En de veertiende vraag is:
Heb je ook ‘guilty-pleasure’ boeken en lees je die stiekem of juist niet?
Hoe ik ook peins, ik kan me geen guilty-pleasures voor de geest halen. Alhoewel ik jarenlang streng op mijzelf toegezien heb dat ik wel de verantwoorde keuzes (lezen) maakte in hoe ik mijn tijd indeelde en ik tegelijkertijd toch lekker deed waar ik zin in had hoe onverantwoord ook (televisieseries kijken), kan ik nog niets bedenken waarvan ik zou vinden dat dit quilty-pleasure zou zijn, domweg omdat ik me er toch uiteindelijk niet schuldig over heb gevoeld.
Daarnaast vrees ik dat stiekem niet in mijn vocabulaire zit. Wanneer je me leert kennen dan is wat je ziet wat het is. Niets meer, niets minder. Aan mij kun je onmiddellijk zien wat ik ergens van vind, zonder dat ik ook maar een woord hoef te spreken en soms zelfs nog voordat ik het zelf bewust weet. Stiekem grappen uithalen bij anderen, mislukt altijd zodra ze mijn gezicht zien. Ik ben het klassieke voorbeeld van een open boek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten