zondag 28 september 2014

#50books - 2014.38 Niets boeienders dan de mens

Elke week een nieuwe boekenvraag in het kader van #50books dit jaar verzorgd door DrsPee. De achtendertigste vraag is

Welk informatief boek zou jij aanraden om te lezen en waarom?


Een informatief boek zal die informatie bevatten waar je op dat moment geïnteresseerd in bent. En er zijn een ontelbaar aantal onderwerpen waar je belangstelling voor op kunt vatten. Daarom zullen er ook heel wat zijn die minder je aandacht zullen vasthouden. En vind ik het best moeilijk om informatieve boeken aan te raden aan mensen als ik deze mensen niet ken.
Als hoofdzakelijk fictielezer kan ik wel een paar boeken opnoemen die mij wisten te bekoren.

Wil je naar de diepste lagen waar een mens maar in kan wroeten? Sla dan De Zin van het Bestaan van Victor E. Frankl open. Aan de hand van zijn concentratiekampervaringen uit WOII beschrijft de auteur het vermogen van de mens om zich boven zijn lijden te verheffen en een waarheid te vinden waardoor hij verder kan.


Van een heel andere orde maar net zo noodzakelijk in het menselijk bestaan bespreekt Middas Dekkers in De Kleine Verlossing of de Lust van Ontlasten. Ik weet dat er aversie tegen dit onderwerp is maar juist de mensen die dit voelen zouden met dit boek wel eens over dat gevoel heen kunnen komen en vele genotsmomenten voor het leven erbij hebben.


Het heerlijke toetje zit hem in de verhalen van Oliver Sacks die gaan over neurologische extreme afwijkingen uit zijn eigen praktijk. Juist door de lezen over de afwijkingen (wat stiekem smullen is) leer je vanzelf het een en ander over wat voor de mens de meest gangbare gang van zaken is op neurologisch gebied en hoe dat bij jezelf werkt.
De man die zijn vrouw voor een hoed hield is slechts een van de vele titels die Oliver Sacks heeft uitgebracht. Dus als je de smaak te pakken krijgt, kun je nog even voort.

zondag 21 september 2014

Ierse Verhalen - Walter Macken


De titel Ierse Verhalen samen met de ouderwetse uitstraling van deze in 1965 uitgekomen pocket, hadden mij het idee gegeven een boekje in handen te hebben met eeuwenlang mondeling overgedragen Keltische mythen die door een Ierse schrijver van de 20ste eeuw zijn opgetekend. Veel meer had ik er niet naast kunnen zitten want Ierse verhalen is een boekje dat niets meer en niets minder is dan eentje met verhalen die zich afspelen in Ierland.

Teleurgesteld ben ik echter niet. De verhalen ademen de sfeer uit van het leven op een eiland met de ruwe alles verzwelgende zee op een steenworp afstand. Het zou tijdloos geweest zijn als er geen auto's en telefoons in voor zouden komen want zo'n dorpsleven is van vele eeuwen.

Al worden er geen directe linken tussen de verschillende verhalen gelegd, toch zit er soms een overlap in de personages die een rol spelen. Na enkele verhalen komen deze mensen vertrouwd voor en is het alsof je al opgenomen bent in die gemeenschap.

De verhalen zelf zijn schetsen van wat de mensen drijven in het leven, hun passie, hun angst, hun verlangens. Per verhaal wordt er ingezoemd op één persoon van waaruit je de gebeurtenissen kunt volgen.
Echter zo uitgebreid de inleiding is met sfeerbeelden van de omgeving en de gemoedstoestand van de hoofdpersoon, zo plotseling word je als lezer op het einde soms alleen achter gelaten. Het verhaal denderde dan nog in mijn hoofd door terwijl de rest van de bladzijde wit was.

Eenvoudige taal zonder opsmuk en direct op de emotie. Er mogen wel meer verhalen worden geschreven als deze.

vrijdag 19 september 2014

#50books - 2014.37 Vol achterhoofd

Elke week een nieuwe boekenvraag in het kader van #50books dit jaar verzorgd door DrsPee. De zevenendertigste vraag is

Waar haal jij je leesinspiratie vandaan?

http://www.funnyhairpics.com/pictures/eyes_in_the_back_of_my_head.htm
De vraag is eerder hoe krijg ik mijn hoofd leeg voordat ik me richt op wat ik wil gaan lezen?

Nu is het zo dat terwijl ik in een boek bezig ben en de laatste bladzijden zie naderen er al een hele selectie in mijn hoofd plaatsvindt met welk boek hierna aan de beurt zou kunnen komen.
Dit kunnen boeken zijn die op het nog-niet-gelezen-boekenplankje staan of boeken die tijdens het lezen van het huidige boek in me op zijn gekomen om nog eens te willen herlezen.

Het gebeurt me nu nooit dat er slechts één boek in aanmerking komt en dat ik het daar dan bij kan houden.
Nee, het zijn altijd meerdere titels de me bezighouden en het komt dan ook regelmatig voor dat ik in twee boeken tegelijkertijd begin.
Tijdens het lezen wint er uiteindelijk dan wel eentje die dan veel sneller uitgelezen wordt dan de andere maar dat wordt pas beslist tijdens het lezen van die boeken.

Het ergste is dat wanneer ik een boek nog niet uit heb en dan al meer in mijn hoofd bezig ben met wat hierna te gaan lezen dan dat ik me blijvend kan concentreren op de tekst die op dat moment voor me ligt. Zonde en ik hoop mijzelf dat ooit nog eens af te kunnen leren.

zaterdag 13 september 2014

#50books - 2014.36 Mijn drie

Elke week een nieuwe boekenvraag in het kader van #50books dit jaar verzorgd door DrsPee. De zesendertigste vraag is 
Wie zijn volgens jou de nieuwe grote drie van de Nederlandse literatuur?

 http://contraquerencia.blogspot.nl/2013/02/top-3-de-canciones-empalagosas.html
Mijn eerste reactie was dat ik maar pas sinds kort weer Nederlandse literatuur lees en daar nog een beetje in aan het komen ben waardoor ik niet zo even drie namen op kan hoesten.
Wel eentje, namelijk Arthur Japin. Het mooie is dat ik zijn boeken niet eens zo hemeljuichend goed vind maar wel proef dat zijn boeken een lange houdbaarheidswaarde hebben. Ze zijn tijdloos. Een sterk element voor een grote drie-nominatie. Plus dat zijn schrijfstijl en taalgebruik voor een groot publiek toegankelijk is zonder dat het aan kwaliteit inboet.


Mijn tweede reactie is dat Nederlandse literatuur op een heel eigen wijze geïnterpreteerd kan worden waardoor mijn schrijvers hoofdzakelijk alleen aan het Nederlandse burgerschap hoeven te voldoen.

Dan kom ik al heel snel uit bij Toon Tellegen. Deze auteur heeft een oeuvre waar iedereen op aarde (groot en klein) enorm veel plezier aan kan beleven. Het mooie van zijn verhalen vind ik dat de lezer het precies zo op kan vatten als waar hij op dat moment voor open staat. Verhalen die nooit vervelen en ook van een tijdloosheid zijn waardoor ze voor altijd meegaan.

Als derde kom ik dan bij een persoonlijke favoriet die wat mij betreft niet genoeg aandacht kan krijgen. Dit is Tonke Dragt. Haar jeugdboeken zijn geschapen met magie waar je al lezend in wordt gezogen en als een ander mens weer uitkomt.  Geschreven met als doelgroep de jeugd maar voor volwassenen minstens zo interessant.

Een top drie vraagt ook nog om een volgorde maar dat kan ik niet over mijn hart verkrijgen. Laat ze hand-in-hand naast elkaar staan.

maandag 8 september 2014

Chobits Vol 5 t/m 8 - CLAMP


De delen 1 t/m 4 heb ik wat verspreid gelezen. De delen 5 t/m 8 heb ik in vier dagen achter elkaar verorberd. Dit kwam zeker mijn geheugen ten goede omdat ik er in zat en niets van maanden terug op hoefde te halen of zelfs opzoeken. Alleen was het funest voor de vele herhalingen die in deze manga blijken te zitten. Wanneer je met grote tussenpauze de delen leest, valt dat niet zo op maar nu was het echt storend. Jammer wel.

De humor blijft voor een deel hetzelfde maar wordt wel minder in de laatste delen. Daarin wordt veel meer uitleg gegeven waar Chi, de Chobit, vandaan is gekomen en wordt Hideki, een arme student, voor het grote dilemma geplaatst of hij werkelijk van een persocom, een chobit, een androïd zou kunnen houden. Dat is dan ook eigenlijk het grote thema dat door alle acht de delen speelt. Op zich geen originele vraagstelling maar wel eentje waar wij met zijn allen toch nog lang niet uit zijn. En als je nog verder gaat kijken, is het allesomvattende thema de liefde. Maar gaan eigenlijk niet alle boeken hierover?

zaterdag 6 september 2014

Een Schitterend Gebrek - Arthur Japin


Een schitterend gebrek, wat een prachtige titel en daarmee eentje die mij al jaren is opgevallen zonder dat ik me verdiepte in waar dit boek dan wel over zou gaan. De titel alleen al was plezier genoeg om het ene na het andere intrigerend levensverhaal op te roepen zonder het boek ook maar te hoeven openslaan.

Afgelopen Deventer Boekenmarkt heeft mij echter verleid om het boek mee naar huis te nemen. Nog steeds zonder me ervan op de hoogte te stellen waar het dan over zou gaan, sloeg ik het open en ben gaan lezen.

Het is de tragische geschiedenis van Lucia, de eerste grote liefde van Casanova en aanstichter van hoe hij later geworden is. Het speelt zich af in de 18de eeuw in Italië, Frankrijk en Nederland, Amsterdam om precies te zijn. Lucia begeeft zich in de welgestelde kringen maar brengt ook een deel van haar bestaan aan de andere kant van de maatschappij door.
Arthur Japin heeft zich bijzonder goed gedocumenteerd waardoor alles levensecht naar voren komt en zijn soepele schrijfstijl moedigt altijd aan om verder te lezen.

Dat het een prima boek is en van goede kwaliteit staat buiten kijf. Toch ben ik wat teleurgesteld achter gebleven. Ik vrees dat de titel in al die jaren al zoveel bij mij opgeroepen heeft dat het werkelijke boek daar niet meer tegenop kon. En dit maal geldt dat juist het gaan lezen zonder voorkennis de verwachting niet heeft kunnen waarmaken. Misschien als ik het over een paar jaar nog eens herlees, de beleving heel anders zal zijn.

dinsdag 2 september 2014

The Unwritten Vol. 9 Fables - Mike Carey & Peter Gross & Bill Willingham & Mark Buckingham

De twee graphic novel series The Unwritten en Fables kruizen stevig elkaars pad in dit officieel negende deel van The Unwritten. Fables, de creatie van Bill Willingham en Mark Buckingham, volg ik al vele jaren met heel veel plezier en was dan ook zeer verrast dat op de laatste bladzijde van The Unwritten, deel 8, daar de voor mij zo bekende Fables aan te treffen. Maanden heb ik uitgekeken naar dit negende deel om er achter te komen hoe ze twee werelden uit deze twee series zouden doen samenkomen en hoe deze combinatie dan uit zou pakken.

Ik kan gelijk wel verklappen dat ik absoluut niet teleurgesteld ben. Fans van de beide series komen volledig aan hun trekken. Of lezers die niet bekend zijn met Fables het ook zo kunnen waarderen, is voor mij als Fable-fan niet meer objectief in te schatten. In ieder geval is het voor de fan absoluut van meerwaarde omdat de vele personages en hun geschiedenis zo vertrouwd zijn waardoor de gebeurtenissen een emotioneel intensere lading hebben.

Mooi vind ik hoe de personages uit de verschillende series elkaar ook laten weten dat ze niet uit dezelfde wereld komen en daar juist een issue van maken. Nu is The Unwritten de hele serie lang al zeer sterk in het praten op meta-niveau over zijn eigen verhaal. Door dit in combinatie met een andere graphic novel te zien, wordt het gegeven dat alles een verhaal is, nog steviger neergezet.

Terwijl ik aan het lezen was, werd ik steeds nieuwsgieriger hoe ze dit deel gingen laten aflopen. Immers hierna zouden de twee series wel weer hun eigen weg gaan. Hoe zouden ze dit kunnen laten werken zonder dat de Fables-lezers deze Unwritten als verplichte kost erbij zou moeten nemen en de The Unwritten-lezers serieus genomen zouden worden? Zonder dat ik iets van het einde wil weggeven, wil ik alleen zeggen dat ze er prachtig in geslaagd zijn om tot een bevredigende oplossing te komen waarna nu de twee series weer zonder elkaar verder kunnen. Een bijzonder creatieve samenwerking.

maandag 1 september 2014

#50books - 2014.35 Zing het maar

Elke week een nieuwe boekenvraag in het kader van #50books dit jaar verzorgd door DrsPee. De vijfendertigste vraag is 
Hoe lees jij boeken waar dialect in staat?
http://www.overtuigendeteksten.nl/nieuws/vanaf-3-sept-op-tv-dat-is-andere-taal
Daar ga ik altijd even goed voor zitten. 
In eerste instantie lijkt het alsof ik er niets van zou kunnen begrijpen. Het woordbeeld is dan zo onbekend dat ik er niets van maken kan. Soms wil ik het dan wel eens opgeven en het dan maar overslaan. Maar meestal ben ik toch te nieuwsgierig en probeer het dan nog eens.
Dan kijk ik of ik de woorden in mijn hoofd kan laten klinken. Dat wil ook nog lang niet altijd de oplossing zijn. De ervaring met die klanken zijn te weinig om er zo makkelijk mee uit de voeten te kunnen.
Dus dan wordt het hardop uitspreken. Eerst lettergreep voor lettergreep en dan sneller zodat het natuurlijker gaat klinken. En dan geschiedt daar het wonder. Opeens begrijp ik haarfijn wat er gezegd wordt.
Dat dialect blijft telkens weer een avontuur.

Clarkesworld Magazine 207 December 2023

Met The Gift in de zeer herkenbare stijl van Matt Dixon op de voorkant bevat het decembernummer van Clarkesworld Magazine acht science fic...