zaterdag 30 april 2016

De Metabaronnen Zesde Boek: Dona Viceñta De Grootmoeder - Jodorowsky & Gimenez

Het zesde deel van de serie waarin de geschiedenis van de Metabaronnen uit de doeken wordt gedaan door twee robotten die de tijd doden door elkaar dit verhaal te vertellen. Het verschil in dit deel is dat de huidige Metabaron plotsklaps terugkeert en hen vertelt te zijn gekomen om hen te vernietigen. Een aardige doorbreking van het lange wachten.

In de geschiedenis wordt verhaald van Melmoth en Doña Vicenta. Ook zij verliest een lichaamsonderdeel en wel haar ogen. Melmoth verliest opnieuw zijn hoofd en wordt weer staalkop.

De fantasie blijft hoogtij vieren bij Jodorowsky want dit keer komen er metamorfen waarvan het oorlogstuig zich makkelijk van megabetonblokken in megaruimteschepen weten te veranderen. Bij elk plaatje kijk ik weer mijn ogen uit.

Wat ik minder goed kan volgen zijn de gevechten die plaatsvinden in dit deel. Bladzijdenlang het ene ruimtegevecht na het andere. Zonde van de tijd die de tekenaar in al deze beelden heeft gestoken want ik kan er niet lang naar kijken.

 
Wel roept het einde weer op tot het door willen lezen in het volgende deel. Het blijft een sterke serie.


The diary of Ellen Rimbauer: My Life at Rose Red - Ridley Pearson

Een collega kwam enthousiast naar me toe, duwde dit boekje in mijn handen en vroeg zich af of ik het wat zou vinden. Wanneer iemand aan mij denkt bij het lezen van een boek, wil ik het er bijna altijd wel op wagen. Zonder verdere voorkennis begon ik te lezen.

Het boek doet zich voor als een dagboek uit het begin van de 20ste eeuw, geschreven door de twintigjarige Ellen die trouwt met de twintig jaar oudere, zeer rijke en vrouwengek John Rimbauer. Dit gegeven doet gelijk denken aan de Bouquet-reeks. En de meerdere malen opgebouwde seksuele spanning verstevigt dit idee ook nog eens.
Het verschil zit hem in het verdere verloop van het verhaal waarin een enorm landhuis wordt gebouwd in opdracht van John en waarin regelmatig mensen verdwijnen of op gruwelijke wijze aan hun einde komen. Alleen overstijgt het wat mij betreft de kwaliteit van de Bouquet-reeks maar net doordat het iets beter geschreven is. Maar uiteindelijk is er niet veel meer dan dit gegeven en blijft alles vrij oppervlakkig.

Pas nadat ik het uit had, zag ik dat dit boek deel uitmaakt van een promotiecampagne rondom de miniserie Rose Red van Stephen King. Deze serie is mij verder onbekend maar het verklaart wel het makkelijke weghapniveau van dit boek.
Ik heb me zeker niet verveeld maar liever besteed ik mijn leestijd toch aan andere boeken.


woensdag 27 april 2016

#50books - 2016.17 Lezend luisteren

In deze vierde jaargang van #50books is het stokje van de oorspronkelijk initiatiefnemer Petepel overgenomen door Hendrik-Jan die dit jaar de vragen stelt.
En de zeventiende vraag is:
Doe jij weleens iets anders bij het lezen?

Jazeker. Muziek luisteren.

Er zijn tijden dat ik tijdens het lezen geen muziek kan verdragen. Dan leidt het me af van de woorden en voelt het alsof ik door een dikke brei heen probeer te lezen.

Maar op andere momenten verhoogt de muziek juist de sfeer van dat wat ik aan het lezen ben. Vooral soundtracks kunnen dit effect heel zwaar hebben. De beelden worden dan gekleurd door de klanken in mijn oren.

En dan is er nog een laatste variant. Namelijk wanneer ik nieuwe muziek wil leren kennen. Zitten en luisteren bij nieuwe muziek gaat mij moeilijker af dan wanneer ik muziek al wel ken. Door de nieuwe muziek op de achtergrond zijn eigen bestaan te laten leiden en ik mijn gang ga, meestal is dit lezend, kan ik aan de nieuwe muziek wennen.

Door samen te zijn met de muziek maar er niet alleen maar op gefocust te zijn, wordt het vertrouwder waardoor ik er later wel met meer aandacht naar kan luisteren.

Als ik me na het lezen niets meer van de muziek kan herinneren is de kans groot dat het geen muziek voor mij is. Muziek naar mijn hart kan me van mijn boek afhouden. Maar dat gebeurt maar zelden.

zaterdag 23 april 2016

Het Smelt - Lize Spit


Altijd een beetje lastig om een boek te beginnen waar ik bijna dagelijks juichende kritieken van zie op Twitter. De verwachting is dan toch een beetje hoger gespannen, ook al wil ik dat niet.
Het was dan ook schrikken bij de eerste paar bladzijden. Eerst dacht ik nog dat ik een misdruk had met zinnen die helemaal niet liepen. Tot het tot me doordrong dat het hier een Vlaamse auteur betrof en daarom de Nederlandse taal zo nu en dan verwrongen overkwam. Misschien toch eens wat vaker Vlaams lezen.

Vervolgens had ik heel snel door waar het verhaal heen ging omdat het raadsel wat daarin gebruikt wordt er eentje is die ik zelf al van uit mijn jeugd ken. Wanneer je dit raadsel niet kent, weet ik zeker dat dit boek een stuk spannender is. Het heeft me weer heel wat bladzijden gekost voordat ik mijn teleurstelling los kon laten en het me lukte me te richten op de andere gebeurtenissen in het boek.

De nadruk in het verhaal ligt op een meisje dat haar hele jeugd optrekt met twee jongens van haar eigen leeftijd en langzaam deze vriendschap ziet verdwijnen op het moment dat de verschillen tussen mannen en vrouwen duidelijker worden.

Maar eerlijk gezegd vind ik de verhoudingen in het gezin waaruit dit meisje komt een stuk interessanter. Het meisje is de middelste van drie kinderen waarvan de oudste broer de overlevende helft van een tweeling is en de jongste een steeds heftigere vorm van dwangneurotische handelingen ontwikkelt. De moeder drinkt en de vader is voornamelijk afwezig. Met name het gedrag van het jongste zusje intrigeerde mij in hoge mate. Dat haar geheim niet werkelijk wordt prijsgegeven maakt het nog spannender.

Een boek dat ik niet direct aan iemand zou aanraden maar afraden zou ik het ook niet.

#50books - 2016.16 Schrijven over lezen

In deze vierde jaargang van #50books is het stokje van de oorspronkelijk initiatiefnemer Petepel overgenomen door Hendrik-Jan die dit jaar de vragen stelt.


En de zestiende vraag is:
Waarom blog je over boeken?

Dat is een hele goeie vraag. Want ja waarom eigenlijk?

Voordat er internet bestond, las ik boeken en dat was het dan. Soms had ik het er wel eens met iemand over als een boek me wat gedaan had maar de meeste boekervaringen bleven in de wereld waar alleen ik kan vertoeven.


Op een gegeven moment kreeg ik wel de smaak te pakken om over boeken die ik gelezen had wat in een schriftje te schrijven. Dit waren dan vaak korte indrukken die het boek bij mij had achtergelaten.
En er waren ook boeken die er om vroegen om door mij samengevat te worden. Dit deed ik vooral als het om een boekenreeks ging en ik bang was dat ik niet goed genoeg zou onthouden wat er in het vorige deel had gestaan.



Met internet kwam ook usenet. Daar kwam ik in aanraking met liefhebbers van science fiction en fantasy. Al gingen de meeste posts over televisieseries in dit genre, er waren ook post over boeken. Lezers schreven wat ze van een boek vonden en anderen reageerden daar op. Nooit heel veel reacties maar dat gaf niet.
Behalve bij het leukste fenomeen destijds, het samen een boek lezen en het daar dan uitgebreid over hebben. Zo zal ik Small Gods van Terry Pratchett en Stranger in a Strange land van Robert Heinlein nooit meer vergeten. Door het tegelijkertijd lezen was er genoeg gespreksstof.
Op een aparte internetsite werden deze boekbesprekingen verzameld en waren zo altijd terug te lezen. Ik ben daar zelfs nog een tijdje beheerder van geweest tot het werk te veel was voor die paar mensen die daar nog naar keken.

Zo begon ik op mijn eerste website waar de HTML nog zelf uitgeschreven werd, mijn eerste boekenblog. Want schrijven over de boeken die ik had gelezen, gaf een bevredigend gevoel. En dat ben ik dan ook blijven doen al is het nu via blogger.

Schrijven over boeken is nog even het puntje op i zetten van de leeservaring die ik net achter de rug heb. Zoals een dagboek me de kans geeft nog even rustig de tijd te nemen om ervaringen te overdenken, zo ervaar ik ook het bloggen over boeken. Door die tijd te nemen, kan het zelfs gebeuren dat ik er anders tegenaan ga kijken of nog meer ontdek dan tijdens het lezen zelf.
Dat ik deze gedachten met de hele wereld deel is omdat ik het leuk blijf vinden om over boeken te praten en wanneer lezers er op reageren dan is dat mooi meegenomen. En wie weet dat ik hierdoor iemand anders een onvergetelijke leestip kan geven.


maandag 11 april 2016

#50books - 2016.15 Geen keukenprinses

In deze vierde jaargang van #50books is het stokje van de oorspronkelijk initiatiefnemer Petepel overgenomen door Hendrik-Jan die dit jaar de vragen stelt.

En de vijftiende vraag is:
Heb je kookboeken en lees of raadpleeg je ze weleens?

Er staan hier kookboeken in de kast en ja, ik heb er zelfs wel eens in gekeken. Meestal vlak nadat ze gekocht waren. Maar daarna is er nooit meer iets mee gebeurd.

Niet zo verwonderlijk want ik vind koken helemaal niets aan, slechts een noodzakelijk kwaad. In tegenstelling tot eten wat ik dan weer paradijselijk vind maar dat is een heel ander verhaal. Koken is voor mij een hele hoop gedoe met als resultaat een berg afwas en vaak een teleurstellend resultaat dat binnen tien minuten van de aardbodem is verdwenen. Nee, dat is niets voor mij.

Nu leef ik in de luxe positie van samenleven met een man die koken wel leuk vindt zolang het maar niet te ingewikkeld is en te langdurig. Voor zulke recepten zijn geen kookboeken nodig. Er wordt eindeloos gevarieerd op wat we al kennen en dat verveeld tot nu toe nooit.

zondag 10 april 2016

Clarkesworld Magazine Issue 115 April 2016


In het aprilnummer van Clarkesworld Magazine zes verhalen en vier artikelen.

Touring with the Alien door Carolyn Ives Gilman neemt je mee op een autorit in Amerika met achterin een kist waar zich een buitenaardse in bevindt. In Balin door Chen Qiufan maken we kennis met hoe er met een bijna buitenaardse als speelgoed voor kinderen wordt omgegaan. Garth Nix bekijkt onze wereld juist vanuit de buitenaardse kant in Old Friends. En Winter's Wife is een vrouw die volgens Elizabeth Hand diepere wortels in de aarde heeft dan wie dan ook.
Verhalen die me allemaal op hun eigen manier hebben verrast.

En op de laatste bladzijde van dit nummer nog een laatste verrassing. In de e-boek versie van dit tijdschrift staat ook altijd iets over de auteurs geschreven, informatie die ontbreekt op de website, en viel mijn oog op Rudy Faber. Deze Nederlandse illustrator en schilder heeft de omslagtekening Robot in Love gemaakt.

maandag 4 april 2016

#50books - 2016.14 Open boek

In deze vierde jaargang van #50books is het stokje van de oorspronkelijk initiatiefnemer Petepel overgenomen door Hendrik-Jan die dit jaar de vragen stelt.
En de veertiende vraag is:
Heb je ook ‘guilty-pleasure’ boeken en lees je die stiekem of juist niet?

Hoe ik ook peins, ik kan me geen guilty-pleasures voor de geest halen. Alhoewel ik jarenlang streng op mijzelf toegezien heb dat ik wel de verantwoorde keuzes (lezen) maakte in hoe ik mijn tijd indeelde en ik tegelijkertijd toch lekker deed waar ik zin in had hoe onverantwoord ook (televisieseries kijken), kan ik nog niets bedenken waarvan ik zou vinden dat dit quilty-pleasure zou zijn, domweg omdat ik me er toch uiteindelijk niet schuldig over heb gevoeld.  

Daarnaast vrees ik dat  stiekem niet in mijn vocabulaire zit. Wanneer je me leert kennen dan is wat je ziet wat het is. Niets meer, niets minder. Aan mij kun je onmiddellijk zien wat ik ergens van vind, zonder dat ik ook maar een woord hoef te spreken en soms zelfs nog voordat ik het zelf bewust weet. Stiekem grappen uithalen bij anderen, mislukt altijd zodra ze mijn gezicht zien. Ik ben het klassieke voorbeeld van een open boek.

zondag 3 april 2016

Broer - Esther Gerritsen

Een luie zondagochtend en een boekenweekgeschenk, een prima combinatie. Nog op bed Broer in een aangename zucht gelezen.

De schrijfstijl is zonder flauwekul zoals ik de auteur zelf ook had zien beweren in een artikel van Onze Taal. Dat neemt niet weg dat het vol emoties zit. Emoties die de ik-persoon liever onder het oppervlak had willen houden maar die bij de een na de ander die haar nabij staan naar boven komen. Het verhaal lang worstelt ze zelf met haar eigen emoties zonder daar pathetisch over te doen. Toch voel je hoe ze op springen staat.
Ik vind het wel wat om te lezen over een broer die ogenschijnlijk ver van zijn zus af lijkt te staan toch een impact op haar kan hebben simpelweg omdat hij haar broer is. Familie blijft iets bijzonders.

Wat ik minder vind, is dat de broer die nooit succes in zijn leven gekend heeft en al helemaal niet op sociaal vlak, nu door het verliezen van een van zijn onderbenen een zo'n veranderd mens is dat hij de ene persoon na de ander voor zich weet te winnen. Dit gegeven wringt wat. Maar als je daar verder niet moeilijk over doet, net zoals de broer zelf, is het een prima verhaal.

zaterdag 2 april 2016

The Three-Body Problem - Cixin Liu

Niet de Hugo award 2015 trok mijn aandacht maar het gegeven dat dit een Chinees SF-boek was. Dus niet alleen een kort verhaal zoals ik ze in ClarkesWorld Magazine elke maand lees maar een hele roman.

Het verhaal begint met een scène eind jaren zestig tijdens de culturele revolutie waarin wetenschap als verdacht werd gezien. Slechts enkele hoofdstukken later zijn we reeds zo'n veertig jaar later en het duurde een hele tijd voordat bij mij het kwartje viel waarom de eerste scènes over het verleden gingen. Wetenschap als gevaar voor de menselijke beschaving is de grote rode draad die door het hele boek loopt. Niet dat je daar voortdurend met je neus op gedrukt wordt maar het sluimert voortdurend op de achtergrond en grijpt je soms opeens even bij de keel om je daarna weer te laten gaan om zelf verder te oordelen.

In het heden speelt het computerspel Three Body Problem een grote rol met wat er in de  toekomst voor de mensheid te wachten ligt. Beetje bij beetje wordt er steeds meer onthult en deze onthullingen waren allen voor mij verrassingen die ik zelf niet had durven dromen. Ik denk dat geen Amerikaan dit ooit had kunnen of durven schrijven. Heel verfrissend.

Van het drielichamenprobleem had ik zelf nooit gehoord maar het blijkt een onoplosbaar wiskundig analytisch probleem te zijn. Een probleem dat in dit boek is ingezet om de nieuwsgierigheid van wetenschappers te prikkelen en hen aan te zetten om toch verder aan dit probleem te werken. Dat ze daarmee veel meer doen dan ze zelf doorhebben, maakt het allemaal des te spannender.
Wat mij wel heeft verbaasd is dat er zoveel westerse geleerden zoals Newton, Copernicus en Einstein ten tonelen werden gevoerd. Heeft de Chinese cultuur dan niet zulke wijsgeren? Blijkbaar is de westerse wetenschap wel tot de Oosterse cultuur doorgedrongen maar is op dat gebied nog geen eigen genie naar voren gekomen.

Ik ben zeer onder de indruk van de inhoud van het verhaal (waar ik hier niet verder over uit wil wijden omdat het zonde zou zijn voor wie dit boek wil gaan lezen) en ook van hoe het opgebouwd is.
Dat er nog twee delen achteraan blijken te komen, was wel even een teleurstelling. Daar had ik niet op gerekend en ik wil liever boeken op zichzelf lezen dan in serie. Gelukkig kan dit boek ook prima op zichzelf gelezen worden. Mijn enthousiasme is echter wel zo groot dat ik de andere twee delen ook besteld heb.

De schrijver zegt zelf in het nawoord veel Amerikaanse SF te hebben gelezen en dat denk ik ook te merken aan de schrijfstijl. Wil je toch Chinese science fiction lezen, dan is dit boek toch wel een aanrader omdat er genoeg niet-Angelsaksisch over is gebleven. 

Clarkesworld Magazine 207 December 2023

Met The Gift in de zeer herkenbare stijl van Matt Dixon op de voorkant bevat het decembernummer van Clarkesworld Magazine acht science fic...