maandag 25 oktober 2021

De grote ronde - Thomas Rosenboom

Door het lezen van het kinderboekenweekgeschenk had ik weer wat moed gekregen om een wat meer volwassen boek open te slaan. Maar dikke boeken stonden me nog steeds heel erg tegen. De grote ronde van Thomas Rosenboom beslaat nog geen tachtig bladzijden dus dat durfde ik dan wel weer aan. En ik kan zeggen dat door het lezen van dit boekje, ik de leessmaak weer te pakken begin te krijgen.

De grote ronde is een boek uit de reeks Van Oorschot Terloops! waar in elk deel een schrijver je meeneemt op zijn favoriete wandeling. Thomas Rosenboom loopt dagelijks vanuit zijn huis in het centrum van Amsterdam een ommetje van een kleine twee uur. Elke dag zo'n beetje dezelfde route zoals op het voorin het boekje geschetste kaartje aangegeven is. Voor mij als bewoner van het centrum van Amsterdam een feest van herkenning.

Niet alleen de herkenning van de straten, gebouwen en sferen spraken mij bijzonder aan maar ook de gedachten die de schrijver zich toestaat tijdens deze wandeling. Het mijmeren over eigen gedachten maar ook het ergeren aan andermans gedragingen en wat te denken van het gehecht raken aan objecten die altijd op de route als trouwe vrienden aanwezig zijn.

Thomas Rosenboom behoudt zijn bekende schrijfstijl met woorden die ik elders niet veel meer tegenkom. Dat geeft het verhaal voor mij een authentieke beleving van de schrijver zelf en omdat ik van zijn observaties houd, heerlijk om te lezen.

Tiril en de toverdrank - Bette Westera

Al vele weken zat ik te hikken tegen een dik boek waarin ik begonnen was. Geen verkeerd boek maar op een of andere manier lees ik er maar niet in verder. Ook liggen er nog stapels tijdschriften waar ik op geabonneerd ben mij vragend aan te staren. Allemaal letters waar ik op een of andere manier tegenop zie.

Het kinderboekenweekgeschenk Tiril en de toverdrank bracht uitkomst. Een boekje van nog geen honderd bladzijden, leuke illustraties en een niet al te ingewikkeld verhaal. Precies wat mijn hoofd wel kon verteren.

Bij het openslaan van dit boekje had ik nog geen enkel idee waarover het zou gaan. Op de eerste bladzijden staan tekeningen waarbij de personages van het verhaal worden voorgesteld. Door het woord langhuis dat hier gebruikt wordt, had ik gelijk het vermoeden dat het over iets Scandinavisch ging. Op de volgende bladzijden wordt er gesproken over Odin. Ik voelde me gelijk op mijn gemak want ik houd wel van deze noordelijke mythische wereld.


Het verhaal over Tiril en haar afkomst wordt in mijn ogen in een fijn tempo ontvouwen en niet al te veel recht voor zijn raap. Er blijft ruimte voor je eigen gedachten.

De vorm van gedichten, verhalen en tekeningen grijpen soepel in elkaar en maken van elk hoofdstuk een geheel op zichzelf. Voor mijn ongeconcentreerde hoofd erg fijn. Dat het verhaal goed afloopt, is geen verrassing. Dat er nog een staartje aanzit, wel.
Leuk boekje.

Discworld #39 Snuff - Terry Pratchett

Inmiddels alweer het 39ste Discworld-boek en ik weet niet of het nu ligt aan dat ik de laatste weken veel moeite heb met lezen of dat het voor mij een beetje genoeg is geweest met deze wereld van Terry Pratchett maar ik heb zeker niet zo genoten van dit boek als voorgaande Discworld-boeken.

In dit deel staat commandant Sam Vimes centraal die met zijn vrouw verplicht met vakantie gaat. Maar Sam Vimes zou Sam Vimes niet wezen als er ook niet nog wat politiewerk verricht gaat worden en daar is al snel aanleiding toe. Zoals gebruikelijk tuimelen de verschillende gebeurtenissen over elkaar heen om op het einde in een kokende massa tot een goed einde te komen.

Terry Pratchett verwerkt nogal eens wat maatschappijkritiek in zijn boeken en in dit deel ligt het er wel heel dik bovenop dat de wanpraktijken van slavernij onder de loep wordt genomen. Dit doet hij door middel kobolds die in grote getale als dingen worden behandeld, verkocht en aan het werk gezet tot ze er dood bij neervallen. Op zich heel scherp beschreven maar het staat in schril contrast met alle malligheid die er verder plaatsvindt. Op een of andere manier beet dit elkaar in mijn beleving.

zondag 3 oktober 2021

Julio's Day - Gilbert Hernandez

 

Een strip over het leven van één man in precies honderd bladzijden van geboorte tot aan zijn dood. 

 

Als lezer ben je een stille getuigen van de emoties die Julio zijn leven lang inslikt, iets dat alleen tussen de regels of beter gezegd de tekeningen door waar te nemen zijn. En juist het niet expliciete maakt dat het zo raakt. 

 

Een strip om niet onder woorden te willen brengen maar alleen om te ervaren. Meer wil ik er niet over zeggen. :-)

Heart of Thomas - Moto Hagio

Voor de zoveelste keer heeft de Japanse cultuur mij weer weten te verwonderen. Dit keer met de manga Heart of Thomas, oorspronkelijk uit 1974 en pas in 2013 in het Engels vertaald uitgegeven.

Deze manga gaat over een Duits gymnasium jongensinternaat waar een van de leerlingen, Thomas Werner zelfmoord heeft gepleegd op 13-jarige leeftijd wegens het in de liefde afgewezen worden door een andere scholier. 

Dit gegeven roept al gelijk zoveel vragen bij mij op. Zoals hoe komt een Japanse auteur erbij om over een Duits internaat te schrijven? Wat is het met die fascinatie voor die blonde jongens? En de jongens worden veelal als schattig afgeschilderd. Veel vrouwelijker dan ik van een jongensinternaat zou verwachten.

 
Deze manga is specifiek geschreven voor jonge meisjes. Hoe zit in het Japan met het taboe op homoseksualiteit? En diepe romantische liefde bij 13-jarigen die zelfs in staat zijn om er zelfmoord voor te willen plegen? Gaat dat niet wat ver? Of is het allemaal niet zo letterlijk bedoeld? Zoiets zie ik in Westerse strips voor deze leeftijdsgroep in de jaren zeventig toch niet snel verschijnen.

Het verhaal wordt voornamelijk verteld doordat het gericht wordt op Juli, de jongen die Thomas had afgewezen. Dat dit allemaal niet zo maar recht toe recht aan in elkaar zit, blijkt als het verhaal zich steeds meer ontvouwt met wat er voor de zelfmoord van Thomas heeft plaatsgevonden. Door middel van een uitwisselingsstudent die als twee druppels water op Thomas Werner lijkt, wordt de zelfmoord van Thomas nog eens extra levendig gehouden.

De mangavorm maakt dat de gebeurtenissen zich snel opvolgen, logisch want elke maand werd een deel gepubliceerd en moesten de lezers geboeid blijven. En er is dan ook het gevoel dat de werkelijke ontknoping voortdurend wordt uitgesteld. Voor mijn gevoel had het dan ook wel een stuk korter gekund.

Een ander minpuntje van de Engelse uitgave is dat ze tekeningen niet gespiegeld hebben. De oorspronkelijk Japanse manga zal getekend zijn om van achter naar voren te lezen en van rechts naar links. De Engelse uitgave is gedrukt om te lezen van voor naar achteren maar de bladzijden zelf moet je wel van rechts naar links lezen. In het begin had ik dat nog niet door en vond het dan ook maar heel rommelig geschreven. Dit weet ik eerst aan dat het Japans was tot ik door had hoe het werkelijk zit. Hier had wel een waarschuwing over voorin de uitgave geplaatst mogen worden.

Alles bij elkaar weer een wonderlijke blik in de mangacultuur, iets dat me blijft fascineren.


Gezinsverpakking - De Chabotten

Voor ik dit boekenweekgeschenk ging lezen, luisterde ik naar de podcast Nooit meer Slapen waarin de familie Chabot over dit boekje geïntervi...