zondag 31 mei 2015

The Three Paradoxes - Paul Hornschemeier


Na in november 2014 aangenaam verrast te zijn door Moeder, kom thuis van Paul Hornschemeier heb ik gelijk twee andere boeken van hem aangeschaft. Een daarvan is The Three Paradoxes.

Op de binnenflap wordt Time geciteerd over dit boek, "If other comics are easy chairs, his works offers the pleasure, and the pain, of reclining on a psychiatrist's couch". En dat is precies hoe ik het ook ervaar.

Het begint met eenvoudige tekeningen en een schijnbaar kinderlijk verhaal. Enkele bladzijden later wordt zichtbaar dat de tekenaar, Paul, dit zit te tekenen en worstelt hoe het verhaal verder zal gaan. Hij logeert bij zijn ouders en om ruimte in zijn hoofd te krijgen gaat hij met zijn vader mee naar buiten voor een wandelingetje. Op straat komen jeugdherinneringen op hem af die met een derde tekenstijl wordt weergegeven. En zo ontvouwt het verhaal zich steeds meer met steeds weer een nieuwe tekenstijl die de gedachtenwereld van de tekenaar weergeeft. Herinneringen, fantasieën en de dagelijkse onzekerheden wisselen elkaar naadloos af.

Prachtig vind ik de tekstballonnen die half buiten de bladzijden vallen waardoor duidelijk wordt dat Paul de ander op dat moment maar half of helemaal niet meer hoort. Dit had ik nog niet eerder op deze manier weergegeven zien worden.

Het meest hilarisch maar misschien ook wel het meest pijnlijk is het gedeelte over Zeno and his Friends. De filosoof die zijn drie paradoxen enthousiast aan zijn medefilosofen vertelt en amper ziet hoe weinig serieus hij wordt genomen.

Een boek waar de schijnbaar eenvoudige tekeningen diepe emoties weergeven en een verhaal waar je iets meer moeite voor moet doen om te kunnen volgen maar dan ook echt een waardevolle ervaring opdoet.

maandag 25 mei 2015

De verloren eer van Katharina Blum - Heinrich Böll


Een boek met een van de langste titels ooit want de hele titel is De verloren eer van Katharina Blum of Hoe geweld kan ontstaan en waartoe het kan leiden. Een titel die inmiddels in het collectieve geheugen is gegrift. Misschien wel niet in de laatste plaats omdat het ook verfilmd is.
Op een of andere manier vond ik Katharina Blum ook heel prikkelend als naam en was wel nieuwsgierig geraakt naar hoe ze haar eer dan verloren had.

Het relatief dunne boekje heb ik in een paar uur achter elkaar uitgelezen. Niet dat het nu zo ontzettend makkelijk las of dat er een enorme spanningsboog in zat. Het taalgebruik is soms zelfs lastig te noemen en op de eerste bladzijde wordt al bijna verteld hoe het gebeuren in elkaar steekt. Maar de korte hoofdstukken hapten dan wel weer makkelijk weg en dan is er nog eentje en toch nog eentje verder lezen wel zo makkelijk.

Het thema van dit verhaal is de media, in dit geval een sensatie krant, die mensen hun leven kapot maken door zeer suggestieve en opruiende verslaglegging. Een thema dat nu op mij heel oubollig overkomt. Met de hedendaagse naming and shaming op internet, is de smerigheid die in dit boek door de journalist wordt opgetekend er een die wij  lijken te hebben geaccepteerd. Het is iets waar ik in ieder geval niet van opkeek. En misschien is dat wel het meest schokkende bij het lezen van dit boek veertig jaar nadat het is uitgekomen.

zondag 24 mei 2015

Axel Moonshine 1 De Zwerver van de Kosmos - Christian Godard & Julio Ribera


Mij werd de serie Axel Moonshine aangeraden door iemand die de serie in haar jeugd al in haar hart heeft gesloten en dat maakt het als dikke veertiger toch even voorzichtig de eerste bladzijden lezen. Een jeugdliefde kan immers de boel flink vertekenen. Maar ik kan zeggen dat ik met Axel Moonshine absoluut niet bedrogen uitgekomen ben.


Een strip die voor het eerst Franstalig uitkwam in 1975 en uiteindelijk 32 delen heeft gekregen waarbij men nu na jarenlange stilte nog denkt aan een laatste deeltje.
Het begin van de Axel Moonshine serie zet gelijk een heel nieuw universum neer waarin de spelers ieder een duidelijke plek krijgen. De machthebbers, het machtsspel en daarin Axel Moonshine die zo zijn heel eigen weg lijkt te gaan. In het begin staat hij nog in hoog aanzien maar op het einde is hij vrijwillig een banneling omdat hij liever zijn droom najaagt. En dat laatste is heel letterlijk.


De tekeningen hebben een bekende stijl voor de jaren zeventig en tachtig. Ook de verschillende science fiction werelden hebben het uiterlijk zoals we die uit die tijd kennen en nu ook nog wel zien. Veel extreem grote planten, dieren die uitvergrotingen zijn van wat wij kennen of samenvoegsels van voor ons bekende dieren.

Het personage Axel Moonshine sprak mij in het bijzonder aan. Hij is niet op het eerste gezicht een beminnelijk persoon. Maar al snel blijkt hij humor te hebben, is hij dapper als een held en ook zeer wilskrachtig. Hij doet wat hij in zijn hoofd heeft en niet wat hem voorgeschreven wordt. Hij voelt heel authentiek aan. Absoluut een personage waar veel karakterontwikkeling mee mogelijk zou kunnen zijn.

Ik ga op zoek naar deel 2.

#50books - 2015.21 Een vraag die geen vraag is

In deze derde jaargang van #50books is het de oorspronkelijk initiatiefnemer Petepel die de vragen stelt.

En de eenentwintigste vraag is:

Wat vind jij van het voorstel om de openbare bibliotheek af te schaffen?
http://www.lesbischlezen.nl/index.php/nieuws/703-bieb-dicht

Dit voorstel kwam ik tegen op Twitter en dacht dat iemand de VVD zwart probeerde te maken door dit soort hele vreemde opmerkingen onder hun naam de wereld in te helpen. Dat het ook maar een moment een serieuze gedachte kon zijn, kwam bij mij niet op.

Later kwam ik de opmerking nog eens via een andere weg tegen en ben nu wel verder gaan lezen. Door mijn gebrek aan inlevingsvermogen kan ik er met mijn kop niet bij dat het afschaffen van de openbare bibliotheek een serieuze vraag is. Het opzettelijk cultureel, intellectueel en sociaal verarmen van je land? In mijn wereld kan het niet eens een vraag zijn.

zaterdag 23 mei 2015

Clarkesworld Magazine - Issue 104 May

In dit nummer van Clarkesworld Magazine zes science fantasy verhalen dit maal geschreven door Angelsaxische, Chinese, Zuid-Koraanse en Finse schrijvers. En vier non-fictie artikelen.

Mrs. Griffin Prepares to Commit Suicide Tonight door A Que is wellicht niet het meest originele verhaal maar het prikkelde zeker, niet in de laatste plaats door de titel. Een dame op leeftijd besluit zelfmoord te plegen en wordt daarbij geassisteerd door haar persoonlijke robot. In de omgang tussen deze twee hoofdpersonages voel je dat er diepe gevoelens onder de oppervlakte liggen. De ontwikkeling naar het eind van het verhaal is dan ook zeker ontroerend te noemen.

En dan wil ik ook nog even de aandacht vestigen op Solace van James Van Pelt. Pure science fiction over een ruimtereis die vierduizend jaar duurt. Hoe overleven mensen zo'n reis? Precies, slapend. Maar om het ruimteschip te onderhouden zijn er toch ook mensen nodig die wakker zijn. En zo is er een schema bedacht waarin mensen een korte tijd hun diensten op het schip uitvoeren en de rest van de reis slapen. Om te weten hoe het met ze vergaat, lees Solace. Heerlijk zulke recht toe recht aan SF onder de ogen te krijgen én zonder dat het verouderd aandoet.

In een van de non-fictie artikelen wordt aandacht besteed aan hoe fictie over Mars in de loop der tijd veranderd is met de kennis die in dezelfde tijd over deze planeet is vergaard. Interessant om zo te lezen hoe onze fictie door de geschiedenis heen beïnvloed wordt.

maandag 18 mei 2015

Een Prachtige Dag - Michiel Wijdeveld



Een Prachtige Dag is een verzameling cartoons van de hand van Michiel Wijdeveld.


Zijn heel eigen tekenstijl valt meteen op. Alle lijnen zijn recht of rond, ook op plaatsen waar je dat niet zou verwachten. Door daarnaast met het perspectief te spelen, krijgen alle tekeningen iets vervreemdend terwijl het toch zulke dagelijkse tafereeltjes lijken te zijn.


De teksten onder de tekeningen bestaan allemaal uit een zin. Een zin die ook zo uit het dagelijks leven gegrepen zou kunnen zijn zoals bijvoorbeeld "Misschien toch leuker al het rijmt" of "Het leven is een fantastisch feest".



Het is de combinatie van deze twee die het regelmatig een hilarische situatie maken. Zoals het plaatje van de man die kijkt naar zijn net geschreven bordje met 'Eigen Volk Eerst' met de tekst "Misschien toch leuker als het rijmt" en de oude man die achter zijn rollator voortschuifelt met de tekst "Het leven is een fantastisch feest".

Bijna elke tekening met tekst vind ik raak en zou als een poster aan de muur kunnen om lang naar te kijken en van te genieten. Ik heb dan ook mijn best gedaan het boekje heel langzaam te lezen. Steeds een voor een te bekijken. Maar ja, met zoveel leuks is dat wel heel moeilijk. Daarom zal ik het nog wel eens vaker uit de kast trekken en er wat in bladeren.

#50books - 2015.20 Doe mij maar Science Fantasy

In deze derde jaargang van #50books is het de oorspronkelijk initiatiefnemer Petepel die de vragen stelt.

En de twintigste vraag is:

Welke genre(s) lees jij tegenwoordig (nog steeds)?

http://www.huffingtonpost.com/ryan-scott/i-heart-sf-how-a-communit_b_5375524.html
Als tiener en twintiger smulde ik van literatuur. Het maakte niet uit van waar uit de wereld het kwam of uit welke tijd, ik las het allemaal.

Langzaam sloop de belangstelling voor fantasy erin en ook wel voor science fiction. Vooral het zelf steeds makkelijker in de oorspronkelijke taal, zo goed als altijd in het Engels, te kunnen lezen, maakte de keuze aan auteurs nog groter.

En toen kwam ik in aanraking met Michael Moorcock. Geen pure fantasy en ook niet alleen science fiction. Ergens zag ik dat zijn stijl Science Fantasy wordt genoemd en dat vind ik wel een heel treffende beschrijving voor dit genre. Sindsdien noem ik dit dan ook mijn lievelingsgenre.

De vele aanverwante genres van Science Fantasy lees ik ook nog steeds graag. En dan met name in graphic novels kan ik de literaire fantasy heel erg waarderen.

Een nadeel is dat het allemaal wel heel erg Angelsaksisch georiënteerd is. Dat is ook de reden dat ik het digitale tijdschrift Clarksworld Magazine via Patreon steun. Dit tijdschrift publiceert naast oorspronkelijk Engelstalige science fantasy verhalen ook vertalingen uit allerlei verschillende Aziatische landen zoals Korea, China en Japan maar ook uit India en Europa. Dit maakt het genre nog rijker dan het al is.

zondag 17 mei 2015

Archetypen - Carl Gustav Jung


Vele lange jaren geleden tijdens mijn studie psychologie begreep ik niet waarom wij geen teksten van Freud en Jung te lezen en te leren kregen. Want waren dit niet de namen waar men aan denkt bij de wetenschap psychologie?


Veel later kwam ik de pocket Archetypen van Jung tegen en omdat het begrip archetypen mij sowieso wel aansprak, heb ik het op mijn plankje ongelezen-boeken gezet. Daar heeft het nog lang staan verstoffen omdat mijn opgelopen afkeer van mijn eigen studie mij niet kon motiveren het ook werkelijk open te gaan slaan. De afkeer sleet en mijn nieuwsgierigheid won.

Met mijn eigen wetenschappelijke ervaring in het achterhoofd begon ik te lezen. Wat een verrassing! Geen duidelijke verhandeling met een intro, aanleiding, benodigde aanvullende informatie, de hoofdzaak en vervolgens een conclusie. Niets van dat alles.


Het boekje bevat een vijftal verhandelingen waarbij er op sommige plekken vrijuit hardop nagedacht wordt zonder nog tot een conclusie te komen. Jung noemt zichzelf wel empirist maar komt in grote delen als filosoof op mij over. In het voorwoord legt hij uit dat het begrip archetypen moeilijk uit te leggen is en heftige voor- en tegenstanders heeft. Er wordt zelfs getipt aan het idee dat het helemaal niet bestaat. Wat een opluchting! Een wetenschapper die kennis in twijfel trekt.

Had ik tijdens mijn studie maar kennis genomen van dit soort wetenschap. Dan had ik een stuk minder cynisch tegenover de psychologie gestaan.

zaterdag 16 mei 2015

2015.19 Eeuwig ontevreden

In deze derde jaargang van #50books is het de oorspronkelijk initiatiefnemer Petepel die de vragen stelt.

En de negentiende vraag is:

Ben jij ook zo bezig met de boeken die je nog wil lezen dat het soms moeilijk is om te kiezen?
http://futurecontent.co/web-content-writing-literature-can-help/
Nou en of! Het ergst is wanneer ik in een boek bezig ben en de hele tijd aan een ander boek zit te denken dat ik wil lezen. Besluit ik om dan maar dat andere boek ter hand te nemen, dan wil het wel gebeuren dat ik dan toch weer met mijn hoofd meer bij dat eerste boek zit. Of misschien nog wel eens opeens heel erg veel zin krijg in een heel ander boek dat ook nog op mij ligt te wachten. Duidelijk het principe van bij de buren is het gras altijd groener.

En soms word ik er zo gek van dat ik maar helemaal wat anders ga doen.


maandag 11 mei 2015

#50books - 2015.18 Herdenken

In deze derde jaargang van #50books is het de oorspronkelijk initiatiefnemer Petepel die de vragen stelt.

En de achttiende vraag is:
Wat lees jij rondom 4 en 5 mei?
http://www.amacura.nl/voorkom-de-zomerdip-lezen/ 
Kerst, Koningsdag, Hemelvaart, Pasen,Pinksteren, Zomervakantie, al deze specifieke tijden in het jaar hebben geen enkele invloed op wat ik lees. Dus ook 4 en 5 mei  bepalen niet mijn leesgedrag.
Nu was het vroeger nog zo dat ik rond deze dagen heel veel oorlogsdocumentaires en WOII-films keek. Tot op een dag ik zo'n overdosis aan informatie over alle gruwelijkheden uit deze tijd heb gekregen, dat het daarna een no go area is geworden. Ondanks mijn slechte geheugen staat daar wel in gegrift wat de mensheid in al zijn kwaadaardigheid in staat is. Een gegeven waar ik moeizaam mee uit de voeten kan. Ik hoef in ieder geval er niet meer over te lezen of te zien om daar nog eens van doordrongen te worden.

Sinds dit jaar heb ik ook de twee minuten stilte op 4 mei niet meer bijgewoond. Voor het eerst in mijn leven want ik was een trouwe monumentenbezoeker. Het maakte me de laatste jaren alleen maar nog triester omdat mensen kwamen om alleen hun eigen verkoren groepje mensen te herdenken en anderen werden daarvan uitgesloten. Als men nog steeds zo blijft herdenken en niet in staat is naar de hele mensheid te kijken, is de oorlog nog steeds niet voorbij en daar wil ik niet aan meedoen.

zaterdag 2 mei 2015

Mijn Strijd 3: Zoon - Karl Ove Knausgård

Het derde deel van Mijn Strijd door Karl Ove Knausgård heet Zoon en dat is ook precies waar het over gaat, de schrijver als zoon. Want alles wat de jonge Karl Ove doet, staat in het teken van wat zijn vader daar wel niet van zou kunnen vinden of op zou reageren als hij er achter zou komen dat het een en ander gebeurd was.

In het begin was ik een beetje gedesoriënteerd omdat bij een derde deel in een reeks over iemand zijn leven ik de verwachting had dat het zou gaan over een tijd die zich zou afspelen na het eerste en tweede deel. Maar het speelt zich voornamelijk af in de tijd voor het eerste deel en dat betekent van de geboorte tot een jaar of twaalf waarin Karl Ove naar Kristiansand verhuisd.

Deze jonge jaren groeit Karl Ove op in een klein modern dorp op een eiland waar zijn vader lesgeeft op school. De onvoorspelbare woedeuitbarstingen van deze vader terroriseert dit hele gezin. Er wordt dan ook heel wat toegegeven alleen maar om de woede van vader niet te laten opkomen. Iets wat trouwens niet eens altijd lukt waardoor de angst en haat voor deze vader een stevige voedingsbodem krijgt.

Karl Ove zelf is ook niet een van de sympathiekste kinderen. Hij kan goed leren en laat dat iedereen in zijn omgeving weten. Daarnaast besluit hij op een gegeven moment om Christen te worden en wanneer iemand vloekt, vraagt hij of diegene dat voortaan niet meer wil doen. En zo blijven er steeds minder vrienden over. Een onuitstaanbare betweter die zelf niet goed snapt wat hij nou eigenlijk verkeerd doet en dat maakt zijn verdriet als hij gepest wordt des te hartverscheurender.

Soms vond ik het best lastig lezen omdat de hoofdpersoon zo onsympathiek is. Maar aan de andere kant is het met die altijd aanwezige dreiging van die vader op de achtergrond ook wel weer te begrijpen. Met dit deel voelt het alsof er een gat gevuld is die de eerste twee boeken nog hadden achtergelaten en het maakt deze twee boeken nog sterker.

Opkomst en ondergang van Fokke & Sukke deel 1 Prelude - Jean-Marc van Tol


Vorig jaar bij de Stripdagen in Haarlem lag dit boek mij opeens aan te gapen. Het zat in plastic dus ik kon niet echt goed zien waar dit nou over zou gaan. Op de gok gekocht omdat Fokke & Sukke toch wel een van de beste Nederlandse cartoon is.

Dit boek is de waarheid van het ontstaan van Fokke & Sukke volgens Jean-Marc van Tol. Wellicht zegt dit al genoeg. De waarheid van een grappenmaker...
En dit is dan het eerste deel dus het moment dat Fokke & Sukke voor het eerst  het licht zien.

Heel vermakelijk om de drie vaders, John Reid, Bastiaan Geleijnse en Jean-Marc van Tol te zien worstelen met het idee om beroemd te worden als stripmakers. Zo is daar ook een eerdere aanzet tot een heel andere strip door dit drietal in zijn geheel afgedrukt. Sowieso is het verhaal doorvlochten met voorbeelden van strips die in deze begintijd gemaakt zijn wat het de sfeer van authenticiteit geeft.

Ondanks dat het lekker wegleest, de plaatjes van vooral Amsterdamse bekende plekken erg leuk zijn om te herkennen en de typische weergave van bekende Nederlanders uit dit kringetje kleine cadeautjes zijn, was het mij toch allemaal iets te veel ouwe jongens krentenbrood. Een wereldje waar men elkaar door en door kent en er veel tussen de regels gezegd wordt wat mij ontgaat als lezer die niet in die kringen verkeerd.

De kans dat ik het vervolg ga lezen is dan ook niet zo groot. Of ik moet het toevallig een keer tegenkomen, op de Stripdagen in Haarlem bijvoorbeeld.

Clarkesworld Magazine 207 December 2023

Met The Gift in de zeer herkenbare stijl van Matt Dixon op de voorkant bevat het decembernummer van Clarkesworld Magazine acht science fic...