De Bijbel voor ongelovigen: Deel 2 De uittocht en de intocht - Guus Kuijer

 

Het eerste deel van De Bijbel voor Ongelovigen vertelt het verhaal van Het Begin, Genesis, best wel een bekend verhaal wat mij betreft. Dit tweede deel vertelt over de uittocht onder leiding van Mozes en de intocht. Exodus, Jozua en Rechters, voor mij duidelijk veel onbekendere verhalen, al zijn er wel heel wat elementen die ik herkende.

Guus Kuijer vertelt deze Bijbelse verhalen via de observaties en ervaringen van zijfiguren. Zo lees je het verhaal van Mozes via de ogen van de Egyptische prinses die Mozes uit de Nijl redt en hem samen met zijn Hebreeuwse moeder groot brengt. Wat dat verhaal betreft was ik vooral onder de indruk van de plagen die de God van Mozes over Egypte jaagt om de farao te bewegen om zijn belofte in te lossen zodat Mozes met zijn volk Egypte kan verlaten. Het gaat duidelijk om de Oudtestamentische God met zijn wreedheid en het voor mij onuitstaanbare voortrekken van een volk.
In andere vertellingen haakte ik nog wel eens om deze reden af, ik werd daar te boos van. Door de manier waarop Guus Kuijer het verwoordt, is het voor mij veel beter te doen omdat er tussen de regels door vragen worden gesteld over de motieven van deze God en de mensen die hem volgen.

Ik heb wel vaker van Rechters gehoord maar heb nooit geweten waar dit nu naar verwees. Met dit boek heb ik daar nu antwoord op. Interessant dat nadat de Hebreeën Kanaän hebben veroverd toch telkens weer terugvielen in het vereren van andere goden dan de God die hen daar gebracht had. En dat er telkens weer iemand kwam om hen terug te leiden naar het voor dit verhaal juiste geloof.
Als overtuigd atheïst peins ik vaak over waarom mensen toch die goden of God nodig hebben. Rechters geeft voor mij wel een duidelijk beeld van dat het zoveel meer gaat om de gemeenschap waarin mensen leven dan daadwerkelijk in dat ene verhaal geloven.

Er zijn nog vier delen in de reeks De Bijbel voor Ongelovigen. Het zou mij niet verbazen als ik daar nog wel eens meer van ga lezen.

Doctor Who The Ninth Doctor: Vol 1 Weapons of past destruction - Cavan Scott & Blair Shedd

De negende Doctor is samen met de tweede Doctor mijn meest favoriete Doctor. Ik ben dan ook heel gelukkig dat Christopher Eccleston heeft besloten om ook mee te doen aan de Big Finish Doctor Who audio's.

Ik hield met deze stripversie van de negende Doctor wel even mijn hart vast. Met enkele andere Doctors had ik minder goede ervaringen dus ik probeerde mijn verwachtingen niet al te hoog te stellen. Tot mijn eigen opluchting kan ik nu zeggen dat in ieder geval dit deel Weapons of Past Destruction mij alleszins is meegevallen.

Niet overal maar op veel plekken vind ik de negende Doctor redelijk goed getekend. Dit was een van mijn bezwaren bij een van de andere Doctors waar ik dit heel slecht uitgevoerd vond. En Rose en Captain Jack, de companions in dit verhaal, lijken ook redelijk op de personages die ik van de televisieserie ken.
Wat zeker heel goed gedaan is, zijn de maniertjes van deze drie karakters en hoe ze met elkaar omgaan. Bij het lezen hoor ik ze zo praten. Heel fijn om op deze manier het verhaal ingetrokken te worden.

Het verhaal zelf voelt ook vertrouwd aan met referenties naar de Doctor zijn verleden en vooral ook het gevecht om het beschermen van Tijd. Wederom blijkt maar weer dat goede intenties niet altijd goed uitpakken. Op naar het volgende deel. Ben benieuwd of dat ook zo sterk zal zijn.

Voetballen in 1860 - Kenzaburo Oë

Er is een aanleiding geweest dat ik dit boek gekocht heb, een dringende aanleiding maar die ben ik in zijn geheel vergeten. Daarom begon ik blanco aan dit Japanse boek. Nou niet helemaal blanco want op de kaft van het boek staat gedrukt dat de schrijver de nobelprijs voor literatuur in 1994 heeft gewonnen wat wel de verwachting schiep dat het boek van zeer hoge kwaliteit zou zijn.

Bijna het hele boek heb ik me afgevraagd wat ik nu eigenlijk aan het lezen was of wat de auteur me wilde vertellen. Omdat ik niet bekend ben met de Japanse geschiedenis en maar amper weet heb van de Japanse cultuur weet ik zeker dat ik heel veel nuances gemist heb. En toch bleef ik doorlezen. Misschien is dit wel te vergelijken met een Japanner die De donkere kamer van Damokles van Willem Frederik Hermans leest met een minimale kennis van wat er in WOII in Nederland heeft afgespeeld en geen kennis van de Nederlandse cultuur. Zonder dat allemaal te begrijpen, kan er nog wel van het verhaal genoten worden.

 

Het verhaal wordt verteld vanuit een man die uit een gezin komt waar twee broers en een zus zijn overleden. Al snel wordt een zelfmoord van een vriend opgevoerd waar het hele boek door ook naar terugverwezen wordt. Er komen sowieso veel herhalingen in voor wat voor mij overkwam als een refrein in een lied. Steeds werd ik er even aan herinnerd waar het ook allemaal weer mee begonnen was, waar het allemaal om draaide. Een manier van schrijven die voor mij uniek is.

Intrigerend vond ik te lezen hoe een Japanner schrijft over het verlies in WOII. Verfrissend om geen moralisme daarin aan te treffen maar meer een ietwat beschouwende blik. Dit is wel iets anders betreffende de opstand in 1860 waar de titel naar verwijst. Daar gaat het meer om hoe er in de loop der tijd verschillende waarheden zijn ontstaan. En thema dat mij altijd heel erg aanspreekt omdat er voor elke waarheid wel wat te zeggen valt.

Al met al laat dit voor mij grotendeels ongrijpbaar boek toch een mythische indruk achter. Het raakt het menselijke gedrag zonder dat ik het nu expliciet kan benoemen.

Girl Genius: The Second Journey of Agatha Heterodyne 6: Sparks and Monsters

Inmiddels is dit alweer het 19de album van de webstrip Girl Genius en gek genoeg heeft het me nog nooit verveeld. Telkens weer vraag ik me af hoe Agatha Heterodyne zich uit de benarde situatie waar ze nu weer in verzeild is geraakt, weet te ontkomen en met wat voor geniale oplossingen zij komt. Het blijft elke keer opnieuw een verrassing.

Zo ook de personages die opgevoerd worden. In elk album is er wel weer een nieuw soort wezen wat zich aandient, is het niet uit haar eigen universum dan wel uit een andere dimensie, net zo makkelijk. En daarmee word ik als lezer maar vooral ook als kijker, enorm verwend. De tekeningen blijven mijn eigen fantasie prikkelen en mijn brein verrassen.

Dat er wel erg veel personages zijn die een terugkerende rol hebben, is voor mij soms wel lastig om te volgen. Het kan nog wel eens wat langer geleden zijn dat ik het vorige deel heb gelezen en dan zijn mij de wat minder prominente figuren wel eens ontschoten. Gelukkig biedt dit album in de eerste bladzijden een heel goed geheugensteuntje waarbij aardig wat personages nog eens worden voorgesteld.

De titel Sparks en Monsters zegt precies waar dit deel over gaat (maar gaat niet elk deel hier eigenlijk over? ;-)). Ik keek dan ook uit naar welke Sparks zich dit keer gingen aandienen en welke monsters ik kennis mee ging maken. Ik ben absoluut weer niet teleurgesteld. Hoe doen ze het toch die Kaja en Phil Foglio.

7B - Aafke Romeijn

Nederlandse science fiction ben ik nog maar weinig tegengekomen dus als ik dat zie, wil ik het ook gelijk lezen. Dat dit boek tussen de literatuur in de schappen staat, zegt ook wel iets over dat we in Nederland geen science fiction traditie hebben. Zelf zou ik dit boek niet tussen de literatuurboeken zetten (nadat ik dit typte ging ik aan mijzelf twijfelen, heb mijn boekenkasten afgespeurd en ja, daar staat Concept M, Aafke Romeijn haar vorige science fiction boek tussen de andere science fiction boeken) omdat het niet die literatuursfeer heeft en zeker wel die van science fiction.

7B speelt zich in hetzelfde universum af als Concept M en kan zeker als een opvolger daarvan beschouwd worden omdat er terugverwezen wordt naar gebeurtenissen uit Concept M. Maar tegelijkertijd kun je 7B ook prima lezen zonder iets van Concept M te weten. Omdat ik nogal moe word van al die boeken die in series worden uitgegeven, vind ik dit een uitstekende oplossing. Niks moet, alles mag.

Wat ik ook heel aangenaam vind van Aafke Romeijn is dat ze het verhaal in Nederland laat afspelen en wel in de provincie Groningen. Daar is 7B gebouwd, een woon-werk complex dat een hele stad omhelst. Daar krijgen wij inzicht in hoe een gezin leeft waarvan moeder en haar twee dochters chronisch ziek zijn (zoals 40% van Europa) en vader voornamelijk verlangt om weer naar Turkije te gaan waar een oorlog gaande is om de delfstof genaamd kleurstof, dat de chronisch zieken nodig hebben om in leven te blijven.

De moeder werkt bij een bedrijf dat content van het internet checkt op of het toelaatbaar is wat betreft geweld en incest en dergelijken. Dit deed me gelijk denken aan Wat Wij Zagen, het boekenweekgeschenk 2021 van Hanna Bervoets waarin dit ook een thema is. Natuurlijk niet vreemd in deze tijd waarin het internet zo ons leven bepaalt en er door allerlei bedrijven gemodereerd wordt waar nog wel eens vraagtekens bij gezet kunnen worden. In 7B wordt daar nog eens een extra dimensie aan toegevoegd wat het boek ook heel spannend maakt.

De schrijfstijl van Aafke Romeijn spreekt mij wat minder aan. Het kan door het Nederlands komen, de taal waarin ik niet gewend ben om science fiction te lezen. Maar ik denk dat het dat niet alleen is. Het komt allemaal wat koud op mij over, wat afstandelijk terwijl er toch ook heftige emoties spelen en dat zit hem in de manier waarop het beschreven is. Wanneer de schrijfstijl warmbloediger was geweest, had ik het een perfect boek gevonden.

Wuvable Oaf - Ed Luce

Een verrassing in de LGBTQ-bundel van Humble Bundle. Zo kleurrijk als de voorkant, zo zwart-wit is de verdere inhoud getekend van deze bizarre maar ook liefdevolle strip.

De hoofdpersoon is een grote, harige man met een liefde voor kleine, kale mannen, voor poezen in het algemeen en muziek uit de jaren tachtig waarbij Morrisey niet ongenoemd mag blijven.  
Met de harigheid wordt op verschillende manieren gespeeld zoals bijvoorbeeld het afscheren en daar knuffelpoppen mee opvullen. Of wat te denken van een over de top baardenwedstrijd?

Oaf wordt verliefd op de voorman van de heavy metalband Ejaculoid. Tijdens de ontwikkelingen tussen deze twee komen in een snel tempo allerlei personages voorbij en worden de achtergronden van al deze personen toegelicht. Soms lijkt het op een bij elkaar geraapt zooitje maar uiteindelijk komt alles toch bij elkaar.

Terwijl ik het las vroeg ik me meerdere malen af hoe deze strip nu bedoeld is. Is het een parodie? Is het voorlichting? Is het nostalgie naar de jaren tachtig? Is het komisch bedoeld? Maar hoe zit het dan met hartverscheurende geschiedenis van Oaf die als kind weggedaan wordt door zijn ouders omdat hij niet aan de verwachting voldoet? Ik vind het wel prettig dat dit wat vaag voor me blijft. Zo kan ik het ervaren puur zoals het is zonder begrenzende kaders.

Clarkesworld Magazine Issue 181 October 2021

Het oktobernummer van Clarkesworld Magazine viert haar 15-jarig bestaan met zeven science fiction verhalen en vier non-fictie artikelen. 

De kaftillustratie leek mij eerst een gewoon science fiction plaatje van een ruimtevaarder in een ruimtepak. De titel Mermay 2021 bracht mij echter op andere gedachten. Interessant hoe Alexander Thümler hiermee zijn eigen illustratie beïnvloedt.

Wederom een bijdrage van de Nederlandse Bo Balder. In The Answer Was Snails laat ze ons voelen hoe het is om gevangen gehouden te worden in een terrarium. Naast dat de ontsnappingspoging heel spannend wordt weergegeven, is het de akelige realisatie op het einde dat een extra indruk achterlaat.

De Chinese Fei Dao schreef Legend of the Giant  dat vertaald is door Ken Liu. Op een planeet waar ooit mensen hebben gewoond, is een robot de boel aan het ontmantelen. De robot begint zich af te vragen wat zijn doel eigenlijk is, hij wordt steeds filosofischer en vraagt waarom überhaupt het bestaan er is. Het sprak me erg aan om mee te leven hoe menselijke ontwikkelingen door een robot beleefd werd.

Through is geschreven door Eric Fomley and Rich Larson, een Amerikaans-Nigerese samenwerking. Samen een verhaal bedenken lijkt mij heel inspirerend maar van het ook daadwerkelijk samen schrijven kan ik moeilijk een beeld vormen. Dit verhaal is is wel bovenmatig goed gelukt.
Ik maakte kennis met een gevangene waarvan het langzaam bekend wordt dat hij een vreselijke misdaad op zijn geweten heeft. Niet voor niets dat hij zo zwaar bewaakt is opgesloten. Beetje bij beetje wordt losgelaten wat er daadwerkelijk gebeurd is. En wat ik heel knap vind, is dat ik nergens kon raden welke kant het opging. Voortdurend bleef ik zelf in een staat van het hier en nu in dit verhaal. Mooi.