Doctor Who: The Tenth Doctor Vol. 6: Sins of the Father - Nick Abadzis & Giorgia Sposito & Eleonora Carlini en anderen

Het digitaal lezen van deze strip begint me toch wel op te breken nu er tussen de verschillende verhalen allemaal verbanden zijn die ik maar met moeite kan terugvinden omdat digitaal bladeren een crime is. Er zal mij dan ook heel wat ontgaan, wat ik wel jammer vind maar het is niet anders.

Er valt nog genoeg te beleven van wat ik nog wel kan volgen.

Zo voelt het eerste verhaal als een klassieker met jazzmuzikanten die door muziek in de greep van een kwade macht komen. Ook typisch Doctor Who dat niet iedereen waar je in de loop van het verhaal aan gaat hechten, de eindstreep haalt. Er blijft altijd iets pijnlijks op het einde ook al is het voor de meesten goed afgelopen.

In het tweede verhaal komt de rode draad van de eerdere delen weer naar voren. Omdat ik het niet helemaal paraat heb bij het lezen, weet ik niet zeker of ik het allemaal goed interpreteer. De tekeningen vind ik van dit verhaal foeilelijk dus dat helpt ook niet echt. Het even terugzien van wat oudere Doctors deed me dan wel weer glimlachen. Het is een truc die al vaak is uitgehaald. De ene keer valt dat goed, de andere keer pakt het niet best uit. Hier vind ik het wel zinnig ingezet.

Net zoals in het derde verhaal waarin de elfde en twaalfde Doctor verschijnen en je als lezer het leven van de drie generaties Doctors kunt meebeleven en hoe er avonturen zijn die zeer lang doorwerken. Leuk gedaan.

Doctor Who: The Tenth Doctor Vol. 5: Arena of Fear - Nick Abadzis & Elena Casagrande en anderen

Het hoofdverhaal wordt verteld aan de hand van dagboekaantekeningen van een van de companions van de Doctor. Een vorm die voor dit verhaal uitstekend werkt.

Voor dit deel is het wel noodzakelijk om Vol 4. gelezen te hebben, het deel dat met Wordt Vervolgd is geëindigd en in dit deel uitstekend wordt voortgezet omdat hierin de afzonderlijke verhaallijnen op een bevredigende manier bij elkaar komen.

Een kort, grappig los verhaal dat zich geheel in de TARDIS afspeelt zorgt voor een luchtige adempauze bij het lezen. De tekeningen van dit verhaal vond ik alleen wat minder omdat het er wat gehaast en met minder zorg gemaakt uitziet.

Dan volgt een prima, interessant verhaal dat op zichzelf gelezen kan worden (heel jammer dat de tiende Doctor totaal onherkenbaar getekend wordt). 

Na afloop volgen nog enkele gebeurtenissen die verwijzen naar avonturen van twee delen terug. Het lijkt erop dat er een rode draad door vele delen gaan lopen wat zeker niet mijn voorkeur heeft. Zonder deze rode draad heeft deze schrijver wat mij betreft voldoende in zijn mars om uitstekend werk af te leveren. Nu voelt het alsof ik als lezer gedwongen wordt meer te kopen in plaats dat ik uit mijzelf dat wil doen.

rood blad - stripmagazine van rob van barneveld

Via Twitter (@roodgras) volg ik al een tijdje Rob van Barneveld zijn strips en ook kom ik ze tegen in de tijdschriften Maxix en Zone5300. Telkens weer word ik verrast door zijn avonturen die zo recht-uit-het-leven beginnen en dan al snel ontsporen naar een wereld net even buiten wat ik gewend ben. Heel fijn iemand die zijn gedachten zo kan laten gaan.

De laatste jaren is hij ook steeds meer dromen gaan verstrippen en daarmee snapte ik opeens wat hij de jaren daarvoor gedaan had, hij kan wakker net zo makkelijk dromen en dat verstrippen.

Zijn heldere tekenstijl met simpele tekeningen en heldere kleuren maken het gelijk ook al een feest om naar te kijken. En bij wat aandachtiger kijken zijn er ook details die de moeite waard zijn.

Op het moment dat Rood Gras (wat een droomnaam toch) aangaf dat hij een boekje uitgaf en dat bij hem te bestellen was (https://roodshop.nl/), wist ik wat me te doen stond. Al die tijd geniet ik gratis van zijn strips en ik vind het altijd fijn om een keer wat terug te kunnen doen. Plus dat het ook heel fijn is om zijn strips eens van papier te lezen in plaats van het scherm.

Fires of Eden - Dan Simmons

Dan Simmons, een auteur die me nog nooit teleurgesteld heeft en me altijd weer weet mee te slepen. Daarom aarzel ik ook nooit een titel van zijn hand gelijk aan te schaffen als ik deze nog niet ken. Fires of Eden was zo'n boek dat ik opeens zag liggen en wist dat ik het wilde lezen ongeacht waarover het ook zou gaan.

En inderdaad heeft Dan Simmons me weer verrast met zijn talent om een spannend en interessant verhaal neer te zetten zonder dat ik ook maar ergens de weg kwijtraak en zonder dat het te simplistisch is.

Voor Fires of Eden heeft Dan Simmons zich verdiept in de mythologie van Hawaï. Dit boeide mij gelijk omdat het een mythologie is waar ikzelf niets van wist terwijl over het algemeen mythologie altijd mijn belangstelling heeft. Deze mythologie heeft hij weten te verweven met een dagboek waarin Mark Twain een rol speelt en hedendaagse kapitalisme.

De personages hebben wat uitvergrote karaktertrekken maar voor mij blijven ze desondanks interessant en geloofwaardig genoeg. En al had het verhaal het niet nodig, een twist rondom een van de personages op het einde van het boek maakt het nog eens extra boeiend waardoor ik toch nog even het hele avontuur langsging of daarvan al eerder te merken was geweest.

Kortom opnieuw een juweeltje van de hand van Dan Simmons voor elke liefhebber van wat duisterder fantasy.