zondag 20 september 2020

De Gevoelige Mannenclub - Michiel van de Pol

De titel De Gevoelige Mannenclub riep bij mij het beeld op van een groep alleenstaande nerds die proberen contact te krijgen met vrouwen. Ik had er dus geen idee van wat het werkelijk was en ooooh, wat een hilarische verrassing.

Op de eerste bladzijde was het gelijk raak. Vera kleedt zich sexy uit voor haar man en gaat naast hem op de bank zitten. De bel gaat, zij springt op en roept 'ik doe wel open'. De houding en uitdrukkingen van Vera maakten dat ik gelijk moest lachen.

Vera blijkt te besluiten voortaan naakt door het leven te gaan en assertief te zijn ten opzichte van mannen. Ook dit levert zeer grappige situaties op. Als ze vervolgens dokter Cagliari tegenkomt wordt het verhaal bijna science fiction met zijn wetenschappelijke experimenten die hij op haar uitvoert. Mijn favoriete genre in stripvorm en dan met bizarre humor, wat wil ik nog meer?
De Gevoelige Mannenclub natuurlijk. Die komt in actie als Harry deze club vrienden vraagt te helpen om zijn Vera terug te krijgen. Alleen het begroetingsritueel al van deze vier mannen maakt dat ik gelijk mijn hart aan hen verpand heb. Inderdaad echte mannen met hun gevoelige kanten komen in beeld, hahahaha, op zo'n absurde wijze dat ik mijzelf zelfs hardop heb horen lachen (iets dat me niet vaak gebeurd bij het lezen van een boek).

Het hele avontuur heeft een hoog tempo waardoor ik mij geen moment verveeld heb. Ik heb zelfs geprobeerd om zo langzaam mogelijk te lezen omdat ik het zonde vond dat het na de laatste bladzijde uit zou zijn.
Niet alleen het verhaal zelf is de moeite waard maar zeker ook de tekeningen en de vormgeving. Op elke bladzijde staan vier bij vier hetzelfde formaat vakjes. Maar de ene keer zijn het zestien op zichzelf staande plaatjes en de andere keer vormen de bovenste acht een plaatje of is met alle zestien vakjes bij elkaar een tekening te zien. Dit maakte het elke keer weer een verrassing hoe ik de volgende bladzijde zou gaan bekijken.

Alles aan dit boek vond ik woooooow. Alleen een waarschuwing: het is niet bedoeld voor gevoelige mensen want het gaat er nogal eens grof te keer.

 

zaterdag 19 september 2020

Clarkesworld Magazine Issue 166 July 2020

Het juli-nummer 2020 van Clarkesworld Magazine bevat zeven korte science fiction/fantasy verhalen en zoals gebruikelijk vier non-fictie artikelen. Met dit keer naast de Amerikaanse bijdragen ook verhalen uit Hongarije, China en Brazilië.

Het Hongaarse verhaal Power to Yield van Bogi Takács neemt met zijn vierenveertig bladzijden bijna eenderde van het hele e-magazine in beslag. Korte verhalen zijn dan ook zeer flexibel in grootte en telkens verwonder ik me weer over dat dit niets zegt over de impact die het heeft. Langer in een verhaal leven betekent niet dat het dan ook meer betekenis krijgt. En bij dit verhaal werkte het voor mij juist andersom. Het gaat over wantrouwen, macht, transformatie, het redden van een bepaalde groep wezens door een voormalige vijand en overgave. Maar uiteindelijk werd het me allemaal te vaag voor mijn smaak.

The Oddish Gesture of Humans van de hand van de Braziliaanse Gabriel Calácia beslaat slechts vijf bladzijden en levert een schattig, bijna kinderlijk verhaal op van buitenaardsen die een foto met mensen erop vinden en deze proberen te interpreteren. Het deed me blij glimlachen.

Nog korter is het vier bladzijden tellende The House That Leapt into Forever. Beth Goder vertelt hierin over een huis op de maan dat praat met Doom-Has-Come. Een verhaal dat stukje bij beetje de stukjes op hun plaats laat vallen, wat voor mij als lezer een plezierig gevoel geeft. De titel schept verwachtingen maar het is pas de laatste zin die zekerheid geeft over de interpretatie daarvan.

Doctor Who Archives: Prisoners of Time - Scott & David Tipton

 

Twaalf hoofdstukken, elf Doctors, heel veel companions en een boel bekende vijanden uit het Doctor Who universum allemaal bij elkaar voor een uitstekend georkestreerd verhaal in stripvorm. Tussen de hoofdstukken door vertellen verschillende bouwers aan het Doctor Who imperium over hun ervaringen met Doctor Who in de stripwereld, een wereld waar ik tot nu toe nog weinig van weet. Ik ken wel de televisieserie, de tekstboeken en de audiohoorspelen maar deze strips zijn nieuw voor mij.

Deze twaalf hoofdstukken zijn door verschillende tekenaars gemaakt terwijl het hele verhaal door Scott & David Tipton zijn geschreven. De kwaliteit van de tekenaars vind ik nogal verschillen. Soms kan ik de Doctor maar amper herkennen. Natuurlijk is met tekeningen wel enige artistieke vrijheid veroorloofd maar als ik meerdere personages op een plaatje zie staan en moet gaan gokken welke de Doctor is dan vind ik dat wel wat ver gaan.

Bij het samenbrengen van elf Doctors is er best wel een risico dat het flauw wordt want tja, er zijn al vele verhalen waarin meerdere Doctors optreden. Daarom was ik des te meer verrast dat dit verhaal mij zeker heel sterk kon boeien en er ook duidelijk een ontwikkeling in zat in plaats van alleen maar een herhaling van zetten. Daarbij had iedere Doctor ook nog zijn eigen unieke avontuur naast de rode draad die in het laatste hoofdstuk zijn ontknoping kreeg.

Als de kwaliteit van de verhalen zo sterk zijn in stripvorm dan wil ik daar zeker wel meer van proberen.

zaterdag 12 september 2020

Dag & Nacht - Helga van Leur & Govert Schilling

Het was dit blog van Hendrik-Jan dat me attent maakte op het bestaan van dit boek. En zijn enthousiasmerende woorden trokken mij gelijk over de streep om het boek ook gelijk aan te schaffen.

Het zal denk ik wel meer dan 10 jaar geleden zijn dat we hier in huis samen geïnteresseerd waren in de sterren en later in de wolken. Er staan dan ook aardig wat boeken over deze onderwerpen in de boekenkast. Nu is het met sterren zo dat het pas leuk wordt als je zo ook regelmatig kunt zien. Het wonen in een grote stad als Amsterdam met bakken lichtvervuiling heeft dan ook wat dit interessegebied betreft aardig wat roet in het eten gegooid.

Met wolken zat het anders. Daar is behoorlijk wat over geschreven en er zijn prachtige wolkenatlassen met schitterende foto's, alleen zijn die teksten voor mij vaak heel snel te ingewikkeld om nog verder te kunnen volgen.
Daarom dacht ik dat dit boek gezien de auteurs uitkomst zou kunnen bieden. 

  

Voor een deel doet het dat ook zeker en het was dan ook een genot om door al die weersverschijnselen te bladeren, daar over te lezen en de schitterende foto's te bekijken. Nu voel je de maar natuurlijk al aankomen. En die zit 'm in dat er wel heel makkelijk allerlei termen worden gebruikt. Zoals gelijk in de eerste alinea waar wordt gesproken over een dampkring en een zin later over de atmosfeer. Ik zit dan gelijk rechtop met de vraag wat die twee termen dan inhouden. Daar wordt dan verder in de tekst nergens meer over gerept en bleef ik met die vragen zitten. Soms riep de tekst bij mij meer vragen op en kon ik maar met moeite verder lezen.
Het is niet dat de tekst te moeilijk is maar ik had graag nog wat meer uitleg over het een en ander gekregen. Op het moment dat ik naast me neergelegde dat die uitleg er niet ging komen, kon ik weer wat makkelijker verder lezen.

Het gedeelte over de sterren en andere hemelverschijnselen was een feest van herkenning. En ik verraste mijzelf met hoeveel ik er na zoveel jaar nog van wist. De rest was een prettige opfriscursus.

Dus uiteindelijk toch nog een heel leuk en interessant boek en als je niet voor de inhoud gaat, dan is het ook alleen al om al die foto's een genot om erin te kijken.

De Geesten - Yves Petry

Dat dit  boek begint met hinten naar een gruwelijke moord op een westerse arts in Afrika, deed me bijna het boek weer snel wegleggen. Ik zag het niet zitten om de spanning naar deze moord te gaan meebeleven en dan weken al dan niet maandenlang dat met me mee te sjouwen.

Gelukkig ging het snel over de hoofdpersoon zijn wel en wee in België en dan in het bijzonder zijn liefdesleven.  Dat wat hem uiteindelijk derdewereldarts maakt en hem houvast geeft bij terugkomst in zijn thuisland na traumatische gebeurtenissen in Afrika.

Het mooie vind ik dat waarover ik niet wilde lezen, namelijk die gruwelen in Afrika, ik toch beetje bij beetje gevoed kreeg maar op zo'n manier dat ik het wel kon verteren. Daarnaast liet dit boek me weer eens heel bewust beseffen dat waar je als mens ook voor kiest, je toch altijd met hetzelfde te maken blijft krijgen namelijk met liefde, leven en dood.

De schrijfstijl maakt dat de zinnen makkelijk te lezen zijn. En wat mij in het bijzonder aanspreekt is dat zonder dat je nou filosofisch de les gelezen wordt de ogenschijnlijk wat meer oppervlakkige gebeurtenissen toch dieper binnenkomen. Door met de hoofdpersoon mee te leven, ging ik voor mijzelf weer eens de gebruikelijke levensvragen stellen en dat kan nooit kwaad.

Ik zou wel meer van deze schrijver willen lezen.

Clarkesworld Magazine 207 December 2023

Met The Gift in de zeer herkenbare stijl van Matt Dixon op de voorkant bevat het decembernummer van Clarkesworld Magazine acht science fic...