maandag 28 juli 2014

The Unwritten Vol. 5 On to Genesis - Mike Carey & Peter Gross


De titel maakt je lekker met dat er meer prijsgegeven gaat worden over hoe dit verhaal ontstaan is.

Het is mms Rausch, de poppenmaker, die Tom en zijn vrienden uit de klauwen van de kabal van Unwritten redt en hem een tipje van de sluier laat oplichten om klein gedeelte van zijn eigen oorsprong te kunnen zien.

Tom blijkt een halfbroer te hebben, de Tinker, een krantenstripheld uit de jaren dertig. Dus niet alleen met de alledaagse realiteit is gerommeld maar ook met de tijd. Want hoe kunnen zij beiden dezelfde vader hebben?

Het verhaal van de ontmoeting van Wilson en de moeder van de Tinker is zeer ontroerend en laat zien dat Wilson ook wel een warm hart kan hebben ondanks de verschrikkelijke dingen die hij in zijn leven heeft gedaan en daarna nog zal doen. Het tekenwerk bij deze scènes is ook bijzonder sfeervol. De stijl in vergelijking met het heden is zo anders dat het voor de lezer heel makkelijk te onderscheiden is in welk gedeelte van het verhaal de gebeurtenissen afspelen.

Want naast deze geschiedenis is de kabal bezig om Tom uit zijn schulp te lokken door over de hele wereld iedereen die maar iets met hem te maken heeft gehad om te brengen, van lagere school liefje tot manager.

Een zachtzinnig verhaal is het zeker niet. En Tom eindigt dit deel dan ook vol wraakgevoelens. Dat zal wat worden in deel 6.

maandag 21 juli 2014

#50books - 2014.29 Koning voor altijd

Elke week een nieuwe boekenvraag in het kader van #50books dit jaar verzorgd door DrsPee. De negenentwintigste vraag is
Wat is je favoriete klassieker?


Zonder enige twijfel Le Morte d'Arthur van Sir Thomas Malory. De avonturen van koning Arthur en zijn ridders vertelt op een klassieke wijze. Dit is ook een van de tien boeken die ik zou meenemen naar een kleinere woning uit vraag 15 van deze #50books-reeks.
Voor mij persoonlijk zijn dit de kernverhalen van koning Arthur. Met deze versie heb ik de meeste uren doorgebracht. En al heb ik allerlei aanverwante versies en afgeleiden van deze koning gelezen, het is toch telkens weer dat ik bij Le Morte d'Arthur terug blijf komen.
Vele jaren lang heb ik geprobeerd alle riddernamen in een register op te nemen en te ontdekken of zij vriend of vijand van de koning waren. In de uitgebreide opsommingen in het boek van welke ridder tegen welke ridder vocht, werd het soms zo een wirwar dat ik het spoor kwijtraakte. Het register heb ik nooit voltooid maar door de vele herlezingen zijn de namen steeds vertrouwder geworden, de opeenvolging van gebeurtenissen steeds helderder en de herkenning steeds groter waardoor het nu een warm thuiskomen is.

zaterdag 19 juli 2014

De kleine verlossing of de lust van ontlasten - Midas Dekkers


Op de achterflap staat: "Poep is een prachtig, veelzijdig onderwerp dat zowel vanuit de biologie en het milieu als vanuit de geschiedenis en de kunsten benaderd kan worden. Het vergt alleen wel de blik van Midas Dekkers, die als geen ander in staat is om van het onwaarschijnlijkste materiaal boeken te maken die aan het denken zetten en aan het lachen maken." En voor het eerst ben ik het met een achterflaptekst volledig eens.

Poep is nog steeds taboe. Zoals we inmiddels wel in relatieve vrijheid over seks kunnen praten, zo gaat dat nog niet op voor poep en poepen. En dat heb ik altijd heel raar gevonden. Het boek van Midas Dekkers bevredigt mij dan ook helemaal in eens zonder blikken of blozen bladzijden lang over dit onderwerp te kunnen lezen omdat er nu eens in alledaagse mensentaal erover geschreven is. Zo handelt het over hoe poep ontstaat, over hoe mensen er door de eeuwen heen mee omgaan en ook worden de cultuurverschillen in de wereld omschreven die met dit onderwerp te maken hebben. Alles gelardeerd met de schrijver zijn gebruikelijke humor waarin je als lezer weer eens wordt gewezen op hoe wonderlijke wezens mensen nu eigenlijk zijn.
Daarnaast staat het boek vol met illustraties van onder andere kunstwerken, spotprenten, reclames en natuurfoto's die het onderwerp nog eens beeldend onderstrepen. Illustraties die regelmatig meer dan een snelle blik waard zijn.

Dit boek was voor mij een genot om te lezen en zal ik zeker nog wel eens ter hand nemen.

zondag 13 juli 2014

The Unwritten Vol. 4 Leviathan - Mike Carey & Peter Gross

De eerste bladzijden grepen mij gelijk door de tekenstijl en vooral de kleursetting. Zonder verdere uitleg is het onmiddellijk duidelijk dat het hier om een scène uit het verleden gaat. En dat is precies wat ik zo mooi aan graphic novels vind, de tekeningen die zoveel meer meegeven dan alleen de verbale communicatie die we tot onze beschikking hebben.

In dit deel is het vooral Tom Taylor die op zoek is naar de bron van zijn eigen krachten en die van zijn vader. Die zoektocht voert hem via allerlei avonturen naar het binnenste van een walvis, een leviathan waar hij allerlei bekende verhaalpersonages ontmoet zoals Pinokkio, Sinbad en Baron van Münchhausen. Hij ontdekt dat hij van alles kan omdat de massa lezers in hem geloven. Nu is de vraag waarvoor hij gemaakt is.

Ondertussen is er een nieuwe speler in het spel, de Toymaker. Deze figuur heeft zich nooit willen binden aan groep Unwritten maar wil nu wel iets voor hen doen, namelijk zorgen dat Tom Taylor niet sterft maar ook niet in leven blijft. Daarvoor neemt de Toymaker de touwtjes letterlijk als een poppenspeler in handen en manipuleert Lizzie Hexam en Richie Savoy zo dat zij naar haar toekomen. Helaas voor haar hebben zij niet de informatie over Tom die zij zoekt.

Inmiddels zijn we ook te weten gekomen dat Richie in een vampier aan het veranderen is. Dus de aanval van de aartsvijand van Tommy in het vorige deel, heeft wel degelijk invloed op Richie gehad. Mooi uitgespeeld.

Bij het herlezen van deze reeks vallen dit soort zaken veel beter op hun plaats. En zo ook de toegift Stairway to Heaven waarin Pauly Bruckner als haas een angstaanjagend manipulatieve invloed uitoefent op de onschuldige beestjes die op een oneindige trap elke dag weer een stuk verder klimmen. Zijn hartvochtigheid is zo bovenmaats dat het onmogelijk is enige sympathie voor hem op te brengen en dat terwijl het in een haas veranderd zijn toch best wat medelijden zou kunnen oproepen.

Geen idee wat de makers van deze serie nog allemaal van plan zijn maar het is zeker dat als de reeks voltooid is, ik zeker alle delen nog eens zal lezen.

#50books - 2014.28 Wilde Wilde?

Elke week een nieuwe boekenvraag in het kader van #50books dit jaar verzorgd door DrsPee. De achtentwintigste vraag is
Van welke boekfragment kreeg jij rode oortjes?

Leuk, dacht ik, bij het snuffelen in de boekwinkel en daar een voor mij onbekende Oscar Wilde aan te treffen. Ook nog eens in pocketuitgave, mijn lievelingsformaat, dus dat was helemaal mooi.

Achterop staat dat het een van de 'vergeten' boeken uit de vorige eeuw is. Maar verder lezend blijkt er sterke twijfel te zijn of dit werk wel van Oscar Wilde is. Nu wordt deze naam gebruikt om het boekje verkocht te krijgen. En kijk, bij mij is dat gelukt.

Het blijkt een "pornografische roman over de dramatische liefde tussen twee jonge mannen tijdens het einde van de negentiende eeuw" zoals bol.com het in zijn beschrijving meegeeft. 

De scène die mij het meest is bij gebleven is dat na veel wanhopig smachten en de hoofdpersoon op het punt staat zich van het leven te beroven, door zijn liefdesonderwerp gered wordt, in een koets gesleurd en daar een zeer gepassioneerde vrijpartij ontstaat. Hoog rode oortjes-leesvoer!

Tehanu - Ursula K. Le Guin


Dit vierde boek in de Earthsea Cyclus is achttien jaar na het vorige deel geschreven. En wellicht dat dit ook verklaard waarom het zo zwaar leunt op de geschiedenis die verteld is in de eerste drie delen. Dit boek is prima te lezen zonder de eerste drie omdat het te uit en te na wordt naverteld. Slechts voor de kenners zit het extra genieten in bepaalde nuances en subtiele verwijzingen die voor een niet-kenner niet opgemerkt zullen worden en dus niet storen.

Het tempo in dit boek is bijzonder laag. Het lijkt erop alsof de schrijver zelf er ook weer in moest komen en daarom de boel flink uitsmeert.
Daarnaast is de titel een weggever waardoor heel snel duidelijk wordt waar het boek mee zal eindigen. Hoe dat precies gaat, is dan wel interessant. En waar Le Guin zo goed in is, de intermenselijke relaties en de daarin ontwikkelde verhoudingen, redt helemaal het boek. Haar heldere schrijfstijl maakt dat je als lezer direct de beelden krijgt die het verhaal te bieden heeft en leef je gemakkelijk mee met de hoofdpersonen.

zaterdag 12 juli 2014

#50books - 2014.27 Alleen nog auto bio

Elke week een nieuwe boekenvraag in het kader van #50books dit jaar verzorgd door DrsPee. De zevenentwintigste vraag is
Lees jij (auto)biografieën en waarom wel of niet? Wat was de laatste (auto)biografie die je las?

http://www.bioauto.com.ua/news.html
Vallen dagboeken onder autobiografieën? Zo ja, dan heb ik wel wat van Hans Warren gelezen. Maar ik denk dat een autobiografie toch meer is van iemand die zijn eigen leven overziet en vanuit het heden naar zijn eigen verleden kijkt met de daarbij horende interpretatie. Hoogstwaarschijnlijk krijg je dan net zoals bij geschiedschrijving meer een tijdsbeeld van de persoon op het moment dat het geschreven wordt dan hoe het werkelijk geweest is. Een dagboek kan dit denk ik beter treffen.

Niet dat dit me tegenhoudt om autobiografieën te lezen. Het zal best interessant kunnen zijn om te lezen hoe iemand zijn eigen leven ervaren heeft. Maar ik heb nog zoveel boeken in mijn kast staan die gelezen willen worden en van een heel ander genre zijn dat het er simpelweg voorlopig nog niet zo van komt.

Maar als iemand mij er eentje cadeau zou doen dan is er een zeer grote kans dat ik het boek lezen zal.

Tot die tijd blijf ik verder alleen met de auto bio.

maandag 7 juli 2014

The Unwritten Vol. 3 Dead Man's Knock - Mike Carey & Peter Gross


Doden die tot leven komen en dan uiteindelijk toch echt doodgaan. Het is wat Dead Man's Knock in dit derde deel van The Unwritten brengt.

The Unwritten blijken de mensen te zijn die zich verenigd hebben en macht uitoefenen in wat er geschreven wordt. Wilson Taylor de vader van Tom, vecht al lange tijd tegen hen. Zij zijn nu op zoek naar zijn literaire wereldkaart maar ook naar hem. Spannend is dat er ondanks dat Wilson officieel van de aardbodem verdwenen is, de uitgever de wereld heeft laten weten een nieuw script met een Tommy Taylor verhaal te hebben ontvangen en dit te gaan uitgeven. The Unwritten denken ook hier weer alle invloed op te hebben gehad maar dat loopt toch anders af.

Voor Lizzie Hexam lijkt het tijd om terug te keren naar waar ze vandaan is gekomen, namelijk een verhaal van Charles Dickens. Alleen als zij daar aankomt blijkt er al een Lizzie Hexam te zijn. Door middel van een kies-je-eigen-verhaal-concept* wordt haar werkelijke naam, Jane Wakman, en haar geschiedenis (zware mishandeling als wees en later in huis genomen door Wilson waar ze gemanipuleerd is met verhalen om Tom te gaan helpen) uit de doeken gedaan.

Met Savoy lijkt het niet zo goed af te lopen als hij in de klauwen van de stripaartsvijand van Tommy Taylor beland. Maar later loopt hij met Tom rond alsof er niets gebeurd is.
Tom ontmoet zijn vader die toegeeft dat zijn minnares ook zijn moeder is. Maar vooral dat er vijanden zijn die het op hen gemunt hebben en dat hij daarvoor moet vechten. En dat er iets van de mensheid gestolen is dat we terug moeten zien te krijgen. Maar voordat hij meer prijs kan geven, wordt hij door Pullman (een van The Unwritten) gekeeld. Dat is nog eens manier om nog niet alles weg te geven in een verhaal.

De verschillende tekenstijlen voor de verschillende verhaalwerkelijkheden beginnen soms in elkaar over te lopen. Net zoals dat in het hoofdverhaal ook gebeurt, de werkelijkheid wordt net zoals in de vorige delen vermengd met verhaalwerkelijkheden. Maar het is Tom Taylor die dit meer begint te accepteren en er ook meer naar gaat handelen.

De personages ontwikkelen zich en het verhaal geeft precies zoveel nieuwe informatie dat het interessant blijft en het laat genoeg verborgen om te verlangen naar het volgende deel.

* Meerdere malen binnen het verhaal krijg je twee opties over hoe het verder zal gaan. Kies je de ene optie dan word je naar een bepaalde bladzijde verwezen, kies je voor de andere optie dan ga je verder op een andere bladzijde. Natuurlijk is het de truc om alle bladzijden en mogelijkheden gelezen te hebben om de volledige informatie te verkrijgen.

zondag 6 juli 2014

Claymore Vol 24 Army of the Underworld - Norihiro Yagi

Alle partijen uit de voorgaande delen komen zo'n beetje bij elkaar om elkaar te bestrijden. Dit zijn natuurlijk de Claymore, maar ook de mannen van de Organisatie, mannelijke ontwaakte Claymore, vrouwelijke ontwaakte Claymore, monsters uit de Afgrond maar ook wezens nog sterker dan die uit de Afgrond en naar het zich laat aanzien zelfs een kracht die nog sterker is.
Er wordt dan ook flink in superlatieven gesproken door de vechtenden en de kijkers. Vooral de mannen Lord Dae en Rudel staan flink te kletsen bij het spektakel. En daar is ook waar je als lezer nog wat extra informatie krijgt over bijvoorbeeld de achtergrond van Priscilla en de reden waarom zij zo ongelooflijk sterk is.
Zonder deze extra informatie zou ik het ronduit saai hebben gevonden. De krachten zijn zo gelijk verdeeld dat op het einde niemand werkelijk verslagen is, misschien wat beschadigd maar door regenereren is dat weer makkelijk te repareren.
Dit 24ste deel dat een behoorlijke slag in het verhaal zou hebben kunnen slaan, is een uitstel geworden op de voortgang van dit avontuur. Jammer.

Clarkesworld Magazine 207 December 2023

Met The Gift in de zeer herkenbare stijl van Matt Dixon op de voorkant bevat het decembernummer van Clarkesworld Magazine acht science fic...