I.D. : why don't you like your body? - Emma Rios

Drie mensen die hun identiteitsproblemen denken te kunnen oplossen door een lichaamstransplantatie oftewel het verplaatsen van hun hersenen in een ander lichaam. En dit alles in een context van een dystopische wereld waar aanslagen en onderdrukking dagelijkse kost is. Een sterk thema voor een science fiction strip.

De tekeningen zijn allen in wit en allerlei schakeringen rood uitgevoerd. De gezichten zijn sprekend, de achtergronden soms gedetailleerd met bijvoorbeeld boekenkasten en planten, soms meer schetsmatig. Het is plezierig om naar te kijken en leest makkelijk.

Alleen komt voor mij het verhaal niet sterk genoeg van de grond. Het roept allerlei vragen op over wat de ziel nu eigenlijk is, waar de nieuwe lichamen vandaan komen en wat voor invloed dit op de nieuwe hersenen of persoonlijkheid heeft. De dystopische context heeft verder geen invloed op de uitvoering van de operatie waardoor dit een overdreven aspect is geworden.

Uiteindelijk leest het makkelijk weg maar is ook weer snel vergeten. Ik denk dat als het langer was geweest en meer uitgediept het een prima strip zou zijn geworden.

De Bomen - A. Alberts

Een lekker dun boekje en in het Nederlands, ik dacht dat zal mijn dwalende geest toch wel kunnen behappen.

Het begint met een gezinnetje dat net is verhuisd waarbij het jongste kind, een jongetje vooral is geïnteresseerd in de bomen. Het leek vanuit zijn beleving geschreven en het riep bij mij allerlei herinneringen uit mijn eigen jeugd op. Hoe ik op die leeftijd de wereld zo open kon aanschouwen en zo vol overgave.

Tot mijn verbazing werd een nieuwe leraar in het verhaal opgevoerd en kreeg ik ook zijn beleving voorgeschoteld. Dit alles in dezelfde kinderlijke stijl. Deze mijnheer Barre verdwijnt als alcoholliefhebber weer van het toneel.

En opeens zijn we nog vele jaren verder waarbij de oudere zus in het gezin zich verloofd heeft. Mijn verwachting dat het boekje het bij het jonge jongetje zou houden die zijn eigen wereld met de bomen heeft, werd bruusk verbroken. De jongen groeide zelfs nog verder op tot 19-jarige die aan een studie rechten gaat beginnen waar hij opnieuw een ontmoeting heeft met de alcoholische mijnheer Barre.

De bomen die in het begin zo'n grote rol spelen, komen er uiteindelijk bekaaid vanaf. En de schrijfstijl blijft alsof alles vanuit een kind bezien is. Dit stoorde mij om werkelijk mee op te kunnen groeien met de hoofdpersonages.
En deze schrijfstijl deed me denken aan die van Theo Thijssen, een schoolmeester die het ons eens zal vertellen door het zogenaamd door de ogen van een kind te laten zien. Daar ben ik niet zo'n fan van. Of misschien dat het mijn dwalende geest is die het niet begrepen heeft.

Gedichte gedachten - Jan Terlouw

Dat men in vroegere tijden makkelijker gedichten kon lezen dan romans blijft mij toch een raadsel want ik vind het toch telkens weer een opgave. Dit zit 'm vooral in dat het zo kort is. Het is voorbij voor ik het weet en daarmee ook snel weer vervlogen.

Dit boek met gedichten heb ik een aantal jaar geleden van een collega gekregen op het moment dat ik na dertien jaar wisselde van team. Een klein informeel afscheid tijdens een teamoverleg. Ik was verrast dat er aandacht aan werd geschonken en nog meer dat ik een cadeaus kreeg (het andere boek was De Graanrepubliek van Frank Westerman).

Het krijgen van een dichtbundel is wel de beste manier om mij gedichten te laten lezen. Uit mijzelf kom ik er niet snel op om een dichtbundel te kopen. En deze dichtbundel was helemaal goed gekozen omdat door de rechttoe rechtaan stijl van schrijven het heel erg goed leesbaar is.

De gedichten zijn onderverdeeld in de thema's natuur, politiek. leven en liefde, leed, stad en land en als laatste levenslied en cabaret. Allemaal onderwerpen waar bijna iedereen wel wat mee heeft. De taal is helder en er hoeft niet gegist te worden wat de schrijver bedoeld zou kunnen hebben.
Dit deed me ook wel eens aan Toon Hermans denken, volkse levensgedichten. Als jongere keek ik daar minachtend tegenaan maar nu ik ouder ben, lijk ik dat beter te begrijpen en hoeft het allemaal niet meer zo ingewikkeld te zijn om interessant en van waarde te kunnen wezen.

Een enkel gedicht wist mij zelfs te ontroeren. Dwaze sentimentaliteit of pijnlijke levenservaring? Maakt het uit? Het was een aangename ervaring om Jan Terlouw zijn gedachten te mogen meebeleven.

Agent 327 Integraal 1 1966 - 1968 - Martin Lodewijk

Agent 327, een van de striphelden uit mijn jeugd. En als ik het me goed herinner dan ken ik het vooral uit de Eppo waar eerst mijn broer op geabonneerd was en daarna ik (terwijl hij over ging op de Kijk). Vele grappen zullen mij destijds ontgaan zijn omdat ik er simpelweg te jong voor was. Maar toch vond ik de avonturen spannend en de terugkerende grappen zoals hoe Agent 327 vermomd op kantoor komt, altijd weer leuk.
Nadat ik uit huis ging en mijn moeder tot mijn groot verdriet zonder te overleggen het abonnement van mijn stripblad opzegde (ik geloof dat het toen Sjors & Sjimmie of Wordt Vervolgd heette) ben ik de Nederlandse strips voor lange tijd uit het oog verloren. Maar door bladen als Zone 5300, Stripglossy en MaxiX (dat helaas alweer gestopt is) is mijn belangstelling teruggekeerd. En daarmee ook die voor Agent 327.

Zelf ben ik van 1969 dus hoe het nou eigenlijk begonnen is met Agent 327 was mij tot nu onbekend gebleven. Ik heb dan ook met zeer veel belangstelling de inleidende hoofdstukken gelezen over de tijd vóór Agent 327, de geboorte van Agent 327 en hoe het in die eerste jaren met deze strip is vergaan. Er is ook kort aandacht besteed aan alle verhalen afzonderlijk waarbij vooral verwijzingen naar die tijd uitgelicht en uitgelegd worden. Wel zo handig voor lezers in de 21ste eeuw.

Het was voor mij een grote verrassing dat de strip in deze eerste jaren uit slechts vier bladzijden per verhaal bestonden. Ik heb het niet anders dan als albumvullende avonturen gekend. En nog leuker om te merken dat die vier bladzijden heel erg goed werkte. Al begrijp ik ook wel dat Martin Lodewijk op een gegeven moment wel wilde uitbreiden om wat meer bewegingsruimte in het verhaal te creëren.

In dit eerste Integraaldeel zijn 19 Agent 327-verhalen opgenomen. Het is gedrukt op lekker stevig papier wat heel plezierig vasthoudt. En de verhalen zijn gescheiden door een afdruk van een voorkant van de Pep of een andersoortige illustratie waar Agent 327 een rol in speelt. Het ziet er zorgvuldig en met liefde samengesteld uit en dat maakt het leesgenot nog groter.