Het Celestijnse Werkboek - James Redfield en Carol Adrienne

Op de kaft staat naast de titel ook nog geschreven: "Een spirituele reisgids bij de betoverende roman De Celestijnse Belofte". En dat is nu precies waar ik op blijf haken. Er is een roman geschreven over de zoektocht naar een manuscript waarin negen inzichten staan de mensheid op een hoger niveau in de evolutie kan brengen. En wat gebeurt er? Mensen nemen het zo serieus dat er een werkboek wordt geschreven gebaseerd op deze negen inzichten van dit zogenoemde manuscript en opeens is de roman geen fictie meer maar de werkelijkheid geworden.

Sympathiek is dan nog wel dat de schrijver James Redfield in het voorwoord schrijft dat hij helemaal niet van plan was dit werkboek te schrijven en dat een ieder die geld vraagt om de negen inzichten te onderwijzen het beste met wantrouwen tegemoet getreden kan worden. Het is op aandringen van enthousiaste lezers dat dit werkboek geschreven is en slechts om mensen op weg te helpen met zich verder te helpen in hun eigen ontwikkeling. Nou oké dan.

Elk hoofdstuk behandeld een inzicht. Er wordt eerst uitgebreid uitleg over het inzicht gegeven en vervolgens worden er individuele en groepsoefeningen beschreven om verder te komen in dit inzicht. Terwijl ik deze aan het lezen was, gaf het me steeds meer het gevoel dat ik een zelfhulpboek aan het lezen was. Het staat vol met oefeningen die mij bekend zijn uit verschillende richtingen van de psychotherapie. Op zich niet verkeerd en ik kan me voorstellen dat veel mensen hier heil in kunnen vinden. Bij mijzelf zijn weer een aantal ideeën waar ik toch al mee bezig was nog eens verder verdiept.

De telkens weer terugkerende nadruk op synchroniciteit werd voor mij steeds ongeloofwaardiger. Want hoe meer je als mens ergens mee bezig bent, hoe meer je daarop gefocust bent en dat eerder en scherper waarneemt. Daar is verder geen verhaal over evolutionaire ontwikkeling voor nodig om in te zien en te ervaren. En dat is dan ook precies wat mij hindert in dit boek. Alhoewel ze met het woord God zeer spaarzaam zijn en er geen moeten en schuldgevoelens worden opgedrongen, toch vind ik geen waarlijk spirituele handreikingen maar veel meer psychotherapeutische tips. Dat is prima maar noem het dan ook zo om valse verwachtingen te voorkomen.

De Celestijnse Belofte - James Redfield

Het boek dat in de jaren negentig zoveel stof heeft doen opwaaien, stond mij in mijn kast aan te gapen nadat ik het boek over de Meesters uit het verre Oosten had gelezen. Want dit boek beloofde mij een spiritueel avontuur. Het staat zelfs letterlijk op de voorkant.

Uiteindelijk is het meer avontuur dan dat het werkelijk spiritueel is. Al na het eerste hoofdstuk wist ik dat in dit boek niet een antwoord gegeven zou worden op diepere levensvragen. De schrijfstijl maakte het er al niet veel beter op maar daarbij houd ik nog even een slag om de arm omdat dit deels ook kan komen door de vertaling. Vele clichés volgen elkaar op en zijn hooguit vermakelijk.
Wanneer dit boek gelezen wordt met de verwachting een spannende roman in handen te hebben, kan men een leuk aantal uurtjes doorbrengen. Mijn verwachting dat er dieper meer te halen zou zijn, bracht mij de grote teleurstelling.

Interessant is nog wel dat in de jaren negentig dit boek een enorme hype is geweest. Het manuscript waar het verhaal om draait voorspelt dat in het laatste decennium van de 20ste eeuw er een grote verandering op spiritueel vlak in de mensheid zou plaatsvinden.  En daarmee geeft het heel goed weer wat er in de jaren negentig leefde en waar veel mensen naar op zoek waren in die tijd. In dat licht is het zeker boeiend om te lezen.

Als laatste nog even de titel. Oorspronkelijk heet dit boek The Celestine Prophecy. Dit zou vertaald kunnen worden met de Hemelse Voorspelling. Er is voor gekozen het De Celestijnse Belofte te noemen en daarmee is in mijn beleving een heel verkeerd idee gewekt over waar dit boek over gaat. Er wordt namelijk nergens niets beloofd.

Barbara weet het beter - Barbara Stok

Barbara weet het beter was een wekelijkse strip in het Dagblad van het Noorden. Daarvan zijn een aantal uitgekozen en in dit boekje verzameld. Ook staan er Tips in die zij maakte voor de Hanze (krant van de Hanzehogeschool). Alle strips bestaan uit een bladzijde en vaak ook uit slechts een plaatje.

Zowel de wereldproblematiek als kleine problemen worden door Barbara opgelost met een dosis droge humor. Ik kan me indenken dat dit goed werkt als je wekelijks een stripje voorgeschoteld krijgt. Onbeheerst als ik ben, heb ik echter een aantal achter elkaar zitten lezen en dan is het steeds terugkerende patroon erg makkelijk te herkennen en kun je bijna zelf de grap van te voren al bedenken.
Barbara Stok vind ik een stuk sterker als ze haar persoonlijke ervaringen verstript omdat daar meer verrassende wendingen in zitten.

Het Sunjata-epos zoals verteld in Kela (Mali) - Jan Jansen

Dit boekje is een huwelijksgeschenk geweest. Een vriend van mijn toen aankomende echtgenoot had dit op aanraden van deze zelfde nog steeds huidige echtgenoot voor ons, maar dus eigenlijk mij, gekocht omdat ik een liefhebber ben van mythe, sage en legendes uit heel de wereld.

Het Sunjata-epos is het heldendicht over koning Sunjata, de stichter van de samenleving van bevolkingsgroepen ten zuiden van de West-Afrikaanse Sahara. Zo staat geschreven op de achterflap.
Als totaal onbekende met dit epos en zonder enige kennis over dit gedeelte van Afrikaanse culturen ben ik dan ook zeer gebaat geweest bij de inleiding van Jan Jansen. Deze inleiding geeft net genoeg context om het verhaal zelf met iets meer houvast te kunnen lezen.

De Afrikaanse namen kleuren gelijk het verhaal met zijn heel eigen klanken die zo anders zijn dan de Nederlandse Jan, Piet en Klaas.
Het verhaal wordt verteld door een bard, een verteller die in hoog aanzien staat in deze Afrikaanse maatschappij en spreekt de toehoorder voortdurend aan met Mbemba Sidiki, dat is de persoon waaraan het verhaal verteld is toen deze versie werd opgetekend.
Zelfs in de vertaalde zinnen hoor je het ritme waarin de zinnen gebracht zijn. Dit komt door zowel de namen als de vele herhalingen. Zinnen worden zowel letterlijk herhaald als gedeeltelijk of met een kleine wijziging. Mij gaf het gevoel van rondom een groot kampvuur zitten waar de verteller vol overgave zijn epos ten gehore brengt.

Ondanks al deze sfeerverhogende elementen konden de gebeurtenissen uit het epos mij niet echt grijpen. Ik weet niet of dit te maken heeft met mijn onbekendheid met dit verhaal of dat ik te veel van de context mis. In de inleiding wordt al aangegeven dat de toehoorders bij het horen van bepaalde namen al gelijk weten wat voor geschiedenissen daar allemaal mee gepaard gaan. Dat zal een heel andere luisterervaring opleveren dan met een ongeoefend oor zoals de mijne.
Voor mij was het nu te oppervlakkig en te veel geheen-en-weer.

Wel een boekje om over een tijd nog eens ter hand te nemen en dan te zien hoe het valt.