woensdag 31 december 2014

Amsterdam Hetzelfde maar dan anders in 134 luchtfoto's - Ger en marco van Middelkoop & Noud de Vreeze

Eind jaren zestig, begin jaren zeventig maakte Ger van Middelkoop luchtfoto's van de stad Amsterdam. Zo'n veertig jaar later deed zijn zoon Marco hetzelfde met het idee om zoveel mogelijk vanuit dezelfde plek te fotograferen waardoor vergelijken interessant wordt. Noud de Vreeze heeft deze foto's in zestien hoofdstukken ingedeeld en van begeleidende tekst voorzien.
De tekst die meestal twee bladzijden beslaan, geeft aardige aanwijzingen waar op te letten bij het vergelijken van de twee foto's die steeds zij aan zij worden weergegeven.

Omdat ik de delen van Amsterdam die ze in dit boek weergeven behoorlijk goed ken, vond ik het extra leuk om aan de hand van de oudste foto te bepalen waar dit dan precies was. Het meest opmerkelijke vond ik hoe groen Amsterdam is geworden in de loop der decennia. En ook hoe kleine gaatjes nog even handig met een gebouwtje zijn opgevuld. De ruimte wordt goed gebruikt.
In veertig jaar is ongelooflijk veel gebouwd en ook afgebroken. Zo zie ik ook gebouwen die op geen van twee de foto's staan omdat ze de veertig jaar niet gehaald hebben.
Foto's om lang naar te kijken omdat er zoveel op te zien is. Leuk boek om zo nu en dan eens uit de kast te halen om weer eens in te staren en weg te dromen.

En natuurlijk nu hopen dat over veertig jaar iemand nog eens zoiets wil doen.

dinsdag 30 december 2014

#50books 2014.52 Braaf & eindeloos

Elke week een nieuwe boekenvraag in het kader van #50books dit jaar verzorgd door DrsPee. De tweeënvijftigste vraag is en dubbelaar:
 
Heb jij de perfecte misdaad al eens gelezen in een boek en hoe zou jij het aanpakken?
http://www.watspinoza.nl/1585/nl/spinoza-braaf-poster

Het is lang geleden dat ik een misdaadverhaal pur sang heb gelezen. En mijn geheugen staat het niet toe te weten of ik die perfecte misdaad al eens gelezen heb. Wat ik wel weet is dat ik veel te braaf ben om een misdaad te plegen. Geen haar op mijn hoofd die daar naar taalt.

Dit in tegenstelling tot mijn moeder, veruit de stoutste in ons gezin. Zij schrok er bijvoorbeeld niet voor terug met de auto een eenrichtingsverkeersweg van de verkeerde kant in te rijden als haar dat beter uitkwam. En dan ook nog verbaasd kijken als wij er wat van zeiden.

Maar het mooist vond ze wel verhalen waarin op ingenieuze wijze een bankkluis leeggehaald werd. Ze zat altijd nog te wachten op eentje die zijzelf uit zou kunnen voeren. Daar is het echter niet meer van gekomen.




 &

Van welk boek zou jij het einde willen herschrijven omdat je er niet tevreden mee was?
http://uranuscultuurlab.nl/openlab/projects/oneindig/

Nu weet ik het niet helemaal zeker maar ik geloof dat er al eens eerder een vraag over het einde van boeken is geweest, iets met eerst het einde lezen en dan de rest...

Voor die vraag geldt hetzelfde als voor deze. Het einde van een boek maakt mij eigenlijk niet zo uit. Vaak ben ik het einde al heel snel weer vergeten. Het gaat mij om de ervaring, de belevenis tijdens het lezen en niet zo zeer om de zo geheten ontknoping.
Wat mij betreft mogen boeken allemaal eindeloos zijn.





En bij deze wil ik Martha Pelkman hartelijk danken voor het verzorgen van de vragen voor dit jaar. Elke zondag was het weer spannend wat het zou worden. Het lijkt me niet makkelijk elke keer weer met iets nieuws te komen dus mijn bewondering is dan ook groot voor je creativiteit. Nogmaals dank.

maandag 29 december 2014

Fables Vol. 20 Camelot - Bill Willingham & Mark Buckingham


Een dik deel met een introductieverhaal, wel zes hoofdstukken over Camelot en twee zijverhalen.

Rose Red heeft het in haar hoofd gehaald dat iedereen en tweede kans verdient. Met het oprichten van een nieuwe orde met Ronde Tafel ridders wil ze zowel de Fabelwereld nieuwe helden geven die hen kan verdedigen en wezens uit allerlei verschillende werelden die ooit een misstap hebben gedaan hun fout kunnen laten herstellen door zich nu voor de goede zaak in te zetten. Op deze manier worden er vele nieuwe personages geïntroduceerd. En tegelijkertijd is dit de opbouw voor een nieuwe, grote verhaallijn waarin Rose Red en haar zus Snow White lijnrecht tegenover elkaar komen te staan. Want Rose Red wil ook Prins Brandish een tweede kans geven, de prins die Snow White haar eerste echtgenoot is geweest en verantwoordelijk is voor de vermeende dood van haar tweede echtgenoot, Bigby.

Alhoewel alle hoofdstukken als opmaat aanvoelen, is er genoeg te beleven door subplots die tegelijkertijd spelen en waarvan ik het sterke vermoeden heb dat deze ook nog later een rol gaan spelen.

Camelot is een deel waardoor ik de smaak weer helemaal te pakken heb en alvast klaar ga zitten voor wat er allemaal nog komen gaat.

woensdag 24 december 2014

Unseen Academicals - Terry Pratchett


Unseen Academicals is het 37ste Discworld-boek. Dat betekent dat het voor de fans zich afspeelt in de inmiddels overbekende schijfwereld met zijn bekende personages zoals de tiran Vetinari die er voor zorgt dat de stad Ankh-Morpor in het gareel blijft, de dwergen waarvan man en vrouw voor een niet-dwerg niet te onderscheiden zijn en de tovenaars in de onzienbare universiteit die vooral zich bezighouden met eigen belang.

Voor iemand die niet bekend is met de inmiddels rijkelijk opgebouwde geschiedenis op deze schijfwereld is het wellicht even met de ogen knipperen van waar men nu in terecht is gekomen. Maar de elementen die de lezer al snel doen denken aan onze eigen wereld maar dan net even bekeken vanuit een ander invalshoek, zal de nieuwe lezer die de specifieke humor van Terry Pratchett kan waarderen zeker doen verder lezen.

In dit deel wordt het fenomeen voetbal uitgelicht samen met het thema waardevol-zijn-voor-de-maatschappij in de vorm van het nieuwe personage, Nutt. Ook komen er een aantal romantische ontwikkelingen in voor.

Het voetbalgedeelte vind ik niet heel erg sterk. Wellicht omdat de manier van naar onze wereld kijken door Terry Pratchett inmiddels zo bekend is geworden dat het niet meer zo verrast. Het is voor mij dan ook meer een context voor de ontwikkeling van het personage Nutt. Hij duikt op als een zeer bescheiden personage die alles wel lijkt te kunnen en zich bij het minste geringste verontschuldigd. Door de aandacht die hij krijgt door Glenda, de nachtkokkin, ontrolt langzaam zijn achtergrond aan de lezer en wordt duidelijk wat hij werkelijk is.

Deze ontwikkeling is zeker de moeite waard omdat het ondanks de humor toch ook nog werkelijk iets heel serieus wil zeggen over hoe wij mensen met elkaar omgaan en wat wij elkaar onbewust en bewust aandoen.
Mooi gedaan.

dinsdag 23 december 2014

#50books - 2014.51 Het spiegelbeeld van de held

Elke week een nieuwe boekenvraag in het kader van #50books dit jaar verzorgd door DrsPee. De eenenvijftigste vraag is
Wie is jou favoriete slechterik?

Moriarty!

De eerste keer dat ik kennis met hem maakte, was in de Sherlock Holmes televisieserie met Jeremy Brett als Holmes en Eric Porter als Moriarty. 
Later ben ik hem in nog vele andere vormen tegengekomen. Natuurlijk in de boeken van Arthur Conan Doyle waar alle latere versies op gebaseerd zijn. En zo ook bijvoorbeeld in de hologram Moriarty in de televisieserie Star Trek: The Next Generation.

Mijn liefde voor Moriarty zit hem in dat hij en Holmes net zo goed gewisseld zou kunnen hebben van plaats op de schaal van goed en kwaad. En ook dat deze twee hoogbegaafde tegenpolen eigenlijk niet zonder elkaar willen leven simpelweg omdat ze eindelijk iemand hebben gevonden die hun genialiteit werkelijk doorgrondt.



Het is dat Moriarty echt ver over de grens van het toelaatbare gaat en daarmee zijn recht op acceptatie verspeeld heeft. Dit brengt mij voortdurend in tweestrijd als ik aan hem denk. Hij intrigeert door zijn intelligentie en dat maakt hem juist zo gevaarlijk.

Briljant vind ik nog altijd hoe Arthur Conan Doyle hem samen met Sherlock Holmes in de Reichenbachfall heeft laten verdwijnen.

maandag 22 december 2014

#50books - 2014.50 Music Hall

Elke week een nieuwe boekenvraag in het kader van #50books dit jaar verzorgd door DrsPee. De vijftigste vraag is


Kijk jij boekenprogramma’s op tv of luister je ze op de radio?

http://vizeum.nl/cat/radio/

Soms kijk ik wel eens naar Boeken van de VPRO. Maar als daar dan een wat mindere aflevering tussenzit, is het weer snel uit mijn systeem verdwenen.

In mijn studententijd was dat wel anders. Toen keek ik alle afleveringen van Adriaan van Dis. En luisterde alle afleveringen van Music Hall, het radioprogramma met auteurs die voorlazen uit eigen werk.
Op een gegeven moment kwam ik er achter dat dit werd opgenomen in café Eik & Linde en dat je daar zo naar binnen kon lopen. Met medestudenten en vrienden werd dit een standaard wekelijks uitje. Zo heb ik Maarten Biesheuvel waar ik destijds groot fan van was, vele malen live kunnen horen en zien. 

En ook was daar een jong ventje die verhalen vertelde waar vooral een vriendin en ik erg gecharmeerd van waren. Dit was Arnon Grunberg die ik gek genoeg sinds hij hele boeken schrijft helemaal niet meer zo boeiend vind.

Als er nu weer zo'n programma zou zijn, vraag ik me af of ik daar nog heen zou gaan ondanks de zeer goede herinneringen die ik er aan heb. Het is leuk om eens over een boek te horen spreken of de auteurs zelf aan het woord te horen. Maar het interessantst blijft zelf lezen.

zondag 21 december 2014

Lang zal ze leven! van 20+ tot 40- - Barbara Stok


Dit boek bevat een selectie uit het autobiografische werk van Barbara Stok tot nu toe. Er zitten slechts enkele nog niet eerder gepubliceerde strips tussen. Dat betekent dat als je al boeken van haar hebt, er zeker een deel bekend van voorkomt. Maar omdat vooral haar vroegere werk moeilijk of niet meer aan te komen is en waar toch regelmatig in artikelen naar gerefereerd wordt, vind ik dit overzichtsboek een uitkomst.

De ondertitel van 20+ tot 40- geeft precies weer wat het is, een overzicht van haar leven in deze kleine twintig jaar. En omdat ze van dezelfde generatie is als ik ben, is het allemaal heel erg herkenbaar. Van levensvragende student tot hoezo-zijn-we-geen-twintig-meer bijna veertiger.

De ene keer wordt een levensfase in een enkele tekening uitgedrukt. Een andere keer in meer dan zestig bladzijden. Allemaal houden ze dezelfde strakke lijn en heldere tekst waarbij het is alsof je zelf dit meemaakt.


Barabara Stok is nu ook succesvol met haar boek Vincent over het leven van Vincent van Gogh. Toch hoop ik van harte dat ze ook haar autobiografische strips blijft maken en kijk ik nu al uit naar het deel 40+ tot 60-.

maandag 8 december 2014

#50books - 2014.49 De tijd van lijstjes is voorbij

Elke week een nieuwe boekenvraag in het kader van #50books dit jaar verzorgd door DrsPee. De negenenveertigste vraag is


Welke boeken wil je dit jaar nog lezen?

http://www.denheikant.nl/denheikant/images/stories/kalender.gif
Hoe dol ik ook altijd op lijstjes ben geweest, het lijstje lezen-in-december-2014 bestaat niet.
Ik houd bij welke boeken ik wanneer koop en krijg en wanneer ik deze boeken lees. Maar veel meer zou ik niet meer bij willen houden.
De tijd van lijstjes begint een beetje aan mij voorbij te gaan. Een lijstje laat me bezig zijn met het afwerken van het lijstje in plaats van dat ik met de inhoud van de taak op het lijstje bezig ben en dat vind ik zonde.
Het is nog wel een hele kunst om na zoveel jaar het lijstjesleven achter me te laten. Het zit er zo ingebakken.
Nog zo'n drie weken in 2014 dus dat zou ongeveer drie boeken betekenen die ik nog zou kunnen lezen en.... en.... en..... . Maar nee. Ik merk vanzelf welke boeken ik uiteindelijk in 2014 gelezen blijk te hebben.

zaterdag 6 december 2014

The Circle - Dave Eggers

De grote reclamecampagne voor dit boek en de enkele woorden die ik over de inhoud van dit boek had opgevangen, hadden bij mij de verwachting geschapen dat het een makkelijk geschreven boek zou zijn dat met grote spanning zou beginnen en op het einde toch teleurstelt omdat het te oppervlakkig blijft.

Verrassend om er al lezend achter te komen dat het helemaal niet aan deze verwachting voldoet. Wel dat het eenvoudige taal is waarin het is geschreven. Maar In plaats van mij gelijk te prikkelen om door te willen lezen. duurde het even voor ik de smaak te pakken kreeg. Mae Holland, de hoofdpersoon, begint met een nieuwe baan bij de Circle, een bedrijf waar allerlei nieuwe internetproducten worden ontwikkeld. De spanning loopt beetje bij beetje op en het bedrijf krijgt Mae steeds meer in zijn klauwen. Al lezende kreeg ik het zelfs steeds meer benauwd en wilde verder lezen in de hoop om van dat gevoel af te komen. Of dat ook werkelijk gelukt is, laat ik graag aan de lezer zelf over.

Technologie en privacy zijn sinds 1984 van George Orwell geen nieuwe onderwerpen meer. Maar dit keer is het geen totalitaire staat waar mensen onderdrukt worden met deze technologie. Nee, de mensen kiezen er massaal zelf voor om al hun privacy op te offeren voor het grote goed. Met de ontwikkelingen in onze eigen maatschappij bijzonder actueel en daarom een goeie om door een boek als deze op mogelijke gevolgen gewezen te worden. Voor mij was het de druppel die mij mijn Facebook-account heeft doen opzeggen.


Clarkesworld Magazine 207 December 2023

Met The Gift in de zeer herkenbare stijl van Matt Dixon op de voorkant bevat het decembernummer van Clarkesworld Magazine acht science fic...