Het Hongaarse verhaal Power to Yield van Bogi Takács neemt met zijn vierenveertig bladzijden bijna eenderde van het hele e-magazine in beslag. Korte verhalen zijn dan ook zeer flexibel in grootte en telkens verwonder ik me weer over dat dit niets zegt over de impact die het heeft. Langer in een verhaal leven betekent niet dat het dan ook meer betekenis krijgt. En bij dit verhaal werkte het voor mij juist andersom. Het gaat over wantrouwen, macht, transformatie, het redden van een bepaalde groep wezens door een voormalige vijand en overgave. Maar uiteindelijk werd het me allemaal te vaag voor mijn smaak.
The Oddish Gesture of Humans van de hand van de Braziliaanse Gabriel Calácia beslaat slechts vijf bladzijden en levert een schattig, bijna kinderlijk verhaal op van buitenaardsen die een foto met mensen erop vinden en deze proberen te interpreteren. Het deed me blij glimlachen.
Nog korter is het vier bladzijden tellende The House That Leapt into Forever. Beth Goder vertelt hierin over een huis op de maan dat praat met Doom-Has-Come. Een verhaal dat stukje bij beetje de stukjes op hun plaats laat vallen, wat voor mij als lezer een plezierig gevoel geeft. De titel schept verwachtingen maar het is pas de laatste zin die zekerheid geeft over de interpretatie daarvan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten