woensdag 27 november 2013

Claymore Vol 22 Claws and Fangs of the Abyss - Norihiro Yagi


Inhoudelijk qua verhaallijn gebeurt er bijzonder weinig in dit deel. Het is voornamelijk het ene wonderbaarlijke gevecht na het andere waarbij er nog wel wat achtergrondinformatie wordt gegeven over de hoofdpersonages van deze gevechten. Dit vond ik uiteindelijk te weinig om heel erg geboeid te blijven. Met de grote verhaallijn van de hele serie heeft het niets te maken en voegt het in die zin niets toe.
Een deeltje waarin een pas op de plaats lijkt te worden gemaakt. Het eind is dan wel verrassend met hoe bepaalde personages na lange tijd weer samenkomen en ook een hint naar grote gebeurtenissen in de toekomst.

maandag 25 november 2013

Claymore Vol 21 Corpse of the Witch - Norihiro Yagi


Voordat ik aan dit eenentwintigste deel begon, heb ik deel een tot en met twintig herlezen. De serie zo achter elkaar lezen gaf mij meer inzicht in de rode draad en ook hoe bepaalde draden uit elkaar gaan en later weer samenkomen.

In dit eenentwintigste deel lijkt er meer naar een einde toegewerkt te worden. Maar ik heb al gezien dat er een deel vijfentwintig op stapel staat dus zo ver zijn we nog niet.

De Organisatie staat wel steeds meer op zijn voegen te trillen. Ze halen dit keer nog eens uit met het doen herrijzen van drie voormalig nummer één Claymore. In dit deel wordt hun geschiedenis uit de doeken gedaan vermengd met scènes uit het gevecht dat ze nu leveren tegen de rebellerende Claymore. Mooi vind ik hoe de volwassen Raki in deze strijd een rol speelt.

De gevechten blijven mij niet boeien. Ook niet bij herlezen. Wat intrigereert, is de gemeenheid van zowel de Organisatie als de wezens die zij door middel van experimenten op de wereld zetten. Dat in hun midden ook nog eens een spion zich ophoudt, maakt het extra spannend.
Het is allemaal niet super van kwaliteit maar toch leuk genoeg om door te lezen.

zondag 3 november 2013

#50books - 43 Doe mij maar een mens


#50books is een initiatief van Petepel waarbij elke week een nieuwe boekvraag gesteld wordt zodat wij, gretige lezers, erover kunnen nadenken/praten/grijnzen/bloggen.

De drieënveertigste vraag is: Kun jij herkennen of een boek door een man of vrouw is geschreven?

"Wat mag het zijn, mijnheer", vraagt de dame achter de counter. "Een koffie graag", antwoord ik. Zij gaat voor me aan de slag, loopt wat zenuwachtig heen-en-weer terwijl de koffieautomaat de koffie in het kartonnen bekertje spuugde. Opeens komt ze naar me toe, pakt mijn hand en zegt, "Het spijt me heel erg". Ze is een beetje nerveus en ik weet precies waarom. Ik zeg gelijk dat het me vaker overkomt en dat het hoogstwaarschijnlijk komt omdat ik kort haar heb. Ik probeer er zo ontspannen mogelijk bij te lachen zodat zij doorheeft dat het mij echt niet uitmaakt. De koffie zit in het kopje en wordt naar me toegebracht. "Nog een hele fijne dag, mevrouw", zegt ze met een toch nog steeds wat ongemakkelijke glimlach.

De verdeling in man en vrouw zit diep geworteld in onze taal. We kunnen iemand alleen geslachtsloos aanduiden met het woord mens of persoon maar deze woorden klinken dan gelijk weer heel vijandig of verwijtend. Je zal en moet een man of een vrouw zijn. En meer nog, het is heel belangrijk om je daar voortdurend mee bezig te houden.

Voor mij heeft het nooit uitgemaakt. Ik voel me geen vrouw. Zodra ik dat hardop zeg, krijg ik gelijk de opmerking dat ik dan zeker een man in een vrouwenlichaam ben. Nee, dus niet. Ik voel me ook geen man. Ik ben ik en verder interesseert het me niet zo.

Zo is het ook met schrijvers van boeken. Het boeit me niet of de auteur een man of een vrouw is. Het gaat mij simpelweg om de tekst en dat is het dan.

zaterdag 2 november 2013

#50books - 42 Meer van horen


#50books is een initiatief van Petepel waarbij elke week een nieuwe boekvraag gesteld wordt zodat wij, gretige lezers, erover kunnen nadenken/praten/grijnzen/bloggen.

De tweeënveertigste vraag is: Wie van jullie leest er tegenwoordig nog poëzie?

Al lezen mijn ogen alle letters die ze zien zonder dat ik me daar bewust toe heb gezet, woorden die een gedicht vormen blijven bij mij niet beklijven zonder dat daar geluid bij komt kijken.
De swing in de woorden, de stembuiging op een moment dat ik zelf nooit zou hebben bedacht, geven het gedicht de verdieping waardoor het betekenis krijgt.
Voorlezen of voorgelezen worden, maakt daarbij niet uit. Als het maar klinkt.


Tja, en dan moet ik heel eerlijk toegeven dat dit nog maar zelden voorkomt.

Clarkesworld Magazine 207 December 2023

Met The Gift in de zeer herkenbare stijl van Matt Dixon op de voorkant bevat het decembernummer van Clarkesworld Magazine acht science fic...