zondag 29 augustus 2021

Kevin Keller: Welcome to Riverdale - Dan Parent

 

Een hele luchtige, kleurrijke LGBTQ-strip in een Amerikaanse high school setting. Een jonge homo die door de gebruikelijke fases van de puberschap en daarmee gepaard gaande onzekerheden op het relatievlak gaat.

 

Allemaal leuk en aardig en het leest als een trein maar het is mij een beetje te luchtig en lollig en makkelijk en vrolijk. Voor mij is de puberteit een beslissende fase in iemands leven van erop of eronder. Natuurlijk kun je daar luchtige verhalen over schrijven maar bij mij resoneert dat niet. Het wordt hierdoor allemaal wat te kinderlijk.

zondag 22 augustus 2021

Starve Vol. 1 en 2 - Brian Wood, Danijel Zezelj en Dave Stewart

 










 

 

Starve deel 1 is een e-stripboek uit mijn LGBTQ Bundle van Humble Bundle en daarmee een complete verrassing. De titel Starve deed me gelijk aan gruwelijke uithongeringshorror denken waarbij dat idee nog eens benadrukt werd door de tekening op de voorkant waarbij de hoofdpersoon met een mes tussen de tanden me doordringend aankeek. Het was ook een reden waarom ik er niet gelijk heel veel zin in had. Ik lees niet om te gruwelen. Als het gebeurt, is het niet direct een reden om te stoppen maar ik zoek het niet actief op.

Het duurde even voordat ik erin kwam. De tekeningen zijn allemaal vrij donker van kleur en op het eerste gezicht dacht ik dat er nonchalant getekend was door de dikke stiften waarmee de mensen zijn weergegeven. Het gaf mij een rommelig gevoel. Maar gaandeweg begon ik steeds meer in de tekeningen te zien en met name de sfeervolle weergave van de architectuur in de steden maakte indruk op me. Wat ik eerst voor slordig hield, ging ik steeds meer ervaren als de rauwe omgeving waarin het verhaal zich afspeelt.

Dit verhaal gaat over een beroemde televisiekok die zich heeft teruggetrokken in een leven vol drugs en weer terug wordt gehaald naar het kookprogramma Starve waarin de opdrachten voor de concurrerende koks steeds extremer en onethischer worden om het publiek te blijven trekken.
Tegelijkertijd speelt er de frustratie van zijn vrouw die zich genaaid voelt omdat hij na vele jaren huwelijk uit de kast is gekomen, de band met zijn bijna volwassen dochter en de verhouding met een vroegere vriend. Dit alles terwijl er voor de televisie gekookt moet worden.
Hele moderne onderwerpen en wat mij betreft ondanks alle rauwheid toch gevoelig in beeld gebracht.

Na deel 1 was ik eigenlijk wel benieuwd hoe dit verhaal verder ging en vond op internet gratis het tweede deel, dat ook het laatste deel blijkt te zijn. Het was zeker de moeite waard om dit deel er ook bij te lezen omdat er wat open eindjes uit het eerste deel worden afgerond.

donderdag 19 augustus 2021

Maaikes Grote Dagboekje - Maaike Hartjes

Maaikes grote dagboekje bestaat uit twee grote thema's, de liefde en oorlog. Het eerste ken ik wel van Maaike, met haar twijfels en haar alsmaar oplopende stress. De twijfels van voel ik nog wel genoeg voor mijn geliefde, zijn heel herkenbaar en daarmee ook ontroerend. De stress die Maaike hier beschrijft is al een voorloper op haar burn-out die ze later zo mooi in het Burn-out dagboek heeft verwerkt en daardoor ook wel een beetje pijnlijk om te zien. Maar het is allemaal zo echt als het leven en dat maakt het interessant en blijft het boeien.

Het zijn dagboekfragmenten uit 1998 en 1999, de tijd van de bombardementen door de NAVO op Servië. Maaike heeft contact met twee stripstekenaars aldaar en hierdoor kan ze ook de oorlog tekenen vanuit hun perspectief. Het geeft angstaanjagend weer hoe verschillend we allemaal geïnformeerd worden maar dat we wel acteren op deze informatie. 

Het is niet een onderwerp dat ik bij Maaike Hartjes had bedacht. Ik ken haar van de alledaagse rompslomp waar we allemaal wel tegenaan lopen. Dit is dan ook echt andere koek en aan vooral het serieuze kostte mij tijd om aan te wennen. Zelfspot is makkelijker dan de rauwheid van een echte oorlog.

De bladzijden die over de oorlog gaan zijn allemaal aan de buitenkant zwart gekleurd en dat is ook te zien als je tegen de onderkant van het boek aankijkt. De witte bladzijden over het dagelijks leven en de liefde en de zwarte over de oorlog. Een goede combinatie om het behapbaar te houden. En ook al kon Maaike haar oorlogsstripjes aan geen krant verkopen, des te beter dat het toch in dit grote dagboekje is terecht gekomen en uitgegeven.

Zoals immer, alle lof voor Maaike Hartjes. 

woensdag 18 augustus 2021

Clarkesworld Magazine Issue 179 Augustus 2021

Het augustusnummer van Clarkesworld Magazine bevat zeven korte verhalen en vier non-fictie artikelen. En de website van Clarkesworld Magazine heeft een facelift gekregen, ik moet nog even wennen maar dat gaat vast snel lukken.

Het verhaal A Thousand Tiny Gods viel gelijk in de eerste regel al op omdat het zich afspeelt in het Koninkrijk Bahrein, een koninkrijk waar ik nog nooit van gehoord had en na opzoeken achterkwam dat het in het Midden Oosten ligt. Over Nadia Afifi, de auteur van dit verhaal, wordt gemeld dat zij in het Midden Oosten is opgegroeid. Een nogal groot gebied maar er zal vast een reden voor zijn dat het niet specifieker wordt benoemd.
De duizend kleine goden zijn nanobots die allerlei veranderingen in het menselijk lichaam kunnen bewerkstelligen. Eerst met name plastisch chirurgische ingrepen maar later wordt er ook onderzoek gedaan naar wat zij in het genezen van kanker kunnen betekenen. Dit laatste wordt echter door de politiek niet gefinancierd en de vrouw van een minister die dit wel probeert te doen, verdwijnt van het toneel. Heel boeiend om in science fiction te lezen over feminisme in het Midden Oosten.

dinsdag 17 augustus 2021

Haaientanden - Anna Woltz

Na sinds tijden weer eens een stuk gefietst te hebben, streken we neer in het gras naast een voetpad, vlak bij de bijna onhoorbare A2 met uitzicht op een enorm weiland en de Amstel in de verte. Daar heb ik in een ruk dit kinderboekenweekgeschenk uitgelezen. En wat een schitterend verhaal.

Daarnaast spreken de illustraties van Maartje Kuiper mij ook heel erg aan. Simpele figuren maar zeer effectief.

Een meisje begint aan een fietstocht rondom het IJsselmeer. Zij gaat van Enkhuizen via de Afsluitdijk naar Stavoren en uiteindelijk met de pont weer naar Enkhuizen. Een route die ik zelf ook wel gefietst heb maar dan zonder de pont. De herkenning van de route vond ik al een feest op zich.

Maar het verhaal gaat over veel meer dan een fietstocht door een elfjarig meisje. Ze onderneemt deze tocht met een bepaald doel die alles met haar zieke moeder te maken heeft. Onderweg ontmoet ze een jongen, een ontmoeting die alle twee hun levens gaat veranderen.

Ook al had ik snel het idee waar het verhaal heenging en wat de auteur wilde vertellen, toch werd ik op een paar momenten enorm ontroerd. Misschien dat het weer even voelen van moederliefde voor jou je als mens wel altijd bijblijft en kan blijven treffen, hoe oud je ook bent.


maandag 16 augustus 2021

Zegeningen - Caroline Albertine Minor

Verwachtingen kunnen heel erg verstorend zijn en misschien is dat ook wel bij het lezen van dit boek gebeurd. Ik dacht met een roman te maken te hebben maar het bleken korte verhalen te zijn. Wel korte verhalen waarin dezelfde namen nogal eens voorkwamen. En ook was het thema verlies in al deze verhalen prominent aanwezig. Dit maakt het dan wel weer tot een soort van geheel maar mijn aanvankelijke verwachting stoorde het ontspannen lezen omdat ik op iets zat te wachten wat niet kwam.

De verhalen lieten mij ook met een deprimerend gevoel achter. Nu ben ik niet vies van lezen over het leed in het mensenleven, iets waarvan ik denk dat het zeker net zo belangrijk is om te benoemen als de blijdschap in het bestaan. En ik kan me er ook nog wel eens juist aan ophalen, me er door gesterkt voelen. Deze verhalen in Zegeningen deden dat bij mij niet. Ik kreeg er meer een zeurend gevoel van in mijn achterhoofd dat tijd nodig had om weer te verdwijnen. Dat er achterop het boek staat dat er tussen de regels door ook een hoopgevend licht schijnt, heeft mij dan ook verbaasd. Dat licht heb ik gemist.

Het is allemaal vlot genoeg geschreven maar ik kreeg er zeker niet het gevoel bij dat ik laatst bij de bundel van Mensje van Keulen had. Nu is dit een vertaling uit het Deens dus is het altijd de vraag wat de vertaling heeft gedaan. Toch heb ik ook laatst De Pest van Camus gelezen in de vertaling en in die tekst scheen het genie van de schrijver aan alle kanten door. Ik denk dat Zegeningen het net niet voor mij is.

Wet Moon Book 1 - Sophie Campbell

Weer eens een ongelezen exemplaar uit de LGBTQ-humble bundle geplukt. Het is alweer vijf jaar geleden dat ik deze e-boeken kocht en op een of andere manier kwam ik er nooit zo aan toe. Ik merk dat ik aan e-boeken sowieso toch minder makkelijk begin. En al helemaal als het strips zijn want die kan ik alleen maar achter mijn bureau lezen en daar zit ik voor mijn werk al zoveel uren dat ik in mijn vrije tijd liever op de bank spring met een boek.

Maar toch aan dit exemplaar begonnen en ik was snel verrast door de wereld van het plaatsje Wet Moon waarin tieners opgroeien en met de gebruikelijke onderwerpen te dealen hebben zoals erbij horen, verliefd worden, eigen identiteit vinden enzovoort. Nu heb ik over deze onderwerpen inmiddels wel voldoende gelezen maar toch was het de manier waarop de personages getekend zijn die mijn aandacht vasthielden. De gothic uitstralingen van veel van de personages vind ik boeiend om naar te kijken en het worstelen met het lichaam dat te dik bevonden wordt is schitterend in beeld gebracht.

Wel jammer dat dit een deel 1 blijkt te zijn van een reeks die tot op heden doorloopt en ondertussen al bij, geloof ik, deel 7 is. In dit eerste deel is een aanloop genomen met verwijzingen naar geheimen die bij allerlei personages spelen. Helaas prikkelen deze geheimen niet voldoende om een deel 2 aan te gaan schaffen. Ik vind het leuk om kennis gemaakt te hebben met deze tekenstijl maar het onderwerp kan mij net niet genoeg grijpen.
 

Clarkesworld Magazine Issue 178 July 2021

In Clarkesworld Magazine van Juli 2021 treffen we zeven korte verhalen aan van Amerikaanse, Maleise, Australische, Russische, Poolse en Nigerese auteurs. Ook zijn er vier non-fictie artikelen te vinden en is de illustratie op de cover dit keer gemaakt door Alejandro Burdisio die uit Andalusië komt. Oftewel een zeer internationaal gezelschap en zo zie ik het ook het liefst in Clarkesworld Magazine.

When the Sheaves Are Gathered geschreven door Nick Wolven is een verhaal wat mijn aandacht voortdurend vasthield omdat het me constant vroeg na te denken wat er aan de hand was.
Een voor een verdwijnen er mensen zonder dat daar een logische verklaring voor lijkt te zijn. De uiteindelijke verklaring is zeer bevredigend. Heel mooi gedaan. Dat is nog eens een verhaal vertellen.

Leonid Kaganov schreef I'm Feeling Lucky en Alex Shvartsman vertaalde het uit het Russisch in het Engels. In dit verhaal wordt de mensheid pijnlijk in zijn rauwheid geopenbaard.
Voor mensen met een ongeneeslijke ziekte is een apparaat ontwikkeld waarmee ze in de toekomst kunnen springen met het idee dat wellicht er in die tijd wel hun ziekte genezen kan worden. Alleen gaan steeds meer mensen dit voor andere redenen gebruiken. Zoals bijvoorbeeld de mensen die het werken op het land wel heel zwaar vinden en hopen dat door naar de toekomst te springen daar iets op gevonden is zodat ze makkelijker kunnen leven. Alleen blijven op deze manier de achterblijvers met  hongersnood en chaos achter.
Nog wranger is dat de mensen die naar de toekomst springen helemaal geen verder ontwikkelde beschaving aantreffen maar juist barbaren. Erg sterk weergegeven hoe mensen vooral voor zichzelf kiezen en dit uiteindelijk naar ondergang leidt.

De Poolse M V Melcer schrijft in The Falling over een beschaving dat zich bevindt in een enorm ruimtestation  bestaande uit vele ringen en die langzaam in een zwart gat dreigt te verdwijnen. Alleen het opofferen van enige ringen kan steeds dit noodlot tijdelijk voor de rest besparen. De vraag is dan ook welke keuze je maakt in deze situatie. Ontsnappen met een klein deel of steeds een klein deel opofferen tot er niemand meer over is. Een science fiction variant van het trolleyprobleem.


Het is alweer aardig wat jaren geleden dat ik Slack Wyrm ontdekte via de webiste https://joshuawright.net/slack-wyrm-001.html. Met veel plezier lees ik deze strip via het scherm en nu ook via zijn Patreon want het is toch fijn om een artiest ook financieel te kunnen ondersteunen. Dat is eigenlijk ook de reden dat ik dit papieren boek heb aangeschaft. Niet dat deze via papier beter tot zijn recht komt want eigenlijk maakt het met deze strip niet zo'n verschil via welk medium je het leest, iets dat voor veel andere strips wat mij betreft niet geldt.

Dit is het eerste boek van Slack Wyrm op papier en deze Australische creatie had ik dus al een tijd geleden van het scherm gelezen. Door helemaal terug naar het begin te gaan, is het leuk om te zien hoe de verschillende personages ooit zijn begonnen. 


In strips van een hooguit twee bladzijden maken we kennis met de intens luie draak Slack Wyrm en de creaturen die om hem heen leven. Er zit wel enige lijn in als je de strips na elkaar leest maar je kunt ze ook op zichzelf bekijken.

Wat mij het meest treft zijn de plotselinge plotwendingen die mij meerdere malen hardop hebben doen lachen. De tekeningen zien er simpel uit maar weten de uitdrukkingen van de alle personages haarfijn uit te drukken. Het begint eerst nog zwart-wit met af en toe een kleurenpagina. Langzaamaan wordt het steeds meer kleur en als je nu naar de nieuwste strips kijkt, is het altijd kleur. Ik was zelfs vergeten dat het ooit met zwart-wit begonnen was.

Voor mij is er geen meerwaarde voor deze strip op papier dus blijf ik Joshua Wright voortaan via Patreon steunen. Want dat is hij zeker waard met het leveren van zoveel grappige, fantasievolle strips.  Plus dat op Patreon hij vaak extra informatie geeft over de achtergrond van de strip en ik daarmee ook de Australische cultuur iets beter leer begrijpen.

maandag 9 augustus 2021

Outrageous Tales from the Old Testament - Neil Gaiman, Alan Moore, Dave McKean and others

Veertien verhalen uit het Oude Testament verstript door Neil Gaiman en zijn maten in de jaren negentig. Dat belooft veel slimme teksten, smerige plaatjes en kwinkslagen die het beste te volgen zijn als je de verhalen uit het Oude Testament ook kent. Al deze beloftes zijn wat mij betreft ingelost.

Outrageous uit de titel wordt ook zeker waar gemaakt. Dit woord kan volgens Google Translate vertaald worden met buitensporig, schandelijk, extravagant, afschuwelijk, uitbundig, beledigend, ergerlijk, verschrikkelijk, gewelddadig, krenkend en bovenmate. Al deze termen zijn toepasselijk op de verhalen die in dit boek te vinden zijn. Dus geen boek voor tere zielen of zwakke magen.

Nu ben ik zelf wat allergisch voor uitingen van religies.  Hierdoor is voor mij een boek als dit waar de verhalen uit het heilige boek op de hak worden genomen extra smullen.

zaterdag 7 augustus 2021

Clarkesworldmagazine Issue Issue 177 June 2021

In de maand juli had ik moeite met lezen en dat betekende dat Engels lezen nog moeilijker was. Daardoor heb ik het juninummer van Clarkesworld Magazine over een langere periode gelezen en hebben de zeven korte verhalen en vier non-fictie artikelen wellicht niet de aandacht gekregen die ze verdienen. 

Little Animals geschreven door Nancy Kress valt gelijk op omdat het zich in Nederland afspeelt en wel in een laboratorium van de universiteit in Delft. Er worden ook Nederlandse zinnen gebruikt die foutloos zijn, iets dat ik door een Amerikaan niet vaak zie gebeuren en de auteur gelijk voor mij inneemt.
In het onderzoek wordt een hedendaags persoon verbonden met het bewustzijn van iemand in het verleden die in de buurt leefde van een beroemdheid, in dit geval de dochter van Antoni van Leeuwenhoek. Haar geschiedenis loopt parallel met die van de ik-persoon van het verhaal. Dit alles heeft Nancy Kress zo natuurlijk beschreven dat het helemaal niet aanvoelt als een trucje. Knap gedaan.

Yukimi Ogawa is de Japanse auteur van The Shroud for the Mourners. De wereld waar we mee kennismaken is er een van vele kleuren en wel kleuren op het lichaam. Hoe meer kleuren, hoe hoger in aanzien waarbij de kleurlozen helemaal onderaan de maatschappelijke ladder staan. Alhoewel IA's helemaal uit den bozen zijn behalve als ze zich zo goed hebben vermomd als mens dat ze niet te herkennen zijn, dan vindt men het wel oké. Rechten voor IA's zijn dan ook bijna onbespreekbaar.
Deze wereld wordt niet uitgelegd maar als lezer kom je er stukje bij beetje achter hoe het werkt door hoe de verschillende karakters met elkaar omgaan. Zo uitleggerig als Chineze auteurs kunnen zijn, zo impliciet is dit verhaal geschreven en dat spreekt me toch wel meer aan. 

vrijdag 6 augustus 2021

Leon & Juliette - Annejet van der Zijl

Het boekenweekgeschenk van vorig jaar zag ik nog ongelezen in mijn kast staan en omdat ik net zin had in een eendagsboekje kwam dit goed van pas. De ondertitel luidt 'een liefdesgeschiedenis' wat mij gelijk een gevoel van zoete romantiek gaf en mij lichtjes tegenstond. Annejet van der Zijl heeft er echter niets zoets van gemaakt. Het boekje bevat een samenvatting van het leven van een witte Hollandse handelaar met een zwarte Amerikaanse slaafgemaakte in het begin van de 19de eeuw.

Alhoewel ik als kind ook al wel iets leerde over de slavenhandel, is het in de loop der jaren wel steeds meer in de publiciteit gekomen en is racisme een onderwerp waar we elke dag steeds meer mee geconfronteerd worden. Ik merk dat ik daardoor anders tegen de mensheid in het algemeen ben gaan aankijken en dit boekje heeft daar nog een nieuwe dimensie aan toegevoegd.

Als eerste was ik onder de indruk van hoe de zwarte Juliette en haar kinderen naar Nederland kwamen en daar in een volstrekt witte omgeving hebben geleefd met wat het lijkt, geen enkele hobbel wat hun huidskleur betreft. Juliette staat zelfs in hoog aanzien in hogere kringen. Dit wordt in de tekst verklaard met dat zij niet als bedreigend werden gezien.
En daar klikte het precies in mijn hoofd. De mensheid die de ander voortdurend als bedreiging ziet, niet omdat de ander bedreigend is maar omdat alles wat anders is bestreden moet worden. Alleen het bekende garandeert veiligheid. Het is dus een oerreflex die alleen door een laagje beschaving eronder gehouden wordt.

En dan kom ik op de tweede gedachte die dit boekje mij voor het eerst liet denken. Dit gaat over het afschaffen van de slavernij. Voor het eerst vroeg ik mij af wat nu precies de reden is geweest dat de in eerste instantie de noordelijke staten van Amerika de slavernij wilden afschaffen. Wat bracht het deze mensen op? Dat de zuidelijker staten de slavernij niet wilden opgeven en daar een bloedige burgeroorlog voor over hadden, kan ik mij voorstellen omdat zij hun rijkdommen en hun luizenleventje te verliezen hadden. Maar waren die noordelingen dan werkelijk zo beschaafd en medemenselijk dat zij inzagen dat slavernij barbaars was? Ik kan het mij bijna niet voorstellen. Vooral niet als je naar de huidige tijd kijkt, twee eeuwen later, en het racisme nog van alledag is.

Een verhaal als Leon & Juliette zou ik nooit zelf uitgekozen hebben om te lezen. Daarom ben ik heel blij dat dit soort boeken op deze manier verspreid worden en ik daarmee ook weer wat meer geleerd heb over het fenomeen mens.

Ik moet u echt iets zeggen - Mensje van Keulen

De naam Mensje van Keulen ken ik denk ik al vanaf mijn middelbareschooltijd maar had nooit iets van haar gelezen. Ik vrees dat ik haar op de hoop heb gegooid met Yvonne Keuls en Yvonne Kroonenberg om er vervolgens nooit meer naar om te kijken. Oh, hoe ongelooflijk naast heb ik er gezeten en wat heb ik mijzelf al die jaren ontzegd!

Dit boek met korte verhalen kwam in mijn bezit doordat het de J.M.A. Biesheuvelprijs van 2021 heeft gewonnen en ik deze prijs al jaren met veel plezier sponsor. En wat een pareltjes zijn daar al uit te voorschijn gekomen. Dit boek van Mensje van Keulen is daar een van.

Jaja, je roept nu wel dat het allemaal zo geweldig is maar wat is het dan dat het zo geweldig maakt? Altijd een sterke vraag maar of ik die nu naar tevredenheid kan beantwoorden, weet ik niet zeker. Het zit heel erg op de beleving van deze verhalen. Bij het lezen van de eerste zin geloof ik al dat de opgevoerde personages bestaan en ademen. Het zijn geen opmerkelijke geschiedenissen die worden voorgeschoteld, eerder juist hele gewone mensen met gewone levens. En toch gebeurt er dan iets dat niet helemaal in de lijn der verwachting ligt maar toch ook heel natuurlijk op zijn plek valt.

Ik kan nog uren beschrijven hoe overdonderd ik was door de eenvoud van de verhalen die toch heel diep konden steken. Maar liever raad ik iedereen aan het ook te gaan lezen. Dan ga ik me nog even schamen dat ik al die jaren zo'n verkeerd beeld van Mensje van Keulen heb gehad.

zondag 1 augustus 2021

Saga Volume 8 - Fiona Staples & Brian K, Vaughan


Deze wonderbaarlijke graphic novel serie waarin ras, macht, oorlog, vooroordelen, seksualiteit, gender en geweld mij telkens weer opnieuw laten verwonderen over het brein van de makers van deze doorlopende iconische geschiedenis, heeft met dit deel nog steeds niets aan kracht ingeboet.

Ik heb me afgevraagd wat het nu precies is wat deze serie zo speciaal maakt. In de eerste plaats zijn het de heldere kleuren die steeds weer opvallen en het zijn heel eigen sfeer geeft.
Daarnaast is er het epische van vele werelden die betrokken worden bij de geschiedenis van het verboden liefdespaar. Maar dat is wel vaker vertoond. Het zijn wat mij betreft de briljante fantasiewezens die het geloofwaardig maken.
Misschien zijn het iets te veel menselijke motieven die in de beweegredenen van alle figuren te vinden zijn en wat weinig buitenaards. Toch is het verhaal zo sterk dat ik me daar niet eens aan kan storen.

Ik kijk alweer uit naar het negende deel.

Gezinsverpakking - De Chabotten

Voor ik dit boekenweekgeschenk ging lezen, luisterde ik naar de podcast Nooit meer Slapen waarin de familie Chabot over dit boekje geïntervi...