En de zeventiende vraag is:
Wat is jouw meest bijzondere boekgerelateerde gebeurtenis in het openbaar vervoer?
Al is dat de laatste jaren wel veranderd, maar het was eigenlijk altijd zo dat ik in het openbaar vervoer geen enkel contact maakte met onbekenden. De continue muziek in mijn oren en het boek op schoot waren wel tekenen genoeg dat mensen het ook niet probeerden. En anders had ik altijd nog mijn boze blik om vragenstellers af te schrikken (dit alles onbewust want ik had helemaal geen kwaad in de zin).
Dit wilde echter niet zeggen dat ik andere mensen niet opmerkten. Vooral als zij iets te lezen bij zich hadden, deed ik wel een poging om te zien wat de titel of auteur was. En als deze me dan bekend voorkwam dan ontsponnen er al snel allerlei gesprekken in mijn hoofd. Of degene al vaker een boek van deze schrijver had gelezen? En of er nog tips waren gerelateerd aan dit boek of schrijver? En dat er van daaruit een heel gesprek zou ontstaan waarna er telefoonnummers en adressen werden uitgewisseld en wie weet wat nog meer.
Verder dan in mijn hoofd zijn dit soort contacten nooit gekomen. Dit neemt niet weg dat het net zo'n intense beleving als een werkelijke ontmoeting kon zijn en nog dagen bij me bleef.
2 opmerkingen:
Hoi Niek, ik heb toch ook wel interessante gesprekken gevoerd naar aanleiding van een boek dat mensen aan het lezen waren. Meestal was ik het die ernaar vroeg, eigenlijk nooit andersom. Groet, Erik
Jij bent al net als ik :-)
Een reactie posten