maandag 29 juli 2013

Herr Merz - Lars Fiske


Briljant. Eenvoudigweg briljant.
De combinatie van de tekenstijl, de vertelstijl en het leven van Kurt Schwitters dat in dit boek verstript is, laat de lezer de levensenergie van Herr Merz ervaren.

Kurt Schwitters kende ik alleen van zijn oersonate, een gedicht dat onder het genre klankdichten valt. Een sonate waar ik altijd heel blij van word. Daarom leek mij een boek over de maker van dit gedicht wel boeiend, niet wetende wat deze wonderlijke man nog meer in zijn leven gedaan heeft.

Hij blijkt in een onaflaatbare stroom bezig te zijn geweest met Merzen, zoals hij zijn eigen kunst noemde. Daarbij hield hij zich niet bij een kunstvorm maar was naast dichter ook performer, schilder, tekenaar, beeldend kunstenaar en noem maar op.
WOII zorgt ervoor dat hij van Duitsland naar Noorwegen vlucht en later naar Engeland. De oorlog heeft helaas veel van zijn kunst vernietigd.

De tekenaar Lars Fiske verbeeldt het leven van Kurt Schwitters op een wijze die wellicht ook merzen genoemd kan worden of er in ieder geval tegenaan zit .
Zo staan er bijvoorbeeld langs de tekeningen teksten verticaal en als Kurt zijn oersonate ten gehore brengt, maakt de typografie duidelijk hoe dat geklonken heeft en houdt het zich niet aan de kaders van de striptekeningen.
Kurt zijn gedachten worden laten zien in complexe tekeningen die bij nadere bestudering een logica bevatten die op het eerste gezicht niet te vinden was.
Kortom de tekeningen zijn de moeite waard om een tijdje naar te kijken.

Dit boek heeft me zo enthousiast gemaakt over Kurt Schwitters dat ik nog wel meer van zijn werk wil ervaren.

zondag 28 juli 2013

#50books - 29 Binge lezen


#50books is een initiatief van Petepel waarbij elke week een nieuwe boekvraag gesteld wordt zodat wij, gretige lezers, erover kunnen nadenken/praten/grijnzen/bloggen.

De negenentwintigste vraag is: Wat heeft de vakantieperiode voor effect op je leesgedrag?

Vakantie is niets gepland hebben, niets hoeven en elk moment kunnen doen wat er aan ideeën boven komt drijven en deze ook weer net zo makkelijk aan de kant zetten.

Door deze ogenschijnlijk uitgestrekte ruimt aan vrije tijd is het mogelijk een boek te pakken en daar net zo lang in te blijven lezen tot de ogen niet meer open willen blijven en het bewustzijn de aandacht er niet meer bij kan houden.

In de vakantie lees ik dan ook vaker langere tijd achter elkaar en minder gefragmenteerd dan tijdens een vrij weekend waar toch ergens altijd weer iets op stapel staat.

zaterdag 27 juli 2013

#50books - 28 Van voor naar achter, van links naar rechts


#50books is een initiatief van Petepel waarbij elke week een nieuwe boekvraag gesteld wordt zodat wij, gretige lezers, erover kunnen nadenken/praten/grijnzen/bloggen.

De achtentwintigste vraag is: Sla je wel eens stukken tekst over omdat ze niet boeiend (lijken te) zijn?

Nee, geen woord. Wanneer ik een boek lees dan is dat van voor naar achteren waarbij niets wordt overgeslagen. Hoe saai of spannend het ook is, vooruit bladeren is er niet bij.
Soms zou ik wel eens willen om de bladzijden wat te scannen en zo wat vlotter te gaan maar als ik dit probeer dan is er een stem in mij die zich afvraagt waarom ik dat boek nog lees als ik het niet helemaal wil lezen. Dus dan neem ik weer woord voor woord tot mij.
Het is alles of niets.

De grote mythen van de wereld - Sergius Golowin

Een groot boek met heel veel afbeeldingen waarop allerlei mythen in verschillende kunstvormen worden getoond. Een zwaar boek dus niet om liggend te lezen.

Maar helaas was het zittend ook geen pretje om te lezen. De teksten staan er wel in heel krom Nederlands dacht ik tot ik zag dat het door een Vlaming is vertaald.  Helaas is daarmee niet alle pijn verzacht.
Ik ben er al lezend niet achtergekomen wat de schrijver in zijn hoofd heeft gehad bij wat hij ons nu wilde vertellen. Per thema wordt er van de hak op de tak gesprongen alsof de auteur wat associatief heeft weg zitten krabbelen.
Er passeren heel wat mythen de revue. Alleen allemaal zonder kop of staart en zonder enige context.

Blijkbaar is het meer geschikt als plaatjesboek. Die zijn dan ook wel schitterend. Toch blijft het zonde dat daar geen inhoudelijk kwalitatief betere tekst bij is geschreven.

zaterdag 20 juli 2013

Nemo: Heart of Ice - Alan Moore & Kevin O'Neill


Een verhaal dat zich afspeelt In het universum van The League of Extraordinary Gentlemen en waarover voor het leesplezier toch wel enige kennis gewenst is.

Nemo en haar maten stelen een grote schat waarna de jacht op hen wordt geopend om deze schat terug te halen. Het grootste gedeelte van het verhaal omvat deze achtervolging. En het zou Alan Moore niet zijn als hij de personages tijdens deze reis niet op zijn minst een aantal zeer merkwaardige, hersenknetterende ervaringen laat ondergaan.

Alhoewel de tekenstijl van Kevin O'Neill niet echt mijn smaak is, springen de kleuren van de bladzijden. En werd ik van verbazing naar achteren in mijn kussen geduwd na het omslaan van bepaalde bladzijden door de verrassende wendingen.
Gebeurtenissen en de verbeelding van ontregelende voorstellingen maakt dit een korte (het is een relatief dun boekje), intense reis die ondanks het uiterlijk magere verhaaltje toch mij kippenvel heeft opgeleverd en een hoofd vol waanzinnige beelden.

vrijdag 19 juli 2013

Waarom het leven sneller gaat als je ouder wordt - Douwe Draaisma


Een titel die iedereen die zich dat wel eens heeft afgevraagd (en ik denk dat dit vele mensen zijn) direct zal aanspreken en nieuwsgierig maakt.

Zodra de inhoudsopgave wordt bekeken, is het duidelijk dat het niet alleen over dit verschijnsel gaat maar om allerlei kwesties rondom het geheugen. Zo komt bijvoorbeeld de ervaring van déjà vu aan bod. En ook dat als we ouder worden we de tijd van onze tienerjaren en begin twintig nog het best weten te herinneren. Kwesties die op het eerste gezicht mij allemaal prikkelden.

Helaas blijft het alleen bij constateren van deze verschijnselen en het verhalen over de (semi-)wetenschappelijke onderzoeken door de eeuwen heen die hiermee verband houden. Er wordt her en der nog wat gefilosofeerd maar het niveau van een gemiddelde verjaardagsdiscussie overstijgt het nergens.
Wel lekker om te lezen en ook vermakelijk. Alleen als je op antwoorden zit te wachten, kun je beter ergens anders op zoek gaan.

zondag 14 juli 2013

#50books - 27 Een onterechte boei


#50books is een initiatief van Petepel waarbij elke week een nieuwe boekvraag gesteld wordt zodat wij, gretige lezers, erover kunnen nadenken/praten/grijnzen/bloggen.

De zevenentwintigste vraag is: Van welk boek heb je ooit gezegd dat je het gelezen had, terwijl dat niet zo was?

Geen enkele dat ik weet. Tenminste dat is wat mijn geheugen mij meldt. En dat is precies waar het 'm in zit, dat geheugen van mij.

Ik heb wel eens enthousiast geroepen een boek te hebben gelezen, wat ook werkelijk zo was, alleen nadat er vragen over gesteld werden, kon ik daar nog maar weinig van terughalen en over melden.

Mijn enthousiasme over dit soort geheugengevoelige zaken toom ik heden ten dagen dan ook wat meer in. Want al is het onterecht, het is toch vervelend om niet geloofd te worden.

zondag 7 juli 2013

#50books - 26 Joepie, lijstjes


#50books is een initiatief van Petepel waarbij elke week een nieuwe boekvraag gesteld wordt zodat wij, gretige lezers, erover kunnen nadenken/praten/grijnzen/bloggen.

De zesentwintigste vraag is: Hoe houden jullie bij welke boeken je al gelezen hebt?

Wat een geweldig leuke vraag! Het heeft me namelijk weer eens in de gelegenheid gesteld om mijn plank met schriftjes door te struinen en een deel van mijn schrijvend leven langs te zien komen.

Als kind was ik al gek op lijstjes maken en daar heb ik er nog enkele van bewaard. Zo ook het schriftje waarin ik opschreef wat ik las. "Welke boeken gelezen 1 begonnen 10 februari 1982 geëindigd mei 1995" staat er op het duidelijk veel gebruikte schrift te lezen.

Eerst meldde ik nog naast de titel en auteur het aantal bladzijden. Na enkele jaren liet ik die laatste toevoeging varen. En weer wat jaren later schreef ik het uitgavejaar er bij.
Aantal gelezen boeken per jaar, per maand , per dag
Nadat het schriftje vol was, heb ik nog mijn best gedaan om de boeken te tellen per jaar en per maand en zelfs dag te berekenen hoeveel boeken ik dan gelezen had.

Het is 2013 en heb nog steeds een schriftje waarin ik opschrijf welke boeken ik gelezen heb. Dit schriftje heeft de titel "Welke boeken gelezen? 2". Het is te moeilijk om deze gewoonte na zoveel jaren op te geven. Ook al houd ik inmiddels ook bij wat ik gelezen heb en wat nog ongelezen is maar wel in mijn bezit, in een lijstje via een eenvoudig Office documentje.

Zo'n document heb ik ook voor de boeken die ik gekocht/geleend heb. Jaren schreef ik voorin boeken het jaartal waarin ik het boek gekocht had. Dat is nu door dit document vervangen.

Op http://www.librarything.com/profile/Niekchen zet ik sinds enkele jaren ook nog eens mijn boeken en mijn boekbesprekingen. Maar omdat er zo moeilijk rechtstreeks op elkaar te reageren is (wat Goodreads dan weer wel kan), plaats ik deze besprekingen ook weer op dit blog. Goodreads heb ik ook nog even gehad maar er waren te veel boeken die ze daar niet kennen die ik wel lees waardoor het altijd onvolledig bleef.
Soms vraag ik me wel eens af of ik met al die lijstjes nog wel tijd overhoud om te lezen.

The Dresden Files 1: Storm Front - Jim Butcher



The Dresden Files, een serie boeken over de detective tovenaar Harry Dresden, is een reeks die ik in de loop der jaren door meerdere fantasyliefhebbers aangeprezen heb zien worden en waarvan ik me nu aan het eerste deeltje heb gewaagd.

Heel eerlijk gezegd is het mij een beetje tegengevallen. Ik had er niet al te veel verwachting van in de zin van diepzinnigheid of fabuleuze plots en mijn inschatting van te voren was zelfs dat het gemakkelijk vermakelijk leesvoer zou zijn. Op zich heb ik dat ook zo ervaren maar ik had gehoopt op net nog even dat kleine extra sprankje. Helaas, het kwam niet.

Het detectiveverhaal zit gedegen genoeg in elkaar en hapt lekker weg. Alleen alles blijft mij te oppervlakkig, de personages te twee dimensionaal en er ontbreekt een leuke dosis humor die dat sprankje had kunnen geven. (Of de humor ontgaat mij)

Achterin mijn exemplaar staat een kort interview met de schrijver. Daarin vertelt hij dat in de boeken die volgen de achtergrond van Harry Dresden langzaam wordt ontvouwen en als een rode draad door alle boeken gaat spelen. Dat prikkelt dan wel weer even mijn nieuwsgierigheid.
Wie weet dat ik dan toch nog een tweede deeltje probeer.

#50books - 25 Ontgroeid maar niet vergeten


#50books is een initiatief van Petepel waarbij elke week een nieuwe boekvraag gesteld wordt zodat wij, gretige lezers, erover kunnen nadenken/praten/grijnzen/bloggen.

De vijfentwintigste vraag is: Welk boek heeft voor jou een bijzondere betekenis gekregen?

Deze vraag riep onmiddellijk dit boek in mij op maar wonderlijk genoeg duurde het nog een uur voordat ik de titel weer kon herinneren (en dat met behulp van internet).

Met nog wat meer graven, ben ik er achter dat ik dit boek gelezen heb toen ik 23 jaar was. Een tijd dat mijn persoonlijk zijn mij als een grote verwarring voorkwam. Het boek sloeg in als een bom. Voor mijn gevoel had ik het zelf geschreven kunnen hebben. Een tekst die zo verwoordde wat ik voelde, had ik nog niet eerder gezien. Een tekst die me troostte in dat ik niet de enige was die op die specifieke manier worstelde met het zijn. Ik voelde me begrepen, erkend.

Voorzichtig, omdat het toch een heel persoonlijke ervaring was, heb ik het boek aan een medestudent aangeprezen en uiteindelijk uitgeleend. We zijn elkaar uit het oog verloren en bij toeval kwamen we elkaar enkele jaren geleden (dat is een kleine twintig jaar later) tegen in De Nollen. Onmiddellijk dacht ik terug aan dit boek en dat ik het nooit terug heb gekregen. Even knaagde het nog, ik liet het gaan en bedacht me later dat het boek destijds zijn functie heeft gehad maar ik bang ben dat het me nu zou ergeren.
De herinnering van de enorme impact van destijds echter blijft.

woensdag 3 juli 2013

Chobits Volume 2 of 8 - CLAMP

Na het eerste deel duurt het even voor het verhaal in het tweede deel wat meer op gang komt. Eerst wordt er met name aandacht besteed aan de seksuele ontwikkeling cq worstelingen van de student Hideki.
Het wordt pas gaandeweg duidelijk hoe dit verweven raakt met het verhaal over Chi, de door Hideki gevonden persocom.
De nieuwe informatie over Chi haar achtergrond en schijnbaar toevallige personen in de buurt van Chi en Hideki die duidelijk meer over haar weten, prikkelt de nieuwsgierigheid en vraagt om verder te willen lezen. Dus op naar deel 3.

Een extraatje vind ik het boek dat Hideki voor Chi heeft meegenomen en aan haar laat lezen. Zowel de tekeningen als het verhaal worden laten zien als Chi daarin aan het lezen is. Daarbij is de tekenstijl anders dan het hoofdverhaal en straalt het een sfeer uit van een andere dimensie. Het boek heet A City with No People. Het intrigeert zo dat ik het ook als apart boek zou willen lezen.

Clarkesworld Magazine 207 December 2023

Met The Gift in de zeer herkenbare stijl van Matt Dixon op de voorkant bevat het decembernummer van Clarkesworld Magazine acht science fic...