maandag 30 september 2019

Renger - Nyk de Vries

Omdat ik vorig jaar in Leeuwarden was, leek het me interessant om een boek van een Friese schrijver aan te schaffen. Dat werd dit boek Renger van de voor mij onbekende Nyk de Vries. Een totaal onbekend boek beginnen, voelt heel vrij omdat ik dan nog geen enkele vooroordeel of verwachting heb. Op die manier krijgt een boek alle kans van de wereld. Helaas heeft dit verhaal mij niet werkelijk kunnen grijpen.

Pas nadat ik al over de helft was, zag ik op de achterflap de tekst staan 'David Lynch in de Friese Wouden' als omschrijving van Nyk de Vries. Dat heeft het bij mij niet goed gedaan. Ik ben groot fan van David Lynch en dit boek heeft met zijn werk helemaal niets te maken. Jammer dat een flappentekstschrijver zich zo vergaloppeerd want dit doet juist af aan de eigenheid van deze Friese schrijver. Door de vergelijking wordt Nyk de Vries zijn boek  juist een heel middelmatige weinig origineel werk.

Het beschrijft met veel flashbacks de verhouding tussen de ik-persoon en zijn vader terwijl hij opgroeit en nog thuis woont. Mij blijft het allemaal te oppervlakkig en te voorspelbaar. De gebeurtenissen in het heden waarbij zijn relatie op de klippen loopt, is net zo weinig spannend in mijn beleving. Renger is de naam van een vroegere dorpsgenoot die de ik-persoon nu weer in Amsterdam tegenkomt en waar een mysterie omheen lijkt te worden geweven maar dat blijkt dan meer in het hoofd van de hoofdpersoon te zitten.

Ik denk dat ik weet wat de schrijver heeft willen doen maar in mijn beleving is dat niet goed uit de verf gekomen. Het is allemaal te bedacht en wat dit emotionele onderwerp betreft, de relatie vader-zoon, werkt dat niet.

Zijn ultrakorte, absurde verhalenbundel De dingen gebeuren omdat ze rijmen uit 2011 werd genomineerd voor de J.C. Bloemprijs. Ultrakort klinkt dan wel weer intrigerend maar ik vrees dat de kans dat ik dat boek tegenkom, bijzonder klein is. En ik ben niet geprikkeld genoeg door dit boek om er actief naar op zoek te gaan.

maandag 16 september 2019

Clarkesworld Magazine Issue 156 September

In dit septembernummer van Clarkesworld Magazine slechts vijf science fiction verhalen en vier non-fictie artikelen waarvan sinds enige tijd er twee interviews met schrijvers zijn. Ook een interessante manier om nieuwe schrijvers te leren kennen.

Weinig verhalen betekent dat ze wat langer zijn maar helaas betekent dat in dit geval zeker niet dat ze beter zijn.

Zo is Dave's Head geschreven door Suzanne Palmer wel een vermakelijk verhaal maar doet het net wat te kinderlijk aan door het hoofd van een dinosaurus dat terug wil naar Disneyland. 

Het Chinese verhaal Amorville geschreven in het Engels door Bella Han laat de wereld zien wanneer alles virtueel is geworden en men naar het echte gaat verlangen wat dan ook weer virtueel wordt ingevuld. De wereld aan de voeten van de commercie. Een harde en wellicht toekomstige werkelijkheid? Soms vraag ik mij af of mijn toekomstbeeld nu wordt beïnvloed door de science fiction die ik lees of dat de science fiction de angsten laat zien die er nu leven. Hoogstwaarschijnlijk is het alle twee.
  
De Canadees M.L. Clark schreef het lange verhaal To Catch All Sorts of Flying Things waar ik veel moeite mee had om door te komen. Het heeft iets van een detective waarbij de moord opgelost gaat worden op het laatste ei van een soort wat dus genocide betekent.  Hierbij komen er zoveel andersoortige wezens voor met uitleg over hoe ze in elkaar steken zowel fysiek als politiek dat het misschien wel meer geschikt zou zijn geweest voor een novelle.

zaterdag 14 september 2019

Providence Act 1 - Alan Moore & Jacen Burrows

Alan Moore heeft mij nog nooit teleurgesteld. Het is bijna angstaanjagend wanneer ik een nieuw boek van hem oppak want wie weet is dit het boek dat mijn opperste bewondering voor deze auteur aan gruzelementen gaat helpen. Maar nee. Ook bij deze graphic novel is dat weer niet gebeurd.

Providence speelt zich af in het begin van de twintigste eeuw in wat op Amerika lijkt te zijn. Alle omgang tussen de hoofdpersoon en anderen voelt ongemakkelijk. Het is dan ook gebaseerd op de ideeën van HP Lovecraft. Samen met de kriebel die voortdurend onder je huid kruipt bij het lezen van Alan Moore zijn werk, kan het niet anders dan dat het boek mij achterlaat met een onaangenaam gevoel. Je kunt je dan afvragen waarom ik mijzelf dit aandoe. Het is het verhaal dat zo intrigeert dat ik dit onaangename gevoel voor lief neemt.

De tekeningen van Jacen Burrows zijn aan de ene kant klassiek wat beeldverhalen betreft. Het zijn de uitgesproken gezichten die het bijzonder maken. Deze fascineren en maakte dat ik bijna niet heel goed durfde te kijken naar de soms wel erge mismaaktheid.

De tekeningen worden afgewisseld met handgeschreven dagboekfragmenten van de hoofdpersoon en fragmenten uit boeken waarnaar gerefereerd wordt. Het maakt het verhaal nog meer levensecht.

Het pijnlijke is nu alleen dat dit deel een van drie delen is en ik deel drie wel op de kop heb weten te tikken maar dat deel twee nergens meer te krijgen lijkt te zijn. Ik blijf nog doorzoeken maar ik had niet gedacht dat ze zoiets moois als dit wat nog maar twee jaar oud is nu al niet meer uitbrengen. Superirritant.

Clarkesworld Magazine 207 December 2023

Met The Gift in de zeer herkenbare stijl van Matt Dixon op de voorkant bevat het decembernummer van Clarkesworld Magazine acht science fic...