zondag 24 mei 2020

Julian - Fleur Pierets

Op de voorkant staat 'Fleur en Julian gingen trouwen in de 22 landen waar het homohuwelijk was toegestaan. Julian stierf na het vierde jawoord'. En dat is precies waar dit boek over gaat.

Na een korte samenvatting van amper twee bladzijden over hun relatie, beschrijft Fleur Pierets hoe haar geliefde, Julian, in haar armen sterft. Niks sentimenteels maar rauwe rouw volgt. Rouw die volledig invoelbaar is en het nog eens extra pijnlijk maakt bij het lezen over hoe gelukkig deze twee met elkaar zijn geweest.

De grote lijn van het verhaal is van de ontmoeting met de liefde op het eerste gezicht tot het sterven van Julian tot de tijd die daarop volgt waarin Fleur rouwt. Fleur Pierets springt moeiteloos door de tijd heen-en-weer en als lezer kan ik net zo makkelijk meespringen. Er is nooit een moment dat ik me afvraag wanneer iets zich afspeelt in de tijd. Het is zoals een rouwende voortdurend in het verleden schiet en daarmee telkens op een ander punt uitkomt. 

Het lezen over hun liefde vond ik bijzonder inspirerend. Hoe mensen elkaar zoveel levenslust kunnen geven en daarmee creativiteit en moed. En hoe ze samen van het ene in het andere avontuur stappen zonder te weten wat de uitkomst zal zijn. Iets wat ik altijd al bewonderenswaardig vind omdat ik zelf eerder tot de controlefreaks behoor.
Ze richtten samen het digitale tijdschrift Et Alors? op (https://etalorsmagazine.com/) waarin ze de mensen een podium bieden die iets te vertellen hebben over de LHBTQ+ gemeenschap en over kunst in de breedste zin van het woord. Ik had er nog nooit van gehoord en ben geïntrigeerd. Elk hoofdstuk in het boek begint met een uitspraak van iemand die geïnterviewd is voor dit tijdschrift, uitspraken waar ik me bijzonder bij thuisvoel. Uitspraken van vrije geesten.

En zo heb ik ook Fleur Pierest ervaren, een vrije geest die helaas de liefde van haar leven na een relatie van zeven jaar aan kanker heeft moeten verliezen. Het snijdt door mijn hart.

zaterdag 23 mei 2020

Clarkesworld Magazine Issue 163 April 2020

In dit aprilnummer van Clarkesworld Magazine staan zes korte verhalen, twee interviews en twee non fictie artikelen. Met bijdragen uit Amerika, Botswana, China en het Verenigd Koningkrijk.

Sameem Siddiqui beschrijft in AirBody een best voor de hand liggend idee namelijk dat anderen je lichaam kunnen overnemen tegen betaling. Op een zeer charmante manier laat de schrijver je mee beleven hoe dat is voor de persoon die zijn lichaam verhuurt en alleen passief kan toekijken. Én tegelijkertijd krijg je een interessant liefdesverhaal voorgeschoteld.
Het liet mij nadenken over wat de mogelijkheden allemaal zijn als je eens iemands lichaam kunt huren. Het lijkt mij bijvoorbeeld heerlijk om in een pijnvrij, überfit lijf te zitten en dan een halve marathon door de bossen te gaan rennen. Of...of...

In de The ThoughtBox geschreven door Motswaanse Tlotlo Tsamaase komen de twijfels van een vrouw over haar relatie aan bod. Vooral als de man besluit een GedachtenDoos te gaan gebruiken zodat ze alle twee weten wat de ander denkt, vroeg ik me als lezer af waarom zij in hemelsnaam bij hem bleef. Maar ook wat hij van haar wil. En dan komt er een twist die ik zo niet had zien aankomen.
Heerlijk om door een verhaal zo verrast te worden. Door het alledaagse van de relatieproblematiek wist de schrijver mij precies in de juiste stemming te krijgen om op mij dat effect te kunnen hebben. En zelfs ondanks de twist blijft het verhaal over de problemen in de relatie ook nog helemaal overeind staan.

Tenslotte schrijft Henry Szabranski uit het Verenigd Koningkrijk met zijn Angel Pattern een origineel, onvervalst fantasyverhaal waarbij er na de doem er hoop opgloort. Iets dat we in deze tijden nog eens extra kunnen gebruiken. 

donderdag 21 mei 2020

Robots, aliens & popcorn - George van Hal

Een boek waarin science fiction films en hedendaagse wetenschap wordt gecombineerd. Niet voor niets heeft het als ondertitel Wetenschap op het Witte Doek. Nu houd ik zeker van science fiction films en iets over wetenschap lezen kan me ook nog wel boeien maar ik raak nog wel eens het spoor bijster en dan is het minder aangenaam. Het mooie van dit boek is dat het juist zeer complexe zaken met handzame metaforen wordt uitgelegd waardoor de kans om het te begrijpen een stuk groter is geworden. Al zal ik nooit iemand worden die het even vlotjes navertelt.

Onderwerpen die aan bod komen zijn onder andere kunstmatige intelligentie, exoskeletten, tijdreizen, multiverse, buitenaards leven en reizen door het heelal. En allemaal voorzien van bijpassende science fiction films waarbij het opmerkelijk is hoeveel ideeën uit films ook werkelijkheid zijn geworden. Maar ook een boel niet dus dat is misschien wel iets te veel eer geven aan science fiction. Al denk ik toch wel dat ideeën van schrijvers zeker wetenschappers kunnen inspireren.

De schrijfstijl is alsof George van Hal tegenover me aan tafel zijn verhaal zit te houden. Een stijl die ik al heel wat langer ken door al de jaren die hij in nl.kunst.sf+fantasy op usenet heeft doorgebracht en daar vol vuur over onder andere Buffy the Vampire Slayer schreef. En ik ken deze losse schrijfstijl ook van de gesloten mailinglijst Tenforward, ooit opgericht om alles wat off topic was voor nkSF daar kwijt te kunnen en daar is dan ook heel wat lief en leed gedeeld. Daarom extra leuk om onze mailinglijst terug te zien in het dankwoord achterin.

O en nu vergeet ik bijna nog iets belangrijks. Al vele jaren vraagt mijn levensliefje zich af wat er was voor de big bang. Nu weten we het en heeft dit boek een paar aangename avondetengesprekken opgeleverd.

Providence Act 3 - Alan Moore & Jacen Burrows

Dit derde deel van Providence wat tevens de afsluiter is van het verhaal heeft mij weer doen duizelen. Telkens is het de vraag wat werkelijkheid is, wat de verbeelding van een persoon, wat een droom, wat een verzinsel van de schrijver van het boek.

Het is gebaseerd op het werk van H.P. Lovecraft, een Amerikaanse fantasy en horrorschrijver die zijn verhalen nogal eens in een science fiction omgeving neerzet. Een schrijver die in zijn tijd, begin 20ste eeuw, vrij onbekend is gebleven maar veel bekende schrijvers van nu in hetzelfde genre sterk heeft geïnspireerd. Ik heb H.P. Lovecraft dan nu ook zeker op mijn graag-nog-eens-wat-van-willen-lezen-lijstje gezet.

Naast de briljante schrijfstijl van Alan Moore is het ook het vakmanschap van de tekenaar Jacen Burrows die dit boek zo aantrekkelijk maakt om mee te beleven. De architectuur in de steden en dorpen rijzen voor je ogen op en geven al gelijk een unheimisch gevoel. De personen hebben iets vlaks maar dat draagt juist bij aan de sfeer en uiteindelijk zijn ze allemaal voor mij gaan leven.

De grote lappen handgeschreven tekst tussen de hoofdstukken door wisten mij ook telkens weer te grijpen doordat het een verdieping was van wat ik net in stripvorm gelezen had en wat de hoofdpersoon dacht dat hem nog te wachten stond. Kortom weer een en al genieten.

Kan Alan Moore eigenlijk wel iets maken dat niet geniaal is?

maandag 11 mei 2020

Clarkesworld Magazine Issue 162 March 2020


In dit maartnummer van Clarkesworld Magazine staan zes korte verhalen en vier artikelen die te maken hebben met SF en fantasy.

De titel Separated at Birth? Occultism, Science Fiction, and Why People Can't Tell Them Apart zegt precies waar Mark Cole het in zijn artikel over heeft. Ik had er nog nooit zo over nagedacht en vond het daarom wel prikkelend.

Voor de lijstjesliefhebbers dit keer ook de uitslag van wat lezers de beste verhalen en de beste illustraties vonden van 2019. Neil Clarke zet dit in Editor's Desk: The Best from 2019 allemaal netjes op een rijtje.

Derek Künsken heeft het prachtige verhaal Time Reveals the Heart geschreven dat gaat over een verslaafde moeder, een verlangende zoon, het reizen naar het verleden en het verlangen naar het verleden. Opmerkelijk vind ik dat door het gebruik van Aziatisch klinkende namen, er gelijk een geheel Aziatische sfeer wordt opgeroepen terwijl het net zo goed ergens anders kan afspelen.

The Amusement Dark voelde aan als een novelle in plaats van een kort verhaal. Mike Buckley schetst een doorwrochte geschiedenis van IA's die de oorlog tegen de mensheid heeft gewonnen waarbij ze zichzelf nu ironisch genoeg de First Ones noemen. De IA's willen de mensheid echter niet uitroeien en zorgen voor opdrachten om de mensen bezig te houden. Zo gaat de hoofdpersoon op ontdekkingsreis door de ruimte om te zien wat er met bepaalde koloniën is gebeurd. Op een zo'n planeet komt hij tot een gruwelijk ontdekking.
Naast de spanning van het verhaal wat er allemaal ontdekt gaat worden, komen we ook van alles over het gezin van de hoofdpersoon te weten. Alles bij elkaar een gruwelijk, diep menselijk verhaal.

zondag 10 mei 2020

Gods & Tulips - Neil Gaiman

Gods & Tulips bevat drie speeches van Neil Gaiman die hij schonk aan het CBLDF (Comic Book Legal Defence Fund). Samen met illustraties van drie verschillende striptekenaars een zeer lezenswaardig boekje.

In Good Comics verhaalt Neil Gaiman waarom je goede strips moet verkopen en strips niet moet zien als een investering. Grappig dat hij hierbij het voorbeeld aanhaalt van het Hollandse tulpendebacle enkele eeuwen geleden waarbij mensen hun hele hebben en houwen gaven voor een tulipbol tot ze opeens niets meer waard waren en men alleen nog een bloem kon laten uitkomen.

On Signings is een handleiding voor mensen die signeersessies willen gaan organiseren. Ook zeer lezenswaardig voor hen die het niet willen gaan doen. Het is een mooi kijkje in het leven van schrijvers.
Ik moest ook gelijk denken aan Leren Signeren van Peter de Wit maar dat zijn dan juist tips voor de schrijvers zelf als ze gaan signeren.

Writing is de laatste speech in dit boekje waarin Neil Gaiman de voors en tegens bespreekt bij het schrijven voor strips. Net zoals zijn anderen speeches is deze doordrenkt met eigen ervaring en daarmee grappige anekdotes.

Als je ooit Neil Gaiman hebt horen spreken dan is het zeer eenvoudig om hem ook in je hoofd te horen terwijl je deze speeches leest. Op een of andere manier voelt het heel vertrouwd en is het fijn om me in onder te dompelen.

zaterdag 9 mei 2020

Nikopol trilogie deel 3 Koude Evenaar - Enki Bilal


Wat kan ik hier nog over zeggen? Ik heb ook dit derde deel weer ademloos gelezen en niets anders dan superlatieven komen in mij naar boven. Deze strips uit het eind van de vorige eeuw hebben nog niets aan zeggingskracht ingeboet. Het geschetste distopische nabije toekomstbeeld is vermengd met buitenaardse wezens gebaseerd op de oude Egyptische goden. Het gaat om trouw, verraad, machtsvergrijp en bovenal overleven als je tot de onderste laag der samenleving behoort. En het is vooral heel rauw.

De tekeningen laten de fantasie van Enki Bilal zien met overal net even buiten het gewone denken. Ook vind ik mooi hoe je regelmatig de potloodstrepen zelf kunt zien. En de tekeningen zijn net zo rauw als het verhaal zelf.

Dit derde deel is een waardig eind van de trilogie waarin het verhaal weer bij het begin van deel een lijkt uit te komen maar het is allemaal  toch net even anders. En misschien is er dan wel hoop.

donderdag 7 mei 2020

Het Stenen Vlot - José Saramago

In 2006 las ik De Stad der Blinden van José Saramago waarin de schrijver het gedachte-experiment uitwerkte van wat er kan gebeuren als de mensheid plotseling blind wordt. In Het Stenen Vlot waagt José Saramago zich aan een ander gedachte-experiment. Dit keer scheurt het Iberische schiereiland van Europa af bij de Pyreneeën en drijft de Atlantische Oceaan op. Alleen dit idee al maakt dit boek voor mij de moeite waard. Het door elkaar geschud worden en uit mijn vastgeroeste denkpatronen gerammeld worden, vind ik altijd verfrissend.

Naast de wereldlijke politieke consequenties van dit gegeven, worden er een aantal bewoners en een hond van het Iberische schiereiland gevolgd, bewoners die allemaal iets wonderlijks hebben meegemaakt op het moment dat het schiereiland zich begon te bewegen. Op zich geen bijzondere mensen behalve dat ze uitermate rustig en nuchter blijven onder wat hen overkomt maar tegelijkertijd ook vol passie zijn. Ik heb geen idee hoeveel hiervan de Portugese aard is.
De ontmoetingen tussen deze mensen en de afstanden die ze met elkaar afleggen lijken niet echt op te schieten of werkelijk ergens heen te gaan, toch kon ik niet stoppen met lezen om meer over hen te weten te komen.

De verteller van het verhaal komt ook regelmatig in beeld door het commentaar dat hij geeft op wat hij zojuist geschreven heeft of een uitleg waarom hij iets op een bepaalde manier vertelt en niet op een andere manier. En soms lijken zijn gedachten associatief alle kanten op te gaan om dan toch wel weer tot het oorspronkelijke verhaal terug te keren. In het begin moest ik daar erg aan wennen maar na verloop van tijd, voelde het juist wel toepasselijk. In plaats van in het verhaal te verdwijnen, word je door deze schrijfstijl steeds als beschouwer geplaatst en dat is uiteindelijk ook wat we zijn. Mooi gedaan.

Clarkesworld Magazine 207 December 2023

Met The Gift in de zeer herkenbare stijl van Matt Dixon op de voorkant bevat het decembernummer van Clarkesworld Magazine acht science fic...