maandag 30 juli 2018

Chin.ind.spec.rest. een verdwijnend Nederlands fenomeen - Mark van Wonderen

Naar de Chinees. Dat was vroeger voor mijn ouders een uitje en voor mij als kind een kwelling want ik ging liever naar de snackbar. Maar tijden veranderen. Wanneer wij nu in Nederland op pad zijn, hebben wij de gewoonte ontwikkeld om in voor ons onbekende dorpen een Chinees te vinden om daar te eten. Tot ons verdriet lukt dat lang niet altijd meer zo goed als jaren geleden toen er nog wel in elke plaats in Nederland een Chinees restaurant te vinden was.
Het boekje Chin.ind.spec.rest. een verdwijnend Nederlands fenomeen leek me dan ook op mijn lijf geschreven.

Het boekje is een fotoboek met daarin 1090 restaurants verbeeld gesorteerd op allerlei uiterlijke kenmerken zoals bijvoorbeeld leeuwtjes voor de deur, neon groen-rode uithangborden, het soort pand of een kauwgomballenautomaat aan de buitenmuur.
Het meest intrigerende vind ik wel de armoedige panden en onmogelijke plekken (soms op een industrieterrein) waar deze restaurants zich bevinden. Opmerkelijk is ook hoe verwaarloosd veel van deze eetgelegenheden er heden ten dage bij staan. Alsof er sinds de opening in de jaren zeventig niets meer aan gedaan is.
Het zien van zoveel Chinees Indische restaurants roept bij mij vooral heel veel sentiment op en doet denken aan vroeger toen uit eten gaan nog een ware luxe was.

Heel erg leuk dat deze restaurants in een fotoboek bij elkaar zijn gebracht want het is toch een uniek fenomeen en de vraag is hoe lang dit nog bestaat.
Wat ik jammer vind van dit boek is dat veel foto's bijzonder klein zijn afgedrukt waardoor ik het niet zo goed kan bekijken als dat ik wel zou willen. Er zitten ook een aantal grotere, bladvullende foto's bij en dat geeft gelijk veel meer mogelijkheden om alle details goed te kunnen zien. Ik weet niet of hier bewust voor is gekozen zodat mensen een groter exemplaar van hun favoriete Chinees gaan bestellen bij de auteur zoals wordt aangeboden achterin het boek. Maar ik vind het wel een gemis dat er zoveel foto's zijn en ik ze niet echt kan bekijken.

Een ander minpuntje vind ik de toon van de teksten. Er is niet veel tekst maar dat wat er is heeft een ironische ondertoon. Zoiets kan even leuk zijn maar een heel boek lang maakt het op den duur vervelend. Waarover ik liever had gelezen is de oorsprong van deze restaurants in Nederland of hoe het kan dat deze restaurants zo populair waren in de jaren zeventig en tachtig. Ook had ik wel wat meer willen weten over de Chinese cultuur in Nederland. Of bijvoorbeeld hoe het kan dat al die restaurants qua eten zo exact op elkaar lijken. Of dat dit alleen voor ons Nederlanders zo lijkt maar niet zo is. 

Mij laat het boek achter met het gevoel als je dan toch zoveel moeite hebt gedaan om al die restaurants te fotograferen, had dan ook wat meer verdieping gezocht in de restaurants zelf.

vrijdag 27 juli 2018

15 Beroemde Verhalen - A.P. Tsjechow


Een van de boeken die ik heb meegenomen uit mijn ouderlijk huis nadat mijn beide ouders zijn overleden. En ik had nog geen twee bladzijden gelezen of ik wist dat dit typisch een boek van mijn moeder is geweest. Van mijn vader heb ik de liefde voor science fiction, beiden lazen fantasy maar literatuur was toch wel weer typisch iets van mijn moeder. En zonder dat ik me daar ooit bewust van ben geweest toen zij nog leefde, is Russische litertuur helemaal iets van haar. Fijn gevoel om ook via boeken me toch nog ergens  verbonden te voelen met mijn wortels.

Deze uitgave van 15 Beroemde Verhalen is gedrukt op bijzonder licht papier en dan bedoel ik licht in de zin van gewicht. Geen enkele moeite om met RSI-handjes dit boek vast te houden. En dat doet me gelijk de vraag stellen waarom er niet veel vaker van dit soort papier gebruik wordt gemaakt.

De verhalen lezen over het algemeen makkelijk weg en al snel had ik een emotionele uitbarsting te pakken wat in mijn beleving typisch Russisch is en ik altijd erg om moet lachen. Nooit is een dreigende flauwte ver weg.

Inhoudelijk komt het mij ook erg Russisch voor met wees liever gek en daarmee geniaal dan een middenmoter. Niks geen doe maar normaal dan doe je al gek genoeg. Nee, gekte wordt in meerdere verhalen als een groot goed gezien, al wordt de schaduwzijde daarvan ook niet geschuwd. En wat te denken van de liefde? Dat gaat ook niet van leien dakjes en wanneer men eindelijk iets van de liefde begrijpt, is het te laat. Ja, tragisch is het vaak wel maar dan op zo'n zelfspottende wijze dat het weer heel grappig wordt. Pijnlijkheden met een lach gebracht maar waarbij uiteindelijk de boodschap toch wel bij de lezer aankomt.

Tsjechov leefde eind 19de eeuw en ik was wel even verrast dat hij de schadelijke effecten van het roken beschreef. Een kind van zeven die tabak van zijn vader heeft gestolen, krijgt daarvoor een standje omdat hij te jong is om te roken. Ik had er geen idee van dat in die tijd daar ook al op die manier naar gekeken werd.
Veel van de andere verhalen zijn ook zo goed als tijdloos. Misschien dat de paard en wagen de lezer naar een andere tijd brengt maar de inhoud van de verhalen zijn zo sterk dat ik dat al snel weer vergat.

Wat kan ik er meer van zeggen dan: Meesterlijk.


maandag 23 juli 2018

Clarkesworld Magazine Issue 142 July 2018

De Colombiaanse Luis Carlos Barragán die in Egypte woont, heeft de voorplaat van Clarkesworld Magazine van deze maand verzorgd. Deze illustratie heeft de titel Islamic Universe 2 meegekregen. Een titel die me toch een tweede en derde keer naar dit plaatje liet kijken. Altijd interessant om verrast te worden.

Verder in deze uitgave vooral Amerikaanse bijdragen namelijk vijf korte verhalen en vier non-fictie artikelen. Slechts een kort verhaal komt uit China en nog een ander uit Nigeria. Ik hoop dat er in de toekomst wel weer meer internationale verhalen komen. Dat is juist waarom dit tijdschrift mij zo trekt. Een blik op de wereld vanuit alle hoeken en gaten.

Zoals Mike Buckley die met zijn verhaal A Gaze of Faces laat zien hoe hij de aard van de mensheid ziet door middel van het doorzoeken van een virtuele bibliotheek die gevonden wordt op een van de buitenaardse menselijke koloniën. Het hoe en waarom van deze bibliotheek wordt beetje bij beetje ontmanteld en daarmee het wezen van de mensheid. Door de spanning bleef ik lezen en de ontknoping deed mij zuchten van herkenning. Ja, dat is de mens.

En wat ook heel menselijk is, is het willen vasthouden aan iemand die al overleden is. Kate Osias heeft het rouwproces wat mij betreft op een schitterende manier beschreven in The James Machine en wel vanuit het oogpunt van de overledene. Het deed mij weer nadenken over wat iemand nu eigenlijk is, alleen zijn gedachten of ook zijn lichaam. Maar wanneer iemand zijn hersenen worden aangetast kan iemand van gedrag veranderen. Is degene zichzelf dan niet meer of juist wel? Dit dwaalt wat af van het verhaal maar dat is wat deze geschiedenis doet. Het nog verder over nadenken. Altijd een goeie.
To Fly Like a Fallen Angel is de Chinese inbreng van dit nummer. Geschreven door Qi Yue en vertaald door Elizabeth Hanlon. Zoals Chinees gebruikelijk lijkt te zijn, wordt er na het beleven van allerlei avonturen een uitgebreide uitleg gegeven van het hoe en wat. Alleen dit keer is de uitleg op een wat natuurlijkere manier omdat het in een dialoog verwerkt zit en dat leest wat mij betreft plezieriger dan dat de schrijver opeens gaat uitleggen. Wat mij fascineerde aan dit verhaal is dat het gaat om de keuzes die gemaakt moeten worden en daarmee worden zaken als democratie en overleven aan de kaak gesteld. Dit onderwerp vanuit de Chinese cultuur beschouwd, geeft daar een interessante andere kijk op dan wanneer dit verhaal door een Westerling was geschreven. Dus laat je verrassen door enigszins in het begin sprookjesachtige verhaal dat langzaam zich omvormt naar een meer science fiction en ook politieke geschiedenis. Het heeft mij weer op een andere manier leren kijken. 


zaterdag 14 juli 2018

Saga Volume One - Brain K. Vaughan & Fiona Staples

Eindelijk begonnen aan deze naar het schijnt legendarische science fiction/fantasy graphic novel serie. Een serie waarvan ik zag dat deze nog steeds loopt dus dat wordt grote kans dat ik deze ga inhalen en dan net zoals andere lezers ga zitten wachten op het volgende deel. Maar zo ver is het gelukkig nog niet want er zijn nu acht trade paperbacks uit en de negende is in september op komst terwijl ik net de eerste gelezen heb.

En heeft het de enthousiaste verhalen en daardoor bij mij hoge verwachtingen waar gemaakt? Absoluut.

De voorkant van het boek laat al gelijk zien dat het niet over mensen gaat zoals jij en ik maar over wezens die lijken op mensen maar die toch net iets anders zijn. Zo heeft het ene volk vleugels en een ander volk hoorns op het hoofd en weer anderen nog anders. Maar dat ze menselijk zijn is wel duidelijk want deze verschillen hebben een oorlog uitgelokt die tot ver in het universum zijn weerslag heeft. Waar het ooit om begonnen is, weet niemand meer maar dat de ander niet te vertrouwen is en het liefst onderworpen of nog beter gedood moet worden, zit in ieders genetisch materiaal.

Geen optimistisch uitgangspunt maar daar hebben we dan onze helden voor, een liefdespaar bestaande uit een exemplaar uit ieder kamp waaruit een gemengde baby voortkomt die ons deze geschiedenis, deze sage vertelt over liefde en opgejaagd worden.

Op zich allemaal niet bijzonder origineel, zou je denken en dat is het gegeven ook niet. Maar dat is wel de uitwerking waarin het verteltalent van Brian K. Vaughan zijn fantasie de volle loop lijkt te hebben gelaten en Fiona Staples dit in overweldigende tekeningen heeft weten om te zetten.

De tekenstijl van Fiona Staples is nieuw voor mij en ik moest dan ook even wennen aan met name de kleuren die mij werden voorgeschoteld. Maar na verloop van tijd maakte deze juist steeds meer indruk op mij en onderstreept het de sfeer van elke situatie. Ook de uitwerking van al die verschillende soorten wezens heeft mijn ogen bladzijde na bladzijde weten te strelen.

Er rest mij voor nu niets anders te schrijven dan op naar volume two.

zondag 8 juli 2018

Clarkesworld Magazine Issue 141 June 2018


Met op de voorkant deze Storkfriars getekend door Sean Andrew Murray is de toon gelijk gezet voor dit juninummer van Clarkesworld Magazine. Zeven korte verhalen uit Amerika, Sri Lanka, Nederland van een Kroaat, China en Canada. En wederom vier non-fcitie artikelen.

Drie verhalen vind ik het extra noemen waard. 
A Space of One's Own geschreven door Steve Rasnic Tem behandelt het thema hoe we als mensen omgaan met de overbevolking. De oplossing die de schrijver gevonden heeft, vind ik bijzonder origineel en liet mij nadenken over waar wij nu als mensen mee bezig zijn. Ook maakt de opbouw van het verhaal het interessant.

Your Multicolored Life is geschreven door de Chinees Xing He en zoals gebruikelijk vertaald door Andy Dudak. Machines hebben de wereld onder controle als machthebbers of als verzorgers. Het is maar hoe je het bekijkt. Maar nu gaat het in dit verhaal niet om deze machines maar om verschillende groepen mensen. Namelijk zij die ontsnappen aan het slavenleven en zij die als wilden een kannibalistisch leven leiden. Interessant te zien wat er gebeurt wanneer zij elkaar ontmoeten. En typisch zo'n verhaal waarbij ik voortdurend denk wat ik denk te doen in zo'n situatie.


Clarkesworld Magazine 207 December 2023

Met The Gift in de zeer herkenbare stijl van Matt Dixon op de voorkant bevat het decembernummer van Clarkesworld Magazine acht science fic...