maandag 27 april 2015

#50books - 2015.17 In mijn hoofd

In deze derde jaargang van #50books is het de oorspronkelijk initiatiefnemer Petepel die de vragen stelt.
En de zeventiende vraag is:
 
Wat is jouw meest bijzondere boekgerelateerde gebeurtenis in het openbaar vervoer?

http://www.buzzfeed.com/adamellis/major-frustrations-every-insomniac-deals-with#.cdPqRLO2DN
Al is dat de laatste jaren wel veranderd, maar het was eigenlijk altijd zo dat ik in het openbaar vervoer geen enkel contact maakte met onbekenden. De continue muziek in mijn oren en het boek op schoot waren wel tekenen genoeg dat mensen het ook niet probeerden. En anders had ik altijd nog mijn boze blik om vragenstellers af te schrikken (dit alles onbewust want ik had helemaal geen kwaad in de zin).

Dit wilde echter niet zeggen dat ik andere mensen niet opmerkten. Vooral als zij iets te lezen bij zich hadden, deed ik wel een poging om te zien wat de titel of auteur was. En als deze me dan bekend voorkwam dan ontsponnen er al snel allerlei gesprekken in mijn hoofd. Of degene al vaker een boek van deze schrijver had gelezen? En of er nog tips waren gerelateerd aan dit boek of schrijver? En dat er van daaruit een heel gesprek zou ontstaan waarna er telefoonnummers en adressen werden uitgewisseld en wie weet wat nog meer.

Verder dan in mijn hoofd zijn dit soort contacten nooit gekomen. Dit neemt niet weg dat het net zo'n intense beleving als een werkelijke ontmoeting kon zijn en nog dagen bij me bleef.



#50books - 2015.16 Afscheid

In deze derde jaargang van #50books is het de oorspronkelijk initiatiefnemer Petepel die de vragen stelt.
En de zestiende vraag is:

Hoe sta jij tegenover het huidige media-offensief bij het overlijden van een groot schrijver?
http://www.hermans-plaatjes.nl/view/files/hermans-plaatjes/handen/handen-2659-gif/

Omdat ik geen live televisie kijk en geen radio luister, gaat het meeste van media-offensieven aan mij voorbij.
Het staartje dat ik meekrijg via Twitter of andere internetbronnen voelt als een laatste groet aan een groot talent. Precies zoals bij een uitvaart een toespraak wordt gehouden waarbij het leven van de overledene nog een keer voorbijkomt en daarmee dit leven nog een laatste keer geëerd wordt. Alleen is het bij een schrijver zijn gehele oeuvre die nog eens in het zonnetje wordt gezet.

vrijdag 24 april 2015

The Other Wind - Ursula K. Le Guin


Over een periode van 31 jaar heeft Ursula K. Le Guin zes boeken geschreven die afspelen in het Earthsea universum. In het nawoord van dit zesde boek schrijft de auteur zelf dat zij het niet als zes aparte boeken ziet maar als een geheel. En daar kan ik helemaal mee instemmen. Alhoewel de delen ook apart te lezen zijn omdat er in elk boek voldoende uitleg wordt gegeven om de hele geschiedenis te kunnen volgen, is het de mooiste ervaring om ze allemaal in chronologische volgorde te lezen. Zo maak je mee hoe de hoofdpersonen van jongelingen opgroeien en steeds ouder worden waarbij je ze volgt in een groot deel van hun leven terwijl er weer jongere personages op hun pad komen.

En daarmee wordt een nog veel grotere geschiedenis uit de doeken gedaan namelijk die van hoe draken en mensen in diezelfde wereld, Earthsea, met hun eigen drijfveren, verlangens, wensen en moraal uit elkaar zijn gegroeid en welke gevolgen dit voor iedereen heeft. Magie wordt op een natuurlijke manier gebracht en nergens als een makkelijke oplossing voor een probleem. Het is eerder dat het problemen veroorzaakt.

In de typische heldere Le Guin manier geschreven en boekenserie die voor vele malen herleesbaar is en waarvan ik nu begrijp waarom men het heeft willen verfilmen. Jammer dat dit zo'n flop is geworden.

donderdag 23 april 2015

The Unwritten Vol. 10 War Stories - Mike Carey & Peter Gross


Het tiende deel alweer van een serie die voortdurend de lezer op scherp zet of dat wat er voorgeschoteld wordt de werkelijkheid is die wij kennen of dat de woorden sterker zijn en de werkelijkheid maken. Want wie de woorden onder controle heeft die heeft de ultieme macht.

Nu brengt dit tiende deel eigenlijk niets nieuws wat verhaal betreft. Wel komen een aantal oude bekenden weer op het toneel en dat is voor de trouwe lezer altijd een extraatje.
Ook worden er nieuwe personages geïntroduceerd of niet...
Bij elk plaatje blijft het opletten wat daarop te zien is. Ieder moment kan het toch anders bedoeld zijn dan hoe het in eerste instantie leek te zijn.

Omdat het verhaalidee zo ongelooflijk sterk is en de tekeningen zo boeiend, is het slechts een klein beetje jammer dat er in dit deel geen echte stappen in het grote verhaal wordt gezet.

maandag 13 april 2015

Campert Compleet - Remco Campert


Het vreemd groen gekleurde boek met op de kaft die lange man in die onomstotelijk zeventiger jaren broek, heeft dat ik me kan heugen mijn levenlang in de boekenkast van mijn ouders gestaan. En nu heb ik het geërfd.
Als kind was ik geïntrigeerd door die kaft, als tiener heb ik er in gelezen maar het kon me niet zo boeien. Mijn herinnering had er van gemaakt dat het allemaal ging over veel drinken en feestjes waar iedereen het met iedereen deed. Verrassend om nu te merken dat er geen enkel verhaal daar expliciet over gaat.

Campert Compleet bestaat uit korte verhalen uit de vijf boeken Alle Dagen Feest, De Jongen met het Mes, Een Ellendige Nietsnut, Nacht op de kale Dwerg en Hoe Ik mijn Verjaardag Vierde aangevuld met nog twee losse verhalen. Deze zijn geschreven in de jaren vijftig en zestig en eentje in 1970.

Remco Campert zijn schrijfstijl is simpel en helder. In het begin stoorde deze stijl me en had het idee soms in de maling genomen te worden of als kind aangesproken te zijn. Dit gevoel verdween na een paar verhalen waarin opeens een verrassend magisch realistische wending voorkwam.

Opmerkelijk was ook de nawerking van het lezen van een verhaal. Dagen later kon ik het hele beeld van de kleine geschiedenis nog helder oproepen door de beschrijving van kleine details die op een natuurlijke manier in het verhaal verweven zitten.

Het lezen van vele verhalen achter elkaar nam wel de magie van de schrijver weg. Het gaat dan meer op een trucje lijken.

Toch begrijp ik na het lezen van dit boek voor het eerst waarin Remco Campert in de Nederlandse literatuur als een groot schrijver wordt gezien en ik wil me daar dan ook graag bij aansluiten. Want ondanks dat het al zo'n halve eeuw geleden geschreven is, heeft het nog niets aan kracht ingeboet.

#50books - 2015.15 Taalkneus

In deze derde jaargang van #50books is het de oorspronkelijk initiatiefnemer Petepel die de vragen stelt.
En de vijftiende vraag is:
Welke taal zou jij graag beheersen zodat je eindelijk de boeken van een bepaalde auteur niet meer in vertaling hoeft te lezen?
http://www.rug.nl/science-and-society/science-shops/taal-cultuur-en-communicatie/

Het allerliefste zou ik alle talen van de hele wereld beheersen waarbij ik ook alle woorden zou kennen die er maar bestaan. Wat een rijkdom zou dat zijn.

Helaas ben ik behept met een taalgevoel van nul komma twee. Dit heeft mij nooit weerhouden van oneindig ouwehoeren en mateloos schrijven. En ook heb ik me door menigeen Engelstalig en Duitstalig boek heen geworsteld. Ik ben nu zelfs met een Noors boek bezig maar dat is wel een beetje een ander verhaal (apart blogje volgt).

Als ik manga lees dan is dit vaak een Nederlandse of Engelse vertaling. Hoe graag zou ik het oorspronkelijke Japans willen kunnen lezen. 
Maar zoals Frans voor mij altijd de magie gehouden heeft van Arabische of Aziatisch schrift, zo zullen alle talen voor mij voor altijd hun geheimen verborgen houden en ben ik aangewezen op de talenten van vertalers. 

Bij sommige gebreken kun je je maar beter neerleggen. Maar niet altijd. Met een woordenboek kun je toch nog best een eind komen.

zaterdag 11 april 2015

Clarkesworld Magazine - Issue 103 April

Dit aprilnummer van Clarkesworld bevat zes science fiction verhalen uit verschillende hoeken van de wereld (Thailand, India en de VS) en vier non fictie artikelen over science fiction gerelateerde onderwerpen waarbij een artikel zich op de lezersmarkt in Tsjechië richt en een ander op Spaanse auteurs.
Een zeer internationaal nummer en dat is precies waarom ik voor dit tijdschrift gevallen ben. Niet alleen maar de science fiction uit de bekende Angelsaksische invalshoek maar ook eens van een heel andere kant. Wat mij betreft mag het nog wel meer gemixt uit de hele wereld maar dat schijnt nogal kostbaar te zijn.

Dit keer sprak mij het artikel Small Markets, Big Wonders in het bijzonder aan omdat dit gaat over een relatief klein taalgebied waar men probeert een science fiction blad te laten overleven. Julie Novakova beschrijft hoe in Tsjechië bladen ten onder zijn gegaan maar door enthousiastelingen toch weer tot leven zijn geroepen. Het blijft het balanseren op de rand naar de ondergang. In Nederland heb ik dat ook wel met bladen meegemaakt die zich in de science fiction en fantasy-wereld probeerden staande te houden maar die het niet gelukt is. Helaas.


woensdag 8 april 2015

#50books - 2015.14 Heldendaden

In deze derde jaargang van #50books is het de oorspronkelijk initiatiefnemer Petepel die de vragen stelt.  
En de veertiende vraag is:

Zijn boeken waarin klein geluk en goede daden de boventoon voeren per definitie saai?


Absoluut niet! Want wat te denken van mijn grootste jeugdheld: Arendsoog! Als er eentje boordevol goede daden zit dan is het wel Bob Stanhope alias Arendsoog. En telkens weer is daar ook het klein geluk van zijn zuster Ann en zijn moeder als hij na een gevaarlijk karwei toch weer heelhuids naar huis terugkeert.

Goede daden zijn sowieso wat helden, super of niet, als eigenschap hebben. En daar zijn vele boeken over volgeschreven en die worden ook met bosjes gekocht omdat ze zo ongelooflijk spannend zijn. Saai is dan ook een vreemd woord in deze context.

dinsdag 7 april 2015

Sprakeloos - David Small

Sprakeloos heeft als ondertitel herinneringen. Deze verwijzen naar de jeugd van de schrijver en tekenaar van deze indringende autobiografische graphic novel.

David groeit op in een gezin waarin vader, moeder en de twee broers zo min mogelijk contact met elkaar maken. Het contact dat er is, is er uit noodzaak en behoorlijk liefdeloos. In het begin lijkt het nog op herinneringen van een klein kind dat bepaalde situaties heeft uitvergroot. Maar als het verhaal verder gaat en de jongen wat ouder is, wordt het pijnlijk duidelijk hoe de verhoudingen in het gezin liggen. Voor het gezwel in David zijn nek is zo goed als geen aandacht en als deze er wel komt, is het te laat met voor hemzelf ingrijpende gevolgen namelijk dat hij geen stem meer heeft.

Naast dat de gebeurtenissen van zichzelf al huiveringwekkend zijn, kom je er als lezer helemaal niet meer onderuit door de inkttekeningen. Het hele boek is in zwart-wit en de ouderfiguren staan scherp afgebeeld met verwrongen gezichten als ze met hem te maken hebben. In zijn dromen zijn het ook voornamelijk de uitdrukkingen op het gezicht van David zelf die de benauwdheid van de situaties nog eens heel erg diep benadrukken.

Op het moment dat er wat licht in de verte van zijn leven gaat schijnen, kun je als lezer eindelijk ook weer even ademhalen.

Een fenomenaal boek waarin de schrijver zijn ervaringen als kind heeft weten te beschrijven zoals voor iedereen invoelbaar is en waar ook nog ruimte is voor een klein begrip voor het gedrag van de ouders.

Clarkesworld Magazine 207 December 2023

Met The Gift in de zeer herkenbare stijl van Matt Dixon op de voorkant bevat het decembernummer van Clarkesworld Magazine acht science fic...