gebeurd dat het me uit het verhaal haalde en aanvoelde als een domper. Gelukkig bij doorlezen kon ik uiteindelijk dat gevoel weer kwijtraken en opnieuw blij verrast worden door de wending die het verhaal neemt wat nog meer voer tot nadenken geeft.

Een heel fijn boek en ik hoop dan ook dat Aafke Romeijn nog meer woorden in zich heeft om ons mee te verrassen en verder te laten nadenken.

Barbaraal tot op het bot - Barbara Stok

Het werk van Barbara Stok heb ik pas ergens in 2011 leren kennen en was gelijk verkocht door de filosofische overwegingen en het scherpe introspectieve vermogen van deze autobiografische strips.

Telkens weer las ik dat zij was begonnen met het in eigen beheer uitgeven van haar stripjes onder de naam Barbaraal. Met kopiëren, knippen en plakken zette ze deze stripjes met de hand in elkaar en verkocht ze onder andere via een bevriende winkelier die ze op de toonbank neerlegde (als ik het goed begrepen heb). Wat klinkt dat toch romantisch.

En dan las ik ook telkens weer dat deze strips over seks gingen, een onderwerp dat me vroeger wellicht meer had geboeid maar waarvan ik nu ook nog wel nieuwsgierig was hoe Barbara Stok dit in beeld heeft gebracht. Alleen tja, die paar honderd in eigen beheer uitgegeven stripjes zijn natuurlijk nergens meer te krijgen. Dus was ik erg blij dat ze de Barbaraals (#1 t/m #3) hebben gebundeld en opnieuw uitgegeven. Dat is Barbaraal tot op het bot geworden.

En deze strips hebben zeker aan mijn verwachtingen voldaan. Niet alleen komen de sekservaringen van een jong volwassene aan bod maar ook al het gedoe rondom relaties en wat te doen met de rest van je leven? Het filosofische zit er bij Barbara al vroeg in. En ook de relativering van eigen gedachten en gedragingen. Ik ben dan ook heel blij dat dit boek bestaat en iedereen kan meegenieten van Barbara Stok haar eerste stappen in het stripmaakschap.

Suske en Wiske: Op het eiland Amoras - Willy Vandersteen

In een Bed & Breakfast-kamer vond ik deze Suske en Wiske in de gouden collectie uitgave zodat er ook nog wat achtergrondinformatie over dit verhaal vermeld stond.

Ik ben nooit een groot fan geweest van Suske en Wiske maar heb er desondanks best aardig wat van gelezen. Altijd als ik er eentje ergens vond want ik heb er nooit een gekocht. En nu was het best een tijd geleden dat ik er een gelezen had waardoor ik best verrast werd door het absurdisme van deze strip. Ook de overgangen naar een nieuwe situatie waren soms zo abrupt dat ik checkte of er geen bladzijden misten.

Wat bijzonder leuk aan dit deel is dat het nog uit de prille begintijd van deze serie is en Jerom en Lambiek nog helemaal niet in beeld zijn en Suske voor het eerst wordt geïntroduceerd om vervolgens niet meer te verdwijnen. Dat heeft toch wel wat van stripgeschiedenis.

Met het verhaal heb ik me prima vermaakt maar nog steeds word ik er niet enthousiast genoeg van om me verder in deze strip te gaan verdiepen. Maar als ik ergens een deeltje tegenkom, zal ik die ook weer niet ongelezen laten liggen.

Ype 6: XXX - Ype Driessen

Nu ik regelmatig de podcast De Eeuw van de Amateur beluister waarin Ype Driessen een grote rol speelt, ben ik ook weer geïnteresseerd geraakt in zijn autobiografische fotostrips. Om maar niet meer moeilijk te doen, heb ik in een keer alle nog resterende boekjes besteld die ik nog niet van hem had.

En nu dit deel zes gelezen. Aardig wat van deze strips had ik wel al op zijn website gelezen maar het is zeker leuk om ze ook op papier in de hand te hebben en achterelkaar te kunnen lezen.

In dit deel is Ype naar Amsterdam verhuisd om aan een nieuw hoofdstuk van zijn leven te beginnen nu het uit is met Willem. Mooi maar ook hartverscheurend hoe het gemis van Willem door Ype uitgedrukt wordt en hoe hij dapper zijn leven voortzet. De humor, de foto's, de personages, allemaal nog steeds even sterk als altijd. Dus op naar het volgende deel.

De Wandelaar - Adriaan van Dis

Adriaan van Dis zijn schrijfstijl is voor mij zo natuurlijk als het leven zelf dat het er op lijkt dat wat hij ook schrijft, het altijd prima is. En op zich geldt dat ook voor De Wandelaar.

Alleen dat dit boek deels over een hond gaat, is voor mij geen pre. Daar heb ik namelijk weinig tot niets mee. En ook is Parijs geen stad waar ik snel warm of koud van word. De Hollander die daar nietsdoenerig bivakkeert levend op een enorme erfenis, ligt dichter bij mijn hart.
Lezen over de ellende van de illegalen in de buitenwijken van Parijs en de daaromheen broeiende en steeds opnieuw opvlammende rellen deed me wel beseffen hoe goed ik het hier heb, alleen wist het me toch ook niet echt te raken. En misschien is het wel dat wat in dit boek beschreven wordt. De Hollander die wel goed probeert te doen maar er nooit echt deel van wordt. Hij die vol schuldgevoel zit maar dat nooit helemaal tot tevredenheid kan omvormen met goede daden. Als rijke legale inwoner is er altijd een onoverbrugbare kloof en daar hebben we het dan mee te doen.

Dat is wat dit boek even bij me oproept maar ik vrees dat over een paar maanden ik al niet meer weet waar dit verhaal nu werkelijk over ging. Een makkelijk tussendoortje over een schrijnend stedelijk probleem?

The Humans - Matt Haig

Het boekenblog Hoofdstuk 12 publiceerde een stuk over dit boek dat mij gelijk zo nieuwsgierig maakte dat ik het vrijwel gelijk bestelde en ben gaan lezen. Het idee de mensheid te beschrijven vanuit het perspectief van een buitenaards wezen trok mij aan omdat dit dé manier is om eens op een andere wijze naar het menselijk handelen te kunnen kijken.

Wellicht waren mijn verwachtingen te hoog gespannen en was het daarom dat ik de eerste honderd bladzijden wel vermakelijk vond maar uiteindelijk te gezocht grappig. En uiteindelijk ook dat het buitenaardse wezen mij te menselijk was, iets waar veel science fiction boeken last van hebben.

Maar opeens werd mijn belangstelling toch aangewakkerd. Dat begon met de observatie dat de mens altijd iets te verbergen heeft. En herstellen in het Engels is recover dat je kunt vertalen als herverbergen. Dus de mensheid wordt gezond door zich anders voor te doen dan dat hij is.

Vanaf dat moment begon het buitenaardse wezen ook werkelijk belangstelling voor de mensheid te hebben. Iets dat in tegenspraak was met de opdracht waarmee hij naar de aarde gestuurd was. En met die belangstelling wordt het verhaal opeens warmer. Het lijkt wel alsof het boek begint vanuit het hoofd het cerebrale en dit steeds meer opschuift naar het hart, het gevoel.

Ondanks alle tekortkomingen van de mens is de uiteindelijke conclusie dat de mensheid ook iets waardevols te brengen heeft. Een conclusie die ik persoonlijk niet snel zal trekken maar toch wel eens aangenaam vind om over te lezen.